Λίγο πριν από το τέλος του 20ού αιώνα μαθαίναμε για τον ξεσηκωμό που ξεσπούσε σε αναπτυσσόμενες χώρες για την ιδιωτικοποίηση του νερού με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τη Βολιβία. Αγρότες, ιθαγενείς και αστοί κατάφεραν εκεί να ανατρέψουν την πώληση του νερού σε πολυεθνική, η οποία απαγόρευε ακόμη και τη συλλογή βρόχινου νερού σε στέρνες! Θα τα δούμε αυτά και στην Ελλάδα; αναρωτήθηκαν τότε κάποιοι, που χαρακτηρίστηκαν υπερβολικοί.
Αργότερα, όταν τα νεοφιλελεύθερα κηρύγματα έγιναν και εδώ της μόδας, εμφανίστηκαν εκείνοι που ζητούσαν να πέσουν τα «ταμπού» και να γίνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Ο κλήρος της εφαρμογής έπεσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, άρχισε τις απολύσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου που «περίσσευαν», παρακάμπτοντας ακόμη και προσχήματα όπως εκείνο της αξιολόγησης.
Αυτές τις απολύσεις θυμήθηκαν κάποιοι όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης βρέθηκε στην πόρτα του μεγάρου Μαξίμου. Και να που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ώστε και τα δύο ταμπού να βρεθούν στο στόχαστρο με ένα σμπάρο.
Παρά το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε πέρσι ότι το νερό δεν είναι αγαθό προς ιδιωτικοποίηση, οι σύμβουλοι που κυκλοφορούν σε ορδές βρήκαν τη φόρμουλα. Πρώτον, η ΕΥΔΑΠ δεν θα πουληθεί, αλλά θα πληρώνει για το ακατέργαστο νερό που παίρνει για να πουλήσει. Δεύτερον, το δίκτυο που φέρνει το ακατέργαστο νερό θα το αναλάβει ΣΔΙΤ με τη συμμετοχή ιδιωτών.
Με τον τρόπο αυτό είτε η ΕΥΔΑΠ δέχεται σοβαρό πλήγμα στα οικονομικά της και ωθείται στην πώληση, είτε αναγκάζεται να ακριβύνει τα τιμολόγια στους καταναλωτές, ανοίγοντας τον δρόμο και στον ανταγωνισμό.
Εκείνο που έμοιαζε εκτός συζήτησης ήταν οι απολύσεις των υπαλλήλων της ΕΥΔΑΠ. Αλλωστε οι εκθειαστές του σημερινού πρωθυπουργού διαβεβαίωναν ότι εκείνες οι «παλιές» απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ήταν αποτέλεσμα της πτώχευσης και των μνημονίων και πλέον δεν είναι αναγκαίες.
Η εισήγηση της διοίκησης της ΕΥΔΑΠ στο σημερινό διοικητικό συμβούλιο ήρθε να τους διαψεύσει οικτρά, αφού αποκαλύπτει ότι έχουν γίνει διαπραγματεύσεις και το Δημόσιο έχει δεχτεί να αναλάβει το κόστος της λύσης των συμβάσεων αορίστου χρόνου για το προσωπικό που περισσεύει.
Εάν το μοντέλο πετύχει, θα χρησιμοποιηθεί και αλλού. Το αίμα νερό δεν γίνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου