Οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία δεκαετία εργάστηκαν συστηματικά για την υλοποίηση των αμερικανικών σχεδιασμών (και) στα Βαλκάνια. Κεντρικός στόχος της Ουάσιγκτον στην περιοχή ήταν η υπονόμευση και εξουδετέρωση της ρωσικής επιρροής.
Αυτήν την τελευταία δεκαετία οι ΗΠΑ, αξιοποιώντας ως εργαλείο (και) τις ελληνικές κυβερνήσεις, κατάφεραν:
Πρώτον, να υπονομεύσουν τον νότιο δρόμο μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και να ματαιώσουν την ενίσχυση της διασύνδεσης της Ελλάδας με το ρωσικό ενεργειακό δίκτυο, τινάζοντας στον αέρα τη συμφωνία για τη δημιουργία του αγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη.
Δεύτερον, να κλείσουν μια «πόρτα» πιθανής διείσδυσης της ρωσικής επιρροής με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Μ’ αυτόν τον τρόπο η Ουάσιγκτον επισφράγισε την κυριαρχία της στην περιοχή και «έδεσε» τους Ευρωπαίους συμμάχους της στην αντι-ρωσική της ατζέντα.
Για την υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών εργάστηκαν με συνέπεια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Η πρώτη σαφέστατη προσφορά προς την αμερικανική αυτοκρατορία δόθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου, που η πρώτη του ενέργεια ως πρωθυπουργού ήταν να μεταβεί στη Μόσχα και να διαλύσει τη συμφωνία (για περιβαλλοντικούς λόγους έλεγε προεκλογικά) για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.
Για τη ζωτικής σημασίας (για τους Αμερικανούς) τοποθέτηση των Σκοπίων εντός του ΝΑΤΟ, φρόντισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς κατάφεραν να ολοκληρώσουν τη δουλειά που είχε ανατεθεί από την Ουάσιγκτον καταλήγοντας σε μια συμφωνία για την ονομασία των Σκοπίων.Το αποτέλεσμα της αμερικανικής επιτυχίας στην περιοχή είχε αντίκτυπο στις ελληνορωσικές σχέσεις, οι οποίες επί ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν στο σημείο «μηδέν».
Μια ακόμη συνέπεια της εδραίωσης της αμερικανικής κυριαρχίας στην περιοχή ήταν και η ανάληψη (από τις ελληνικές κυβερνήσεις) σημαντικών συμβατικών υποχρεώσεων έναντι των ΗΠΑ. Οι εν λόγω υποχρεώσεις περιγράφονται λεπτομερώς στη «νέα» ελληνοαμερικανική συμφωνία που διαπραγματεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και υπέγραψε η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στην εν λόγω συμφωνία η Ελλάδα παραδίδει γη και ύδωρ από την Αλεξανδρούπολη (εκεί που θα κατέληγε ο ελληνορωσικός αγωγός σήμερα δημιουργούνται τερματικά για υποδοχή αμερικανικού φυσικού αερίου και στρατιωτική βάση των Αμερικανών) μέχρι την Κρήτη.
Το ερώτημα τι ακριβώς έλαβαν ως αντάλλαγμα οι ελληνικές κυβερνήσεις γι’ αυτές τις μείζονες εξυπηρετήσεις προς την Ουάσιγκτον πλανάται αναπάντητο όλον αυτόν τον καιρό της κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας. Είναι ένα ερώτημα που μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι έθεσε κατ’ ιδίαν ο Λαβρόφ στις συναντήσεις που είχε στην Αθήνα με Μητσοτάκη και Τσίπρα, έχοντας προηγουμένως ο Ρώσος ΥΠΕΞ δημόσια διατυπώσει ότι η Ρωσία δεν αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου