Παύλος Κουτρουφίνης
(Γιατί δεν πρέπει να μιλάμε σήμερα για το διεθνές δικαστήριο της Χάγης, γιατί δεν πρέπει να κάνουμε αυτή την στιγμή κανένα διμερή διάλογο, ποια στάση οφείλουμε να υιοθετήσουμε εντός του πλαισίου που βρισκόμαστε δηλ. ΝΑΤΟ, ΕΕ)
Όλη αυτή η πρεμούρα που μας έπιασε εν υπνώσει, όσο δηλαδή οι δημοσιολογούντες προκρίνουν την αναγκαστικότητα του ξύλου περί των Εξαρχείων, την ανακάλυψη Συριακών όπλων(!) στην ΑΣΟΕ, την επιστροφή στον πολιτισμό μέσω του αντικαπνιστικού αγώνα, και τα σουβλάκια διαμαρτυρίας Ελλήνων δίπλα σε πεινασμένους αλλόθρησκους πρόσφυγες (οικονομικούς ή πολέμου), ήταν απολύτως προβλέψιμη.
Κι αν ήταν για μένα που απλώς διαβάζω την σχετική αρθρογραφία και μονότονα (γραφικά για κάποιους) επιμένω να λέω σε αναρτήσεις από το Καλοκαίρι ότι στον επόμενο τόνο είναι η ώρα για συνεκμετάλλευση, φαντάζομαι για τους ειδήμονες ήταν σίγουρο.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έδειξε έκπληκτη με τον Τουρκικό επεκτατισμό προκαλεί τον κλαυσίγελο και πείθει όποιον θέλει να πειστεί. Αν όντως πιάστηκαν στον ύπνο είναι απλά ανίκανοι κι επικίνδυνοι. Για το δεύτερο είμαι βέβαιος, ωστόσο είναι ικανότατοι στο να υιοθετούν την πολιτική του κατευνασμού δια των υποχωρήσεων.
Εξηγούμαι:
Διαχρονικά η Τουρκία έχει επεκτατική πολιτική και προς τα Δυτικά (που μας αφορά άμεσα) η πολιτική της περιγράφεται με το τρίπτυχο, απειλή-τετελεσμένο-εξοικείωση!
Απειλεί, εκφοβίζει, για παράδειγμα το περίφημο casus beli (αιτία πολέμου) την δεκαετία του 90 αν η Ελλάδα ασκούσε το νόμιμο δικαίωμά της για την επέκταση στα 12 μίλια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η Ελληνική πολιτική "αγοράζει" την απειλή, οι γείτονες το βλέπουν, το επιβεβαιώνουν από την στάση μας. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις ανέκαθεν (με εξαίρεση τον Αντρέα της δεκαετίας του 80, που άσκησε στιβαρή πολιτική με συνεργασίες όμορων χωρών) εκφόβιζαν τον λαό, γεμάτες οι ίδιες με φοβικά σύνδρομα, μέσω των ΜΜΕ με εικόνα και ήχο, κι αυτό έδινε το σήμα για το επόμενο Τουρκικό βήμα.
Τετελεσμένο, σε αυτό οι γείτονες είναι μάστορες του είδους. Βλέπε Ίμια και θα καταλάβεις! Ενώ οι διεκδικήσεις μέχρι πριν αφορούσαν τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο, ήρθαν τα Ίμια. Ακροθιγώς αναφέρω πως σε κάθε αλλαγή σκυτάλης στην κυβέρνηση πάγια τακτική ως διερεύνηση των προθέσεων της νέας κυβέρνησης από την γείτονα ήταν μία πρόκληση ένα σκαλί πιο πάνω από τις μέχρι τούδε γνωστές. (Όπως τώρα)
Ανέλαβε ο Σημίτης, τον ζύγισαν, τον δοκίμασαν και πέτυχαν διάνα! Από τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο φτάσαμε μετά το κοινό ανακοινωθέν με ΥΠΕΞ τον πολύ Πάγκαλο στην Μαδρίτη να συζητούμε για γκρίζες ζώνες. Είναι προφανής η κλιμάκωση.
Οι γκρίζες ζώνες είναι πια τετελεσμένο. Δηλαδή, εκ του φόβου ορμώμενοι κυβερνώντες δεν άσκησαν το δικαίωμα της επέκτασης της υφαλοκρηπίδας ούτε στοιχειωδώς στο Ιόνιο, την Πελοπόννησο, την Κρήτη, την Δυτική πλευρά των νησιών, με συνέπεια κάθε προσφυγή στην Χάγη να είναι αυτή την στιγμή επιζήμια. Μέχρι και την δεκαετία του 80 αποτελούσε επιχείρημα έκτοτε είναι πρόβλημα.
Δείτε. Για να πάνε δύο χώρες για διαιτησία (υπόψη ότι η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει την δικαιοδοσία του οργάνου) χρειάζεται να υπάρχει αντικείμενο. Δηλαδή να έχουμε προβεί σε επέκταση, εκείνοι να την αμφισβητούν κι ο δικαστής να μοιράσει δια της μέσης γραμμής (ισαπόσταση από τις ακτές). Αν όμως δεν έχεις επεκτείνει καν την υφαλοκρηπίδα μερικώς στην υπόλοιπη χώρα τότε ο δικαστής θα το κάνει για όλη την χώρα! Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Η Τουρκία έχει θέσει σε όλους τους οργανισμούς και με διακοινώσεις θέμα γκρίζων ζωνών που μετά τα Ίμια αποδεχθήκαμε σιωπηρώς πλην όμως αποδεχθήκαμε. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία διεκδικεί 18 μικρά νησιά ως Τουρκικό έδαφος που βρίσκεται υπό Ελληνική κατοχή!
Μεταξύ αυτών, οι Φούρνοι, Οινούσες, έως την Γαύδο στην "κοιλιά" της Κρήτης. Μετρήστε,
Επομένως, ο δικαστής θα κρίνει και τις Γκρίζες ζώνες!
Δηλαδή αν πετύχουμε 100% στην απόφαση απλώς δεν θα χάσουμε τίποτε. Επειδή η αθωότητα έχει πεθάνει, γνωρίζουμε ότι αν πάμε εκεί θα χάσουμε Ελληνικό έδαφος ανατρέποντας την συνθήκη της Λωζάνης!! Όποιος, λοιπόν, επιμένει να μιλάει για την Χάγη μετά την Παγκαλειάδα των Ιμίων είτε δεν γνωρίζει κι είναι επικίνδυνος, είτε γνωρίζει κι είναι επικίνδυνος!
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους δεν πρέπει να καθίσουμε σε κανένα τραπέζι όπως άστοχα (αφελώς;) είπε ο Μητσοτάκης μετά το διπλωματικό "ξύλο" που έφαγε από τον Σουλτάνο. (μετά την συνάντηση διαμήνυσε την έναρξη 5 γεωτρήσεων Νότια κι Ανατολικά της Κρήτης.) Αν είχε ρωτήσει τον πατέρα του το 90-91 θα είχε μάθει ότι στο Παρίσι όταν συναντήθηκε με τον ομόλογό του (νομίζω Γκιλμάζ) σε μια προσπάθεια Αμερικανικής εμπνεύσεως, όταν είδε τους χάρτες που του έδειξε, βγαίνοντας από την συνάντηση, κόντευε να πάθει εγκεφαλικό!
Κάπως έτσι, φτάσαμε στην εξοικείωση, (μέρος του τρίπτυχου απειλή-τετελεσμένο-εξοικείωση) του Πολιτικού προσωπικού και του λαού μέσω των ΜΜΕ, και των πολιτικών, μεταξύ αυτών και του Κοντζιά, "μην είμαστε μοναχοφάηδες".
Δεν πρέπει να συνεχίσουμε την από το 74 πολιτική του κατευνασμού για να αγοράσουμε την ύφεση της γείτονος.
Δύο παραδείγματα:
Και στις δύο περιπτώσεις οι Τούρκοι αναδιπλώθηκαν κι επανήλθαν αργότερα, όταν η πολιτική της καρπαζιάς έγινε Εθνικός Άξονας.
Αυτή την στιγμή δημιουργείται νέο τετελεσμένο κι ο όρος της συνεκμετάλλευσης αφορά στην εξοικείωση. Έπειτα η εμπειρία έχει δείξει θα προχωρήσουν περισσότερο!
Τι κάνουμε;
Το ΝΑΤΟ νίπτει τα χέρια του κατά την προσφιλή του τακτική αφού έτσι ευοδώνονται οι συνέργειες (όρος εξοικείωσης του ΥΠΕΞ Δένδια) των πετρελαϊκών με όχημα τα κράτη.
Η ΕΕ δεν έχει καμία δικαιοδοσία, μάλιστα Ισπανία -Γαλλία τρώγονται πολλά χρόνια για το δίκαιο της θάλασσας, δεν μπορεί να παρέμβει σε ζητήματα κυριαρχίας παρά να εκδίδει ανακοινώσεις καταδίκης και συμπάθειας.
Είμαστε μόνοι μας κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα.
Μιλώντας για πολιτικές κινήσεις αποτροπής:
Αν ο γείτονας ήταν φίλιος, δεν είχα κανένα πρόβλημα να δούμε τα θέματα με βάση την καλή πίστη. Δεν είναι έτσι, είναι μία ιμπεριαλιστική δύναμη που όσο κάνεις πίσω γιγαντώνει.
Ο Θουκιδίδης είχε δίκιο, η αποτροπή ενός πολέμου συνίσταται ότι θα είσαι έτοιμος να τον δώσεις. Κι ο απειλών θα σκεφτεί, όπως και στο παρελθόν, ότι υλοποιώντας τις απειλές του, έχει να χάσει περισσότερα από τα όποια οφέλη. Όσο η ζυγαριά γέρνει προς το όφελος θα συνεχίζει.
Θα έχουμε πάντα γείτονα την Τουρκία, δεν μπορούμε να μετακομίσουμε την χώρα. Αυτές είναι οι συνθήκες και αυτές οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε, οι αυταπάτες γίνονται απάτες!
Όλοι έχουμε παιδιά, και κανείς ούτε κι εγώ θέλω τον πόλεμο, το αντίθετο.
Προσωπικά, δεν τρέφω καμία αυταπάτη ότι το πολιτικό προσωπικό είναι κατώτερο των περιστάσεων και το μόνο που νοιάζεται είναι να μοιράζεται την εξουσία κάνοντας τον γελωτοποιό του Βασιλιά στην ελίτ, την αστική τάξη.
Έτσι όταν λέω είμαστε μόνοι μας το εννοώ.
Ο Λαός, η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει σθεναρά!
Δεν πρέπει να υποκύψουμε στον φόβο κυρ Παντελή, να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε το πολιτικό προσωπικό να βρεθεί σε αδιέξοδο αν πρόκειται να υποχωρήσει και πάλι!
ΥΓ. Καταλήγοντας φίλοι συν-ραγιάδες έως πότε θα λες δεν πειράζει; Καταλήγοντας, δεν ξεχνώ ότι τα κράτη δολοφονούν τους λαούς τους για χάρη της ολιγαρχίας από την οποία συστήθηκαν τα κράτη, με άλλοθι το έθνος. Σφάζονται οι λαοί για του αφέντη το ψωμί, που λέει κι ο Βάρναλης. Αυτό το τελευταίο με όλα τα προηγούμενα συνθέτουν την πραγματικότητα που ζούμε. Καλά Χριστούγεννα!
Παύλος Κουτρουφίνης: Σχετικά με τον Συντάκτη
(Γιατί δεν πρέπει να μιλάμε σήμερα για το διεθνές δικαστήριο της Χάγης, γιατί δεν πρέπει να κάνουμε αυτή την στιγμή κανένα διμερή διάλογο, ποια στάση οφείλουμε να υιοθετήσουμε εντός του πλαισίου που βρισκόμαστε δηλ. ΝΑΤΟ, ΕΕ)
Όλη αυτή η πρεμούρα που μας έπιασε εν υπνώσει, όσο δηλαδή οι δημοσιολογούντες προκρίνουν την αναγκαστικότητα του ξύλου περί των Εξαρχείων, την ανακάλυψη Συριακών όπλων(!) στην ΑΣΟΕ, την επιστροφή στον πολιτισμό μέσω του αντικαπνιστικού αγώνα, και τα σουβλάκια διαμαρτυρίας Ελλήνων δίπλα σε πεινασμένους αλλόθρησκους πρόσφυγες (οικονομικούς ή πολέμου), ήταν απολύτως προβλέψιμη.
Κι αν ήταν για μένα που απλώς διαβάζω την σχετική αρθρογραφία και μονότονα (γραφικά για κάποιους) επιμένω να λέω σε αναρτήσεις από το Καλοκαίρι ότι στον επόμενο τόνο είναι η ώρα για συνεκμετάλλευση, φαντάζομαι για τους ειδήμονες ήταν σίγουρο.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έδειξε έκπληκτη με τον Τουρκικό επεκτατισμό προκαλεί τον κλαυσίγελο και πείθει όποιον θέλει να πειστεί. Αν όντως πιάστηκαν στον ύπνο είναι απλά ανίκανοι κι επικίνδυνοι. Για το δεύτερο είμαι βέβαιος, ωστόσο είναι ικανότατοι στο να υιοθετούν την πολιτική του κατευνασμού δια των υποχωρήσεων.
Εξηγούμαι:
Διαχρονικά η Τουρκία έχει επεκτατική πολιτική και προς τα Δυτικά (που μας αφορά άμεσα) η πολιτική της περιγράφεται με το τρίπτυχο, απειλή-τετελεσμένο-εξοικείωση!
Απειλεί, εκφοβίζει, για παράδειγμα το περίφημο casus beli (αιτία πολέμου) την δεκαετία του 90 αν η Ελλάδα ασκούσε το νόμιμο δικαίωμά της για την επέκταση στα 12 μίλια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η Ελληνική πολιτική "αγοράζει" την απειλή, οι γείτονες το βλέπουν, το επιβεβαιώνουν από την στάση μας. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις ανέκαθεν (με εξαίρεση τον Αντρέα της δεκαετίας του 80, που άσκησε στιβαρή πολιτική με συνεργασίες όμορων χωρών) εκφόβιζαν τον λαό, γεμάτες οι ίδιες με φοβικά σύνδρομα, μέσω των ΜΜΕ με εικόνα και ήχο, κι αυτό έδινε το σήμα για το επόμενο Τουρκικό βήμα.
Τετελεσμένο, σε αυτό οι γείτονες είναι μάστορες του είδους. Βλέπε Ίμια και θα καταλάβεις! Ενώ οι διεκδικήσεις μέχρι πριν αφορούσαν τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο, ήρθαν τα Ίμια. Ακροθιγώς αναφέρω πως σε κάθε αλλαγή σκυτάλης στην κυβέρνηση πάγια τακτική ως διερεύνηση των προθέσεων της νέας κυβέρνησης από την γείτονα ήταν μία πρόκληση ένα σκαλί πιο πάνω από τις μέχρι τούδε γνωστές. (Όπως τώρα)
Ανέλαβε ο Σημίτης, τον ζύγισαν, τον δοκίμασαν και πέτυχαν διάνα! Από τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο φτάσαμε μετά το κοινό ανακοινωθέν με ΥΠΕΞ τον πολύ Πάγκαλο στην Μαδρίτη να συζητούμε για γκρίζες ζώνες. Είναι προφανής η κλιμάκωση.
Οι γκρίζες ζώνες είναι πια τετελεσμένο. Δηλαδή, εκ του φόβου ορμώμενοι κυβερνώντες δεν άσκησαν το δικαίωμα της επέκτασης της υφαλοκρηπίδας ούτε στοιχειωδώς στο Ιόνιο, την Πελοπόννησο, την Κρήτη, την Δυτική πλευρά των νησιών, με συνέπεια κάθε προσφυγή στην Χάγη να είναι αυτή την στιγμή επιζήμια. Μέχρι και την δεκαετία του 80 αποτελούσε επιχείρημα έκτοτε είναι πρόβλημα.
Δείτε. Για να πάνε δύο χώρες για διαιτησία (υπόψη ότι η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει την δικαιοδοσία του οργάνου) χρειάζεται να υπάρχει αντικείμενο. Δηλαδή να έχουμε προβεί σε επέκταση, εκείνοι να την αμφισβητούν κι ο δικαστής να μοιράσει δια της μέσης γραμμής (ισαπόσταση από τις ακτές). Αν όμως δεν έχεις επεκτείνει καν την υφαλοκρηπίδα μερικώς στην υπόλοιπη χώρα τότε ο δικαστής θα το κάνει για όλη την χώρα! Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Η Τουρκία έχει θέσει σε όλους τους οργανισμούς και με διακοινώσεις θέμα γκρίζων ζωνών που μετά τα Ίμια αποδεχθήκαμε σιωπηρώς πλην όμως αποδεχθήκαμε. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία διεκδικεί 18 μικρά νησιά ως Τουρκικό έδαφος που βρίσκεται υπό Ελληνική κατοχή!
Μεταξύ αυτών, οι Φούρνοι, Οινούσες, έως την Γαύδο στην "κοιλιά" της Κρήτης. Μετρήστε,
- Βόρειο Αιγαίο: 1. Φούρνοι 2. Θύμαινα 3. Οινούσες
- Ανατολικό Αιγαίο: 4. Παναγιά
- Κεντρικό Αιγαίο: 5. Καλόγεροι
- Κρητικό Πέλαγος: 6. Διονυσάδες 7.Κουφονήσι 8.Γαιδουρονήσι 9. Γαύδος
- Δωδεκάνησα: 10. Αρκιοί 11. Αγαθονήσι 12.Κίναρος 13. Φαρμακονήσι 14. Καλόλιμνος 15. Πλάτη 16. Γυαλί 17.Λέβιθα 18. Σύρνα
Επομένως, ο δικαστής θα κρίνει και τις Γκρίζες ζώνες!
Δηλαδή αν πετύχουμε 100% στην απόφαση απλώς δεν θα χάσουμε τίποτε. Επειδή η αθωότητα έχει πεθάνει, γνωρίζουμε ότι αν πάμε εκεί θα χάσουμε Ελληνικό έδαφος ανατρέποντας την συνθήκη της Λωζάνης!! Όποιος, λοιπόν, επιμένει να μιλάει για την Χάγη μετά την Παγκαλειάδα των Ιμίων είτε δεν γνωρίζει κι είναι επικίνδυνος, είτε γνωρίζει κι είναι επικίνδυνος!
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους δεν πρέπει να καθίσουμε σε κανένα τραπέζι όπως άστοχα (αφελώς;) είπε ο Μητσοτάκης μετά το διπλωματικό "ξύλο" που έφαγε από τον Σουλτάνο. (μετά την συνάντηση διαμήνυσε την έναρξη 5 γεωτρήσεων Νότια κι Ανατολικά της Κρήτης.) Αν είχε ρωτήσει τον πατέρα του το 90-91 θα είχε μάθει ότι στο Παρίσι όταν συναντήθηκε με τον ομόλογό του (νομίζω Γκιλμάζ) σε μια προσπάθεια Αμερικανικής εμπνεύσεως, όταν είδε τους χάρτες που του έδειξε, βγαίνοντας από την συνάντηση, κόντευε να πάθει εγκεφαλικό!
Κάπως έτσι, φτάσαμε στην εξοικείωση, (μέρος του τρίπτυχου απειλή-τετελεσμένο-εξοικείωση) του Πολιτικού προσωπικού και του λαού μέσω των ΜΜΕ, και των πολιτικών, μεταξύ αυτών και του Κοντζιά, "μην είμαστε μοναχοφάηδες".
Δεν πρέπει να συνεχίσουμε την από το 74 πολιτική του κατευνασμού για να αγοράσουμε την ύφεση της γείτονος.
Δύο παραδείγματα:
- 1. Βυθίσατε το Χόρα με τηλεοπτικό διάγγελμα (Αντρέας, είχε ωστόσο εξασφαλίσει συμφωνία κοινής επίθεσης με χώρα τότε του συμφώνου της Βαρσοβίας!)
- 2. Την δεκαετία του 60 αναφορικά με το Κυπριακό, η δήλωση του Γεωργίου Παπανδρέου στον Αμερικανό πρόεδρο, αν η Τουρκία ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να μπούμε μέσα...
Και στις δύο περιπτώσεις οι Τούρκοι αναδιπλώθηκαν κι επανήλθαν αργότερα, όταν η πολιτική της καρπαζιάς έγινε Εθνικός Άξονας.
Αυτή την στιγμή δημιουργείται νέο τετελεσμένο κι ο όρος της συνεκμετάλλευσης αφορά στην εξοικείωση. Έπειτα η εμπειρία έχει δείξει θα προχωρήσουν περισσότερο!
Τι κάνουμε;
Το ΝΑΤΟ νίπτει τα χέρια του κατά την προσφιλή του τακτική αφού έτσι ευοδώνονται οι συνέργειες (όρος εξοικείωσης του ΥΠΕΞ Δένδια) των πετρελαϊκών με όχημα τα κράτη.
Η ΕΕ δεν έχει καμία δικαιοδοσία, μάλιστα Ισπανία -Γαλλία τρώγονται πολλά χρόνια για το δίκαιο της θάλασσας, δεν μπορεί να παρέμβει σε ζητήματα κυριαρχίας παρά να εκδίδει ανακοινώσεις καταδίκης και συμπάθειας.
Είμαστε μόνοι μας κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα.
Μιλώντας για πολιτικές κινήσεις αποτροπής:
- 1. Αναγκαστική συνεργασία με την Αίγυπτο, ακόμα και οπισθοχωρώντας στα όρια της κοινής ΑΟΖ, περισσότερο από ότι πιθανά θα τους δώσουν (πριν προλάβουν) οι Τούρκοι και με αντάλλαγμα στρατιωτικό υλικό. Ώστε οι ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης και Ελλάδος- Αιγύπτου να συμπέσουν δημιουργώντας διεθνές θέμα και νέο δικό μας τετελεσμένο
- 2. Συνεργασία με τον Λίβανο για τους ίδιους λόγους. Οι Τούρκοι θα τους προσεγγίσουν όλους αν δεν το έχουν ήδη κάνει.
- 3. Δημόσια επένδυση στην Αμυντική Βιομηχανία ΕΑΒ, ΕΛΒΟ, αντί να χαρίζονται ως εγγυήσεις στους τραπεζίτες (μαθαίνω ότι ιδιωτικοποιούνται αφού φρόντισε η παθογένεια να απαξιώσει την Αμυντική Ελληνική Βιομηχανία)
- 4. Ενώ παρακαλάμε και μάλλον θα γίνει η ανατροπή της μη αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης, πρέπει να βάλουμε το χεράκι μας. Να δώσουμε κάτι παραπάνω στην επερχόμενη κυβέρνηση και να εξασφαλίσουμε συνεργασίες που για κείνους είναι απαραίτητες, με στόχο την καταγγελία του μνημονίου με τους Τούρκους, και νέο με εμάς.
- 5. Ρητό διάγγελμα αποτροπής και ανάθεση ευθύνης στην γείτονα σε περίπτωση εμπλοκής, με ενημέρωση των πάντων!
- 6. Να διατηρήσει ψηλά το φρόνημα στην κοινωνία μιλώντας την γλώσσα της αλήθειας, ενεργοποιώντας την, μπας και ξυπνήσει από την αποχαύνωση που το πολιτικό σύστημα έχει επιβάλλει μέσω του life style, και το βρίσκουμε μπροστά μας.
- 7. Να εξαναγκάσει την ελίτ που μπορεί να βολεύεται εντός κι εκτός Ελλάδος να συμμετάσχει εμπράκτως (οικονομικά)
Αν ο γείτονας ήταν φίλιος, δεν είχα κανένα πρόβλημα να δούμε τα θέματα με βάση την καλή πίστη. Δεν είναι έτσι, είναι μία ιμπεριαλιστική δύναμη που όσο κάνεις πίσω γιγαντώνει.
Ο Θουκιδίδης είχε δίκιο, η αποτροπή ενός πολέμου συνίσταται ότι θα είσαι έτοιμος να τον δώσεις. Κι ο απειλών θα σκεφτεί, όπως και στο παρελθόν, ότι υλοποιώντας τις απειλές του, έχει να χάσει περισσότερα από τα όποια οφέλη. Όσο η ζυγαριά γέρνει προς το όφελος θα συνεχίζει.
Θα έχουμε πάντα γείτονα την Τουρκία, δεν μπορούμε να μετακομίσουμε την χώρα. Αυτές είναι οι συνθήκες και αυτές οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε, οι αυταπάτες γίνονται απάτες!
Όλοι έχουμε παιδιά, και κανείς ούτε κι εγώ θέλω τον πόλεμο, το αντίθετο.
Προσωπικά, δεν τρέφω καμία αυταπάτη ότι το πολιτικό προσωπικό είναι κατώτερο των περιστάσεων και το μόνο που νοιάζεται είναι να μοιράζεται την εξουσία κάνοντας τον γελωτοποιό του Βασιλιά στην ελίτ, την αστική τάξη.
Έτσι όταν λέω είμαστε μόνοι μας το εννοώ.
Ο Λαός, η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει σθεναρά!
Δεν πρέπει να υποκύψουμε στον φόβο κυρ Παντελή, να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε το πολιτικό προσωπικό να βρεθεί σε αδιέξοδο αν πρόκειται να υποχωρήσει και πάλι!
ΥΓ. Καταλήγοντας φίλοι συν-ραγιάδες έως πότε θα λες δεν πειράζει; Καταλήγοντας, δεν ξεχνώ ότι τα κράτη δολοφονούν τους λαούς τους για χάρη της ολιγαρχίας από την οποία συστήθηκαν τα κράτη, με άλλοθι το έθνος. Σφάζονται οι λαοί για του αφέντη το ψωμί, που λέει κι ο Βάρναλης. Αυτό το τελευταίο με όλα τα προηγούμενα συνθέτουν την πραγματικότητα που ζούμε. Καλά Χριστούγεννα!
Παύλος Κουτρουφίνης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Συμφωνώ απόλυτα με τις ποιο πάνω θέσεις να προσθέσω ότι πολύ φοβάμαι έχουμε φθάσει σε δρόμο χωρίς επιστροφή και μάλιστα καθυστερημενα. Τις βλέψεις της Τουρκίας τις ξέρουμε εδώ και 50 χρόνια και δεν κάναμε τίποτα. Αντιθέτως οι ανικανές κυβερνήσεις μας ασχολουνταν με το ποια θα φάει τα περισσότερα και μας έφτασαν σ αυτό το χάλι αντί να κάνουν τη χώρα αστακό βλέπε Ισραήλ. Αντε τώρα μ αυτές τις αλλοπροσαλλες κυβερνήσεις υπερδυναμεων να παρακαλάς την υποστήριξη τους και μάλιστα όταν βλέπεις ότι πρώτο μελημα τους είναι τα οικονομικά συμφέροντα. ΕΕ ίσον Τράπεζες και μεγάλες μπίζνες. Αμερική πετρέλαια και γεωστρατηγικες συμμαχίες. ΡΩΣΙΑ στην ίδια ταχτικη και ίσως στο ποιο βρόμικο ρόλο απ όλους στο φόβο της περικυκλωση της από το ΝΑΤΟ.Ειμαστε μόνοι μας και έτσι θα πορευτουμε στο μέλλων. Μήπως θα έπρεπε να εκμεταλευτουμε όσο χρόνο έχουμε από το απεφκταιο και να τον εκμεταλευτουμε με ποιοτικούς εξωπλισμους γρήγορα και αθόρυβα. Αφού μας συνήθησαν σε οικονομικα χαστούκια άλλο ένα θα το δεχτούμε αν είναι να πιάσει τόπο. Η αυταπάρνηση μας είναι δεδομένη γιατί είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή