«Θα υπάρξει μια σημαντική αύξηση, που θα ισορροπεί ανάμεσα στις δυνατότητες των επιχειρήσεων, γιατί δεν υπάρχουν εργαζόμενοι χωρίς επιχειρήσεις - μην πάμε να τις κλείσουμε - και στις επίσης αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων, διότι δεν μπορείς να έχεις και επιχειρήσεις με τους εργαζόμενους στα κεραμίδια».
Οταν ο δημοσιογράφος τού ζήτησε να αναφέρει κάποιο συγκεκριμένο ποσό, ο υπουργός απάντησε ορθά - κοφτά: «Οσο αντέχει η οικονομία».
Πέρα από το να ενοχοποιεί τους εργαζόμενους ότι οι διεκδικήσεις τους για καλύτερες αμοιβές ...κλείνουν τις επιχειρήσεις, δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός επιμένει στα κριτήρια που θέτει ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου, με τα οποία η σημερινή και κάθε επόμενη κυβέρνηση αποφασίζει τον κατώτατο μισθό.
Ποια είναι αυτά τα κριτήρια; Οι «δυνατότητες των επιχειρήσεων», δηλαδή η ανταγωνιστικότητά τους, που τη σφραγίδα της έχουν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι. Οι «αντοχές της οικονομίας», όπου χωράνε οι επιδοτήσεις, οι φοροαπαλλαγές και το φτηνό χρήμα για το κεφάλαιο, γι' αυτό δεν χωράνε οι αξιοπρεπείς μισθοί των εργαζομένων. Κριτήριο είναι και να μην βρίσκονται οι εργαζόμενοι «στα κάγκελα», που σημαίνει ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας και διαφύλαξη της «κοινωνικής συνοχής».
Σ' αυτά τα κριτήρια ταυτίζονται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ στην πολιτική τους για τους μισθούς και ταυτόχρονα φυλάνε «ως κόρη οφθαλμού» την αντεργατική νομοθεσία που καθηλώνει τον μέσο μισθό. Ακριβώς γι' αυτό, είναι προκλητική και αστεία η αντιπαράθεσή τους για το λίγο πάνω ή το λίγο κάτω στον κατώτατο μισθό που ετοιμάζεται να ανακοινώσει η κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου