Κωστής Μουδάτσος
Στο Μέσα Λασίθι έχομε ένα ιστορικό τόπο, την Αλόιδα. Τόπος που από τους παλιούς καιρούς ήταν το λημέρι των ανταρτών, των επαναστατών, των Χαήνηδων. Λημέρι και καταφύγιο, του κάθε αγωνιζόμενου, για λευτεριά και δικαιοσύνη. Σήμερα, 14/8/2016, το μνημείο των αγωνιστών είδε το φως του ήλιου, δίπλα στη πηγή με το νερό στο λάκο της Αλόιδας. Εκεί που αιώνες, μακρινούς και θεοσκότεινους, έβρισκε καταφύγιο κάθε λιμασμένη ψυχή.
Από τα παλαιικά χρόνια μέχρι την ενετοκρατία, από την τουρκοκρατία μέχρι την ναζιστική κατοχή, η Αλόιδα ήταν το λημέρι της αδούλωτης ψυχής. Επώνυμοι και ανώνυμοι επαναστάτες υπερασπιζόταν την ιδέα της επανάστασης. Προγόνοι, που άφησαν κληρονομιά το χρέος της καταστροφής του άδικου κόσμου και με νέο φως να λούσουν τα μάτια των παιδιών τους.
Ο τόπος μας, είναι πέτρα, βράχος και λίγο χώμα. Άνυδρος τόπος που κρύβει νερό σαν ψάξεις να το βρεις!
Ο λαός μας ξέρει να πολεμά και να αγωνίζεται, διψασμένος για μια καλύτερη ζωή. Μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά έχομε πλούσιες κληρονομιές! Έχομε τους αγώνες των προγόνων μας, έχομε το φως του ήλιου αλλά και το φως του βράχου. Αμέτρητες οι παραδόσεις, αμέτρητοι και οι αγώνες για τη λευτεριά και το δίκιο.
Οι μύθοι και οι παραδόσεις μας, κρύβουν αλήθειες. Έρχονται από τα βάθη των αιώνων στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές! Ο τόπος μας, το Λασίθι,ήταν, είναι και θα είναι, κάστρο της λευτεριάς. Μετερίζι της αξιοπρέπειας, της λεβεντιάς και της αντίστασης. Ένα από τα σπουδαιότερα κάστρα του αγώνα για την λευτεριά στο πέρασμα των αιώνων.
Ο επαναστάτης, ο χαήνης, είχε μόνο δυο επιλογές: ή θα νικήσει και θα κατακτήσει τη λευτεριά, ή θάνατος! και πολλές φορές και τα δυο μαζί: λευτεριά και θάνατος!
Η ζωή και τα έργα των αγωνιστών της λευτεριάς είναι το δικό μας συναξάρι. Από τη ζωή τους, παίρνομε πράξη για να διαβούμε τα κακοτράχαλα μονοπάτια στη δική μας ζωή.
Οι επαναστάτες που ξέρουν να πολεμούν για τα σπουδαία ιδανικά ξέρουν να αγωνίζονται και για την λευτεριά και για την ειρήνη. Ο πόλεμος και η ειρήνη είναι έργο γενναίων ανθρώπων! Είναι προνόμιο των αγωνιστών!
Οι γενναίοι πρόγονοι μας, από εκεί που κείτονται και σήμερα, πάλι λόγια Αντρειωμένου λένε. Τα μνημεία της Μνήμης, αυτά θα λένε και αυτά θα μας διδάσκουν.
Θέλομε, σαν τα πουλιά, να πετούμε λεύτερα στον αέρα!
Θέλομε να μεγαλώνουν τα παιδιά μας όμορφα.
Θέλομε να ζούμε σε όμορφους τόπους, σε μια όμορφη Γης, αγαπημένοι και χαρούμενοι.
Θέλομε να λέμε τα τραγούδια μας με όμορφα λόγια και στα μάτια μας να λάμπει η όρεξη για ζωή.
Έτσι κι αλλιώς, το μεγάλο ιδανικό της ράτσας μας, είναι ο έρωτας και η επανάσταση!
Κι εσύ Διαβάτη που θα περάσεις από της Αλόιδας τα μέρη, στάσου να πιεις νερό από τη πηγή και κύταξε το μνημείο της Μνήμης του ανώνυμου κι επώνυμου Χαήνη! Στοχάσου το χρέος! Δεν είναι ένα μνημείο για λιτανείες και θαυμασμό. Είναι για να συλλογίζεσαι το χρέος στους προγόνους για τη λευτεριά, το δίκιο και την ειρήνη. Είναι η γιορτή της απλής ψυχής που αγαπά τη ζωή και μάχεται να την κάνει καλύτερη. Είναι η λατρεία της λεύτερης ζωής!
Σκέψου ότι εκείνοι έζησαν σε περιόδους μεγάλων αναταραχών και ίσως οι προσδοκίες τους να παραμένουν ανεκπλήρωτες! Ίσως πολλοί να υπήρξαν και θύματα της ιστορίας αλλά η ιστορία της ζωής και του αγώνα τους, είναι πολύτιμη παρακαταθήκη, ανεξάρτητα με το αν ο σκοπός για τον οποίο αγωνίστηκαν, κερδήθηκε ή χάθηκε! Είναι η συνείδηση, που θα έρχεται και θα ξαναέρχεται σε διαφορετικές στιγμές και σε διάφορα μέρη με διαφορετικούς τρόπους! Η συνείδηση για ένα κόσμο χωρίς φτώχεια και πολέμους!
Κωστής Μουδάτσος
Στο Μέσα Λασίθι έχομε ένα ιστορικό τόπο, την Αλόιδα. Τόπος που από τους παλιούς καιρούς ήταν το λημέρι των ανταρτών, των επαναστατών, των Χαήνηδων. Λημέρι και καταφύγιο, του κάθε αγωνιζόμενου, για λευτεριά και δικαιοσύνη. Σήμερα, 14/8/2016, το μνημείο των αγωνιστών είδε το φως του ήλιου, δίπλα στη πηγή με το νερό στο λάκο της Αλόιδας. Εκεί που αιώνες, μακρινούς και θεοσκότεινους, έβρισκε καταφύγιο κάθε λιμασμένη ψυχή.
Από τα παλαιικά χρόνια μέχρι την ενετοκρατία, από την τουρκοκρατία μέχρι την ναζιστική κατοχή, η Αλόιδα ήταν το λημέρι της αδούλωτης ψυχής. Επώνυμοι και ανώνυμοι επαναστάτες υπερασπιζόταν την ιδέα της επανάστασης. Προγόνοι, που άφησαν κληρονομιά το χρέος της καταστροφής του άδικου κόσμου και με νέο φως να λούσουν τα μάτια των παιδιών τους.Ο τόπος μας, είναι πέτρα, βράχος και λίγο χώμα. Άνυδρος τόπος που κρύβει νερό σαν ψάξεις να το βρεις!
Ο λαός μας ξέρει να πολεμά και να αγωνίζεται, διψασμένος για μια καλύτερη ζωή. Μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά έχομε πλούσιες κληρονομιές! Έχομε τους αγώνες των προγόνων μας, έχομε το φως του ήλιου αλλά και το φως του βράχου. Αμέτρητες οι παραδόσεις, αμέτρητοι και οι αγώνες για τη λευτεριά και το δίκιο.
Οι μύθοι και οι παραδόσεις μας, κρύβουν αλήθειες. Έρχονται από τα βάθη των αιώνων στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές! Ο τόπος μας, το Λασίθι,ήταν, είναι και θα είναι, κάστρο της λευτεριάς. Μετερίζι της αξιοπρέπειας, της λεβεντιάς και της αντίστασης. Ένα από τα σπουδαιότερα κάστρα του αγώνα για την λευτεριά στο πέρασμα των αιώνων.Ο επαναστάτης, ο χαήνης, είχε μόνο δυο επιλογές: ή θα νικήσει και θα κατακτήσει τη λευτεριά, ή θάνατος! και πολλές φορές και τα δυο μαζί: λευτεριά και θάνατος!
Η ζωή και τα έργα των αγωνιστών της λευτεριάς είναι το δικό μας συναξάρι. Από τη ζωή τους, παίρνομε πράξη για να διαβούμε τα κακοτράχαλα μονοπάτια στη δική μας ζωή.
Οι επαναστάτες που ξέρουν να πολεμούν για τα σπουδαία ιδανικά ξέρουν να αγωνίζονται και για την λευτεριά και για την ειρήνη. Ο πόλεμος και η ειρήνη είναι έργο γενναίων ανθρώπων! Είναι προνόμιο των αγωνιστών!
Οι γενναίοι πρόγονοι μας, από εκεί που κείτονται και σήμερα, πάλι λόγια Αντρειωμένου λένε. Τα μνημεία της Μνήμης, αυτά θα λένε και αυτά θα μας διδάσκουν.
Θέλομε, σαν τα πουλιά, να πετούμε λεύτερα στον αέρα!
Θέλομε να μεγαλώνουν τα παιδιά μας όμορφα.
Θέλομε να ζούμε σε όμορφους τόπους, σε μια όμορφη Γης, αγαπημένοι και χαρούμενοι.
Θέλομε να λέμε τα τραγούδια μας με όμορφα λόγια και στα μάτια μας να λάμπει η όρεξη για ζωή.
Έτσι κι αλλιώς, το μεγάλο ιδανικό της ράτσας μας, είναι ο έρωτας και η επανάσταση! Κι εσύ Διαβάτη που θα περάσεις από της Αλόιδας τα μέρη, στάσου να πιεις νερό από τη πηγή και κύταξε το μνημείο της Μνήμης του ανώνυμου κι επώνυμου Χαήνη! Στοχάσου το χρέος! Δεν είναι ένα μνημείο για λιτανείες και θαυμασμό. Είναι για να συλλογίζεσαι το χρέος στους προγόνους για τη λευτεριά, το δίκιο και την ειρήνη. Είναι η γιορτή της απλής ψυχής που αγαπά τη ζωή και μάχεται να την κάνει καλύτερη. Είναι η λατρεία της λεύτερης ζωής!
Σκέψου ότι εκείνοι έζησαν σε περιόδους μεγάλων αναταραχών και ίσως οι προσδοκίες τους να παραμένουν ανεκπλήρωτες! Ίσως πολλοί να υπήρξαν και θύματα της ιστορίας αλλά η ιστορία της ζωής και του αγώνα τους, είναι πολύτιμη παρακαταθήκη, ανεξάρτητα με το αν ο σκοπός για τον οποίο αγωνίστηκαν, κερδήθηκε ή χάθηκε! Είναι η συνείδηση, που θα έρχεται και θα ξαναέρχεται σε διαφορετικές στιγμές και σε διάφορα μέρη με διαφορετικούς τρόπους! Η συνείδηση για ένα κόσμο χωρίς φτώχεια και πολέμους!
Κωστής Μουδάτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου