Δημήτρης Γκάζης
Τα όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες στον Έβρο δεν είναι παρά το ξεδίπλωμα της επεκτατικής και εμπρηστικής πολιτικής της Τουρκίας για την περιοχή. Ο Ερντογάν κάνει πράξη τις απειλές του στη Θράκη, μετά τη Συρία, τη Λιβύη, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Σκοπός του να γκριζάρει την κυριαρχία της Ελλάδας στην περιοχή και να εκβιάσει την αποδοχή από τους δυτικούς των σχεδιασμών του σε όλα τα μέτωπα, ώστε να κερδίσει όσα περισσότερο γίνεται στο διεθνές παζάρι που έχει στηθεί.
Όλα ξεκίνησαν με την αναζωπύρωση των πολεμικών αντιπαραθέσεων στην Ιντλίμπ της Β. Συρίας, και την αδυναμία της Τουρκίας να επιβάλει, στο όνομα της μετεγκατάστασης προσφυγικών πληθυσμών, την κατοχή της περιοχής, υπό το βάρος της αντεπίθεσης του στρατού της Συρίας με τη στήριξη της Ρωσίας. Ο Ερντογάν, όπως έχει συνηθίσει, σε διάγγελμά του έκανε ξεκάθαρο σε όλους το πως θα κινηθεί, ανοίγοντας ταυτόχρονα με το μέτωπο της Συρίας, και αυτό προς τη δύση, απειλώντας να ανοίξει τις πόρτες για τα εκατομμύρια προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα του, αν η Δύση δεν του δώσει στήριξη στον πόλεμο που διεξάγει μαζί με τζιχαντιστικές ομάδες στο Ιντλιμπ. Οι απειλές δεν άργησαν να γίνουν πράξη, με την οργανωμένη μεταφορά πληθυσμών από την Κωνσταντινούπολη και άλλες περιοχές, ακόμη και με μέσα του τούρκικου στρατού, προς τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Η οργανωμένη αυτή μετακίνηση τόσο μεγάλου όγκου μεταναστών, απείλησε σοβαρά με κατάρρευση τη συνοριογραμμή του Έβρου, γεγονός που αν είχε συμβεί θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για την εθνική μας κυριαρχία. Αυτή είναι και μια ακόμη επιδίωξη της Τουρκίας. Να γκριζάρει και να ρευστοποιήσει την περιοχή της Θράκης, άλλοτε με προβοκάτσιες στο μειονοτικό, άλλοτε με την εγκατάσταση μεταναστευτικών πληθυσμών, άλλοτε με στρατιωτικά θερμά επεισόδια, να δημιουργεί τετελεσμένα και να αφήνει ανοιχτές εκκρεμότητες για μελλοντική αξιοποίηση.
Απέναντι σ’ αυτή την απειλή, το κλείσιμο των συνόρων και η καταγγελία του σχεδιασμού του Ερντογάν ήταν η στοιχειώδης απάντηση. Η απόφαση για ενίσχυση των συνόρων με δυνάμεις των ΜΑΤ και του Στρατού και η αναστολή των διαδικασιών χορήγησης ασύλου, ήταν μια αναπόφευκτη κίνηση για την ελληνική κυβέρνηση, της οποίας ο σχεδιασμός σε καμιά περίπτωση δεν έβλεπε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά αντιθέτως είχε προσανατολιστεί στην προσπάθεια επιβολής των κλειστών δομών στα νησιά, κατ’ εντολή της Ε.Ε.
Προφανώς η πράξη αυτή, δεν σημαίνει κάποιο στρατηγικό αναπροσανατολισμό της κυβέρνησης της Ν.Δ., η οποία αντιθέτως εξαντλείται στην επικοινωνιακή αξιοποίηση της υπεράσπισης των συνόρων, μήπως και «παραγραφεί» το έγκλημα των ΜΑΤ στα νησιά, και μένει πιστή στις συμφωνίες της χώρας μας με την Ε.Ε. για το μεταναστευτικό, μιας Ε.Ε. που ακόμη και τώρα συνεχίζει να στηρίζει την Τουρκία. Παρόλα αυτά, η στάση αυτή βρήκε θετική ανταπόκριση μέσα στην κοινωνία και έσπασε ένα «ταμπού» και μια πρόληψη που μας είχε επιβληθεί για «ανοικτά σύνορα» υπό οποιουσδήποτε όρους. Ταμπού και πρόληψη που έχει επιβάλει το αφήγημα της παγκοσμιοποίησης.
Αμέσως όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την παρουσία ανωτάτων εκπροσώπων της Ε.Ε. στην περιοχή του Έβρου, περισσότερο ήθελε να τονίσει την υποταγή της χώρας σε όσα η Ε.Ε. προστάζει παρά να μπλοκάρει τους σχεδιασμούς του Ερντογάν. Η Ε.Ε. μένει στη φραστική καταγγελία του Ερντογάν ενώ τον στηρίζει εμπράκτως στη Συρία, αρνείται να δεχτεί επιμερισμό των μεταναστευτικών ροών ενώ μιλάει για αλληλεγγύη. Παράλληλα τα 700 εκατομμύρια ευρώ και η αποστολή 1.500 ατόμων της Frontex στα σύνορα του Έβρου που ανακοινώθηκαν, δείχνουν πως η Ε.Ε. επιμένει στον σχεδιασμό για μετατροπή της χώρας μας σε hot-spot, και μάλιστα πλέον παίρνει ενεργά μέρος στην υλοποίησή του, αμφισβητώντας την ικανότητα της ελληνικής πλευράς να τον προωθήσει μόνη της.
Τα γεγονότα όμως δεν αναμένεται να μείνουν εδώ. Η ένταση στην περιοχή ήρθε για να μείνει. Ήδη η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει προς τα που σκοπεύει να κινηθεί. Η χορήγηση «δακρυγόνων» στους μετανάστες για να αντιμετωπίσουν τα ελληνικά ΜΑΤ, η μεταφορά 1.000 ανδρών των τουρκικών ειδικών δυνάμεων στον Έβρο, τα κροκοδείλια δάκρυα για τα δικαιώματα των προσφύγων που καταπατά η Ελλάδα, η δημιουργία υγειονομικής ζώνης στα σύνορα και ο πλήρης έλεγχος των ειδήσεων, η ανακοίνωση αξιωματούχων του τουρκικού κράτους ότι θα συνεχιστεί η μετεγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στη περιοχή της Ανατολικής Θράκης, είναι μόνο κάποιες από τις πρώτες κινήσεις του εν εξελίξει υβριδικού πολέμου.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η Θράκη μετατρέπεται σε defacto γκρίζα και ρευστοποιημένη ζώνη. Ο εποικισμός της με πληθυσμούς απ’ την ανατιναγμένη Μ. Ανατολή και η μετατροπή της σε πεδίο όπου ενεργούν στρατοί, MKO, μυστικές υπηρεσίες, παραστρατιωτικές ομάδες, η Frontex κ.ά. αποτελούν εγγύηση για ένα ταραγμένο μέλλον. Τα όσα γίνονται είναι βγαλμένα από τα εγχειρίδια αποσταθεροποίησης περιοχών, η κατάσταση μοιάζει με τα προεόρτια της βαλκανικής κρίσης στο Κόσσοβο, ενώ οι κινήσεις του Ερντογάν ακολουθούν το ίδιο μοτίβο μ’ αυτές που προετοίμασαν την επέμβαση στη Συρία, έχοντας και εκεί ως όπλο και άλλοθι τους μετακινούμενους πληθυσμούς.
Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα μόνη απάντηση μπορεί να είναι ο αναπροσανατολισμός της χώρας, μακριά απ’ όσες δυνάμεις μας αντιμετωπίζουν ως χώρο πειραματισμών, μακριά από ψευδαισθήσεις ότι θα μπορούμε για καιρό να σέρνουμε τα προβλήματα και να επιβιώνουμε. Είναι μονόδρομος μια πολιτική πολύπλευρης ενίσχυσης της χώρας μας, με αξιοποίηση όλων των δικαιωμάτων μιας κυρίαρχης χώρας που θέλει να υπερασπιστεί την ύπαρξή της.
Πηγή: e-dromos.gr
Δημήτρης Γκάζης: Σχετικά με τον συντάκτη
Τα όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες στον Έβρο δεν είναι παρά το ξεδίπλωμα της επεκτατικής και εμπρηστικής πολιτικής της Τουρκίας για την περιοχή. Ο Ερντογάν κάνει πράξη τις απειλές του στη Θράκη, μετά τη Συρία, τη Λιβύη, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Σκοπός του να γκριζάρει την κυριαρχία της Ελλάδας στην περιοχή και να εκβιάσει την αποδοχή από τους δυτικούς των σχεδιασμών του σε όλα τα μέτωπα, ώστε να κερδίσει όσα περισσότερο γίνεται στο διεθνές παζάρι που έχει στηθεί.
Το χρονικό των γεγονότων
Όλα ξεκίνησαν με την αναζωπύρωση των πολεμικών αντιπαραθέσεων στην Ιντλίμπ της Β. Συρίας, και την αδυναμία της Τουρκίας να επιβάλει, στο όνομα της μετεγκατάστασης προσφυγικών πληθυσμών, την κατοχή της περιοχής, υπό το βάρος της αντεπίθεσης του στρατού της Συρίας με τη στήριξη της Ρωσίας. Ο Ερντογάν, όπως έχει συνηθίσει, σε διάγγελμά του έκανε ξεκάθαρο σε όλους το πως θα κινηθεί, ανοίγοντας ταυτόχρονα με το μέτωπο της Συρίας, και αυτό προς τη δύση, απειλώντας να ανοίξει τις πόρτες για τα εκατομμύρια προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα του, αν η Δύση δεν του δώσει στήριξη στον πόλεμο που διεξάγει μαζί με τζιχαντιστικές ομάδες στο Ιντλιμπ. Οι απειλές δεν άργησαν να γίνουν πράξη, με την οργανωμένη μεταφορά πληθυσμών από την Κωνσταντινούπολη και άλλες περιοχές, ακόμη και με μέσα του τούρκικου στρατού, προς τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Η οργανωμένη αυτή μετακίνηση τόσο μεγάλου όγκου μεταναστών, απείλησε σοβαρά με κατάρρευση τη συνοριογραμμή του Έβρου, γεγονός που αν είχε συμβεί θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για την εθνική μας κυριαρχία. Αυτή είναι και μια ακόμη επιδίωξη της Τουρκίας. Να γκριζάρει και να ρευστοποιήσει την περιοχή της Θράκης, άλλοτε με προβοκάτσιες στο μειονοτικό, άλλοτε με την εγκατάσταση μεταναστευτικών πληθυσμών, άλλοτε με στρατιωτικά θερμά επεισόδια, να δημιουργεί τετελεσμένα και να αφήνει ανοιχτές εκκρεμότητες για μελλοντική αξιοποίηση.
Απέναντι σ’ αυτή την απειλή, το κλείσιμο των συνόρων και η καταγγελία του σχεδιασμού του Ερντογάν ήταν η στοιχειώδης απάντηση. Η απόφαση για ενίσχυση των συνόρων με δυνάμεις των ΜΑΤ και του Στρατού και η αναστολή των διαδικασιών χορήγησης ασύλου, ήταν μια αναπόφευκτη κίνηση για την ελληνική κυβέρνηση, της οποίας ο σχεδιασμός σε καμιά περίπτωση δεν έβλεπε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά αντιθέτως είχε προσανατολιστεί στην προσπάθεια επιβολής των κλειστών δομών στα νησιά, κατ’ εντολή της Ε.Ε.
Προφανώς η πράξη αυτή, δεν σημαίνει κάποιο στρατηγικό αναπροσανατολισμό της κυβέρνησης της Ν.Δ., η οποία αντιθέτως εξαντλείται στην επικοινωνιακή αξιοποίηση της υπεράσπισης των συνόρων, μήπως και «παραγραφεί» το έγκλημα των ΜΑΤ στα νησιά, και μένει πιστή στις συμφωνίες της χώρας μας με την Ε.Ε. για το μεταναστευτικό, μιας Ε.Ε. που ακόμη και τώρα συνεχίζει να στηρίζει την Τουρκία. Παρόλα αυτά, η στάση αυτή βρήκε θετική ανταπόκριση μέσα στην κοινωνία και έσπασε ένα «ταμπού» και μια πρόληψη που μας είχε επιβληθεί για «ανοικτά σύνορα» υπό οποιουσδήποτε όρους. Ταμπού και πρόληψη που έχει επιβάλει το αφήγημα της παγκοσμιοποίησης.
Αμέσως όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την παρουσία ανωτάτων εκπροσώπων της Ε.Ε. στην περιοχή του Έβρου, περισσότερο ήθελε να τονίσει την υποταγή της χώρας σε όσα η Ε.Ε. προστάζει παρά να μπλοκάρει τους σχεδιασμούς του Ερντογάν. Η Ε.Ε. μένει στη φραστική καταγγελία του Ερντογάν ενώ τον στηρίζει εμπράκτως στη Συρία, αρνείται να δεχτεί επιμερισμό των μεταναστευτικών ροών ενώ μιλάει για αλληλεγγύη. Παράλληλα τα 700 εκατομμύρια ευρώ και η αποστολή 1.500 ατόμων της Frontex στα σύνορα του Έβρου που ανακοινώθηκαν, δείχνουν πως η Ε.Ε. επιμένει στον σχεδιασμό για μετατροπή της χώρας μας σε hot-spot, και μάλιστα πλέον παίρνει ενεργά μέρος στην υλοποίησή του, αμφισβητώντας την ικανότητα της ελληνικής πλευράς να τον προωθήσει μόνη της.
Τα γεγονότα όμως δεν αναμένεται να μείνουν εδώ. Η ένταση στην περιοχή ήρθε για να μείνει. Ήδη η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει προς τα που σκοπεύει να κινηθεί. Η χορήγηση «δακρυγόνων» στους μετανάστες για να αντιμετωπίσουν τα ελληνικά ΜΑΤ, η μεταφορά 1.000 ανδρών των τουρκικών ειδικών δυνάμεων στον Έβρο, τα κροκοδείλια δάκρυα για τα δικαιώματα των προσφύγων που καταπατά η Ελλάδα, η δημιουργία υγειονομικής ζώνης στα σύνορα και ο πλήρης έλεγχος των ειδήσεων, η ανακοίνωση αξιωματούχων του τουρκικού κράτους ότι θα συνεχιστεί η μετεγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στη περιοχή της Ανατολικής Θράκης, είναι μόνο κάποιες από τις πρώτες κινήσεις του εν εξελίξει υβριδικού πολέμου.
Η Θράκη μετατρέπεται σε de facto γκρίζα ζώνη
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η Θράκη μετατρέπεται σε defacto γκρίζα και ρευστοποιημένη ζώνη. Ο εποικισμός της με πληθυσμούς απ’ την ανατιναγμένη Μ. Ανατολή και η μετατροπή της σε πεδίο όπου ενεργούν στρατοί, MKO, μυστικές υπηρεσίες, παραστρατιωτικές ομάδες, η Frontex κ.ά. αποτελούν εγγύηση για ένα ταραγμένο μέλλον. Τα όσα γίνονται είναι βγαλμένα από τα εγχειρίδια αποσταθεροποίησης περιοχών, η κατάσταση μοιάζει με τα προεόρτια της βαλκανικής κρίσης στο Κόσσοβο, ενώ οι κινήσεις του Ερντογάν ακολουθούν το ίδιο μοτίβο μ’ αυτές που προετοίμασαν την επέμβαση στη Συρία, έχοντας και εκεί ως όπλο και άλλοθι τους μετακινούμενους πληθυσμούς.
Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα μόνη απάντηση μπορεί να είναι ο αναπροσανατολισμός της χώρας, μακριά απ’ όσες δυνάμεις μας αντιμετωπίζουν ως χώρο πειραματισμών, μακριά από ψευδαισθήσεις ότι θα μπορούμε για καιρό να σέρνουμε τα προβλήματα και να επιβιώνουμε. Είναι μονόδρομος μια πολιτική πολύπλευρης ενίσχυσης της χώρας μας, με αξιοποίηση όλων των δικαιωμάτων μιας κυρίαρχης χώρας που θέλει να υπερασπιστεί την ύπαρξή της.
Πηγή: e-dromos.gr
Δημήτρης Γκάζης: Σχετικά με τον συντάκτη
