Της Σάνιας Μωραΐτου niki.vikou
Η σκηνή σε μικρό συνοικιακό χρυσοχοείο - εργαστήριο, μου την διηγήθηκε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης.
- Γεια σου Γιώργο, πως πάει;
-Καλώς την, έλα κάτσε. Πως να πάει; Με το ζόρι το κρατώ ανοιχτό.
- Ωχ, και ήσουνα η τελευταία μου ελπίδα! Σκέφτηκα μήπως μπορούσες να αγοράσεις τα σκουλαρίκια και το δαχτυλίδι της γιαγιάς μου. Είναι οικογενειακό κειμήλιο, δεν θέλω να τα δώσω όπου - όπου. Πρέπει να πληρώσω την ΔΕΗ σήμερα! Ξέρεις ο άνδρας μου δεν μπορεί χωρίς την συσκευή οξυγόνου.
- Μαρία μου, δεν έχω, αυτό το πενηντάρι μόνον, από τις ασημένιες βέρες που αγόρασαν το πρωί δυο παιδιά. Πάρτο κι όταν ευκολυθείς μου το επιστρέφεις.
- Πότε θα ευκολυθώ βρε Γιώργο, δυο χρόνια άνεργη και ο Βασίλης μου, χωρίς ασφάλιση και αναπηρική σύνταξη οκτώ μήνες, δεν τον περάσανε ακόμη από επιτροπή του ΚΕΠΑ. Θα το πάρω, κράτησε όμως το δαχτυλίδι.
- Ωραία ιδέα έχεις για μένα γειτόνισσα! Με ξέρεις για μαυραγορίτη;
Όλη αυτή την ώρα παρακολουθούσε τη συζήτηση κρυμμένη πίσω από τον πάγκο, μια φίλη του ιδιοκτήτη, πωλήτρια στο διπλανό πολυκατάστημα, η οποία ξαφνικά έφυγε σαν σίφουνας. Κι ενώ ο Γιώργος προσπαθούσε να πείσει την Μαρία να πάρει το πενηντάρικο, χωρίς ενέχυρο, χτύπησε το τηλέφωνο.
- Ελα, η Καίτη είμαι (η φίλη του η πωλήτρια). Είπα στους συναδέλφους μου το πρόβλημα της κυρίας και μαζέψαμε 300 ευρώ. Βγες με τρόπο να τα πάρεις. Μην της πεις τίποτα, θα ντρέπεται να μπεί να ψωνίσει μετά!
- Γεια σου Γιώργο, πως πάει;
-Καλώς την, έλα κάτσε. Πως να πάει; Με το ζόρι το κρατώ ανοιχτό.
- Ωχ, και ήσουνα η τελευταία μου ελπίδα! Σκέφτηκα μήπως μπορούσες να αγοράσεις τα σκουλαρίκια και το δαχτυλίδι της γιαγιάς μου. Είναι οικογενειακό κειμήλιο, δεν θέλω να τα δώσω όπου - όπου. Πρέπει να πληρώσω την ΔΕΗ σήμερα! Ξέρεις ο άνδρας μου δεν μπορεί χωρίς την συσκευή οξυγόνου.
- Μαρία μου, δεν έχω, αυτό το πενηντάρι μόνον, από τις ασημένιες βέρες που αγόρασαν το πρωί δυο παιδιά. Πάρτο κι όταν ευκολυθείς μου το επιστρέφεις.
- Πότε θα ευκολυθώ βρε Γιώργο, δυο χρόνια άνεργη και ο Βασίλης μου, χωρίς ασφάλιση και αναπηρική σύνταξη οκτώ μήνες, δεν τον περάσανε ακόμη από επιτροπή του ΚΕΠΑ. Θα το πάρω, κράτησε όμως το δαχτυλίδι.
- Ωραία ιδέα έχεις για μένα γειτόνισσα! Με ξέρεις για μαυραγορίτη;
Όλη αυτή την ώρα παρακολουθούσε τη συζήτηση κρυμμένη πίσω από τον πάγκο, μια φίλη του ιδιοκτήτη, πωλήτρια στο διπλανό πολυκατάστημα, η οποία ξαφνικά έφυγε σαν σίφουνας. Κι ενώ ο Γιώργος προσπαθούσε να πείσει την Μαρία να πάρει το πενηντάρικο, χωρίς ενέχυρο, χτύπησε το τηλέφωνο.
- Ελα, η Καίτη είμαι (η φίλη του η πωλήτρια). Είπα στους συναδέλφους μου το πρόβλημα της κυρίας και μαζέψαμε 300 ευρώ. Βγες με τρόπο να τα πάρεις. Μην της πεις τίποτα, θα ντρέπεται να μπεί να ψωνίσει μετά!
