Γέρου Ιωάννα
Η δίκη της Χρυσής Αυγής που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στην χώρα, μας έφερε στην μνήμη την φρίκη του φασισμού και μας ώθησε να σταθούμε πανηγυρικά απέναντι του. Το ιστορικό αυτό γεγονός, σε συνδυασμό με την επερχόμενη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, μας οδήγησε να αφιερώσουμε αυτό το «Πίσω από τις Νότες» σε ένα τραγούδι – σταθμό για την τραγωδία του ολοκαυτώματος και την αποκήρυξη του φασισμού.
Το τραγούδι αυτό δεν είναι άλλο από το Dance me to the end of Love του Leonard Cohen. Μάλιστα, το τραγούδι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα διότι ο ρυθμός του προσιδιάζει σε αυτόν του χασάπικου, επιρροή που πιθανολογείται ότι είχε ο Cohen από την μακροχρόνια σχέση του με την Ύδρα.
Η πρώτη έμπνευση για το τραγούδι, όπως δηλώνει ο ίδιος σε συνέντευξή του, ήρθε όταν έμαθε πως στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης όταν έκαιγαν αιχμαλώτους ανάγκαζαν μερικούς άλλους να παίζουν κλασσική μουσική. Ενώ, δηλαδή, οι συμπατριώτες του πέθαιναν φρικιαστικά, αυτοί έπρεπε να συνεχίσουν να παίζουν γνωρίζοντας πως αυτή ήταν και η δική τους μοίρα.
Η έμπνευσή του αυτή φαίνεται από τον πρώτο κιόλας στίχο του τραγουδιού, ‘Dance me to your beauty with a burning violin’. Σύμφωνα με τον Cohen αυτός ο στίχος «Χόρεψε με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί » εννοεί ως ομορφιά τον τερματισμό της ζωής, το τέλος της ύπαρξης και της ρομαντικότητας που έχει αυτή η ολοκλήρωση.
Πολλοί παρερμηνεύουν το τραγούδι για ερωτικό ενώ στην πραγματικότητα η ποιητική γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Cohen στοχεύει σε μια ρομαντική απεικόνιση του τέλους της ζωής των Εβραίων στα χέρια των ναζιστών. Είναι μάλλον θλιβερό να μαθαίνει κανείς την πραγματική πηγή ενός τόσο όμορφου τραγουδιού, ωστόσο όπως ο ίδιος έχει δηλώσει «είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να παραδοθούμε σε κάποιον αγαπημένο, έτσι το τραγούδι, δεν είναι σημαντικό να ξέρει κανείς τις ρίζες του, γιατί αν ο λόγος είναι από αυτήν την γεμάτη πάθος πηγή, θα μπορέσει να αγκαλιάσει κάθε παθιασμένη δραστηριότητα».
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός του νοήματος του τραγουδιού είναι και ο στίχος ‘Lift me like an olive branch and be my homeward dove’, που μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά «Σήκωσε με σαν κλαδί ελιάς και γίνε το περιστέρι που επιστρέφει στο σπίτι μου». Ο Cohen εδώ χρησιμοποιεί δύο πολύ ισχυρά βιβλικά σύμβολα της ειρήνης, ως μία βάση της αγάπη που δεν τελειώνει.
Ας μνημονεύσουμε, ακόμα, το βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο Dance me to the End of Love στο οποίο ο γνωστός καλλιτέχνης Χενρί Ματίς οπτικοποιεί τους στίχους με μοναδικό τρόπο.
Το τραγούδι αυτό, λοιπόν, μια «νεκρώσιμη ακολουθία» για τους θανούντες του Ολοκαυτώματος, 36 χρόνια από την μέρα που γράφτηκε, μας θυμίζει πως οι ιδεολογίες αυτές εγκληματούν εις βάρους του ανθρώπου και δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε σε επετείους . Δεν σκοτώσαμε τον φασισμό στα ιστορικά βιβλία μας, αλλά τον βλέπουμε να φωλιάζει μέσα στους ανθρώπους και να εκμεταλλεύεται την λήθη και την άγνοια. Έτσι, με αφορμή το τραγούδι αυτό αλλά και όλα όσα συμβαίνουν σήμερα, ας θυμόμαστε, ας είμαστε επάγρυπνοι και ας τιμάμε όσους πέθαναν από τα πυρά τέτοιων ιδεολογιών.
Γέρου Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου