Ο κύριος Μαυρουδής δικαίωμά του είναι να πιστεύει ότι τα αίτια της κρίσης, ήσαν τα ψηλά νυχτοκάματα των μουσικών και η υπερκατανάλωση, των εργαζομένων, που οι άθλιοι παίρναν μεγάλους μισθούς και δάνεια.
Παραβλέπει ή δεν ξέρει ότι το χρέος της χώρας μας, δεν είναι χρέος των πολιτών, αλλά του κράτους. Η τρόικα δεν ήρθε εδώ για να πληρώσω εγώ το δάνειο, που τυχόν χρωστάω, αλλά γιατί τα δανεικά που δίνονται στις περίεργες κυβερνήσεις, πηγαίνουν κατ’ευθείαν στην εξόφληση κρατικών υποχρεώσεων και πρέπει να ελέγχει αν μέσα στον κουβά πέφτουν και άλλα λεφτά για την πληρωμή των τόκων.
Η υπερκατανάλωση, έστω και αν δεν είναι ηθικά επιθυμητή, δεν προκαλεί ζημιά στην οικονομία, αλλά βοηθά την αγορά να κινηθεί και καταπολεμά την ανεργία. Αντίθετα ο περιορισμός του εισοδήματος των εργαζομένων, που κυρίως αυτοί είναι και οι καταναλωτές, προκαλεί μείωση του κύκλου εμπορικών πράξεων και οδηγεί σε κλείσιμο επιχειρήσεων, όπως δυστυχώς είχαμε την τύχη να διαπιστώσουμε.
Προφανώς το χρέος προήλθε από την αλόγιστη πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων, που η μία έριχνε το βάρος του νέου χρέους στην επόμενη, με την σκέψη «γιατί να μη δανειστώ, μήπως εγώ θα τα πληρώσω;» Και όλα αυτά χωρίς να ενημερωθεί στο ελάχιστο ο λαός. Καλείται όμως τώρα να πληρώσει το μάρμαρο. Μαζί με το μάρμαρο του χρέους πληρώνει με το πενιχρό υστέρημά του και λίαν υψηλόμισθους, Υπουργούς, Γενικούς Γραμματείς, Διοικητές, υποδιοικητές, ΠΕΣΥάρχες υποΠΕΣΥάρχες Νοσοκομείων, την ώρα που κλείνουν Νοσοκομεία ( Αλήθεια τι χρειάζονται όλοι αυτοί;),διοικητές οργανισμών, με ποσά από 6000 έως 18000 μηνιαίως. Δοξάστε τους. Όλοι αυτοί πληρώνονται από την γενιά των 500 Ευρώ.
Αγόραζαν διάφορα με δανεικά χωρίς τα χρήματα που έπαιρναν να είναι παραγωγικά, για να αποπληρωθεί το χρέος. Ξεχωριστά οι μίζες που κάποιοι που ξέρουμε έπαιρναν, καθώς και περισσότεροι που δεν ξέρουμε. Και το κυριότερο ερήμωσαν την παραγωγική βάση της χώρας και διέλυσαν τον δημόσιο τομέα, ο οποίος είναι ο πραγματικός πυλώνας ανάπτυξης και συγκρατεί σε αναπτυξιακή τροχιά και τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα.Διαλύθηκε ο δημόσιος τομέας και κατέρρευσε ο ιδιωτικός αφήνοντας πίσω του κλειστές και υπερχρεωμένες επιχειρήσεις απολυμένους και άνεργους εργαζόμενους, διάλυση των ιδιωτικών συμβάσεων εργασίας και εξευτελισμό των ημερομισθίων. Για την πράγματι κακή λειτουργία και κακή οργάνωση του δημοσίου, οι υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο.
Όσο για το ποιοτικό τραγούδι, αλλά και την τέχνη γενικά, κριτήριο ποιότητας είναι τι νέο μήνυμα ή ποιο συναίσθημα παρέχει στον κόσμο. Η τέχνη όταν είναι αποκομμένη από την κοινωνία, είναι σαν να μην υπάρχει.
Παραβλέπει ή δεν ξέρει ότι το χρέος της χώρας μας, δεν είναι χρέος των πολιτών, αλλά του κράτους. Η τρόικα δεν ήρθε εδώ για να πληρώσω εγώ το δάνειο, που τυχόν χρωστάω, αλλά γιατί τα δανεικά που δίνονται στις περίεργες κυβερνήσεις, πηγαίνουν κατ’ευθείαν στην εξόφληση κρατικών υποχρεώσεων και πρέπει να ελέγχει αν μέσα στον κουβά πέφτουν και άλλα λεφτά για την πληρωμή των τόκων.
Η υπερκατανάλωση, έστω και αν δεν είναι ηθικά επιθυμητή, δεν προκαλεί ζημιά στην οικονομία, αλλά βοηθά την αγορά να κινηθεί και καταπολεμά την ανεργία. Αντίθετα ο περιορισμός του εισοδήματος των εργαζομένων, που κυρίως αυτοί είναι και οι καταναλωτές, προκαλεί μείωση του κύκλου εμπορικών πράξεων και οδηγεί σε κλείσιμο επιχειρήσεων, όπως δυστυχώς είχαμε την τύχη να διαπιστώσουμε.
Προφανώς το χρέος προήλθε από την αλόγιστη πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων, που η μία έριχνε το βάρος του νέου χρέους στην επόμενη, με την σκέψη «γιατί να μη δανειστώ, μήπως εγώ θα τα πληρώσω;» Και όλα αυτά χωρίς να ενημερωθεί στο ελάχιστο ο λαός. Καλείται όμως τώρα να πληρώσει το μάρμαρο. Μαζί με το μάρμαρο του χρέους πληρώνει με το πενιχρό υστέρημά του και λίαν υψηλόμισθους, Υπουργούς, Γενικούς Γραμματείς, Διοικητές, υποδιοικητές, ΠΕΣΥάρχες υποΠΕΣΥάρχες Νοσοκομείων, την ώρα που κλείνουν Νοσοκομεία ( Αλήθεια τι χρειάζονται όλοι αυτοί;),διοικητές οργανισμών, με ποσά από 6000 έως 18000 μηνιαίως. Δοξάστε τους. Όλοι αυτοί πληρώνονται από την γενιά των 500 Ευρώ.
Αγόραζαν διάφορα με δανεικά χωρίς τα χρήματα που έπαιρναν να είναι παραγωγικά, για να αποπληρωθεί το χρέος. Ξεχωριστά οι μίζες που κάποιοι που ξέρουμε έπαιρναν, καθώς και περισσότεροι που δεν ξέρουμε. Και το κυριότερο ερήμωσαν την παραγωγική βάση της χώρας και διέλυσαν τον δημόσιο τομέα, ο οποίος είναι ο πραγματικός πυλώνας ανάπτυξης και συγκρατεί σε αναπτυξιακή τροχιά και τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα.Διαλύθηκε ο δημόσιος τομέας και κατέρρευσε ο ιδιωτικός αφήνοντας πίσω του κλειστές και υπερχρεωμένες επιχειρήσεις απολυμένους και άνεργους εργαζόμενους, διάλυση των ιδιωτικών συμβάσεων εργασίας και εξευτελισμό των ημερομισθίων. Για την πράγματι κακή λειτουργία και κακή οργάνωση του δημοσίου, οι υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο.
Όσο για το ποιοτικό τραγούδι, αλλά και την τέχνη γενικά, κριτήριο ποιότητας είναι τι νέο μήνυμα ή ποιο συναίσθημα παρέχει στον κόσμο. Η τέχνη όταν είναι αποκομμένη από την κοινωνία, είναι σαν να μην υπάρχει.
