Μαρία Στρίγκου
Μόλις έφραξε η αποχέτευση, ήρθαν στην επιφάνεια οι βρωμιές μας.
Και είναι καιρός να τις αντικρίσουμε κατάματα, να αναλάβουμε την ευθύνη μας, να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε από δω και πέρα.
Ξέρετε, οι τελευταίες αποκαλύψεις είναι το κερασάκι σε μια τούρτα αθλιότητας που τρώμε εδώ και πολλά χρόνια. Απλά τώρα μας έκατσε βαρύ γιατί πια απουσιάζουν οι τρόποι εκτόνωσης που είχαμε μέχρι σήμερα. Ψώνια, γλέντια, ταξίδια, υπερφίαλα όνειρα, φιλόδοξα σχέδια και ανταγωνισμοί. Πολλοί "αθώοι" γλεντοκόποι - καταναλωτές, άρχισαν τώρα να υποψιάζονται αυτό που ήταν προφανές εδώ και δέκα χρόνια περίπου, ότι οδεύουμε προς μια κοινωνία ολίγων πλουσίων και πολλών φτωχών. Όσο ανοίγει η ψαλλίδα τόσο θα ξερνάει πύον το τραύμα. Το στομάχι δεν αντέχει άλλη σαπίλα, χωνέψαμε πόσα το τελευταίο διάστημα, ένα σκάνδαλο - ένα δάνειο, μία απώλεια - μία εκδρομή, μία αυτοκτονία - ένας νέος φανατισμός/αποπροσανατολισμός.
Έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Ο covid - 19 κατάφερε αυτό που δεν κατάφεραν όλοι οι συνδικαλιστές μαζί, να μας βάλει όλους στο ίδιο τσουβάλι. Να μας αναγκάσει να δούμε τον ίδιο τον καθρέφτη της ύπαρξής μας.
Να μας στριμώξει στη γωνία δείχνοντάς μας πως πάντα όφελος είχαν οι ισχυροί και οι φαύλοι αλλά πάνω στις πλάτες μας, με την ανοχή μας, με την αναισθησία και την ρηχότητά μας, με την ανύπαρκτη εκπαίδευση κι ευαισθησία μας.
Εμπρός λοιπόν, ας δούμε κατάματα την κοινωνία που φτιάξαμε. Μίζες, κομπίνες, απάτες, δολοφονίες με τις ευλογίες του κράτους. Βιαστές, παιδεραστές, κακοποιητές, αυνανιστές με τα ευχολόγια της AGB. Ψεύτες, φασίστες, χουντολάγνοι με τις ψήφους τις δικές μας. Τίποτα δεν γλίτωσε απ' την ακόρεστη λαχτάρα μας για επιβολή, επικράτηση και κέρδος. Ούτε καν τα ζώα, ούτε καν τα δέντρα, ούτε καν οι θάλασσές μας. Όλα αλώθηκαν απ' το βόρβορο. Κι όσοι ακόμα ανοίγουν το στόμα τους για να κάνουν ελεεινά σχόλια που απαξιώνουν την Αλήθεια, οι φίλαυτοι και οι ανόητοι κάθε φυλής, που θαρρούν πως θα διασωθούν μέσα από ένα στείρο πνεύμα συντηρητισμού και ειρωνείας, βρίσκονται με το ένα πόδι στον γκρεμό και δεν το ξέρουν, θα γίνουν γραφικά απολιθώματα μιας κοινωνίας που αφού τους αλέσει, για να κάνει τη δουλειά της, θα τους ξεφορτωθεί στον σύγχρονο Καιάδα της τρέλας και της υπερβολής.
Κι όπως, όταν καθαρίζουμε χειρουργικά έναν νεκρωμένο και άρρωστο ιστό, δίνοντας χώρο στο καθαρό αίμα να θρέψει την πληγή, έτσι και τώρα ελπίζουμε στα νέα παιδιά, να φτιάξουν, επιδιορθώσουν, γιατρέψουν την αρρώστια μας.
Το θέμα είναι:
1ον τα διδάξαμε/εκπαιδεύσαμε γι' αυτό;
2ον θα τα αφήσουμε;
Σε άλλα, σκέφτονται να μην μας αφήνουν να κυκλοφορούμε πέραν τις 6 το απόγευμα τα Σαββατοκύριακα, για να αποφύγουμε την εξάπλωση του ιού. Κανένας από τους φωστήρες όμως δεν υπολογίζει την ψυχική υγεία των ανθρώπων, που μετά από τόσες απαγορεύσεις και άσκοπα μέτρα, κινδυνεύει αληθινά πολύ.
Α ξέχασα, οι καταθλιπτικοί πολίτες βολεύουν εξαιρετικά μια ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου