«Μαράθηκαν τα λούλουδα, έσβησε το φεγγάρι, / ένας λεβέντης χάθηκε που τόνε λέγαν Άρη.…»

Ελλάδα

Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια

ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα.

Τι έχεις κλαψοπούλι μου κι όλο πικρά φωνάζεις;

Για πες μου ποιος σε πλήγωσε και βαριαναστενάζεις;

Μαράθηκαν τα λούλουδα έσβησε το φεγγάρι

ένας λεβέντης χάθηκε που τόνε λέγαν Άρη.

Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια

θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια.

Τον Ιούνη του 1945, στο χωριό Μεσούντα της Άρτας, ο Άρης Βελουχιώτης και μια χούφτα καταδιωκόμενοι αντάρτες του ΕΛΑΣ, που αρνήθηκαν να παραδώσουν τα τιμημένα όπλα τους μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας στο αγγλόδουλο κράτος των δοσίλογων και των υποταχτικών των ναζί καταχτητών, βρίσκονται περικυκλωμένοι από δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού και εθνικόφρονες κυνηγούς κεφαλών.Στις 16 του Ιούνη, στο αφιλόξενο φαράγγι του Φάγγου, κοντά στα κρύα ορμητικά νερά του ποταμού Άσπρου (Αχελώος), ο Άρης επιλέγει να δώσει τέλος στη ζωή του με το ατομικό του περίστροφο. Μαζί του, δίπλα του ως την τελευταία στιγμή και ο μαυροσκούφης Τζαβέλας (πραγματικό όνομα Γιάννης Αγγελέτος).

Οι αιμοσταγείς διώκτες τους κόβουν τα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλα και τα κρεμάνε σε φανοστάτη της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων. Ο τραγικός θάνατος του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ συγκλονίζει την Ελλάδα.

Ο Άρης Βελουχιώτης που πρωταγωνίστησε στην ίδρυση του ΕΛΑΣ και υπήρξε ο πρωτοκαπετάνιος του, δίπλα στον Στέφανο Σαράφη και στον Αντρέα Τζήμα – Σαμαρινιώτη, ο κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής που με τη ζωή και τη δράση του, με τις ηρωικές πράξεις του έγραψε διδακτικές και πλούσιες σε περιεχόμενο σελίδες στην ιστορία του λαϊκού μας κινήματος, περνάει στην αθανασία.

Ο Άρης Βελουχιώτης (πραγματικό του όνομα Θανάσης Κλάρας) γεννήθηκε στη Λαμία, στις 27 Αυγούστου 1905. Το 1922 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1925 μέλος του ΚΚΕ. Ως στρατιώτης οδηγήθηκε στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου. Ο Άρης υπήρξε προσωπικότητα ανήσυχη και προικισμένη με σπουδαία ηγετικά χαρίσματα, πνεύμα ανυπότακτο και δημιουργικό, με πλούσια επαναστατική δράση και στις δεκαετίες του ’20 και του ’30.

Ως στέλεχος του ΚΚΕ ο Άρης υπέστη άγριους διωγμούς από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του. Κοσμοθεωρία του ο μαρξισμός – λενινισμός. Απ’ αυτό πήγαζε και το οξυμένο ταξικό του αισθητήριο, η ακατάβλητη πίστη του στο δίκιο του λαού και η πολιτική διορατικότητα που τον χαρακτήριζε.

Υπήρξε ένα από τα ηγετικά πρόσωπα της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, που ταυτίστηκε με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ενάντια στη γερμανοϊταλική κατοχή. Επέδειξε εξαιρετικές οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες, συμβάλλοντας σημαντικά, ως πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ (ανέλαβε τον Μάη 1943 με τη δημιουργία του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ), στη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.

Ο Άρης αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας και τη χαρακτήρισε λαθεμένη. Στο διάστημα Φεβρουάριος – Απρίλιος 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ. Η δράση του αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του από το Κόμμα. Αποκαταστάθηκε αργότερα ηθικά και πολιτικά. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (16 Ιούλη 2011) αποφάσισε την επίσημη πολιτική αποκατάστασή του. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος (23 Ιούνη 2018) αποφάσισε και την κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη.

Ακόμα και στις δύσκολες και τραγικές στιγμές της ζωής του ο Άρης δεν καταφέρθηκε ενάντια στο ΚΚΕ. Όσοι προσπαθούν να καπηλευτούν την προσφορά του, ν’ αμφισβητήσουν την πίστη του στο ΚΚΕ, στην ιδεολογία και τα ιδανικά του, ως την τελευταία του πνοή, την απάντηση τη δίνει ο ίδιος:

«Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνησε και με περηφάνια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Διαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έμαθα το συμφέρον μου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισμό στα μούτρα της λωποδύτριας μπουρζουαζίας και ρίχτηκα με πίστη, με θέληση, με ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες. Έκτοτε δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις και πάλη επαναστατική. Μιλούν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε μια κηλίδα. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα; Τιμή μου μεγάλη και τιμή μεγαλύτερη στο ΚΚΕ ότι γλίτωσα από τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα, που φερόντανε τροχάδην στο γκρεμό, με αγνά επαναστατικά στοιχεία και μόνο με τέτοια. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαγνίζει και δημιουργεί αγωνιστές αφοσιωμένους στη μεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου. Είναι το μόνο Κόμμα που οδηγεί τους εκμεταλλευόμενους στον ιστορικό δρόμο: Στην οριστική απελευθέρωση του προλεταριάτου. Στο Κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

Πηγή:katiousa.gr

(Γιάννης Ρίτσος, Το υστερόγραφο της δόξας – Άρης Βελουχιώτης)

«Πριν κάμποσο καιρό, πάνου στη Λιάκουρα, στο αετοχώρι το Δαδί, ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ:

– Τον ξέρεις τον Άρη;


– Ναι, μου λέει. Τον ξέρω.

– Τον είδες ποτέ σου;

– Όχι. Μα τόνε ξέρω.

– Πώς είναι;

– Τρεις βολές πιο αψηλός απ’ τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο-μεγάλο κόκκινο άλογο. Και πίσω τον ακολουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός με μια σημαία.

Μιαν άλλη φορά, στα Τρίκαλα, ρώτησα ένα “αετόπουλο” που πέρναγε τις γραμμές του οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα ενός καλαμιού.


– Γιωργή, τον ξέρεις τον Άρη;

– Τόνε ξέρω.

– Τον είδες ποτέ σου;

– Τον είδα με τα μάτια μου.

– Πώς είναι;

– Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει –κι ας χιονίζει ακόμα– γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα.

Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.

Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ»

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---