«Παιδεία είναι αυτό που επιβιώνει, όταν όσα έχουν μαθευτεί… ξεχνιούνται» (B.F. Skinner – Αμερικανός ψυχολόγος). «Αγωγή είναι αυτό που μένει, όταν έχουμε ξεχάσει πια, αυτά που μας έχουν διδάξει» (Edward Halifax – Άγγλος πολιτικός). «Ένας μορφωμένος ηλίθιος… είναι πιο ηλίθιος… από έναν αμόρφωτο ηλίθιο» (Μολιέρος – Θεατρικός συγγραφέας). Μόρφωση – παιδεία – αγωγή: τρεις έννοιες, τόσο όμοιες φαινομενικά, αλλά και τόσο διαφορετικές, επί της ουσίας. Η μόρφωση ενός ανθρώπου εξάλλου, δε συνεπάγεται ούτε την παιδεία που αυτός αποπνέει, αλλά ούτε και την αγωγή που αυτός εκφράζει. Η μόρφωση, ναι μεν αποτελεί τη φλόγα για το πνεύμα ενός ανθρώπου, αλλά η παιδεία κι η αγωγή της ψυχής του, πυροδοτούν έργα σπουδαία και μεγάλα.
Σε μία Ελλάδα παρακμής λοιπόν, όπου άνθρωποι ασθενούν, πεθαίνουν και δυστυχούν, λόγω της έλλειψης χρημάτων, πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν άπαντες διέθεταν τη σανίδα σωτηρίας, που ονομάζεται: παιδεία κι αγωγή; Πόσο πιο όμορφος, θα ήταν ο κόσμος μας, αν άπαντες εφαρμόζαμε εμπράκτως, τα στοιχειώδη αγαθά της αγωγής και της παιδείας, στην καθημερινή μας συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους; Πόσο ευτυχισμένοι, θα ήμασταν τελικά, αν άπαντες ήμασταν άνθρωποι παιδευμένοι, αγαπημένοι και ουσιαστικά μορφωμένοι;
Ουδείς διδάσκεται, να γίνει καλός πατέρας και καλή μητέρα, διαχρονικά. Πλέον, στις εποχές που ζούμε, ουδείς διδάσκεται, να γίνει έστω… πατέρας και μητέρα. Η έλλειψη χρημάτων βλέπετε, έχει καθιερώσει ως κανόνα, το γνωστό λαϊκό ρητό: «Έχεις παιδιά; Να τα χαίρεσαι..» — «Δεν έχεις παιδιά; Να χαίρεσαι..». Πνιγμένα συναισθήματα – που προβάλλονται ως ανύπαρκτα, προβληματικές συμπεριφορές – που μεταφράζονται ως φυσιολογικές και σύνθετες αναλύσεις – που καθιστούν την αυτονόητη ευτυχία μεταξύ ημών… μακρινό όνειρο. Πόσα παραπάνω διέθεταν άραγε, οι δικοί μας γονείς, όταν θέλησαν να ερωτευτούν και να αγαπηθούν; Πόσα χρήματα, χρειάζεται ο έρωτας κι η αγάπη, για να κάνουν τη ζωή μας πραγματικά όμορφη;
Φαντάζομαι, ότι δεν είμαι η μόνη, που η μόρφωσή μου, ελάχιστη αξία έχει μπροστά στην αγωγή και την παιδεία μου. Φαντάζομαι, ότι δεν είμαι η μόνη, που προκαλώ την ευτυχία μου, πρωτίστως με την αγωγή και την παιδεία μου και δευτερευόντως με τη μόρφωσή μου. Φαντάζομαι, ότι δεν είμαι η μόνη τελικά, που το πρώτο δίδαγμα που έλαβα από τους γονείς μου, είναι να επιδιώκω κάθε στιγμή, να κάνω την ψυχή μου και τις ψυχές των γύρω μου, πραγματικά χαρούμενες. Όσο σύνθετα κι αν καταντούν όλα, η ευτυχία πάντα θα είναι η απλούστερη επιλογή, που δεν εξαργυρώνεται ούτε σε χρήματα, ούτε σε βεντετισμούς, αλλά ούτε και στο ψεύτικο «φαίνεσθαι», που ουδεμία σχέση έχει με το αληθινό μας «είναι».
Στην εικονική πραγματικότητα των ημερών μας λοιπόν, στην οποία κάποιοι βολικά αρέσκονται να ζουν και να αναλώνονται, το «like», το «comment» και το «chat», αντικαθιστούν το «φλερτ», «το καρδιοχτύπι» και το «ραντεβού», που οφείλουν οι νέοι να γευτούν, πριν να είναι πολύ αργά. Σημεία των καιρών κι αυτά, ελλείψει αγωγής και παιδείας. Η μόρφωση πάντα θα σου δίνει τα εφόδια, για να γίνεις αυτός που ονειρεύεσαι, αλλά η αγωγή και η παιδεία σου, θα κάνουν το όνειρό σου πραγματικό. Δικό μου όνειρο, λοιπόν, αποτελεί πλέον η ημέρα, που άπαντες οι Έλληνες, θα εφαρμόσουν στην καθημερινότητά τους, τον στοιχειώδη σεβασμό, τη δέουσα εκτίμηση και την απαραίτητα αγάπη, στις μεταξύ τους σχέσεις. Τίποτα πιο όμορφο και ικανό απ’ την αγάπη μεταξύ μας…
*Μάρω Μπελντερτζή: Πτυχιούχος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και κάτοχος άδειας διδασκαλίας φιλολόγου. Από το 2006: διδάσκει σε μαθητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, διορθώνει και επιμελείται εφημερίδες και περιοδικά και αρθρογραφεί στον Φιλολογικό Ιστότοπο (Όνομα στήλης: "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ").
Σε μία Ελλάδα παρακμής λοιπόν, όπου άνθρωποι ασθενούν, πεθαίνουν και δυστυχούν, λόγω της έλλειψης χρημάτων, πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν άπαντες διέθεταν τη σανίδα σωτηρίας, που ονομάζεται: παιδεία κι αγωγή; Πόσο πιο όμορφος, θα ήταν ο κόσμος μας, αν άπαντες εφαρμόζαμε εμπράκτως, τα στοιχειώδη αγαθά της αγωγής και της παιδείας, στην καθημερινή μας συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους; Πόσο ευτυχισμένοι, θα ήμασταν τελικά, αν άπαντες ήμασταν άνθρωποι παιδευμένοι, αγαπημένοι και ουσιαστικά μορφωμένοι;
Ουδείς διδάσκεται, να γίνει καλός πατέρας και καλή μητέρα, διαχρονικά. Πλέον, στις εποχές που ζούμε, ουδείς διδάσκεται, να γίνει έστω… πατέρας και μητέρα. Η έλλειψη χρημάτων βλέπετε, έχει καθιερώσει ως κανόνα, το γνωστό λαϊκό ρητό: «Έχεις παιδιά; Να τα χαίρεσαι..» — «Δεν έχεις παιδιά; Να χαίρεσαι..». Πνιγμένα συναισθήματα – που προβάλλονται ως ανύπαρκτα, προβληματικές συμπεριφορές – που μεταφράζονται ως φυσιολογικές και σύνθετες αναλύσεις – που καθιστούν την αυτονόητη ευτυχία μεταξύ ημών… μακρινό όνειρο. Πόσα παραπάνω διέθεταν άραγε, οι δικοί μας γονείς, όταν θέλησαν να ερωτευτούν και να αγαπηθούν; Πόσα χρήματα, χρειάζεται ο έρωτας κι η αγάπη, για να κάνουν τη ζωή μας πραγματικά όμορφη;
Φαντάζομαι, ότι δεν είμαι η μόνη, που η μόρφωσή μου, ελάχιστη αξία έχει μπροστά στην αγωγή και την παιδεία μου. Φαντάζομαι, ότι δεν είμαι η μόνη, που προκαλώ την ευτυχία μου, πρωτίστως με την αγωγή και την παιδεία μου και δευτερευόντως με τη μόρφωσή μου. Φαντάζομαι, ότι δεν είμαι η μόνη τελικά, που το πρώτο δίδαγμα που έλαβα από τους γονείς μου, είναι να επιδιώκω κάθε στιγμή, να κάνω την ψυχή μου και τις ψυχές των γύρω μου, πραγματικά χαρούμενες. Όσο σύνθετα κι αν καταντούν όλα, η ευτυχία πάντα θα είναι η απλούστερη επιλογή, που δεν εξαργυρώνεται ούτε σε χρήματα, ούτε σε βεντετισμούς, αλλά ούτε και στο ψεύτικο «φαίνεσθαι», που ουδεμία σχέση έχει με το αληθινό μας «είναι».
Στην εικονική πραγματικότητα των ημερών μας λοιπόν, στην οποία κάποιοι βολικά αρέσκονται να ζουν και να αναλώνονται, το «like», το «comment» και το «chat», αντικαθιστούν το «φλερτ», «το καρδιοχτύπι» και το «ραντεβού», που οφείλουν οι νέοι να γευτούν, πριν να είναι πολύ αργά. Σημεία των καιρών κι αυτά, ελλείψει αγωγής και παιδείας. Η μόρφωση πάντα θα σου δίνει τα εφόδια, για να γίνεις αυτός που ονειρεύεσαι, αλλά η αγωγή και η παιδεία σου, θα κάνουν το όνειρό σου πραγματικό. Δικό μου όνειρο, λοιπόν, αποτελεί πλέον η ημέρα, που άπαντες οι Έλληνες, θα εφαρμόσουν στην καθημερινότητά τους, τον στοιχειώδη σεβασμό, τη δέουσα εκτίμηση και την απαραίτητα αγάπη, στις μεταξύ τους σχέσεις. Τίποτα πιο όμορφο και ικανό απ’ την αγάπη μεταξύ μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου