Ελλάδα
Άνθρωπος καλλιεργημένος και ευαίσθητος, o Αλκης Αλκαίος, κατά κόσμο Βαγγέλης Λιάρος, ένας από τους σημαντικότερους στιχουργούς των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό τραγούδι, έφυγε, σαν σήμερα (10/12/2012) από τη ζωή, σε ηλικία 63 χρονών.
«ΜΑΝΟΥΕΛ ΝΤΟΥΑΡΝΤΕ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ/ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΔΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ/ ΩΣΤΟΣΟ ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠ’ ΤΟ ΑΙΜΑΤΙΝΟ ΓΡΑΦΤΟ ΣΟΥ/ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΓΙΟΜΑΤΟ ΑΠΟ ΛΙΟΠΥΡΙ. ΕΛΜΠΕΡΤΟ ΚΟΜΠΟΣ ΠΑΝΑΜΕΖΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ/ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ /ΩΣΤΟΣΟ ΑΣΙΓΑΣΤΗ ΘΕ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗ ΓΗ ΣΟΥ/ ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠ’ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ.
ΝΑΪΜ ΑΣΧΑΜΠ ΑΠ’ ΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ/ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΦΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ/ ΩΣΤΟΣΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΑΓΡΥΠΝΑΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΣΤΕΡΙ /ΠΟΥ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΑΓΡΥΠΝΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ.
ΑΠΟΨΕ ΣΜΙΞΑΝ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ/ Σ’ ΕΝΑΝ ΕΣΤΩ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ/ ΙΔΙΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΘΩΣ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ/ ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠ΄ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ» (ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1848).
Άνθρωπος καλλιεργημένος και ευαίσθητος, o Αλκης Αλκαίος, κατά κόσμο Βαγγέλης Λιάρος, ένας από τους σημαντικότερους στιχουργούς των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό τραγούδι, έφυγε, σαν σήμερα (10/12/2012) από τη ζωή, σε ηλικία 63 χρονών.
«ΜΑΝΟΥΕΛ ΝΤΟΥΑΡΝΤΕ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ/ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΔΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ/ ΩΣΤΟΣΟ ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠ’ ΤΟ ΑΙΜΑΤΙΝΟ ΓΡΑΦΤΟ ΣΟΥ/ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΓΙΟΜΑΤΟ ΑΠΟ ΛΙΟΠΥΡΙ. ΕΛΜΠΕΡΤΟ ΚΟΜΠΟΣ ΠΑΝΑΜΕΖΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ/ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΩ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ /ΩΣΤΟΣΟ ΑΣΙΓΑΣΤΗ ΘΕ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗ ΓΗ ΣΟΥ/ ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠ’ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ.
ΝΑΪΜ ΑΣΧΑΜΠ ΑΠ’ ΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ/ ΙΣΩΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΦΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ/ ΩΣΤΟΣΟ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΑΓΡΥΠΝΑΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΣΤΕΡΙ /ΠΟΥ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΑΓΡΥΠΝΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ.
ΑΠΟΨΕ ΣΜΙΞΑΝ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ/ Σ’ ΕΝΑΝ ΕΣΤΩ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ/ ΙΔΙΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΘΩΣ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ/ ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠ΄ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ» (ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1848).
Αυτοί οι στίχοι – δημοσιευμένοι στο «Ριζοσπάστη» στο τέλος της δεκαετίας του ’70 στάθηκαν η αφορμή της γνωριμίας του Αλκη Αλκαίου, με τον Θάνο Μικρούτσικο ο οποίος διαβάζοντάς τους, τους μελοποίησε δημιουργώντας το εκπληκτικό αυτό τραγούδι που ερμήνευσε μοναδικά η Μαρία Δημητριάδη. Η γνωριμία του με τον συνθέτη έφερε μία από τις μακροβιότερες και σπουδαιότερες συνεργασίες δημιουργών στο ελληνικό τραγούδι, με δίσκους – ορόσημα, όπως το «Εμπάργκο» (1982) και «Στου αιώνα την παράγκα» (1996).
Ο Αλκης Αλκαίος, που με την παρουσία του λάμπρυνε τη μουσική σκηνή του τόπου μας, γεννήθηκε κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα και από πολύ μικρός «πολιτογραφήθηκε» κάτοικος Πάργας, αφού τον περισσότερο καιρό έμενε εκεί, αγναντεύοντας το απέραντο γαλάζιο και γράφοντας τους υπέροχους στίχους των τραγουδιών του, έχοντας σαν «δάσκαλό του» την ποίηση του Κ. Καρυωτάκη.
Ο Αλκης Αλκαίος, που με την παρουσία του λάμπρυνε τη μουσική σκηνή του τόπου μας, γεννήθηκε κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα και από πολύ μικρός «πολιτογραφήθηκε» κάτοικος Πάργας, αφού τον περισσότερο καιρό έμενε εκεί, αγναντεύοντας το απέραντο γαλάζιο και γράφοντας τους υπέροχους στίχους των τραγουδιών του, έχοντας σαν «δάσκαλό του» την ποίηση του Κ. Καρυωτάκη.
Το όνομά του το πήρε από το θείο του ΕΛΑΣίτη, που σκοτώθηκε σε ηλικία 23 χρόνων. Ο αδελφός της μητέρας του Ντίνος Ζήκος ήταν Μακρονησιώτης, μέλος του ΚΚΕ του οποίου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Ο Β. Λιάρος σπουδάζει στη Νομική Σχολή την περίοδο της χούντας και τον Αύγουστο του 1973 συλλαμβάνεται για τη δράση του και κρατείται για μήνες στην Ασφάλεια, πράγμα που επιδεινώνει την επιβαρυμένη του υγεία. Μετά τη μεταπολίτευση γίνεται μέλος του ΚΚΕ στην Οργάνωση των Δικηγόρων.
Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1967, με την έκδοση ενός μικρού δοκιμίου για τον Κ. Γ. Καρυωτάκη. Το 1983 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΕΤΝΕΜ (ιδρυτής του ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος) το βιβλίο του «Εμπάργκο – Ποιήματα», το οποίο περιλαμβάνει και το εμβληματικό ποίημα «Πρωινό τσιγάρο», αφιερωμένο στη μνήμη του πρόωρα χαμένου Μάνου Λοΐζου: «Αδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή / και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση / και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση / και σαν Ανατολή».
Οι στίχοι του – ζώσα ποίηση γραμμένη για τη ζωή με τους αγώνες και τις προσδοκίες της, για τον άνθρωπο και τα όνειρά του, για την ομορφιά και για τον έρωτα, ενέπνευσαν τους σημαντικότερους συνθέτες μας, όπως Θάνος Μικρούτσικος, Μάριος Τόκας, Μίλτος Πασχαλίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Μπάμπης Στόκας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Νότης Μαυρουδής, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Χρήστος Θηβαίος, Φίλιππος Πλιάτσικας, Σταμάτης Μεσημέρης, Χριστόφορος Κροκίδης, Δημήτρης Ψαρράς. Εκτός από τις ερμηνείες των τραγουδοποιών χαρακτηριστικές είναι και οι ερμηνείες των Δημήτρη Μητροπάνου, Μαρίας Δημητριάδη, Μανώλη Μητσιά, Χαρούλας Αλεξίου, Γιώργου Νταλάρα, Μελίνας Κανά, Ελευθερίας Αρβανιτάκη, κ.ά.
«ΠΑΡΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΧΕΡΙΑ/ ΤΙΣ ΓΡΟΘΙΕΣ ΣΟΥ ΧΤΥΠΑ ΣΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ/ ΘΑ ‘ΦΕΥΓΑΝ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥ/ ΑΝ ΚΟΥΝΟΥΣΕΣ ΛΙΓΟ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΠΟΥΛΙ ΣΕ ΔΕΝΤΡΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΛΕΕΙ/ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ‘ΧΑΣΕ ΜΑΤΩΝΕΙ ΜΑ ΔΕΝ ΚΛΑΙΕΙ/ ΑΝ ΔΕ ΦΥΣΗΞΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΔΕ ΣΑΛΕΥΕΙ/ ΑΝ ΔΕ ΘΥΜΩΣΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟ ΚΥΜΑ ΔΕ ΧΟΡΕΥΕΙ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου