Του Μανώλη Γλέζου
Εδώ και δύο δεκαετίες, κεντρικό σημείο της ενωτικής δράσης μας, όπως είναι γνωστό, αποτελεί η υπόθεση των γερμανικών οφειλών. Ειδικά μετά τη σύσταση του ΕΣΔΟΓΕ (Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα), το 1996, η δράση αυτή απέκτησε πιο οργανωμένο χαρακτήρα, με πολλές δημόσιες παρεμβάσεις και εκδηλώσεις, καθώς και πυκνή αρθρογραφία.
Τέσσερις ήταν οι πυλώνες αυτών των διεκδικήσεων:
Οι τρεις πρώτοι αφορούσαν και αφορούν οφειλές προς το Δημόσιο, ενώ ο τέταρτος οφειλή προς ιδιώτες, κυρίως απογόνους των κάθε είδους θυμάτων του Γ΄ Ράιχ. Όμως και οι τέσσερις αυτοί πυλώνες στήριξαν διαχρονικά το δίκαιο αίτημα του ελληνικού Λαού, που πλήρωσε όσο κανένας άλλος τη ναζιστική θηριωδία. Και το στήριξαν ισότιμα.
Για μας περισσότερη αξία είχε και έχει, ενδεχομένως, η επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών μας που άρπαξαν οι Ναζί από Μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, γιατί σε αυτούς συμπυκνώνεται ο πολιτισμός μας, ένας πολιτισμός χιλιάδων χρόνων.
Κι αν η επιστροφή του αναγκαστικού δανείου έγινε κάποιες φορές «σημαία» του αγώνα μας, αυτό οφείλεται στο ότι η αρπαγή των αγαθών, που κρύβεται πίσω από τους αριθμούς, κόστισε στην Ελλάδα τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από πείνα.
Γιατί για μας, πάνω απ’ όλα, η οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι ηθική, γι’ αυτό και η διεκδίκησή μας είναι δίκαιη. Και το δίκαιο και η ηθική είναι δύο αξίες απαράγραπτες. Ωστόσο δεν θα μας ακούσετε ποτέ να μιλάμε για ΕΚΔΙΚΗΣΗ. Εμείς, που χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, δεν νιώθουμε μίσος για τον γερμανικό λαό και δεν επιζητούμε εκδίκηση. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το κάνουμε αυτό. Όσοι επιζήσαμε «κατά λάθος» από τον πόλεμο, είχαμε χρέος να ζήσουμε και για λογαριασμό των νεκρών μας, να αγαπήσουμε και για κείνους, να χορέψουμε και για κείνους, να κολυμπήσουμε στη θάλασσα και για κείνους. Μάθαμε, έτσι, να εκτιμάμε και να αγαπάμε τη ζωή. Και το μίσος σε εμποδίζει να αγαπήσεις τη ζωή. Αυτά ακριβώς έχω κατά νου να πω και στην περιοδεία που πολύ σύντομα προγραμματίζουμε να κάνω στη Γερμανία.
Επιπλέον, ποτέ δεν ζητήσαμε από τον γερμανικό λαό να πληρώσει. Ζητούσαμε και ζητάμε να πληρώσουν οι εταιρείες που θησαύρισαν στη διάρκεια του πολέμου, όπως και το γερμανικό Δημόσιο, που φορολογεί τους πολίτες του, αλλά διαχειρίζεται ερήμην αυτών τα χρήματα που εισπράττει.
Άλλωστε από την αρχή εμείς ήμασταν αντίθετοι σε κάθε σκέψη συμψηφισμού των οφειλών με ενδεχόμενα δάνεια από την πλευρά της Γερμανίας. Μια τέτοια τακτική θα απογύμνωνε τη διεκδίκησή μας από την κύρια δυναμική της, που είναι το δίκαιο και η ηθική. Εξάλλου η Γερμανία ‒ορμώμενη από εντελώς διαφορετική αφετηρία, βεβαίως‒ φρόντισε με το που μπήκε η Ελλάδα στον φαύλο κύκλο των δανεισμών να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Ναι, ήταν χρέος των ελληνικών κυβερνήσεων να εγείρουν το θέμα των γερμανικών οφειλών ενώπιον της Γερμανίας, μετά την ενοποίηση της χώρας, και κακώς δεν το έπραξαν. Χαίρομαι που η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να έχει την πολιτική βούληση να το κάνει.
Το κρίσιμο όμως τώρα είναι πώς θα κάνει. Όχι, πάντως, με πολεμικές ιαχές και διάθεση εκδίκησης. Αυτά ούτε μας ταιριάζουν, ούτε πρόκειται να μας ωφελήσουν. Κι άλλωστε αυτό το κάνει εδώ και καιρό η Γερμανία, και το κάνει καλά: μας εκδικείται. Εμείς πρέπει να θέσουμε το θέμα με ήθος ελληνικό, στη σωστή του βάση, που είναι η οικοδόμηση ουσιαστικών σχέσεων φιλίας και ειρήνης με τον γερμανικό Λαό. Δεν θέλουμε να μας εξουσιάζει η Γερμανία, όπως δεν θέλουμε και να εξουσιάζει ολόκληρη την Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι για να υπάρξει μέλλον για την Ευρώπη και τους πολίτες της, για να υπάρξει μέλλον για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αναγκαίο να χτίσουμε μια Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της αλληλοκατανόησης.
Εύχομαι και ελπίζω να επικρατήσει και στις δύο πλευρές ψυχραιμία και νηφαλιότητα και να οδηγηθούμε σύντομα σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, με στόχο να υπογραφεί, επιτέλους, το πολυπόθητο Σύμφωνο Ειρήνης ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Έτσι και οι ελληνικές απαιτήσεις θα ικανοποιηθούν αυτομάτως, και θα αρθεί το νόθο καθεστώς της «μη εμπόλεμης κατάστασης» μεταξύ των δύο χωρών, που υφίσταται μέχρι σήμερα.
Βρυξέλλες, 13 Μαρτίου 2015
Εδώ και δύο δεκαετίες, κεντρικό σημείο της ενωτικής δράσης μας, όπως είναι γνωστό, αποτελεί η υπόθεση των γερμανικών οφειλών. Ειδικά μετά τη σύσταση του ΕΣΔΟΓΕ (Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα), το 1996, η δράση αυτή απέκτησε πιο οργανωμένο χαρακτήρα, με πολλές δημόσιες παρεμβάσεις και εκδηλώσεις, καθώς και πυκνή αρθρογραφία.
Τέσσερις ήταν οι πυλώνες αυτών των διεκδικήσεων:
- Α. Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο,
- Β. Οι επανορθώσεις για την καταστροφή της εθνικής οικονομίας της Ελλάδας,
- Γ. Οι κλαπέντες αρχαιολογικοί θησαυροί και
- Δ. Οι οφειλές προς τους πολίτες.
Οι τρεις πρώτοι αφορούσαν και αφορούν οφειλές προς το Δημόσιο, ενώ ο τέταρτος οφειλή προς ιδιώτες, κυρίως απογόνους των κάθε είδους θυμάτων του Γ΄ Ράιχ. Όμως και οι τέσσερις αυτοί πυλώνες στήριξαν διαχρονικά το δίκαιο αίτημα του ελληνικού Λαού, που πλήρωσε όσο κανένας άλλος τη ναζιστική θηριωδία. Και το στήριξαν ισότιμα.
Για μας περισσότερη αξία είχε και έχει, ενδεχομένως, η επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών μας που άρπαξαν οι Ναζί από Μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, γιατί σε αυτούς συμπυκνώνεται ο πολιτισμός μας, ένας πολιτισμός χιλιάδων χρόνων.
Κι αν η επιστροφή του αναγκαστικού δανείου έγινε κάποιες φορές «σημαία» του αγώνα μας, αυτό οφείλεται στο ότι η αρπαγή των αγαθών, που κρύβεται πίσω από τους αριθμούς, κόστισε στην Ελλάδα τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από πείνα.
Γιατί για μας, πάνω απ’ όλα, η οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι ηθική, γι’ αυτό και η διεκδίκησή μας είναι δίκαιη. Και το δίκαιο και η ηθική είναι δύο αξίες απαράγραπτες. Ωστόσο δεν θα μας ακούσετε ποτέ να μιλάμε για ΕΚΔΙΚΗΣΗ. Εμείς, που χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, δεν νιώθουμε μίσος για τον γερμανικό λαό και δεν επιζητούμε εκδίκηση. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το κάνουμε αυτό. Όσοι επιζήσαμε «κατά λάθος» από τον πόλεμο, είχαμε χρέος να ζήσουμε και για λογαριασμό των νεκρών μας, να αγαπήσουμε και για κείνους, να χορέψουμε και για κείνους, να κολυμπήσουμε στη θάλασσα και για κείνους. Μάθαμε, έτσι, να εκτιμάμε και να αγαπάμε τη ζωή. Και το μίσος σε εμποδίζει να αγαπήσεις τη ζωή. Αυτά ακριβώς έχω κατά νου να πω και στην περιοδεία που πολύ σύντομα προγραμματίζουμε να κάνω στη Γερμανία.
Επιπλέον, ποτέ δεν ζητήσαμε από τον γερμανικό λαό να πληρώσει. Ζητούσαμε και ζητάμε να πληρώσουν οι εταιρείες που θησαύρισαν στη διάρκεια του πολέμου, όπως και το γερμανικό Δημόσιο, που φορολογεί τους πολίτες του, αλλά διαχειρίζεται ερήμην αυτών τα χρήματα που εισπράττει.
Άλλωστε από την αρχή εμείς ήμασταν αντίθετοι σε κάθε σκέψη συμψηφισμού των οφειλών με ενδεχόμενα δάνεια από την πλευρά της Γερμανίας. Μια τέτοια τακτική θα απογύμνωνε τη διεκδίκησή μας από την κύρια δυναμική της, που είναι το δίκαιο και η ηθική. Εξάλλου η Γερμανία ‒ορμώμενη από εντελώς διαφορετική αφετηρία, βεβαίως‒ φρόντισε με το που μπήκε η Ελλάδα στον φαύλο κύκλο των δανεισμών να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Ναι, ήταν χρέος των ελληνικών κυβερνήσεων να εγείρουν το θέμα των γερμανικών οφειλών ενώπιον της Γερμανίας, μετά την ενοποίηση της χώρας, και κακώς δεν το έπραξαν. Χαίρομαι που η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να έχει την πολιτική βούληση να το κάνει.
Το κρίσιμο όμως τώρα είναι πώς θα κάνει. Όχι, πάντως, με πολεμικές ιαχές και διάθεση εκδίκησης. Αυτά ούτε μας ταιριάζουν, ούτε πρόκειται να μας ωφελήσουν. Κι άλλωστε αυτό το κάνει εδώ και καιρό η Γερμανία, και το κάνει καλά: μας εκδικείται. Εμείς πρέπει να θέσουμε το θέμα με ήθος ελληνικό, στη σωστή του βάση, που είναι η οικοδόμηση ουσιαστικών σχέσεων φιλίας και ειρήνης με τον γερμανικό Λαό. Δεν θέλουμε να μας εξουσιάζει η Γερμανία, όπως δεν θέλουμε και να εξουσιάζει ολόκληρη την Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι για να υπάρξει μέλλον για την Ευρώπη και τους πολίτες της, για να υπάρξει μέλλον για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αναγκαίο να χτίσουμε μια Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της αλληλοκατανόησης.
Εύχομαι και ελπίζω να επικρατήσει και στις δύο πλευρές ψυχραιμία και νηφαλιότητα και να οδηγηθούμε σύντομα σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, με στόχο να υπογραφεί, επιτέλους, το πολυπόθητο Σύμφωνο Ειρήνης ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Έτσι και οι ελληνικές απαιτήσεις θα ικανοποιηθούν αυτομάτως, και θα αρθεί το νόθο καθεστώς της «μη εμπόλεμης κατάστασης» μεταξύ των δύο χωρών, που υφίσταται μέχρι σήμερα.
Βρυξέλλες, 13 Μαρτίου 2015
Κίνηση Ενεργοί Πολίτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου