Στο πρώτο μέρος του ιδιαίτερα σοβαρού θέματος από την άποψη της συμμετοχής στον οικογενειακό προυπολογισμό των πολιτών, αναφέρθηκαν οι διαπιστώσεις και οι πτυχές που συνθέτουν τη σημερινή πραγματικότητα στο τομέα της αγοράς και και της ενοικίασης στέγης
Ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγοντας της διαμορφωθείσας κατάστασης στο τομέα
αυτό, αποτελεί ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός στην Ελλάδα και ειδικότερα από τη
σύγκριση του γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή του 02/2022 με τον αντίστοιχο
Δείκτη του 02/2021 προέκυψε αύξηση 7,2%. Το δε 2022, στο 12,1% (02/2022) και
στο 11,1% (08/2022), σύμφωνα με την Eurostat, με αποτέλεσμα η συμμετοχή των
εξόδων στέγασης να κυμαίνεται στο 50% και άνω του οικογενειακού προυπολογισμού,
αναλόγως του εισοδήματος.
Τη πλήρη εξαθλίωση λόγω της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού που θα
είχε ως συνέπεια τους εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους, «σώζει» το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, το οποίο ανέρχεται περίπου
στο 74%. Αλλά.......
Βάσει της επεξεργασίας του ΕΝΦΙΑ του 2022 (Πηγή: Η Καθημερινή 30-05-2022), η ακίνητη περιουσία των κατεχόντων κατανέμεται ως παρακάτω:
| Πίνακας Κατανομής Αξίας Ακίνητης Περιουσίας | ||
|---|---|---|
| Αξία Ακίνητης Περιουσίας από- έως | Αριθμός Φορολο-γουμένων | Ποσοστό |
| 0-50.000 | 3.960.470 | 55,51% |
| 50.000-100.000 | 1.474.786 | 20,67% |
| 100.000-150.000 | 681.058 | 9,55% |
| 150.000-200.000 | 353.000 | 4,95% |
| 200.000-300.000 | 329.498 | 4,62% |
| 300.000-400.000 | 141.640 | 1,99% |
| 400.000-500.000 | 71.566 | 1,00% |
| 500.000-600.000 | 40.499 | 0,57% |
| 600.000-800.000 | 40.419 | 0,57% |
| 800.000-1.000.000 | 17.915 | 0,25% |
| 1.000.000-2.000.000 | 20.296 | 0,28% |
| 2.000.000-3.000.000 | 2.656 | 0,04% |
| 3.000.000-4.000.000 | 746 | 0,01% |
| 4.000.000-5.000.000 | 278 | 0,00% |
| 5.000.000-10.000.000 | 274 | 0,00% |
| 10.000.000 και άνω | 54 | 0,00% |
| Σύνολο | 7.135.155 | 100,00% |
| Πηγή: ΑΑΔΕ |
Ο Πίνακας αυτός έχει την αξία του, λαμβάνοντας υπ’ όψη οι παρακάτω αποσαφηνίσεις:
1) Θα πρέπει να συνυπολογιστεί ειδικότερα στους κατέχοντες μικρής αξίας ιδιοκτησίας (πρώτη κατοικία), τα δάνεια που βαραίνουν τα ακίνητα. Από άποψη κυριότητας η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υποθηκευμένα.
2) Από το σύνολο των 7.135.155 φορολογούμενων, αυτοί που κατέχουν ακίνητη περιουσία από τον πίνακα κατανέμεται ως: α) οι κατέχοντες από 0-50.000 ανέρχονται σε 3.960.470 ή ποσοστό 55,1%, β) από 0-100.000 ευρώ σε 5.435.256 ή ποσοστό 76,18% και γ) από 0-150.000 σε 6.116.314 ή ποσοστό 85,72%.
3) Να τονιστεί ότι οι κατέχοντες ακίνητη περιουσία άνω του 1.000.000 ευρώ σε 24.304 ποσοστό 3,41%.
Μια ευκρινέστερη εικόνα της ιδιοκατατοίκησης (με στοιχεία του 2020), παρατίθεται:
- · 2.926.943 νοικοκυριά διαβιούν σε ιδιόκτητη κατοικία,
- · 973.171 διαθέτουν εξοχικά και
- · 213.670 με δευτερεύουσα κατοικία σε πόλη ή πατρογονικό.
Ωστόσο, παρά ότι σχεδόν 3 εκατ. νοικοκυριά που μένουν σε δικό τους σπίτι, τα 1.117.928 απ’ αυτά πλήρωσε το 2018 3,4 δις. ευρώ για δόσεις στεγαστικών δανείων.
Αντιθέτως, το 1,7 εκατ. νοικοκυριά δεν έχουν δικό τους σπίτι. Εάν προστεθεί και το 1,1 εκατ. που βαρύνονται με δάνεια, ο αριθμός τους εκτοξεύεται στα 2,8 εκατ.
Αυτά είναι τα όρια της λεγόμενης ιδιοκατοίκησης. Με βάσει αυτά τα όρια θα προταθούν οι προτεινόμενες παρεμβάσεις-προτάσεις.
Παρεμβάσεις-Προτάσεις
1η Παρέμβαση: Άμεση μείωση των επιπτώσεων του φαινομένου της βραχυχρόνιας μίσθωσης τύπου Airbnb, Home Away και Booking.com., στα αστικά κέντρα και στις τουριστικές περιοχές. Από τα 130.000 ακίνητα που διατίθενται μέσα από τις πλατφόρμες στην Ελλάδα, τα περισσότερα ακίνητα ευρίσκονται στις τουριστικές περιοχές (στο κέντρο, αλλά και κατά μήκος του νοτιοανατολικού παραλιακού μετώπου) και, οι δημοφιλείς νησιωτικοί τουριστικοί προορισμοί, όπως η Σαντορίνη, η Μύκονος, η Ρόδος και η Κρήτη.
Την κατάσταση επιδεινώνει, η λεγόμενη golden visa (χρυσή βίζα), με το αυξημένο «επενδυτικό» ενδιαφέρον από πολίτες χωρών εκτός ΕΕ και κυρίως Κινέζων, Ρώσων και Τούρκων, που αγοράζουν στην Αθήνα ολόκληρους δρόμους, πετάνε τους ενοικιαστές στο δρόμο, ανακαινίζουν τα διαμερίσματα και τα νοικιάζουν μέσα από τις διαδικτυακές πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης. Εάν ψηφιζόταν νόμος ο οποίος να υποχρέωνε τα funds να αποκαλύψουν τα πραγματικά φυσικά πρόσωπα που κρύβονται πίσω από αυτές τις οντότητες, θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πολιτικό-ποινικό «στριπτίζ» των οικονομικών δοσίλογων της εποχής μας......
1) Φορολογικά μέτρα και Άλλες Παρεμβάσεις
Το πρώτο μέτρο: Μετάταξη της φορολογίας της βραχυχρόνιας ενοικίασης των ακινήτων τύπου Arbnb στον ανώτατο συντελεστή επιχειρηματικής δραστηριότητας, στο 45% αντί της αυτοτελούς φορολόγησης με βάση την κλίμακα φόρου των ενοικίων. Η ισχύουσα κλίμακα ενοικίων:
α) Για εισόδημα από 0- 12.000 ο συντελεστής φορολόγησης είναι 15%,
β) Για εισόδημα από 12.001-35.000 ο συντελεστής φορολόγησης είναι 35%, και
γ) Για εισόδημα από 35.001 και άνω 45%
Ο λόγος μετάταξης δια του παραδείγματος: Για εισόδημα από βραχυχρόνια μίσθωση ποσού 12.000 ευρώ, σήμερα καταβάλλεται φόρος 1.500 ευρώ, κατά συνέπεια καθαρό ποσό 12.000-1.500=10.500. Εάν φορολογείται με 45% τότε θα καταβληθεί φόρος 5.400 ευρώ. Το καθαρό ποσό θα ανέρχεται σε 12.000-4.500=6.600 ευρώ, (διαφορά 10.500-6.600=3.900).
Το δεύτερο μέτρο: Απαγόρευση ενοικίασης δεύτερου ακινήτου με τη μέθοδο της βραχυχρόνιας μίσθωσης, σε ιδιοκτησία ίδιου φυσικού ή νομικού προσώπου.
2) Χωροταξικά μέτρα: Στα πρότυπα του δημοτικού συμβουλίου της Μαδρίτης που ενέκρινε ένα ειδικό κανονιστικό σχέδιο για τα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης. Σύμφωνα με τον νέο κανονισμό προβλέπει, μεταξύ άλλων, τα προσφερόμενα για βραχυχρόνια μίσθωση καταλύματα που βρίσκονται μέσα σε συγκροτήματα κατοικιών, θα πρέπει να έχουν ανεξάρτητη είσοδο ενώ οι καλεσμένοι δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούν την ίδια είσοδο με τους μόνιμους κατοίκους ή το ίδιο ασανσέρ.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει, πως περίπου το 95% των καταλυμάτων που είναι διαθέσιμα σήμερα στην Airbnb, δεν θα πληρούν τα νέα κριτήρια.
Με αυτά τα άμεσα και απλά μέτρα θα διατεθούν στην αγορά της μακροχρόνιας μίσθωσης τα περισσότερα από τα 130.000 ακίνητα, με συνέπεια την αύξηση της προσφοράς ενοικιαζομένων ακινήτων με αποτελέσμα τη μείωση των ενοικίων.
2η Παρέμβαση: «Κοινωνική αντιπαροχή, Αξιοποίηση ακινήτων Δημοσίου»-ΣΔΙΤ ή αλλιώς πως ξεπουλάνε τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας!. Δια του λόγου το αληθές...........
Η αρχή θα γίνει με περίπου 10 οικόπεδα της ΔΥΠΑ (Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης, πρώην ΟΑΕΔ) και συγκεκριμένα σε περιοχές φιλέτα όπως Κηφισιά (11 στρέμματα), Μαρούσι (1,2 στρέμματα), Παιανία (20 στρέμματα), Λάρισα (40 στρέμματα), Ξάνθη (28 στρέμματα), Βόλο (74 στρέμματα), όρια Χαλκιδικής- Θεσσαλονίκης (42 στρέμματα), Άρτα (39 στρέμματα), Αγρίνιο (16,5 στρέμματα) και Σέρρες (12,5 στρέμματα).
Το 1/3 του συνόλου των ακινήτων της ΔΥΠΑ βρίσκονται στην Αττική. Να σημειωθεί πως συνολικά μόνο η ΔΥΠΑ διαθέτει 2.543 ακίνητα, εκ των οποίων τα 580 είναι κατάλληλα προς αξιοποίηση. Αναλυτικά, διαθέτει 98 οικόπεδα εντός σχεδίου συνολικής επιφάνειας 627 στρεμ. και μάλιστα το 1/3 στην Αττική. Δέκα οικόπεδα έχουν ήδη οικοδομική άδεια επιφάνειας 75 στρεμ. Τα 77 οικόπεδα εκτός σχεδίου έχουν συνολική επιφάνεια 2.600 στρέμ. Υπάρχουν επίσης 10 οικόπεδα για μεικτή χρήση επιφάνειας 600 στρεμ. τα μισά σε Αττική και Κεντρική Μακεδονία. Αλλά και σε ήδη δομημένες κοινωνικές κατοικίες, υπάρχουν 124 κενές και αδιάθετες κατοικίες-διαμερίσματα, ενώ η ΔΥΠΑ διαθέτει επίσης 261 γραφεία, καταστήματα και αίθουσες. Αυτά τα «ολίγα» ακίνητα ανήκουν στη ΔΥΠΑ, ας φανταστούμε τον αριθμό τους και την αξία τους στο σύνολο του δημοσίου.
«Σε απλά Ελληνικά». Η ανέγερση 2.500 κοινωνικών κατοικιών για 5.000 νέους μέσω του θεσμού της κοινωνικής αντιπαροχής, σε ακίνητα που το κόστος οικοδόμησης των οποίων θα αναλάβουν ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρείες, το 50% των σπιτιών ή διαμερισμάτων θα ανήκει στον ιδιώτη και το άλλο 50% θα αξιοποιείται προς όφελος των νέων με πολύ χαμηλά ενοίκια (το «κοινωνικό» πρόσωπο του ξεπουλήματος).
Η «κοινωνική αντιπαροχή» όμως δεν είναι παρά μόνο η αρχή ενός γενικότερου σχεδίου «απαλλοτρίωσης» της δημόσιας περιουσίας. Ας θυμηθούμε δημοσιεύματα, όπως «Πώς θα μπουν ιδιώτες σε 72.000 ακίνητα του ελληνικού Δημοσίου» (https://www.sofokleousin.gr., 21/11/2021), όπου αναφέρεται η ιδέα που θέλει να εφαρμόσει η διοίκηση του Υπερταμείου, υπό τον διευθύνοντα σύμβουλο Γρ. Δημητριάδη, «ξεκινάμε μια σοβαρή προσπάθεια αποτίμησης των ακινήτων του Υπερταμείου, με τη συνεργασία κλάδων του Ιδιωτικού Τομέα. Η προσπάθεια αυτή θα γίνει σε συνεργασία με την Εταιρεία ακινήτων του Δημοσίου και θα προσκληθεί και ο ιδιωτικός τομέας ως «αρωγός», με στόχο την σωστή εκτίμηση της αξίας τους, με στόχο να μπορέσουν να αξιοποιηθούν στον καλύτερο δυνατό βαθμό».
Ο νοών νοείτω.... Δεν μας έφταναν οι διεθνείς τοκογλύφοι συμπεριλαμβανόμενων και αυτών της Ε.Ε, με τη δημιουργία του ΤΑΙΠΕΔ, σειρά παίρνουν και τα εγχώρια αρπακτικά.
Εάν λειτουργούσε η δικαιοσύνη στην Ελλάδα, θα είχαν καταδικαστεί σε ποινές κάθειρξης όλοι αυτοί (οι πρώην και οι τωρινοί) για απιστία σε βάρος του Δημοσίου.
Παρεμβάσεις & Προτάσεις.
Για να μην «κατηγορηθούμε» για κρατιστές και σοσιαλομανείς, από τους «εγχώριους» ξενόδουλους νεοφιλελεύθερους, άλλες χώρες στην Ευρώπη «τους», παίρνουν μέτρα όπως:
1. Γερμανία: Η τοπική κυβέρνηση του Βερολίνου αποφάσισε να αγοράσει περίπου 14.750 διαμερίσματα έναντι 2,46 δισ. ευρώ για να λύσει το θέμα των υψηλών τιμών των ακινήτων.
2. Κύπρος: Προωθείται Πρόγραμμα Δημιουργίας Οικιστικών Μονάδων από τον Κυπριακό Οργανισμό Αναπτύξεως Γης. Επίσης, εισαγωγή Πολεοδομικών Κινήτρων και Εργαλείων για παραγωγή προσιτής κατοικίας και δημιουργία αγοράς προσιτού ενοικίου.
3. Ισπανία: Το 2019 επέβαλε την παραμονή του ενοικιαστή μέχρι τη λήξη του συμβολαίου ακόμα και στην περίπτωση που το ακίνητο έχει πουληθεί. Η ελάχιστη διάρκεια του μισθωτηρίου συμβολαίου αυξήθηκε από τα τρία στα πέντε χρόνια. Ενώ υπάρχει νομοθετική ρύθμιση με δημοσιονομική επιβάρυνση ύψους 2 δισ. ευρώ που συμπεριλαμβάνει και φορολογικές εκπτώσεις για τους ιδιοκτήτες που μειώνουν τα ενοίκια τους.
4. Πορτογαλία: To 2018 ενέκρινε νόμο για τη στέγαση, στον οποίο τα άτομα άνω των 65 ετών ή τα άτομα με 60% αναπηρία δεν μπορούν να εκδιωχθούν από την κατοικία τους εάν διαμένουν περισσότερα από 15 έτη.
5. Αυστρία: Από τα 1,8 εκατ. κατοίκους που έχει η πόλη, το 62% ζει σε κατοικίες κοινωνικών εισοδημάτων, σύμφωνα με το Δημοτικό Συμβούλιο της Βιέννης. Ο δήμος έχει προγραμματίσει να χτίσει επιπλέον 4.000 δημοτικά διαμερίσματα. Περίπου 500.000 άνθρωποι ζουν σε αυτά με καθαρή τιμή ενοικίασης 5,58 ευρώ ανά τ.μ. (δηλαδή 558 ευρώ τα 100 τ.μ.).
6. Ολλανδία: Η ολλανδική κυβέρνηση για να αποφύγει την επιβολή μέτρων ελέγχου των ενοικίων έχει θέσει ως στόχο να κατασκευαστούν 1 εκατ. διαμερίσματα μέχρι το 2030, (Αυγή.29/9/2022).
Ως φυσικό επακόλουθο προτείνεται η 4η Παρέμβαση: Επανίδρυση και ενίσχυση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας. Ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) ήταν ο κύριος φορέας κοινωνικής κατοικίας στην Ελλάδα. Αποτελούσε το κύριο όργανο άσκησης κοινωνικής στεγαστικής πολιτικής πάνω από 70 έτη και ταυτόχρονα τον μεγαλύτερο κατασκευαστικό φορέα κατοικίας, αφού σχεδίαζε και οικοδομούσε σε όλη την ελληνική επικράτεια αντιπροσώπευαν το 96% περίπου της συνολικής ετήσιας οικοδομικής δραστηριότητας του δημόσιου τομέα. Τα βασικά στεγαστικά προγράμματα ήταν:
α) το πρόγραμμα έτοιμης κατοικίας, β) το πρόγραμμα επιδοτούμενου επιτοκίου γ) το ειδικό στεγαστικό, δ) η επιδότηση ενοικίου κ.α.
Οι Οργανισμοί Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας καταργήθηκαν το 2012, ως Ν.Π.Δ.Δ.
Ο ΟΕΚ θα αναλάβει την κατασκευή των κατοικιών που ανήκουν στο δημόσιο, μετά από διαφανείς δημόσιους διαγωνισμούς. Μια τάξη μεγέθους του κόστους κατασκευής μπορεί να αναζητήσει κάποιος ενδιαφερόμενος στα: (Υπολογιστής Κόστους - Smart Building )
5η Παρέμβαση: Με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, υπάρχουν 770.000 κλειστές κατοικίες. Από το σύνολο περίπου 6,5 εκατομμυρίων κατοικιών και ειδικότερα οι 200.000 από τις κλειστές βρίσκονται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η αιτία του φαινομένου αυτού δέον να αναζητηθεί στο ότι πρόκειται για παλιές κατοικίες που δεν πληρούν σύγχρονες προδιαγραφές, ώστε να καταστούν επαρκώς κατοικήσιμες. Ας λάβουμε το δεδομένο ότι η παλαιότητα των κατοικιών, κατανέμεται στο 95% των κατοικιών στην Ελλάδα είναι άνω των 15 ετών. Το 85% είναι ακόμα παλαιότερο. Είναι άνω των 20 ετών.
Φορολογικές και άλλες Παρεμβάσεις:
α) Αφαίρεση, του 100% των δαπανών ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης από το ετήσιο εισόδημα ενοικίου, με δυνατότητα μεταφοράς σε επόμενα έτη, μέχρι τη πλήρη απόσβεση τους.
β) Αύξηση του ποσοστού συμμετοχής του δημοσίου στο κόστους ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης του ακινήτου, στο 70-80%.
Επαναλαμβάνεται, ο στόχος παραμένει, να απελευθερωθούν ακίνητα για την μακροχρόνια εκμίσθωση ακινήτων, «δια λόγους δημοσίου συμφέροντος» (ας χρησμοποιηθεί επιτέλους με τη πραγματική της έννοια η συγκεκριμένη φράση, και όχι ως το άλλοθι των μνημονίων).
6η Παρέμβαση: Άμεση ψήφιση νόμου για το ακατάσχετο της πρώτης κατοικίας.
Εάν ζημιωθεί και κανένα fund την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι.....«Όλες οι επενδύσεις έχουν τα ρίσκα τους».
Το Ουσιώδες.
Η «καρδιά» και η λύση της στεγαστικής κρίσης ανιχνεύεται στη κατάσταση της αγοράς εργασίας και στο κοινωνικό κράτος. Όσο οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν στα σημερινά επίπεδα, όλες οι προτάσεις που προτείνονται είτε από την Ν.Δ. είτε από το ΣΥΡΙΖΑ είναι είτε αντικοινωνικές είτε εκ του πονηρού. Θεωρώντας αυτά ως τη βάση οποιαδήποτε σοβαρής συζήτησης, θεωρείται τουλάχιστον ύβρις όταν δηλώνουν οι «υπουργοί» της Ν.Δ. «ότι υπάρχει, επίσης, ένα ζήτημα που σχετίζεται με την αργοπορημένη, την καθυστερημένη ανεξαρτητοποίηση των νέων μας. Αυτό συνδέεται προφανώς με οικονομικούς παράγοντες, με την οικονομική ανεξαρτητοποίηση, στην οποία πρέπει να σκύψουμε και να βοηθήσουμε τους νέους να σταθούν ταχύτερα στα πόδια τους, για να μπορούν να φύγουν από τη γονεϊκή εστία...».
Ολοκληρώνοντας το θέμα της στεγαστικής κρίσης, «δικαιωματικά» θα πρέπει να αιτιλογηθούν οι αιτίες ανάπτυξης του θέματος αυτού, αλλά και το είδος των προτεινόμενων Παρεμβάσεων-Προτάσεων, τουλάχιστον κατά το ελάχιστο. Αυτό της φιλοσοφικής άποψης.
Η Αριστοτελική ερμηνεία των αιτιών των στάσεων και των εξεγέρσεων.....«Επειδή ήταν υπαρκτός ο κίνδυνος των στάσεων, των οποίων η αιτία των εξεγέρσεων είναι ο πλούτος και οι τιμές και ο φόβος της ατιμίας και της φτώχιας 1...» αλλά και η έλλειψη της μεσαίας τάξης αυτός ο «μέσος βίος» χαρακτηρίζει τη μεσαία τάξη την οποία συγκροτούν πολίτες, οι οποίοι διαθέτουν μια ορισμένη περιουσία χωρίς να είναι πολύ πλούσιοι ή πολύ φτωχοί. Οι πλούσιοι έχουν την τάση να φαίνονται αλαζόνες και ακυβέρνητοι, ενώ οι φτωχοί τείνουν προς την ευτέλεια και το έγκλημα· οι πρώτοι δεν συνηθίζουν στην υπακοή σε μια κυβερνητική αρχή, αλλά ούτε και στη διακυβέρνηση γιατί τους λείπει η κατάλληλη παιδεία, ενώ οι δεύτεροι δεν μπορούν ποτέ να κυβερνήσουν, γι’ αυτό κυβερνώνται ως δούλο 2.
Ο Αριστοτέλης, πλησιάζοντας προς τον Πλάτωνα των Νόμων, δέχεται ότι διακριτικό στοιχείο του καλού πολίτη είναι η ικανότητα να κυβερνά και να κυβερνάται συγχρόνως, να διατάζει και να υπακούει, το «ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι 3».
1. Αριστοτέλης. Πολιτικά, Βιβλίο Α, 1252b, 30
2 Barker E. 1959.
3 Πλάτων. Νόμοι 643e, 942c·Sinclair T.A., 1969, σ. 311 & Αριστοτέλους Πολιτικά (1317a.40)
Σημείωση: το πρώτο μέρος το βρίσκετε εδώ: Στεγαστική Κρίση, Πολιτικές & Οικονομικές–Διαπιστώσεις & Παρεμβάσεις (Μέρος-Α’)
Γιάννης Περάκης, Οικονομολόγος. Φοιτητής του Διατμηματικού μεταπτυχιακού του ΕΚΠΑ, «Φιλοσοφία και Διοίκηση»/ «Master of Science in Philosophy and Management».
Γιάννης Περάκης: Σχετικά με το Συντάκτη
Οι Οργανισμοί Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας καταργήθηκαν το 2012, ως Ν.Π.Δ.Δ.
Ο ΟΕΚ θα αναλάβει την κατασκευή των κατοικιών που ανήκουν στο δημόσιο, μετά από διαφανείς δημόσιους διαγωνισμούς. Μια τάξη μεγέθους του κόστους κατασκευής μπορεί να αναζητήσει κάποιος ενδιαφερόμενος στα: (Υπολογιστής Κόστους - Smart Building )
5η Παρέμβαση: Με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, υπάρχουν 770.000 κλειστές κατοικίες. Από το σύνολο περίπου 6,5 εκατομμυρίων κατοικιών και ειδικότερα οι 200.000 από τις κλειστές βρίσκονται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η αιτία του φαινομένου αυτού δέον να αναζητηθεί στο ότι πρόκειται για παλιές κατοικίες που δεν πληρούν σύγχρονες προδιαγραφές, ώστε να καταστούν επαρκώς κατοικήσιμες. Ας λάβουμε το δεδομένο ότι η παλαιότητα των κατοικιών, κατανέμεται στο 95% των κατοικιών στην Ελλάδα είναι άνω των 15 ετών. Το 85% είναι ακόμα παλαιότερο. Είναι άνω των 20 ετών.
Φορολογικές και άλλες Παρεμβάσεις:
α) Αφαίρεση, του 100% των δαπανών ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης από το ετήσιο εισόδημα ενοικίου, με δυνατότητα μεταφοράς σε επόμενα έτη, μέχρι τη πλήρη απόσβεση τους.
β) Αύξηση του ποσοστού συμμετοχής του δημοσίου στο κόστους ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης του ακινήτου, στο 70-80%.
Επαναλαμβάνεται, ο στόχος παραμένει, να απελευθερωθούν ακίνητα για την μακροχρόνια εκμίσθωση ακινήτων, «δια λόγους δημοσίου συμφέροντος» (ας χρησμοποιηθεί επιτέλους με τη πραγματική της έννοια η συγκεκριμένη φράση, και όχι ως το άλλοθι των μνημονίων).
6η Παρέμβαση: Άμεση ψήφιση νόμου για το ακατάσχετο της πρώτης κατοικίας.
Εάν ζημιωθεί και κανένα fund την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι.....«Όλες οι επενδύσεις έχουν τα ρίσκα τους».
Το Ουσιώδες.
Η «καρδιά» και η λύση της στεγαστικής κρίσης ανιχνεύεται στη κατάσταση της αγοράς εργασίας και στο κοινωνικό κράτος. Όσο οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν στα σημερινά επίπεδα, όλες οι προτάσεις που προτείνονται είτε από την Ν.Δ. είτε από το ΣΥΡΙΖΑ είναι είτε αντικοινωνικές είτε εκ του πονηρού. Θεωρώντας αυτά ως τη βάση οποιαδήποτε σοβαρής συζήτησης, θεωρείται τουλάχιστον ύβρις όταν δηλώνουν οι «υπουργοί» της Ν.Δ. «ότι υπάρχει, επίσης, ένα ζήτημα που σχετίζεται με την αργοπορημένη, την καθυστερημένη ανεξαρτητοποίηση των νέων μας. Αυτό συνδέεται προφανώς με οικονομικούς παράγοντες, με την οικονομική ανεξαρτητοποίηση, στην οποία πρέπει να σκύψουμε και να βοηθήσουμε τους νέους να σταθούν ταχύτερα στα πόδια τους, για να μπορούν να φύγουν από τη γονεϊκή εστία...».
Ολοκληρώνοντας το θέμα της στεγαστικής κρίσης, «δικαιωματικά» θα πρέπει να αιτιλογηθούν οι αιτίες ανάπτυξης του θέματος αυτού, αλλά και το είδος των προτεινόμενων Παρεμβάσεων-Προτάσεων, τουλάχιστον κατά το ελάχιστο. Αυτό της φιλοσοφικής άποψης.
Η Αριστοτελική ερμηνεία των αιτιών των στάσεων και των εξεγέρσεων.....«Επειδή ήταν υπαρκτός ο κίνδυνος των στάσεων, των οποίων η αιτία των εξεγέρσεων είναι ο πλούτος και οι τιμές και ο φόβος της ατιμίας και της φτώχιας 1...» αλλά και η έλλειψη της μεσαίας τάξης αυτός ο «μέσος βίος» χαρακτηρίζει τη μεσαία τάξη την οποία συγκροτούν πολίτες, οι οποίοι διαθέτουν μια ορισμένη περιουσία χωρίς να είναι πολύ πλούσιοι ή πολύ φτωχοί. Οι πλούσιοι έχουν την τάση να φαίνονται αλαζόνες και ακυβέρνητοι, ενώ οι φτωχοί τείνουν προς την ευτέλεια και το έγκλημα· οι πρώτοι δεν συνηθίζουν στην υπακοή σε μια κυβερνητική αρχή, αλλά ούτε και στη διακυβέρνηση γιατί τους λείπει η κατάλληλη παιδεία, ενώ οι δεύτεροι δεν μπορούν ποτέ να κυβερνήσουν, γι’ αυτό κυβερνώνται ως δούλο 2.
Ο Αριστοτέλης, πλησιάζοντας προς τον Πλάτωνα των Νόμων, δέχεται ότι διακριτικό στοιχείο του καλού πολίτη είναι η ικανότητα να κυβερνά και να κυβερνάται συγχρόνως, να διατάζει και να υπακούει, το «ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι 3».
1. Αριστοτέλης. Πολιτικά, Βιβλίο Α, 1252b, 30
2 Barker E. 1959.
3 Πλάτων. Νόμοι 643e, 942c·Sinclair T.A., 1969, σ. 311 & Αριστοτέλους Πολιτικά (1317a.40)
Σημείωση: το πρώτο μέρος το βρίσκετε εδώ: Στεγαστική Κρίση, Πολιτικές & Οικονομικές–Διαπιστώσεις & Παρεμβάσεις (Μέρος-Α’)
Γιάννης Περάκης, Οικονομολόγος. Φοιτητής του Διατμηματικού μεταπτυχιακού του ΕΚΠΑ, «Φιλοσοφία και Διοίκηση»/ «Master of Science in Philosophy and Management».
Γιάννης Περάκης: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου