Εμείς, είμαστε Πικάσο στη ζωή μας; 'Οχι στο καλλιτεχνικό επίπεδο αλλά στη συμπεριφορά μας προς τους άλλους και δη προς τους ερωτικούς συντρόφους;
Ο Πάμπλο Πικάσο ανήκει στις πιο μυθικές μορφές της Τέχνης. Αφηρημένος, μεγαλειώδης, χειμαρρώδης, ειδικότερα στη νεανική του ηλικία δημιούργησε κορυφαίους πίνακες με σημαντικό καλλιτεχνικό υπόβαθρο.
Συνέβαλε στην εξέλιξη της μοντέρνας τέχνης όσο λίγοι, αποτελεί μία δεσπόζουσα μορφή του 20ου αιώνα και δημιούργησε πλήθος πινάκων που σήμερα θεωρούνται μεγάλης ιστορικής και αισθητικής αξίας. Μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ, θεωρείται ο ιδρυτής του Κυβισμού.
(Το «Γυναικείο Κεφάλι» φιλοτεχνήθηκε από τον Pablo Picasso το 1939. και αποτελεί ένα από την σειρά πορτρέτων της Dora Maar, συντρόφου του διάσημου ζωγράφου. Είναι ο γνωστός πίνακας που δώρισε το 1949 ο καλλιτέχνης στον ελληνικό λαό).
Το μόνο που θα ήθελα να σχολιάσω για τον παραπάνω πίνακα, είναι το εξής: προσωπικά, δε μου αρέσει και θεωρώ πως ο Πικάσο όπως και άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες, έπεσαν στη σιγουριά πως μπορούν να γράφουν και να ζωγραφίζουν οτιδήποτε θέλουν, πιστεύοντας πως το «όνομά» τους θα τους ξεπλένει παντοτινά.
Ο Πικάσο είχε ένα χαρακτηριστικό που σημάδεψε τη ζωή και την τέχνη του. Tις θυελλώδεις σχέσεις του με τις γυναίκες και τη βιαιότητα με την οποία, συνήθως, τις αντιμετώπιζε. Ο συγκεκριμένος πίνακας αφορούσε μία ερωμένη του την οποία ήθελε να παρατήσει και προσπαθούσε να απεικονίσει όλα τα συναισθήματα απέχθειας και αποστροφής που του γεννούσε πλέον.
Πρώτη σύζυγος του Πικάσο ήταν η Ρωσίδα χορεύτρια Όλγα Κοκλόβα. Στις αρχές Μαρτίου του 1961, σε ηλικία 79 ετών, ο Πάμπλο Πικάσο παντρεύτηκε την 34χρονη Ζακλίν Ροκ. Η Ζακλίν ήταν μοντέλο, μελαχρινή με πράσινα μάτια, την οποία απαθανάτισε σε αρκετούς πίνακές του. Ο γάμος, όχι θρησκευτικός, τελέσθηκε εν πλήρει μυστικότητα στο Βαλορί της Κυανής Ακτής και ήταν ο δεύτερος και για τους δύο. (πληρ. Wikipedia). Οι σχέσεις του ήταν περισσότερες, με πολλές γυναίκες να μην μπορούν να τον ξεπεράσουν και να βάζουν τέρμα στη ζωή τους.
Ο ίδιος όμως, βρήκε το δάσκαλό του στο πρόσωπο της σημαντικής σχέσης του, Φρανσουάζ Ζιλό, η οποία ήταν και η μοναδική γυναίκα που τον άφησε. Αυτό σημάδεψε ανεξίτηλα την ψυχή του Πικάσο και παρέμεινε μία ανοιχτή πληγή για όλη του τη ζωή.
Εμείς, είμαστε Πικάσο στη ζωή μας; Αυτό σκεφτόμουν, καθώς διάβαζα τη βιογραφία του. Το ότι κάνουμε σε άλλους αυτό που δε θα θέλαμε να μας κάνουν. Το ότι εμείς πληγώνουμε πολλές φορές αβέρτα δίχως να μας νοιάζει, αλλά θα γινόμασταν ταύροι σε υαλοπωλείο αν μας έκαναν το ίδιο.
Το μεγάλο ταλέντο δε συμβαδίζει με τον καλό χαρακτήρα. Αλλά ας προσπαθούμε να μην είμαστε Πικάσο, να μη μας πληγώνει κάτι που εμείς κάναμε ασταμάτητα σε άλλους...
Κείμενο : Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου