Μαρία Στρίγκου
Ο καιρός, έξω απ' το παράθυρο, προβάρει την καινούργια άνοιξη. Διορθώνει τυχόν ατέλειες, αυτό το λουλούδι δείχνει καλύτερα σε ροζ, το άλλο καλύτερα λευκό, τα σύννεφα ας παραμείνουν πάνω απ' το βουνό, το πράσινο χρειάζεται φρεσκάρισμα. Κοιτάει αν πάχυνε, μήπως κάτι πάνω στο ρούχο του χρειάζεται επιδιόρθωση, μια ιδιαίτερη φροντίδα, ένα στερέωμα στα κουμπιά ή λίγο να φαρδύνει τα μανίκια.
Μόλις τελειώσει τις πρόβες θα πάει στη θάλασσα και θα κλάψει σιγανά. Για όλα όσα τελειώνουν, για όλα όσα αρχίζουν, για τα δίκια και για τ' άδικα του κόσμου. Ξέρει το λάθος και το σωστό, μα δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο πέρα απ' αυτό το κλάμα.
Αυτός μόνο εποχές μπορεί να προβάρει, να κουμαντάρει τα στοιχεία της φύσης ανάλογα με το φόρεμα, να δίνει χρόνο κι ευκαιρίες, να μοιράζει εισιτήρια και διαδρομές. Η πίκρα συχνά του κάθεται στο λαιμό. Νικάει τ' άδικο πανάθεμά το γι' αυτό. Χτυπάει στα δάχτυλα ένα κομπολογάκι από κεχριμπάρι. Τακ, τακ, τακ οι πέτρες πέφτουν με δύναμη η μια πάνω στην άλλη, το σκοινί σώνεται και φτου κι απ' την αρχή.
Ο φταίχτης βγαίνει τη βόλτα του, το μεσημέρι φτιάχνει μακαρόνια με κιμά για τα παιδιά, δίνει το παρόν στους Χαιρετισμούς και την Ανάσταση, το καλοκαίρι κολυμπάει ανάμεσα στους πνιγμένους σα να μην έσφαλε πουθενά.
Κι ο άλλος, ο αδικημένος ντε, το θύμα σα να λέμε, κάθεται στην άκρη του γυαλού, πάντα στην άκρη της εικόνας, της ιστορίας, της λέξης, της ζωής, να κοιτά τα νέφη, να πετροβολά τα κύματα, να περιμένει ανόητα ένα καράβι, ένα χάδι, ένα φιλί, μία συγνώμη, να έρθει από τη χώρα που δεν έχει επιστροφή. Μέχρις που το παίρνει απόφαση πως αυτό που περιμένει δεν θα'ρθει, βουτάει στη Στύγα και πνίγεται ήσυχα.
Δεν θα τον ξαναδεί κανείς εκεί, μια σκιά θα εξακολουθήσει να βλέπει στην άκρη, της εικόνας, της ιστορίας, της λέξης, της ζωής, μια σκιά που μέρα τη μέρα θα μικραίνει, θα μικραίνει, θα μικραίνει, ώσπου να γίνει κομμάτι απ' το τοπίο ή βότσαλο, ή ησυχία, ή τελεία ή παρελθόν. Και η ζωή θα συνεχίζεται και ο καιρός θα προβάρει ένα καλοκαίρι, ένα φθινόπωρο, έναν χειμώνα, μια άνοιξη, σαν αυτή που δοκιμάζει σήμερα κι όλα θα είναι μια πρόβα πια.
Μια πρόβα νυφικού.
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου