Χαμοζωή «στα όρια των αντοχών» της ΕΕ και της καπιταλιστικής κερδοφορίας και εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας με σκυταλοδρομία αντιλαϊκών κυβερνήσεων, εν ανάγκη και με κυβερνήσεις συνεργασίας μαζί και με τα «φθαρμένα υλικά» της ΝΔ, είναι το... νέο και προοδευτικό που φέρνει για τον λαό η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως την παρουσίασε χτες σε συνέντευξή του στο «ΣΚΑΪ» ο πρόεδρός του, Αλ. Τσίπρας.
Κατηγορώντας τον πρωθυπουργό για «διαχειριστή της συμφοράς» και ξεκαθαρίζοντας ότι το αίτημα για διεξαγωγή εκλογών και αλλαγή κυβέρνησης αφορά την εκτόνωση και τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας στο γνωστό «γαϊτανάκι» κυβερνητικών σωτήρων - «για να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή» και «να εκφραστεί πολιτικά η οργή», όπως είπε - παρουσίασε τη δική του εκδοχή της επόμενης αντιλαϊκής διακυβέρνησης, μια κυβέρνηση συνεργασίας με ένα «μίνιμουμ πλαίσιο δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικές».
Η δε διαχωριστική γραμμή, όπως την έθεσε, ως το νέο αφήγημα - απάτη για τον εγκλωβισμό του λαού, είναι: «Πολιτική για τις αγορές με αυτορρύθμιση ή πολιτική για ισχυρό ανθρώπινο κοινωνικό κράτος», επιχειρώντας να καλλιεργήσει και τις νέες αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκό αστικό κράτος που θα υπηρετεί ταυτόχρονα και τις λαϊκές ανάγκες και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Σε περίπτωση δε που είχε μείνει και καμία αμφιβολία για το τι σημαίνουν αυτές οι «διαχωριστικές γραμμές» με τη ΝΔ, μετά από τις προτάσεις για κοινούς υπουργούς και την ψήφιση των μισών αντιλαϊκών νομοσχεδίων της τα δύο αυτά χρόνια, χτες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να ισχυριστεί πως η πολιτική της κυβέρνησης δεν... εκφράζει όλα τα στελέχη της ΝΔ, λέγοντας πως η αντίληψη ότι «το κράτος δεν παρεμβαίνει» «είναι αντίληψη του κ. Μητσοτάκη (...) Δεν ξέρω αν είναι η αντίληψη της Δεξιάς αυτή, διότι ξέρετε, υπάρχει κι ένα κομμάτι μέσα στη Νέα Δημοκρατία που δεν ασπάζεται αυτές τις αντιλήψεις».
Εκτός από τα φθαρμένα υλικά της ΝΔ, το μάτι έκλεισε και στο ΚΙΝΑΛ, λέγοντας πως «η κάθε ηγεσία θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα πώς θα κυβερνηθεί η χώρα αύριο. Η λογική των ίσων αποστάσεων έχει ένα επικοινωνιακό χάρισμα όσο δεν είμαστε σε προεκλογική περίοδο, όταν όμως φτάσει η ώρα της κρίσης και έρθει η ώρα της κάλπης, δεν μπορείς να κρατάς ίσες αποστάσεις».
Κατά τα άλλα, ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε την κυβέρνηση για αδυναμία να αντιληφθεί εγκαίρως το μέγεθος του κύματος ακρίβειας και ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κυβερνούσε, δεν θα προχωρούσε σε ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εν μέσω ενεργειακής κρίσης, προσπερνώντας ότι έχει βάλει τη δική του σφραγίδα στην πορεία ιδιωτικοποίησής της, και συνολικά στην «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας και την «πράσινη μετάβαση», που υπηρέτησε με ζέση και ως κυβέρνηση και σήμερα ως αντιπολίτευση και που βουλιάζει τον λαό βαθιά στην ενεργειακή φτώχεια. Το ίδιο βέβαια ισχύει και με όλους τους παράγοντες που «τροφοδοτούν» το κύμα ακρίβειας, όπως την «επεκτατική πολιτική» της ΕΕ και τα πακέτα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που επιχείρησε να κρύψει αποδίδοντας την ακρίβεια απλά σε κυβερνητική ανικανότητα.
Επιπλέον, ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε τις γνωστές προτάσεις - ασπιρίνες για «μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα κατώτερα επίπεδα που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μείωση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά» αλλά και για αύξηση του κατώτατου μισθού, χωρίς κατάργηση του απαράδεκτου νόμου Αχτσιόγλου - Βρούτση, με τον οποίο ο κατώτατος μισθός αποτελεί απόφαση του εκάστοτε υπουργού Εργασίας και όχι αντικείμενο διεκδίκησης από τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, όπως βέβαια και του υπόλοιπου αντεργατικού πλαισίου το οποίο συνδιαμόρφωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και καθιστά «κενό γράμμα» για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και τις όποιες αυξήσεις.
Ξεπερνώντας μάλιστα τον εαυτό του, ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο έσπευσε να διαχωρίσει τους επιχειρηματικούς ομίλους σε καλούς και καλούς, αλλά και να «βγάλει λάδι» για την καθήλωση του κατώτατου μισθού, την κατάργηση των ΣΣΕ, τα αντεργατικά μέτρα ένα μέρος τους, λέγοντας ότι την αύξηση του κατώτατου μισθού «δεν θέλει ένα μέρος, ένα lobby πολύ ισχυρό μέσα στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων, όχι όλοι... Οχι γενικά οι επιχειρηματίες, δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες ίδιοι. Υπάρχουν επιχειρηματίες, υπάρχει η υγιής επιχειρηματικότητα στη χώρα και υπάρχουν επιχειρηματίες οι οποίοι δίνουν πολύ καλούς μισθούς». Εδώ βέβαια έδωσε ρέστα, λέγοντας ότι «τα λεφτά από την αύξηση του κατώτατου θα έπεφταν στην αγορά», δείχνοντας και το νοιάξιμό του όχι για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, που δεν μπορούν βέβαια με τα ψίχουλα που προτείνει και ο ίδιος να καλυφθούν, αλλά για την τόνωση του «τζίρου» και της «ανταγωνιστικότητας» των ομίλων.
Στο ζήτημα της πανδημίας, αναδείχθηκε για ακόμα μια φορά η συναίνεση που παρείχε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση με το περίφημο «θα λογαριαστούμε μετά», αφού ο Αλ. Τσίπρας είπε χαρακτηριστικά ότι «δεν ζητούσαμε εκλογές», «δεν φέραμε αντίρρηση σε σκληρά μέτρα», αλλά ζητούσε κοινές συσκέψεις υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και κοινό υπουργό Υγείας, για να εφαρμοστεί από κοινού η πολιτική της περαιτέρω εμπορευματοποίησης της Υγείας.
Τέλος, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τις επιδιωκόμενες αλλαγές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και την ενίσχυση του χαρακτήρα του «αρχηγικού κόμματος», κατά το πρότυπο άλλων αστικών κομμάτων που τις εφάρμοσαν πρώτα για να υπηρετείται αποτελεσματικότερα η αντιλαϊκή πολιτική, έφτασε στο σημείο να επιστρατεύει αντιΚΚΕ αθλιότητες, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, όπως είναι το ΚΚΕ που πνίγει τις διαφωνίες στο εσωτερικό».
Κατηγορώντας τον πρωθυπουργό για «διαχειριστή της συμφοράς» και ξεκαθαρίζοντας ότι το αίτημα για διεξαγωγή εκλογών και αλλαγή κυβέρνησης αφορά την εκτόνωση και τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας στο γνωστό «γαϊτανάκι» κυβερνητικών σωτήρων - «για να προστατευθεί η κοινωνική συνοχή» και «να εκφραστεί πολιτικά η οργή», όπως είπε - παρουσίασε τη δική του εκδοχή της επόμενης αντιλαϊκής διακυβέρνησης, μια κυβέρνηση συνεργασίας με ένα «μίνιμουμ πλαίσιο δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικές».
Η δε διαχωριστική γραμμή, όπως την έθεσε, ως το νέο αφήγημα - απάτη για τον εγκλωβισμό του λαού, είναι: «Πολιτική για τις αγορές με αυτορρύθμιση ή πολιτική για ισχυρό ανθρώπινο κοινωνικό κράτος», επιχειρώντας να καλλιεργήσει και τις νέες αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκό αστικό κράτος που θα υπηρετεί ταυτόχρονα και τις λαϊκές ανάγκες και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Σε περίπτωση δε που είχε μείνει και καμία αμφιβολία για το τι σημαίνουν αυτές οι «διαχωριστικές γραμμές» με τη ΝΔ, μετά από τις προτάσεις για κοινούς υπουργούς και την ψήφιση των μισών αντιλαϊκών νομοσχεδίων της τα δύο αυτά χρόνια, χτες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να ισχυριστεί πως η πολιτική της κυβέρνησης δεν... εκφράζει όλα τα στελέχη της ΝΔ, λέγοντας πως η αντίληψη ότι «το κράτος δεν παρεμβαίνει» «είναι αντίληψη του κ. Μητσοτάκη (...) Δεν ξέρω αν είναι η αντίληψη της Δεξιάς αυτή, διότι ξέρετε, υπάρχει κι ένα κομμάτι μέσα στη Νέα Δημοκρατία που δεν ασπάζεται αυτές τις αντιλήψεις».
Εκτός από τα φθαρμένα υλικά της ΝΔ, το μάτι έκλεισε και στο ΚΙΝΑΛ, λέγοντας πως «η κάθε ηγεσία θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα πώς θα κυβερνηθεί η χώρα αύριο. Η λογική των ίσων αποστάσεων έχει ένα επικοινωνιακό χάρισμα όσο δεν είμαστε σε προεκλογική περίοδο, όταν όμως φτάσει η ώρα της κρίσης και έρθει η ώρα της κάλπης, δεν μπορείς να κρατάς ίσες αποστάσεις».
Κατά τα άλλα, ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε την κυβέρνηση για αδυναμία να αντιληφθεί εγκαίρως το μέγεθος του κύματος ακρίβειας και ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κυβερνούσε, δεν θα προχωρούσε σε ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εν μέσω ενεργειακής κρίσης, προσπερνώντας ότι έχει βάλει τη δική του σφραγίδα στην πορεία ιδιωτικοποίησής της, και συνολικά στην «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας και την «πράσινη μετάβαση», που υπηρέτησε με ζέση και ως κυβέρνηση και σήμερα ως αντιπολίτευση και που βουλιάζει τον λαό βαθιά στην ενεργειακή φτώχεια. Το ίδιο βέβαια ισχύει και με όλους τους παράγοντες που «τροφοδοτούν» το κύμα ακρίβειας, όπως την «επεκτατική πολιτική» της ΕΕ και τα πακέτα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που επιχείρησε να κρύψει αποδίδοντας την ακρίβεια απλά σε κυβερνητική ανικανότητα.
Επιπλέον, ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε τις γνωστές προτάσεις - ασπιρίνες για «μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα κατώτερα επίπεδα που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μείωση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά» αλλά και για αύξηση του κατώτατου μισθού, χωρίς κατάργηση του απαράδεκτου νόμου Αχτσιόγλου - Βρούτση, με τον οποίο ο κατώτατος μισθός αποτελεί απόφαση του εκάστοτε υπουργού Εργασίας και όχι αντικείμενο διεκδίκησης από τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους, όπως βέβαια και του υπόλοιπου αντεργατικού πλαισίου το οποίο συνδιαμόρφωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και καθιστά «κενό γράμμα» για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και τις όποιες αυξήσεις.
Ξεπερνώντας μάλιστα τον εαυτό του, ο Αλ. Τσίπρας όχι μόνο έσπευσε να διαχωρίσει τους επιχειρηματικούς ομίλους σε καλούς και καλούς, αλλά και να «βγάλει λάδι» για την καθήλωση του κατώτατου μισθού, την κατάργηση των ΣΣΕ, τα αντεργατικά μέτρα ένα μέρος τους, λέγοντας ότι την αύξηση του κατώτατου μισθού «δεν θέλει ένα μέρος, ένα lobby πολύ ισχυρό μέσα στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων, όχι όλοι... Οχι γενικά οι επιχειρηματίες, δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες ίδιοι. Υπάρχουν επιχειρηματίες, υπάρχει η υγιής επιχειρηματικότητα στη χώρα και υπάρχουν επιχειρηματίες οι οποίοι δίνουν πολύ καλούς μισθούς». Εδώ βέβαια έδωσε ρέστα, λέγοντας ότι «τα λεφτά από την αύξηση του κατώτατου θα έπεφταν στην αγορά», δείχνοντας και το νοιάξιμό του όχι για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, που δεν μπορούν βέβαια με τα ψίχουλα που προτείνει και ο ίδιος να καλυφθούν, αλλά για την τόνωση του «τζίρου» και της «ανταγωνιστικότητας» των ομίλων.
Στο ζήτημα της πανδημίας, αναδείχθηκε για ακόμα μια φορά η συναίνεση που παρείχε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση με το περίφημο «θα λογαριαστούμε μετά», αφού ο Αλ. Τσίπρας είπε χαρακτηριστικά ότι «δεν ζητούσαμε εκλογές», «δεν φέραμε αντίρρηση σε σκληρά μέτρα», αλλά ζητούσε κοινές συσκέψεις υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και κοινό υπουργό Υγείας, για να εφαρμοστεί από κοινού η πολιτική της περαιτέρω εμπορευματοποίησης της Υγείας.
Τέλος, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τις επιδιωκόμενες αλλαγές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και την ενίσχυση του χαρακτήρα του «αρχηγικού κόμματος», κατά το πρότυπο άλλων αστικών κομμάτων που τις εφάρμοσαν πρώτα για να υπηρετείται αποτελεσματικότερα η αντιλαϊκή πολιτική, έφτασε στο σημείο να επιστρατεύει αντιΚΚΕ αθλιότητες, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, όπως είναι το ΚΚΕ που πνίγει τις διαφωνίες στο εσωτερικό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου