Έτσι πορεύομαι στη λίμνη Αχερουσία.
Σε μια σχεδία μια ζωή, σε ένα σώμα.
Κι αυτό που θα 'θελα μονάχα στην ουσία,
ένα φιλί από της μάνας μου το στόμα.
Το τσιγάρο του σιγοκαιγόταν στο τασάκι και το μυαλό του όργωναν τα λόγια της σχεδίας. Έτρεξε πίσω να προλάβει το παιδί που ζητάει ένα φιλί από της μάνας του το στόμα. Έτρεξε στο σαλόνι του πατρικού του, όπου τα γλέντια στήνονταν για ψύλλου πήδημα με τους φίλους. Όπου οι φτωχικοί μεζέδες ήταν χορταστικοί και τα τραγούδια αλλιώτικα. Ριζώνανε τα τραγούδια στις ψυχές.
Πετάγανε με τα ανοιχτά χέρια σταυρός, στα βήματα των ζεϊμπέκικων. Ήταν αλλιώς. Τα δάκρυα, τα γέλια, οι φωνές, τα σφυρίγματα και τα ρυθμικά παλαμάκια. Αλλιώς ήταν, Όμορφα. Σαν τα πράσινα μάτια της μικρής κοπελιάς που του ράγιζαν την ψυχή. Που του έβρεχαν τα μάτια με δάκρυα καυτά, αλλά όμορφα. Αλήθεια έχεις ξαναδεί πιο όμορφα πράσινα μάτια από τότε; Έχεις;
Και τώρα, στην πορεία μες στην λίμνη Αχερουσία, μόνος. Όσο ποτέ άλλοτε μόνος. Σκληρός, με μάτια αγριεμένα, δίχως φωνή, δίχως εικόνα, δίχως όνειρα και ελπίδα. Μόνος στο ταξίδι της ζωής, μόνος όπως ήρθε. Μόνος σε μια σχεδία, ένα σώμα. Να προσπεράσει πάει, την ύστατη νησίδα. Και ότι θα’ θελε μονάχα στην ουσία, ένα φιλί από της μάνας του το στόμα.
Να κρυφτεί στην αγκαλιά της ,να τρυπώσει, κι άλλο τίποτα. !!!!
Ε.Β.Τ (πες ανώνυμος )
Σε μια σχεδία μια ζωή, σε ένα σώμα.
Κι αυτό που θα 'θελα μονάχα στην ουσία,
ένα φιλί από της μάνας μου το στόμα.
Το τσιγάρο του σιγοκαιγόταν στο τασάκι και το μυαλό του όργωναν τα λόγια της σχεδίας. Έτρεξε πίσω να προλάβει το παιδί που ζητάει ένα φιλί από της μάνας του το στόμα. Έτρεξε στο σαλόνι του πατρικού του, όπου τα γλέντια στήνονταν για ψύλλου πήδημα με τους φίλους. Όπου οι φτωχικοί μεζέδες ήταν χορταστικοί και τα τραγούδια αλλιώτικα. Ριζώνανε τα τραγούδια στις ψυχές.
Πετάγανε με τα ανοιχτά χέρια σταυρός, στα βήματα των ζεϊμπέκικων. Ήταν αλλιώς. Τα δάκρυα, τα γέλια, οι φωνές, τα σφυρίγματα και τα ρυθμικά παλαμάκια. Αλλιώς ήταν, Όμορφα. Σαν τα πράσινα μάτια της μικρής κοπελιάς που του ράγιζαν την ψυχή. Που του έβρεχαν τα μάτια με δάκρυα καυτά, αλλά όμορφα. Αλήθεια έχεις ξαναδεί πιο όμορφα πράσινα μάτια από τότε; Έχεις;
Και τώρα, στην πορεία μες στην λίμνη Αχερουσία, μόνος. Όσο ποτέ άλλοτε μόνος. Σκληρός, με μάτια αγριεμένα, δίχως φωνή, δίχως εικόνα, δίχως όνειρα και ελπίδα. Μόνος στο ταξίδι της ζωής, μόνος όπως ήρθε. Μόνος σε μια σχεδία, ένα σώμα. Να προσπεράσει πάει, την ύστατη νησίδα. Και ότι θα’ θελε μονάχα στην ουσία, ένα φιλί από της μάνας του το στόμα.
Να κρυφτεί στην αγκαλιά της ,να τρυπώσει, κι άλλο τίποτα. !!!!
Ε.Β.Τ (πες ανώνυμος )
