Για «έλλειψη αλληλεγγύης» καταγγέλλουν τη Γερμανία μια σειρά κρατών της ΕΕ και σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα. Αφορμή είναι η άρνησή της να δώσει το «πράσινο φως» για «πλαφόν» στις τιμές του φυσικού αερίου, κίνηση που υποτίθεται πως θα «μοίραζε» κάπως τις ζημιές για τους επιχειρηματικούς ομίλους στα διάφορα κράτη - μέλη.
Αντ' αυτού - λένε - η Γερμανία αξιοποιεί τα τεράστια δημοσιονομικά αποθέματά της, στα οποία συνέβαλε και η τροφοδότηση της οικονομίας με πάμφθηνο ρωσικό αέριο όλα τα προηγούμενα χρόνια, για να θωρακίσει μόνο τις δικές της επιχειρήσεις, «ρίχνοντας» 200 δισ. ευρώ και ανοίγοντας κι άλλο την «ψαλίδα», είτε παζαρεύει ανταλλάγματα με τους άλλους Ευρωπαίους εταίρους για να δώσει τη συγκατάθεσή της στη θέσπιση πλαφόν.
Η Γερμανία, από την πλευρά της, επικαλείται την «απελευθερωμένη» αγορά της Ενέργειας που όλοι μαζί διαμόρφωσαν και ρίχνει τις δικές της μπηχτές για «έλλειψη αλληλεγγύης» στις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους της. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα έλεγε ο υπουργός Οικονομίας, Ρ. Χάμπεκ, ότι «ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων και φιλικών, ζητάνε αστρονομικές τιμές» για την προμήθεια φυσικού αερίου, καλώντας τις ΗΠΑ να βοηθήσουν τους «ενεργειακά πιεσμένους συμμάχους τους» στην Ευρώπη.
Οι ανταγωνισμοί για την Ενέργεια, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου και επερχόμενης νέας κρίσης, βγάζουν στον αφρό τις ανειρήνευτες αντιθέσεις, τόσο ανάμεσα σε «φίλους» όσο και ανάμεσα σε εχθρούς. Γι' αυτό άλλωστε η αλληλεγγύη μεταξύ καπιταλιστών είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο και φτάνει μόνο μέχρι εκεί που δεν θίγονται τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, είτε τα βρίσκουν με πρόσκαιρους συμβιβασμούς είτε τα χαλάνε ακόμα και με πόλεμο, τον λογαριασμό τον πληρώνουν μόνιμα οι λαοί.
Οι ανταγωνισμοί για την Ενέργεια, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου και επερχόμενης νέας κρίσης, βγάζουν στον αφρό τις ανειρήνευτες αντιθέσεις, τόσο ανάμεσα σε «φίλους» όσο και ανάμεσα σε εχθρούς. Γι' αυτό άλλωστε η αλληλεγγύη μεταξύ καπιταλιστών είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο και φτάνει μόνο μέχρι εκεί που δεν θίγονται τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, είτε τα βρίσκουν με πρόσκαιρους συμβιβασμούς είτε τα χαλάνε ακόμα και με πόλεμο, τον λογαριασμό τον πληρώνουν μόνιμα οι λαοί.
Γι' αυτό, την ώρα που προσπαθούν να εξασφαλίσουν φτηνή Ενέργεια για τα μονοπώλιά τους και να θωρακίσουν την «ενιαία απελευθερωμένη αγορά», συνυπογράφουν μέτρα - λεπίδι για τις ανάγκες του λαού, όπως οι ποινές - μαστίγιο για την εξοικονόμηση στη λαϊκή κατανάλωση, οι «κόφτες» ακόμα και στα ελάχιστα που προορίζονται για την επιδότηση των λογαριασμών κ.ά.
Καμιά έγνοια δεν πρέπει επομένως να έχει ο λαός και καμιά προσδοκία από την «αλληλεγγύη» μεταξύ αυτών που τον καταδικάζουν στην ενεργειακή φτώχεια και στον πόλεμο. Οι ανταγωνισμοί και οι φαγωμάρες τους δείχνουν ότι δεν είναι ακλόνητοι. Κι ότι αυτό που θα κρίνει τελικά τις εξελίξεις, είναι η πρωταγωνιστική παρέμβαση του λαού, η αλληλεγγύη και η συμμαχία του στον αγώνα για την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής στρατηγικής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου