Ελλάδα
Στον «αέρα» και η ασφαλής είσοδος – έξοδος των πλοίων στα λιμάνια. Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για ρημαγμένες οι πλοηγίδες, αλωνίζουν οι εργολάβοι με λειψό προσωπικό και ατέλειωτες βάρδιες. Άλλη μια περίπτωση που επιβεβαιώνει ότι η ασφάλεια των μεταφορών συνειδητά υπονομεύεται στο πλαίσιο της λογικής κόστους – οφέλους και της εργολαβοποίησης – τεμαχίσματος ολοένα και περισσότερων υπηρεσιών αναδεικνύεται μέσα από το παράδειγμα των πλοηγικών σταθμών που λειτουργούν στα λιμάνια της χώρας μας.
Η Πλοηγική Υπηρεσία του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής αποτελεί κρίσιμη υπηρεσία για τη λιμενική λειτουργία, που συνδέεται καταρχάς με την ασφάλεια των επιβατών και της ναυσιπλοΐας γενικότερα αλλά και με την ανάπτυξη των ελληνικών λιμανιών.
Όμως, οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στους πλοηγικούς σταθμούς, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης και άλλων λιμανιών, κάθε άλλο παρά διασφαλίζουν την επικαλούμενη ασφάλεια.
Ο «καθρέφτης» των λιμανιών, όπως τη χαρακτηρίζουν, πάσχει, και μάλιστα άσχημα, με ευθύνη του υπουργείου και των τοπικών διοικήσεων των λιμεναρχείων.
Σημειώνεται ότι η Πλοηγική Υπηρεσία έχει την ευθύνη της ασφαλούς εισόδου των πλοίων στο λιμάνι και αντίστοιχα της ασφαλούς εξόδου. Κάθε πλήρωμα αποτελείται από: Τον Πλοηγό, που με το σκάφος της υπηρεσίας μεταφέρεται στο πλοίο που αναμένει να εισέλθει στο λιμάνι προκειμένου να το καθοδηγήσει με ασφάλεια, τον κυβερνήτη που οδηγεί το υπηρεσιακό σκάφος, τον μηχανοδηγό που είναι υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία των μηχανών, και τους καβοδέτες ή πρυμνοδέτες που βρίσκονται στη στεριά και περιμένουν να δέσουν το καράβι.
Σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων, το προσωπικό στους πλοηγικούς σταθμούς δεν είναι επαρκές, με αποτέλεσμα πολλές φορές τα δρομολόγια του σκάφους να γίνονται χωρίς μηχανοδηγό, ή να βαφτίζεται μηχανοδηγός ο καβοδέτης, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια του ίδιου του πληρώματος αλλά και του σκάφους και φυσικά την ασφαλή είσοδο και έξοδο των πλοίων προς και από το λιμάνι.
Επίσης, μεγάλο μέρος της δουλειάς έχει δοθεί σε ιδιώτες, που, όπως καταγγέλλεται, κάνουν «εκπτώσεις» στη σύνθεση των πληρωμάτων με τις αναγκαίες ειδικότητες.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό στην Πλοηγική Υπηρεσία «καλύπτονται» πίσω από την πρόβλεψη του κανονισμού που αναφέρει ότι σε περίπτωση ανάγκης, κατ’ εξαίρεση, μπορεί να γίνονται δρομολόγια χωρίς μηχανοδηγό.
Στον «αέρα» και η ασφαλής είσοδος – έξοδος των πλοίων στα λιμάνια. Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για ρημαγμένες οι πλοηγίδες, αλωνίζουν οι εργολάβοι με λειψό προσωπικό και ατέλειωτες βάρδιες. Άλλη μια περίπτωση που επιβεβαιώνει ότι η ασφάλεια των μεταφορών συνειδητά υπονομεύεται στο πλαίσιο της λογικής κόστους – οφέλους και της εργολαβοποίησης – τεμαχίσματος ολοένα και περισσότερων υπηρεσιών αναδεικνύεται μέσα από το παράδειγμα των πλοηγικών σταθμών που λειτουργούν στα λιμάνια της χώρας μας.
Η Πλοηγική Υπηρεσία του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής αποτελεί κρίσιμη υπηρεσία για τη λιμενική λειτουργία, που συνδέεται καταρχάς με την ασφάλεια των επιβατών και της ναυσιπλοΐας γενικότερα αλλά και με την ανάπτυξη των ελληνικών λιμανιών.
Όμως, οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στους πλοηγικούς σταθμούς, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης και άλλων λιμανιών, κάθε άλλο παρά διασφαλίζουν την επικαλούμενη ασφάλεια.
Ο «καθρέφτης» των λιμανιών, όπως τη χαρακτηρίζουν, πάσχει, και μάλιστα άσχημα, με ευθύνη του υπουργείου και των τοπικών διοικήσεων των λιμεναρχείων.
Σημειώνεται ότι η Πλοηγική Υπηρεσία έχει την ευθύνη της ασφαλούς εισόδου των πλοίων στο λιμάνι και αντίστοιχα της ασφαλούς εξόδου. Κάθε πλήρωμα αποτελείται από: Τον Πλοηγό, που με το σκάφος της υπηρεσίας μεταφέρεται στο πλοίο που αναμένει να εισέλθει στο λιμάνι προκειμένου να το καθοδηγήσει με ασφάλεια, τον κυβερνήτη που οδηγεί το υπηρεσιακό σκάφος, τον μηχανοδηγό που είναι υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία των μηχανών, και τους καβοδέτες ή πρυμνοδέτες που βρίσκονται στη στεριά και περιμένουν να δέσουν το καράβι.
Σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων, το προσωπικό στους πλοηγικούς σταθμούς δεν είναι επαρκές, με αποτέλεσμα πολλές φορές τα δρομολόγια του σκάφους να γίνονται χωρίς μηχανοδηγό, ή να βαφτίζεται μηχανοδηγός ο καβοδέτης, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια του ίδιου του πληρώματος αλλά και του σκάφους και φυσικά την ασφαλή είσοδο και έξοδο των πλοίων προς και από το λιμάνι.
Επίσης, μεγάλο μέρος της δουλειάς έχει δοθεί σε ιδιώτες, που, όπως καταγγέλλεται, κάνουν «εκπτώσεις» στη σύνθεση των πληρωμάτων με τις αναγκαίες ειδικότητες.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό στην Πλοηγική Υπηρεσία «καλύπτονται» πίσω από την πρόβλεψη του κανονισμού που αναφέρει ότι σε περίπτωση ανάγκης, κατ’ εξαίρεση, μπορεί να γίνονται δρομολόγια χωρίς μηχανοδηγό.
Πλοηγικός Σταθμός Θεσσαλονίκης: Στον «αέρα» και η ασφαλής είσοδος – έξοδος των πλοίων
 |
| Φώτο αρχείου / «Σύγχρονη» πλοηγίδα έξω από το λιμάνι του Πειραιά (πιλοτίνα) |
Στον Πλοηγικό Σταθμό Θεσσαλονίκης μέχρι τον Φλεβάρη υπήρχαν 4 κυβερνήτες και 4 μηχανοδηγοί, και συχνά παρουσιάζονταν προβλήματα σε περίπτωση αναρρωτικής ή κανονικής άδειας, με αποτέλεσμα να πιέζονται να εκτελούν 24ωρες βάρδιες! Από την 1η Μάρτη με απόφαση του υπουργείου Ναυτιλίας αυξάνεται ο αριθμός τους σε 5 και 5 αντίστοιχα.
Στην καβοδεσία, ενώ η οργανική σύνθεση προέβλεπε 16 άτομα, εργάζονταν 5 και τώρα προβλέπεται να εργάζονται 8. Το προσωπικό απασχολείται μέρα παρά μέρα σε 12ωρη υπηρεσία. Ετσι οι υπηρεσίες τις μισές μέρες του μήνα και όλες τις νύχτες έχουν ανατεθεί σε ιδιώτες εργολάβους που απασχολούν το προσωπικό με διαφορετικούς εργασιακούς όρους, χαμηλότερες αμοιβές, ωράρια – λάστιχο κ.λπ.
Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, το τελευταίο διάστημα η …κατ’ εξαίρεση πραγματοποίηση δρομολογίων χωρίς μηχανοδηγό είχε γίνει κανόνας. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα χρησιμοποιούνταν ο καβοδέτης ως μηχανοδηγός, θέτοντας σε κίνδυνο τους επιβαίνοντες και το ίδιο το σκάφος, ενώ παράλληλα μειωνόταν και το προσωπικό της καβοδεσίας, αυξάνοντας και σ’ αυτόν τον τομέα τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχημάτων.
Στους περισσότερους πλοηγικούς σταθμούς – πλην Πειραιά και Θεσσαλονίκης – η υπηρεσία στελεχώνεται με έναν υπάλληλο ανά ειδικότητα που βρίσκεται σε 24ωρη ετοιμότητα για την άφιξη των πλοίων, μια πρακτική που, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, αυξάνει ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο ατυχημάτων.
Προβληματική είναι όμως και η υποδομή. Οι εργαζόμενοι κάνουν λόγο για «πλοηγίδες – νεκροφόρες στους περιφερειακούς σταθμούς». Σε Καβάλα, Κέρκυρα, Βόλο, Ιτέα, Σύρο, ο μέσος όρος ηλικίας των πλοηγίδων είναι πάνω από 50 έτη!
Στον σταθμό της Θεσσαλονίκης χρησιμοποιείται ένα πλοηγικό σκάφος, με το δεύτερο να είναι παροπλισμένο καθώς κρίθηκε μη λειτουργικό, ενώ ακινητοποιημένες είναι οι πλοηγίδες στην Ιτέα και τη Ρόδο, που έχει εκατοντάδες προσεγγίσεις κρουαζιερόπλοιων τον χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου