Του Κωστή Μουδάτσου
Ο μικρός ανθρωπάκος δεν είναι ικανός να αντέξει την αξία των μνημείων της παγκόσμιας κληρονομιάς!
Η φανατισμένη μουσουλμανική βιομηχανία ρίχνει μίσος στο μύλο της ζωής με άσχημη ψυχή κι ας νομίζει ότι μετρά άγιες μαρτυρίες, κανένας όμως δεν ονειρεύεται το μέλλον χωρίς ήλιο και την αυτοκτονία σαν τα αεροπλάνα του μίσους μουγκρίζουν σκίζοντας τον αέρα για να εξαπολύσουν τις βόμβες της μισαλλοδοξίας στους ήλιους του Σύμπαντος.
Κόσμε χρυσέ, κόσμε αργυρέ ξυπνώ τα χαράματα και σκέφτομαι το μέλλον με τις πράξεις φρικτών ηγετών, στοχάζομαι τον ήλιο να ανατέλλει μα το σκοτάδι να παραμένει πηχτό!
Αχ ηλιοτρόπια των λαών θα μένετε σκυφτά σαν θλιμμένα παιδιά σε τούτο το θρησκευόμενο πλανήτη της μισαλλοδοξίας που θα μένει βουτηγμένος στο σκοτάδι της διαπλεκόμενης εξουσίας, που ονειρεύεται θανάτους στις έγχρωμες οθόνες οθωμανικών μεγαλοπρεπών μεγαλείων.
Το Σύμπαν γελάει στα καμώματα των ανόητων ηγετών!
Χαράματα με τον στεναγμό στο άκουσμα της μουσικής του πόνου σαν σκέφτομαι τα διατάγματα των ξεροκέφαλων νεκροκεφαλών που νομίζουν ότι ο πύραυλος με τις φανατικές κραυγές θα τον κάνει ηγέτη των ηγετών των πιστών που θα ζούνε στα σκοτάδια των δεήσεων του Χότζα και των προσευχών των φανατισμένων στην Αγία Σοφία…
Φανατισμένες τρέλες με τα μάτια κόκκινα…
Κοιτάω τις ακτίνες του ήλιου στα σκοτεινά σοκάκια της Πόλης μα ο φόβος τρομάζει τα σκυφτά βλέμματα κι όμως η ανόσια σκέψη της πολιτικής φανφάρας νομίζει ότι κοροϊδεύει το φως του ήλιου σαν οι ορδές των φανατισμένων πιστών γονατίζουν με τις προσευχές του Χότζα στο ναό της Αγίας Σοφίας!
Δακρύζω για τα μνημεία του φωτός που βυθίζονται στα σκοτάδια
Δακρύζω που τα μαύρα νέφη κρύβουν του ήλιους
Δακρύζω για τα ηλιοτρόπια που δεν βρίσκουν ήλιο να στραφούν
Δακρύζω για τους λαούς που σαν μέρμηγκες στη σειρά υμνούν το μίσος του άφρονα ηγέτη από τους σκοτεινούς τάφους του!
Εγώ θα συνεχίζω στις δημοκρατικές συγκεντρώσεις να τραγουδώ τα τραγούδια των λαών για τον ήλιο που θα ανατείλει για να κερδίσω τον κόσμο τούτο το χρυσό ενάντια στο χίτλερ που ξαναζεί στα μυαλά των φανατισμένων ηγετών!
Νεκροκεφαλές των μαύρων σκοταδιών, η μπουρδολογία για το θάνατο νεκρώνει τα μυαλά σας, κι εγώ ακούω το τραγούδι των λαών:
Μες του Βοσπόρου τα στενά ο Γιάννης κλαίει τα δειλινά και ο Μεμέτης πλάι του, πίνει και τραγουδάει του…
Κωστής Μουδάτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Ο μικρός ανθρωπάκος δεν είναι ικανός να αντέξει την αξία των μνημείων της παγκόσμιας κληρονομιάς!
Η φανατισμένη μουσουλμανική βιομηχανία ρίχνει μίσος στο μύλο της ζωής με άσχημη ψυχή κι ας νομίζει ότι μετρά άγιες μαρτυρίες, κανένας όμως δεν ονειρεύεται το μέλλον χωρίς ήλιο και την αυτοκτονία σαν τα αεροπλάνα του μίσους μουγκρίζουν σκίζοντας τον αέρα για να εξαπολύσουν τις βόμβες της μισαλλοδοξίας στους ήλιους του Σύμπαντος.
Κόσμε χρυσέ, κόσμε αργυρέ ξυπνώ τα χαράματα και σκέφτομαι το μέλλον με τις πράξεις φρικτών ηγετών, στοχάζομαι τον ήλιο να ανατέλλει μα το σκοτάδι να παραμένει πηχτό!
Αχ ηλιοτρόπια των λαών θα μένετε σκυφτά σαν θλιμμένα παιδιά σε τούτο το θρησκευόμενο πλανήτη της μισαλλοδοξίας που θα μένει βουτηγμένος στο σκοτάδι της διαπλεκόμενης εξουσίας, που ονειρεύεται θανάτους στις έγχρωμες οθόνες οθωμανικών μεγαλοπρεπών μεγαλείων.
Το Σύμπαν γελάει στα καμώματα των ανόητων ηγετών!
Χαράματα με τον στεναγμό στο άκουσμα της μουσικής του πόνου σαν σκέφτομαι τα διατάγματα των ξεροκέφαλων νεκροκεφαλών που νομίζουν ότι ο πύραυλος με τις φανατικές κραυγές θα τον κάνει ηγέτη των ηγετών των πιστών που θα ζούνε στα σκοτάδια των δεήσεων του Χότζα και των προσευχών των φανατισμένων στην Αγία Σοφία…
Φανατισμένες τρέλες με τα μάτια κόκκινα…
Κοιτάω τις ακτίνες του ήλιου στα σκοτεινά σοκάκια της Πόλης μα ο φόβος τρομάζει τα σκυφτά βλέμματα κι όμως η ανόσια σκέψη της πολιτικής φανφάρας νομίζει ότι κοροϊδεύει το φως του ήλιου σαν οι ορδές των φανατισμένων πιστών γονατίζουν με τις προσευχές του Χότζα στο ναό της Αγίας Σοφίας!
Δακρύζω για τα μνημεία του φωτός που βυθίζονται στα σκοτάδια
Δακρύζω που τα μαύρα νέφη κρύβουν του ήλιους
Δακρύζω για τα ηλιοτρόπια που δεν βρίσκουν ήλιο να στραφούν
Δακρύζω για τους λαούς που σαν μέρμηγκες στη σειρά υμνούν το μίσος του άφρονα ηγέτη από τους σκοτεινούς τάφους του!
Εγώ θα συνεχίζω στις δημοκρατικές συγκεντρώσεις να τραγουδώ τα τραγούδια των λαών για τον ήλιο που θα ανατείλει για να κερδίσω τον κόσμο τούτο το χρυσό ενάντια στο χίτλερ που ξαναζεί στα μυαλά των φανατισμένων ηγετών!
Νεκροκεφαλές των μαύρων σκοταδιών, η μπουρδολογία για το θάνατο νεκρώνει τα μυαλά σας, κι εγώ ακούω το τραγούδι των λαών:
Μες του Βοσπόρου τα στενά ο Γιάννης κλαίει τα δειλινά και ο Μεμέτης πλάι του, πίνει και τραγουδάει του…
Κωστής Μουδάτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου