Κώστας Γκιώνης
Πάνε πολλά χρόνια τώρα πού ο βόθρος γεμίζει αδιαφορία και ατομικισμό, τόσο πολύ πού έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και ξεχείλισε και πλημμύρισε ο τόπος σκατά και παλιανθρωπιά, τόση πού δεν μπορούμε να διακρίνουμε ότι η απέναντι όψη του καθρέπτη, είναι αυτό πού μισούσαμε και λοιδορούσαμε παλιότερα, πλέον καθημερινά η φασιστίλα κάνει βόλτες φορώντας τα καλά της σαν κυρία όταν κάποτε κρυβότανε σε βρώμικα λαγούμια, γεμάτα υγρασία και μούχλα, το χρονοντούλαπο έχει ανοίξει διάπλατα, οι σκελετοί βγήκαν σεργιάνι, στους κεντρικούς δρόμους και τις λουσμένες από φως, πλατείες.
Δεν φοβούνται, το θεωρούν καμάρι τους, έχουν επανέλθει σε μια «κανονικότητα» πού θυμίζει έντονα προδικτατορικές εποχές, κατά τ' άλλα αυτό πού ερμηνεύουν οι «δημοκρατικοί» είναι η κοινοβουλευτική εξαφάνιση της Χρυσής Αυγής και δεν βλέπουν ότι το απόστημα έσπασε και το πύον ξεχείλισε και έχει βρει ανοικτές πληγές κουρνιάζοντας τη σαπίλα τους παντού, ακόμα και στα δικά τους κόμματα τα «δημοκρατικά», άλλα πού καμιά σχέση δεν έχουν με την δημοκρατία.
Η απρόκλητη αστυνομική βία έχει γίνει μια καθημερινότητα, οι βάναυσες σκηνές με ανοιγμένα κεφάλια έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας, η λεκτική βαρβαρότητα από τα όργανα της «τάξης», κοκορευόμενα μάλιστα το φασιστικό τους προσανατολισμό, δεν είναι πλέον μια μικρή μειονότητα αλλά ίσως η πλειοψηφία στις τάξεις των ρομποτοποιημένων αστυνομικών, τα ομοφοβικά και σεξιστικά τους σχόλια, οι συλλήψεις στο σωρό και το φόρτωμα κατηγοριών έχουν φουντώσει.
Το καπιταλιστικό περιβάλλον της επίπλαστης αστικής δημοκρατίας πού ζούμε είναι το κουκούλι πού εκκολάπτει αυτά τα φαινόμενα, γιατί όπως έλεγε ο Μάρεϊ Μπούκτσιν, «Ο καπιταλισμός σήμερα έχει γίνει μια κοινωνία και όχι μόνο ένα οικονομικό σύστημα», επίσης ο ίδιος στη συνέχεια της αναλυτικής του σκέψης και κοιτώντας από πού μπορεί να βρεθεί το αντίπαλο δέος υποστήριξε, «Το προλεταριάτο είναι απασχολημένο με ζητήματα καθημερινής επιβίωσης και με αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις, θα ήταν απίθανο να είναι ο επαναστατικός φορέας πού είχε προβλέψει ο Μάρξ», υποστήριξε επίσης ενάντια στον Μαρξ, «ότι η αληθινή ελευθερία δεν θα πραγματοποιηθεί απλώς με την εξάλειψη της κοινωνίας των τάξεων αλλά όλων των μορφών κυριαρχίας».
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Πάνε πολλά χρόνια τώρα πού ο βόθρος γεμίζει αδιαφορία και ατομικισμό, τόσο πολύ πού έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και ξεχείλισε και πλημμύρισε ο τόπος σκατά και παλιανθρωπιά, τόση πού δεν μπορούμε να διακρίνουμε ότι η απέναντι όψη του καθρέπτη, είναι αυτό πού μισούσαμε και λοιδορούσαμε παλιότερα, πλέον καθημερινά η φασιστίλα κάνει βόλτες φορώντας τα καλά της σαν κυρία όταν κάποτε κρυβότανε σε βρώμικα λαγούμια, γεμάτα υγρασία και μούχλα, το χρονοντούλαπο έχει ανοίξει διάπλατα, οι σκελετοί βγήκαν σεργιάνι, στους κεντρικούς δρόμους και τις λουσμένες από φως, πλατείες.
Δεν φοβούνται, το θεωρούν καμάρι τους, έχουν επανέλθει σε μια «κανονικότητα» πού θυμίζει έντονα προδικτατορικές εποχές, κατά τ' άλλα αυτό πού ερμηνεύουν οι «δημοκρατικοί» είναι η κοινοβουλευτική εξαφάνιση της Χρυσής Αυγής και δεν βλέπουν ότι το απόστημα έσπασε και το πύον ξεχείλισε και έχει βρει ανοικτές πληγές κουρνιάζοντας τη σαπίλα τους παντού, ακόμα και στα δικά τους κόμματα τα «δημοκρατικά», άλλα πού καμιά σχέση δεν έχουν με την δημοκρατία.
Η απρόκλητη αστυνομική βία έχει γίνει μια καθημερινότητα, οι βάναυσες σκηνές με ανοιγμένα κεφάλια έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας, η λεκτική βαρβαρότητα από τα όργανα της «τάξης», κοκορευόμενα μάλιστα το φασιστικό τους προσανατολισμό, δεν είναι πλέον μια μικρή μειονότητα αλλά ίσως η πλειοψηφία στις τάξεις των ρομποτοποιημένων αστυνομικών, τα ομοφοβικά και σεξιστικά τους σχόλια, οι συλλήψεις στο σωρό και το φόρτωμα κατηγοριών έχουν φουντώσει.
Το καπιταλιστικό περιβάλλον της επίπλαστης αστικής δημοκρατίας πού ζούμε είναι το κουκούλι πού εκκολάπτει αυτά τα φαινόμενα, γιατί όπως έλεγε ο Μάρεϊ Μπούκτσιν, «Ο καπιταλισμός σήμερα έχει γίνει μια κοινωνία και όχι μόνο ένα οικονομικό σύστημα», επίσης ο ίδιος στη συνέχεια της αναλυτικής του σκέψης και κοιτώντας από πού μπορεί να βρεθεί το αντίπαλο δέος υποστήριξε, «Το προλεταριάτο είναι απασχολημένο με ζητήματα καθημερινής επιβίωσης και με αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις, θα ήταν απίθανο να είναι ο επαναστατικός φορέας πού είχε προβλέψει ο Μάρξ», υποστήριξε επίσης ενάντια στον Μαρξ, «ότι η αληθινή ελευθερία δεν θα πραγματοποιηθεί απλώς με την εξάλειψη της κοινωνίας των τάξεων αλλά όλων των μορφών κυριαρχίας».
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου