Αυτός δηλαδή - θα συμπληρώναμε εμείς - που πριν από κάμποσους μήνες αντάλλασσε φιλοφρονήσεις με τον Ελληνα πρωθυπουργό στο Σότσι. Αυτός που οι Δυτικοί ηγέτες «σκοτώνονταν» να τον βάλουν στα σαλόνια τους. Αυτός που στη χώρα του ο λαός πεινάει ενώ τα μονοπώλια της Ενέργειας κολυμπάνε στα κέρδη, όπως γίνεται και σε όλα τα άλλα καπιταλιστικά κράτη.
Οσο για τον ορισμό του «φασίστα» που δίνει ο Μαρινάκης, εννοώντας τον Πούτιν, θα μπορούσε κάλλιστα να περιγράψει Αμερικανούς και Ευρωπαίους όταν βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, όταν εισέβαλλαν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, όταν έπνιγαν στο αίμα τη Λιβύη. Δική τους υπόθεση είναι επομένως πώς θα ονοματίζονται μεταξύ τους, «δημοκράτες» ή «φασίστες», αφού κατά περίσταση εναλλάσσονται σ' αυτούς τους ρόλους.
Είπε και κάτι άλλο ο Μαρινάκης. Οτι «απ' αυτόν που αμύνεται υπέρ βωμών και εστιών δεν μπορούμε να ζητάμε πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων για να δούμε αν θα του επιτρέψουμε να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του». Δηλαδή, για τους «δημοκράτες» ο φασίστας είναι «κακός» στην ειρήνη αλλά «καλός» στον πόλεμο! Τέτοια υποκριτική και «αλά καρτ» είναι η «αντιφασιστική» ευαισθησία των αστών και των κομμάτων τους!
Είναι έτοιμοι να απαλλάξουν κάθε νεοναζιστικό κατακάθι από την εγκληματική του δράση, στο όνομα της «υπεράσπισης της πατρίδας», όπως είναι άλλωστε και ο φερετζές των φασιστών. Την πατρίδα τους υπερασπίζονταν οι ναζιστές των Αζόφ και πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, σφάζοντας ρωσόφωνους στην ανατολική Ουκρανία.
Ο καθένας και η πατρίδα του λοιπόν. Μόνο που ο λαός δεν έχει καμία σχέση με την «πατρίδα» που υπερασπίζονται όλοι αυτοί σε ειρήνη και πόλεμο: Την «πατρίδα» όπου μια χούφτα παράσιτα εκμεταλλεύεται τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Την «πατρίδα» - «ΝΑΤΟικό έδαφος», που οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της παζαρεύουν κυριαρχικά δικαιώματα στο όνομα της «συνοχής του ΝΑΤΟ». Την «πατρίδα» της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, που γίνεται θύτης άλλων λαών και μετατρέπει τον λαό της σε στόχο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου