Του Γιώργου Πατέλη
Την περασμένη εβδομάδα συνέβησαν δύο γεγονότα που έχουν τις ρίζες τους στη μεταμοντέρνα αντίληψη περί κοινωνίας, ατόμου και δικαιωμάτων. Το πρώτο ήταν ότι η γαλλική κυβέρνηση απεφάνθη ότι πλέον δεν θα υπάρχει η ιδιότητα «πατέρας» και «μητέρα» στα διάφορα πιστοποιητικά και επίσημα έγγραφα του γαλλικού κράτους: εφεξής οι γονείς θα δηλώνονται με την ιδιότητα «γονέας 1» και «γονέας 2». Αυτό γίνεται τάχα για να προστατευτούν τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών που επιθυμούν να έχουν παιδί και καταπιέζονται ή δεν μπορούν να προσδιορίσουν ποιος είναι ο πατέρας και ποιος η μητέρα του παιδιού. Για να απαλειφθεί λοιπόν αυτή η «αδικία», για να κατοχυρωθεί το δικαίωμά τους, θα καταργηθεί για την υπόλοιπη πλειοψηφία το «αναχρονιστικό» πατέρας και μητέρα.
Το δεύτερο γεγονός ήταν η ανοικτή παραδοχή εντός της Βουλής από τον Αλ. Τσίπρα ότι το δημογραφικό πρόβλημα θα ξεπεραστεί μέσω της μετανάστευσης. Ο έτερος δηλαδή «αναχρονισμός» είναι μία χώρα, η Ελλάδα, που έχει αρκετά ομοιογενή εθνικά πληθυσμό, και πρέπει με το στανιό να γίνει μούλτι-κούλτι, επειδή αυτό το σχέδιο έχει εκπονηθεί από διεθνείς «μοντέρνους» οίκους και ιδρύματα. Γνωρίζουμε καλώς πως ο τέτοιος σχολιασμός θα μας κατατάξει αμέσως στην απεχθή κατηγορία των «εθνολαϊκιστών», με την οποία έχει ασχοληθεί δις στις πρόσφατες συνεδριάσεις της η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, ένα από τα διεθνή think tanks στα οποία παίρνουν μέρος επιλεγμένα πρόσωπα της πολιτικής, της οικονομίας και των ΜΜΕ. Οι προσκεκλημένοι της εν λόγω Λέσχης οφείλουν να μην κάνουν κανένα λόγο για το τι και πώς συζητιέται στις συναντήσεις αυτές. Π.χ. ο κύριος Παπαχελάς έχει πάρει μέρος σε συναντήσεις της Λέσχης αυτής. Ρωτήστε τον τι συζητούν. Δεν θα σας απαντήσει. Δεσμεύεται…
Δεν αποτελεί είδηση πως η χώρα γερνάει και πως το δημογραφικό πρόβλημα, η σχέση γεννήσεων και θανάτων, έχει φτάσει σε πολύ ανησυχητικό σημείο. Οι στατιστικές είναι καταθλιπτικές και η υπογεννητικότητα είναι μεγάλη, όπως και η γήρανση του πληθυσμού. Κοντά σε αυτήν την κοινωνική κατάσταση για την οποία υπάρχουν πολλές αιτίες, με κυρίαρχη την οικονομική ένδεια που αποτρέπει να αποκτήσουν πολλά παιδιά οι ελληνικές οικογένειες, υπάρχει και η αιμορραγία της νέας μετανάστευσης: 500-600 χιλιάδες Έλληνες, κυρίως νέοι, εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία 10 χρόνια λόγω των μνημονίων και της οικονομικής δυσπραγίας που επιβλήθηκε.
Πρόσφατα, την περασμένη βδομάδα, ο ναός της δημοκρατίας, η Βουλή, φιλοξένησε μια «θαρραλέα» συζήτηση (πάλι ερήμην της κοινωνίας) για το δημογραφικό. Πέρα από την πρόταση της ΝΔ να επιδοτείται κάθε γέννα με ένα ποσό 2.000 ευρώ, δεν ακούστηκε τίποτα άλλο αξιόλογο. Ο πρωθυπουργός όμως έκανε πάλι τη διαφορά: σαν γνήσιος σοροσικός (οπαδός ή ακόλουθος του Τζ. Σόρος) θεωρεί πως η μετανάστευση πληθυσμών από χώρες που πλήττονται προς τη γηράσκουσα και υπογεννητική Ευρώπη μπορεί να αναζωογονήσει τις κοινωνίες, να επιλύσει ζητήματα υπογεννητικότητας και, προστιθέμενοι οι πληθυσμοί αυτοί, σε λίγες δεκαετίες να δώσουν μια άλλη Ευρώπη, πιο νέα, πιο σφριγηλή, πιο πολυπολιτισμική.
Αυτή η λύση εξ ανάγκης θεωρείται βολική, ακόμα και για πολιτικούς λόγους, αφού οι κοινωνίες (όπως έχουν μορφοποιηθεί κατά τον 20ό αιώνα) εμφανίζονται ανελαστικές για τις προδιαγραφές που θέτουν οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποίησης. Επομένως, να ένας επιπρόσθετος λόγος για αλλαγή της σύνθεσης της κοινωνίας. Όπως παλιά, κατά την αστική άνοδο, έπρεπε να αποτιναχθούν οι μολυβένιοι μανδύες της φεουδαρχίας, τώρα πρέπει να αποτιναχθούν τα βαρίδια του κάπως ενοποιημένου κράτους-έθνους και να δημιουργηθούν πιο ανακατεμένοι πληθυσμοί –άρα και πιο τεμαχισμένοι– χωρίς διόλου κοινωνικές προδιαγραφές, ώστε αγορά να λειτουργεί (με τη συνδρομή των τεχνολογιών ελέγχου και αποκλεισμού) πιο εύρυθμα. Η απόφαση έχει παρθεί και βιώνουμε την εφαρμογή της κατά δόσεις και κατά στάδια. Η ίδια η Μέρκελ, που σήμερα παρουσιάζεται ως η πλέον νουνεχής πολιτικός της Γηραιάς Ηπείρου, έχει προσχωρήσει εδώ και καιρό στη «λύση» αυτή.
«Σύμφωνα με τα στοιχεία του Population Europe του Ινστιτούτου Max Planck», είπε στη Βουλή ο πρωθυπουργός, «χώρες οι οποίες, παρά την πρόσφατη άνοδο της ακροδεξιάς σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν πολιτικές ένταξης και ενσωμάτωσης στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα πολιτογράφησης μεταναστών –είτε για διαμένοντες για μεγάλο διάστημα μόνιμα στη χώρα είτε πολύ περισσότερο για μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς– αναμένεται τα επόμενα χρόνια να δουν ανατροπή των δυσοίωνων προβλέψεων για το δημογραφικό, δηλαδή να δουν αύξηση στον πληθυσμό τους. Τέτοιες χώρες είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Σουηδία, το Βέλγιο. Εκτιμάται ότι θα αυξήσουν τον πληθυσμό τους σημαντικά έως το 2050, κατά κύριο λόγο εξαιτίας της μεταναστευτικής τους πολιτικής. Αντίθετα, χώρες που πρωτοστατούν σε αυτή τη σύγχρονη σταυροφορία ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες από άλλες ηπείρους και οραματίζονται την “Ευρώπη των κλειστών συνόρων”, την “καθαρή Ευρώπη” –οι περισσότερες εξ αυτών χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής– εκτιμάται ότι θα έχουν δραματική μείωση του πληθυσμού τους τόσο λόγω της μη ενσωμάτωσης μεταναστών, όσο και λόγω της μόνιμης φυγής στο εξωτερικό».
Και συνέχισε: «Το κρίσιμο ερώτημα είναι –μιας και λέτε να μην συζητήσουμε μόνο με το βλέμμα μας στην τρέχουσα συγκυρία, αλλά στο μέλλον– το εξής: Η Ελλάδα σε ποιες χώρες θέλουμε να κατατάσσεται; Σε ποια πλευρά της ιστορίας επιλέγει να σταθεί; Οι πολιτικές επιλογές στο πρόσφατο παρελθόν –πλην λαμπρών εξαιρέσεων που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα– τείνουν στο δεύτερο παράδειγμα, να μας κατατάσσουν και εμάς μαζί με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής σε αυτό το θέμα. Όμως, εγώ θα πω καθαρά ότι εμείς πιστεύουμε πως αυτός ο δρόμος είναι καταστροφικός και δεν υπήρξε ποτέ μονόδρομος για τη χώρα, γιατί αυτή η χώρα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι ηπείρων, σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών. Σε αυτό το σταυροδρόμι γεννήθηκε και μεγάλωσε ο παγκόσμιος, ο οικουμενικός πολιτισμός, ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Και πιστεύω ότι είμαστε μια χώρα που πρέπει να έχουμε εθνική υπερηφάνεια και εθνική αυτοπεποίθηση, να πιστεύουμε ότι η ενσωμάτωση ανθρώπων που έρχονται από άλλες χώρες εδώ δεν αποτελεί απειλή, αλλά αποτελεί πλούτο. Εμείς, λοιπόν, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για μια κοινωνία συμπεριληπτική, για μια χώρα που πρέπει να είναι πρότυπο συνύπαρξης και αλληλεγγύης, για μια χώρα που θα πρέπει να αγκαλιάζει τον πλούτο των παραδόσεων και των διαφορετικών καταγωγών, με δύο λόγια για την Ελλάδα των ανοιχτών οριζόντων, όπως άλλωστε τέτοια ήταν στις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας της».
Αυτά είπε ο Τσίπρας. Αλλά το μεταναστευτικό θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής με πολλαπλούς τρόπους και άμεσα. Γιατί έχει πολλές πλευρές και επιπτώσεις (οικονομικές, γεωπολιτικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές, κοινωνικές κ.λπ.) και δεν είναι απλά μάννα εξ ουρανού για την θεραπεία της υπογεννητικότητας και της γήρανσης του πληθυσμού…
Πηγή: e-dromos.gr
Γιώργος Πατέλης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δύο «αναχρονισμοί»: Οι όροι «πατέρας/μητέρα» και ο ομοιογενής εθνικά πληθυσμός της Ελλάδας
Την περασμένη εβδομάδα συνέβησαν δύο γεγονότα που έχουν τις ρίζες τους στη μεταμοντέρνα αντίληψη περί κοινωνίας, ατόμου και δικαιωμάτων. Το πρώτο ήταν ότι η γαλλική κυβέρνηση απεφάνθη ότι πλέον δεν θα υπάρχει η ιδιότητα «πατέρας» και «μητέρα» στα διάφορα πιστοποιητικά και επίσημα έγγραφα του γαλλικού κράτους: εφεξής οι γονείς θα δηλώνονται με την ιδιότητα «γονέας 1» και «γονέας 2». Αυτό γίνεται τάχα για να προστατευτούν τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών που επιθυμούν να έχουν παιδί και καταπιέζονται ή δεν μπορούν να προσδιορίσουν ποιος είναι ο πατέρας και ποιος η μητέρα του παιδιού. Για να απαλειφθεί λοιπόν αυτή η «αδικία», για να κατοχυρωθεί το δικαίωμά τους, θα καταργηθεί για την υπόλοιπη πλειοψηφία το «αναχρονιστικό» πατέρας και μητέρα.
Το δεύτερο γεγονός ήταν η ανοικτή παραδοχή εντός της Βουλής από τον Αλ. Τσίπρα ότι το δημογραφικό πρόβλημα θα ξεπεραστεί μέσω της μετανάστευσης. Ο έτερος δηλαδή «αναχρονισμός» είναι μία χώρα, η Ελλάδα, που έχει αρκετά ομοιογενή εθνικά πληθυσμό, και πρέπει με το στανιό να γίνει μούλτι-κούλτι, επειδή αυτό το σχέδιο έχει εκπονηθεί από διεθνείς «μοντέρνους» οίκους και ιδρύματα. Γνωρίζουμε καλώς πως ο τέτοιος σχολιασμός θα μας κατατάξει αμέσως στην απεχθή κατηγορία των «εθνολαϊκιστών», με την οποία έχει ασχοληθεί δις στις πρόσφατες συνεδριάσεις της η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, ένα από τα διεθνή think tanks στα οποία παίρνουν μέρος επιλεγμένα πρόσωπα της πολιτικής, της οικονομίας και των ΜΜΕ. Οι προσκεκλημένοι της εν λόγω Λέσχης οφείλουν να μην κάνουν κανένα λόγο για το τι και πώς συζητιέται στις συναντήσεις αυτές. Π.χ. ο κύριος Παπαχελάς έχει πάρει μέρος σε συναντήσεις της Λέσχης αυτής. Ρωτήστε τον τι συζητούν. Δεν θα σας απαντήσει. Δεσμεύεται…
Ελλάδα και δημογραφικό
Δεν αποτελεί είδηση πως η χώρα γερνάει και πως το δημογραφικό πρόβλημα, η σχέση γεννήσεων και θανάτων, έχει φτάσει σε πολύ ανησυχητικό σημείο. Οι στατιστικές είναι καταθλιπτικές και η υπογεννητικότητα είναι μεγάλη, όπως και η γήρανση του πληθυσμού. Κοντά σε αυτήν την κοινωνική κατάσταση για την οποία υπάρχουν πολλές αιτίες, με κυρίαρχη την οικονομική ένδεια που αποτρέπει να αποκτήσουν πολλά παιδιά οι ελληνικές οικογένειες, υπάρχει και η αιμορραγία της νέας μετανάστευσης: 500-600 χιλιάδες Έλληνες, κυρίως νέοι, εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία 10 χρόνια λόγω των μνημονίων και της οικονομικής δυσπραγίας που επιβλήθηκε.
Πρόσφατα, την περασμένη βδομάδα, ο ναός της δημοκρατίας, η Βουλή, φιλοξένησε μια «θαρραλέα» συζήτηση (πάλι ερήμην της κοινωνίας) για το δημογραφικό. Πέρα από την πρόταση της ΝΔ να επιδοτείται κάθε γέννα με ένα ποσό 2.000 ευρώ, δεν ακούστηκε τίποτα άλλο αξιόλογο. Ο πρωθυπουργός όμως έκανε πάλι τη διαφορά: σαν γνήσιος σοροσικός (οπαδός ή ακόλουθος του Τζ. Σόρος) θεωρεί πως η μετανάστευση πληθυσμών από χώρες που πλήττονται προς τη γηράσκουσα και υπογεννητική Ευρώπη μπορεί να αναζωογονήσει τις κοινωνίες, να επιλύσει ζητήματα υπογεννητικότητας και, προστιθέμενοι οι πληθυσμοί αυτοί, σε λίγες δεκαετίες να δώσουν μια άλλη Ευρώπη, πιο νέα, πιο σφριγηλή, πιο πολυπολιτισμική.
Αυτή η λύση εξ ανάγκης θεωρείται βολική, ακόμα και για πολιτικούς λόγους, αφού οι κοινωνίες (όπως έχουν μορφοποιηθεί κατά τον 20ό αιώνα) εμφανίζονται ανελαστικές για τις προδιαγραφές που θέτουν οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποίησης. Επομένως, να ένας επιπρόσθετος λόγος για αλλαγή της σύνθεσης της κοινωνίας. Όπως παλιά, κατά την αστική άνοδο, έπρεπε να αποτιναχθούν οι μολυβένιοι μανδύες της φεουδαρχίας, τώρα πρέπει να αποτιναχθούν τα βαρίδια του κάπως ενοποιημένου κράτους-έθνους και να δημιουργηθούν πιο ανακατεμένοι πληθυσμοί –άρα και πιο τεμαχισμένοι– χωρίς διόλου κοινωνικές προδιαγραφές, ώστε αγορά να λειτουργεί (με τη συνδρομή των τεχνολογιών ελέγχου και αποκλεισμού) πιο εύρυθμα. Η απόφαση έχει παρθεί και βιώνουμε την εφαρμογή της κατά δόσεις και κατά στάδια. Η ίδια η Μέρκελ, που σήμερα παρουσιάζεται ως η πλέον νουνεχής πολιτικός της Γηραιάς Ηπείρου, έχει προσχωρήσει εδώ και καιρό στη «λύση» αυτή.
Τι ακριβώς είπε ο Τσίπρας
«Σύμφωνα με τα στοιχεία του Population Europe του Ινστιτούτου Max Planck», είπε στη Βουλή ο πρωθυπουργός, «χώρες οι οποίες, παρά την πρόσφατη άνοδο της ακροδεξιάς σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν πολιτικές ένταξης και ενσωμάτωσης στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα πολιτογράφησης μεταναστών –είτε για διαμένοντες για μεγάλο διάστημα μόνιμα στη χώρα είτε πολύ περισσότερο για μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς– αναμένεται τα επόμενα χρόνια να δουν ανατροπή των δυσοίωνων προβλέψεων για το δημογραφικό, δηλαδή να δουν αύξηση στον πληθυσμό τους. Τέτοιες χώρες είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Σουηδία, το Βέλγιο. Εκτιμάται ότι θα αυξήσουν τον πληθυσμό τους σημαντικά έως το 2050, κατά κύριο λόγο εξαιτίας της μεταναστευτικής τους πολιτικής. Αντίθετα, χώρες που πρωτοστατούν σε αυτή τη σύγχρονη σταυροφορία ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες από άλλες ηπείρους και οραματίζονται την “Ευρώπη των κλειστών συνόρων”, την “καθαρή Ευρώπη” –οι περισσότερες εξ αυτών χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής– εκτιμάται ότι θα έχουν δραματική μείωση του πληθυσμού τους τόσο λόγω της μη ενσωμάτωσης μεταναστών, όσο και λόγω της μόνιμης φυγής στο εξωτερικό».
Και συνέχισε: «Το κρίσιμο ερώτημα είναι –μιας και λέτε να μην συζητήσουμε μόνο με το βλέμμα μας στην τρέχουσα συγκυρία, αλλά στο μέλλον– το εξής: Η Ελλάδα σε ποιες χώρες θέλουμε να κατατάσσεται; Σε ποια πλευρά της ιστορίας επιλέγει να σταθεί; Οι πολιτικές επιλογές στο πρόσφατο παρελθόν –πλην λαμπρών εξαιρέσεων που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα– τείνουν στο δεύτερο παράδειγμα, να μας κατατάσσουν και εμάς μαζί με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής σε αυτό το θέμα. Όμως, εγώ θα πω καθαρά ότι εμείς πιστεύουμε πως αυτός ο δρόμος είναι καταστροφικός και δεν υπήρξε ποτέ μονόδρομος για τη χώρα, γιατί αυτή η χώρα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι ηπείρων, σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών. Σε αυτό το σταυροδρόμι γεννήθηκε και μεγάλωσε ο παγκόσμιος, ο οικουμενικός πολιτισμός, ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Και πιστεύω ότι είμαστε μια χώρα που πρέπει να έχουμε εθνική υπερηφάνεια και εθνική αυτοπεποίθηση, να πιστεύουμε ότι η ενσωμάτωση ανθρώπων που έρχονται από άλλες χώρες εδώ δεν αποτελεί απειλή, αλλά αποτελεί πλούτο. Εμείς, λοιπόν, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για μια κοινωνία συμπεριληπτική, για μια χώρα που πρέπει να είναι πρότυπο συνύπαρξης και αλληλεγγύης, για μια χώρα που θα πρέπει να αγκαλιάζει τον πλούτο των παραδόσεων και των διαφορετικών καταγωγών, με δύο λόγια για την Ελλάδα των ανοιχτών οριζόντων, όπως άλλωστε τέτοια ήταν στις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας της».
Αυτά είπε ο Τσίπρας. Αλλά το μεταναστευτικό θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής με πολλαπλούς τρόπους και άμεσα. Γιατί έχει πολλές πλευρές και επιπτώσεις (οικονομικές, γεωπολιτικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές, κοινωνικές κ.λπ.) και δεν είναι απλά μάννα εξ ουρανού για την θεραπεία της υπογεννητικότητας και της γήρανσης του πληθυσμού…
Πηγή: e-dromos.gr
Γιώργος Πατέλης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου