Νίκος Μπογιόπουλος
Δεν είναι μόνο η συγκίνηση για το… “Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία”. Δεν είναι η συγκίνηση μόνο για τις φρεγάτες (μετά από τα Ραφάλ). Είναι, με αφορμή την έκθεση στο Λούβρο για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, και κείνη η αναφορά του Μακρόν και στα 200 χρόνια από την… “είσοδο” στο Μουσείο των Παρισίων της Αφροδίτης της Μήλου.
Αλλά πώς ακριβώς έγινε αυτή η… “είσοδος” της Αφροδίτης; Πως έφτασε από την Μήλο εκεί; Εκανε…τουρισμό; Ας θυμηθούμε, λοιπόν, την πολλή – μα πάρα πολλή – ενδιαφέρουσα, ιστορία:
Ηταν 8 Απριλίου 1820 όταν στην τουρκοκρατούμενη Μήλο κι ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του ένας αγρότης, ο Γιώργος Κεντρωτάς, ανακάλυψε ένα λίθινο υπόγειο θόλο, κάτω από τον οποίο ήταν τοποθετημένο το άγαλμα. Ετσι ξαναείδε το φως ένα από τα πιο διάσημα και πολυθρύλητα αγάλματα της αρχαιοελληνικής τέχνης. Οταν ο χωρικός συνήλθε από την έκπληξη έσπευσε να πάρει το πολύτιμο εύρημα και να κρύψει στο σπίτι του. Όμως το μυστικό δεν παρέμεινε μυστικό. Κι έφτασε στα αυτιά του προξενικού πράκτορα της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και των προκρίτων της Αθήνας. Ο Γάλλος προξενικός πράκτορας έσπευσε να ενημερώσει για το εύρημα τον σημαιοφόρο Ντ’ Ουρβίλ, μέλος του πληρώματος γαλλικού πολεμικού πλοίου που βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτός με την σειρά του – αρχαιολατρης γαρ…- έφτασε μέχρι τη Μήλο και εντόπισε το άγαλμα στο σπίτι του Ελληνα χωρικού. Η αμέσως επόμενη δουλειά του ήταν να γυρίσει εσπευσμένα στην Κωνσταντινούπολη για να ενημερώσει τον Γάλλο πρεσβευτή για την αξία του. Τι έκανε εκείνος; Μα ό,τι επιτάσσει – από τότε – το “Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία”: Εδωσε διαταγή στο γαλλικό πολεμικό πλοίο να κατευθυνθεί στην Μήλο και να το…βουτήξει. Πάση θυσία.
Εν τω μεταξύ, όπως αναφέρουν τα Νέα, οι πρόκριτοι της Αθήνας έστειλαν με τουρκικό πλοίο τον ιερέα Βέργη στο νησί με εντολή να μεταφέρει το πολύτιμο εύρημα στην Αθήνα. Ο Βέργης έφθασε στην Μήλο και έπεισε τους ντόπιους και τις τουρκικές αρχές να τού παραδώσουν το άγαλμα. Το συσκεύασε σε ξύλινο κιβώτιο και ήταν έτοιμος να το φορτώσει το πλοίο. Ομως τον πρόλαβαν οι Γάλλοι… Με την απειλή των όπλων, οι Γάλλοι ναύτες απέσπασαν το φορτίο, το μετέφεραν στο πολεμικό πλοίο, κι μέσω αυτού κατευθείαν στην Γαλλία. Είναι αδιευκρίνιστο, δε, αν τα δύο χέρια του αγάλματος που λείπουν καταστράφηκαν είτε κατά την ανασκαφή είτε κατά την μεταφορά.
Ετσι προέκυψε η… “είσοδος” (κατά το λεξιλόγιο του Μακρόν) της Αφροδίτης της Μήλου στο Λούβρο, το 1821. Κι έτσι βρίσκεται ακόμα εκεί. Με τον Μακρόν και τον Μητσοτάκη να ανταλλάσσουν αγάπες, με τον πρώτο μάλιστα να έχει το θράσος να μιλά (και τον δεύτερο να σιωπά…) για σεβασμό και τιμή προς την Ελλάδα, έχοντας για φόντο ένα από τα πλέον πασίγνωστα… κλοπιμαία στην ιστορία της Τέχνης και της ανθρωπότητας.
Δεν είναι μόνο η συγκίνηση για το… “Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία”. Δεν είναι η συγκίνηση μόνο για τις φρεγάτες (μετά από τα Ραφάλ). Είναι, με αφορμή την έκθεση στο Λούβρο για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, και κείνη η αναφορά του Μακρόν και στα 200 χρόνια από την… “είσοδο” στο Μουσείο των Παρισίων της Αφροδίτης της Μήλου.
Αλλά πώς ακριβώς έγινε αυτή η… “είσοδος” της Αφροδίτης; Πως έφτασε από την Μήλο εκεί; Εκανε…τουρισμό; Ας θυμηθούμε, λοιπόν, την πολλή – μα πάρα πολλή – ενδιαφέρουσα, ιστορία:
Ηταν 8 Απριλίου 1820 όταν στην τουρκοκρατούμενη Μήλο κι ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του ένας αγρότης, ο Γιώργος Κεντρωτάς, ανακάλυψε ένα λίθινο υπόγειο θόλο, κάτω από τον οποίο ήταν τοποθετημένο το άγαλμα. Ετσι ξαναείδε το φως ένα από τα πιο διάσημα και πολυθρύλητα αγάλματα της αρχαιοελληνικής τέχνης. Οταν ο χωρικός συνήλθε από την έκπληξη έσπευσε να πάρει το πολύτιμο εύρημα και να κρύψει στο σπίτι του. Όμως το μυστικό δεν παρέμεινε μυστικό. Κι έφτασε στα αυτιά του προξενικού πράκτορα της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και των προκρίτων της Αθήνας. Ο Γάλλος προξενικός πράκτορας έσπευσε να ενημερώσει για το εύρημα τον σημαιοφόρο Ντ’ Ουρβίλ, μέλος του πληρώματος γαλλικού πολεμικού πλοίου που βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτός με την σειρά του – αρχαιολατρης γαρ…- έφτασε μέχρι τη Μήλο και εντόπισε το άγαλμα στο σπίτι του Ελληνα χωρικού. Η αμέσως επόμενη δουλειά του ήταν να γυρίσει εσπευσμένα στην Κωνσταντινούπολη για να ενημερώσει τον Γάλλο πρεσβευτή για την αξία του. Τι έκανε εκείνος; Μα ό,τι επιτάσσει – από τότε – το “Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία”: Εδωσε διαταγή στο γαλλικό πολεμικό πλοίο να κατευθυνθεί στην Μήλο και να το…βουτήξει. Πάση θυσία.
Εν τω μεταξύ, όπως αναφέρουν τα Νέα, οι πρόκριτοι της Αθήνας έστειλαν με τουρκικό πλοίο τον ιερέα Βέργη στο νησί με εντολή να μεταφέρει το πολύτιμο εύρημα στην Αθήνα. Ο Βέργης έφθασε στην Μήλο και έπεισε τους ντόπιους και τις τουρκικές αρχές να τού παραδώσουν το άγαλμα. Το συσκεύασε σε ξύλινο κιβώτιο και ήταν έτοιμος να το φορτώσει το πλοίο. Ομως τον πρόλαβαν οι Γάλλοι… Με την απειλή των όπλων, οι Γάλλοι ναύτες απέσπασαν το φορτίο, το μετέφεραν στο πολεμικό πλοίο, κι μέσω αυτού κατευθείαν στην Γαλλία. Είναι αδιευκρίνιστο, δε, αν τα δύο χέρια του αγάλματος που λείπουν καταστράφηκαν είτε κατά την ανασκαφή είτε κατά την μεταφορά.
Ετσι προέκυψε η… “είσοδος” (κατά το λεξιλόγιο του Μακρόν) της Αφροδίτης της Μήλου στο Λούβρο, το 1821. Κι έτσι βρίσκεται ακόμα εκεί. Με τον Μακρόν και τον Μητσοτάκη να ανταλλάσσουν αγάπες, με τον πρώτο μάλιστα να έχει το θράσος να μιλά (και τον δεύτερο να σιωπά…) για σεβασμό και τιμή προς την Ελλάδα, έχοντας για φόντο ένα από τα πλέον πασίγνωστα… κλοπιμαία στην ιστορία της Τέχνης και της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου