Στο καφενείο ωρυόταν χθες για την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που σοβεί στην χώρα. Που του χτύπησε την πόρτα και τον έβαλε για τα καλά στην κόλαση της ανεργίας μόλις την προηγούμενη εβδομάδα.Τον απέλυσαν από την δουλειά γιατί η επιχείρηση θα κλείσει, αφού οι τζίροι και τα κέρδη της έχουν πέσει δραματικά και οδηγούν την διοίκηση σε λήψη μέτρων περικοπής εξόδων.
Δεν είναι πράγματα αυτά που ζούμε, φώναζε σε κάτι άλλους που ευτυχώς ακόμη δούλευαν αλλά με κουτσουρεμένους μισθούς. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορώ να πάω στο s/m να πάρω γάλα για τα παιδιά, να το σκέφτομαι που άνοιξα το καλοριφέρ και το ξέχασα λίγο πάρα πάνω ανοιχτό, να μην μπορώ να πάω στο χωριό μου γιατί δεν βγαίνουν τα έξοδα, να μην έχω φάρμακα γιατί είμαι ανασφάλιστος, να μου έχουν σπάσει τα νεύρα από την κωλοτράπεζα που με παίρνει τηλέφωνο για τις καθυστερημένες δόσεις, να πηγαίνω και να στήνομαι στα συσσίτια για να πάρω μια μπουκιά φαγητό, να, να, να, και ο κατάλογος της διαμαρτυρίας του όλο και μεγάλωνε. Ταυτόχρονα όσο φώναζε,κοκκίνιζε όλο και περισσότερο και έλεγες τώρα θα του έρθει ο «ντουβρουτζάς» και θα τον μαζεύουνε.
Έξω, σε μια γωνιά της πλατείας που ανοιγόταν μπροστά από το καφενείο, είχαν μαζευτεί καμιά τριανταριά τύποι, γυναίκες και άνδρες, είχαν στήσει μια μικρή μικροφωνική και με την σειρά τους ο καθένας έπαιρναν τον λόγο για να αναπτύξουν την άποψή τους για το «φλέγον» για αυτούς θέμα. Για το « Κέντρο Υγείας» που στα πλαίσια της περικοπής κοινωνικών δαπανών έχει δρομολογηθεί η οριστική διακοπή της λειτουργίας του.
Είπαν πολλά οι άνθρωποι. Θυμήθηκαν τους αγώνες που είχαν δώσει για να στηθεί η μικρή αυτή δημόσια μονάδα παροχής πρωτοβάθμιας υγείας, στους κατοίκους της περιοχής, για τα κακόβουλα σχέδια των κυβερνώντων που θέλουν να διαλύσουν την δημόσια υγεία γενικά, για την απαράδεκτη κατάσταση που βιώνουν όλοι στην γειτονιά, για την ανεργία, την ανέχεια, τα χαράτσια, το κυνηγητό από την εφορία και τις τράπεζες και άλλα περίεργα και ψαγμένα αλλά γραφικά στα αυτιά του.
Ωχουουου, μας έχουνε ζαλίσει κι αυτοί. Τι θέλουν Κυριακάτικα και μας χαλάνε την ησυχία; Δεν μας αφήνουν στον πόνο μας; Εδώ δεν έχουμε να φάμε κι αυτοί το «βιολάκι» τους. Τους είδαμε κι αυτούς. Φωνάζουνε ,φωνάζουνε και στο τέλος τίποτα. Μωρέ όλοι ίδιοι είναι, και τα κορόιδα τρέχουν να τους ρίχνουν νερό στο μύλο. Όλοι τα ίδια είναι σου λέω, να πάρεις ένα στυλιάρι και να τους πλακώσεις όλους στις φάπες. Αυτό θέλουν.
Όταν κάποια στιγμή τελείωσε η συνέλευση των ανθρώπων, μερικοί άρχισαν να μοιράζουν έντυπα – προσκλήσεις και ενημέρωναν τον κόσμο για την εκδήλωση διαμαρτυρίας που είχαν αποφασίσει, το ίδιο απόγευμα κιόλας. Από ότι έλεγαν θα έπρεπε να είναι μαζική και δυναμική ώστε όλοι μαζί να κάνουν ένα βήμα για την αποτροπή της παύσης λειτουργίας του «Κέντρου Υγείας».
Μπήκαν και στο καφενείο για να ενημερώσουν τους θαμώνες. Εκείνος αποκαμωμένος από το φλογερό προηγούμενο λογύδριο του είχε κάτσει απέναντι στην μεγάλη τηλεόραση και χάζευε τα αθλητικά. Κινδύνευε η ομάδα σήμερα. Μετά από μια άσχημη αγωνιστική χρονιά, κινδύνευε με υποβιβασμό σε περίπτωση ήττας. Μεγάλος ο καημός του. Η θρυλική του αγαπημένη ομάδα που την είχε ακολουθήσει σε όλα τα γήπεδα να φτάσει σε αυτό το χάλι. Να κινδυνεύει να χάσει την κατηγορία και να υποβιβαστεί;
Όταν κάποιος τον πλησίασε να του δώσει την πρόσκληση, δεν γύρισε ούτε να το κοιτάξει. Ψέλλισε μόνο δυο τρείς κουβέντες του στυλ, δεν με παρατάς και εσύ, και συνέχισε αμέριμνος να ενημερώνεται από την pre game εκπομπή για το σημαντικό παιχνίδι.
Έφυγαν οι άνθρωποι και τότε κάποιος από τους θαμώνες αναφώνησε πόσο δίκιο είχαν να αγωνίζονται και πως όλοι θα έπρεπε να βρεθούν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας. Σχεδόν όλοι συμφώνησαν κουνώντας το κεφάλι, δείχνοντας πως το είχαν αποφασίσει να παραβρεθούν στην εκδήλωση φέρνοντας μάλιστα και τις οικογένειές τους.
Πιο κόκκινος από πριν πετάχτηκε από την καρέκλα του. Ρε δεν πάτε στο διάολο, εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες του κώλου; Εδώ κινδυνεύει η ομάδα να «πέσει» και σεις μου μιλάτε για «Κέντρα Υγείας» και κολοκύθια; Να πάτε όπου θέλετε, εγώ δεν θάρθω. Θα πάω στο γήπεδο να φωνάξω, γιατί μας την έχουνε στημένη να μας ρίξουν. Μας έχουνε στο μάτι για να μας διαλύσουν. Εκεί πρέπει να πάτε και όχι στους «κουμμουνιστές» που γαυγίζουν για το παραμικρό. Άει σιχτήρ πια, να το κλείσουν το «Κέντρο Υγείας»,έτσι κι αλλιώς ανοιχτό δεν προσφέρει τίποτα. Κάτι τεμπελχανάδες τριγυρνάνε μέσα και δεν κάνουν τίποτα. Λες και άμα αρρωστήσω, αυτοί θα με σώσουν. Η ομάδα βρεεεε, η ομάδα πέφτει. Και άμα γίνει αυτό, όχι το «Κέντρο Υγείας» ούτε το «Υγείας» δεν μας σώνει.
Δεν είναι πράγματα αυτά που ζούμε, φώναζε σε κάτι άλλους που ευτυχώς ακόμη δούλευαν αλλά με κουτσουρεμένους μισθούς. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορώ να πάω στο s/m να πάρω γάλα για τα παιδιά, να το σκέφτομαι που άνοιξα το καλοριφέρ και το ξέχασα λίγο πάρα πάνω ανοιχτό, να μην μπορώ να πάω στο χωριό μου γιατί δεν βγαίνουν τα έξοδα, να μην έχω φάρμακα γιατί είμαι ανασφάλιστος, να μου έχουν σπάσει τα νεύρα από την κωλοτράπεζα που με παίρνει τηλέφωνο για τις καθυστερημένες δόσεις, να πηγαίνω και να στήνομαι στα συσσίτια για να πάρω μια μπουκιά φαγητό, να, να, να, και ο κατάλογος της διαμαρτυρίας του όλο και μεγάλωνε. Ταυτόχρονα όσο φώναζε,κοκκίνιζε όλο και περισσότερο και έλεγες τώρα θα του έρθει ο «ντουβρουτζάς» και θα τον μαζεύουνε.
Έξω, σε μια γωνιά της πλατείας που ανοιγόταν μπροστά από το καφενείο, είχαν μαζευτεί καμιά τριανταριά τύποι, γυναίκες και άνδρες, είχαν στήσει μια μικρή μικροφωνική και με την σειρά τους ο καθένας έπαιρναν τον λόγο για να αναπτύξουν την άποψή τους για το «φλέγον» για αυτούς θέμα. Για το « Κέντρο Υγείας» που στα πλαίσια της περικοπής κοινωνικών δαπανών έχει δρομολογηθεί η οριστική διακοπή της λειτουργίας του.
Είπαν πολλά οι άνθρωποι. Θυμήθηκαν τους αγώνες που είχαν δώσει για να στηθεί η μικρή αυτή δημόσια μονάδα παροχής πρωτοβάθμιας υγείας, στους κατοίκους της περιοχής, για τα κακόβουλα σχέδια των κυβερνώντων που θέλουν να διαλύσουν την δημόσια υγεία γενικά, για την απαράδεκτη κατάσταση που βιώνουν όλοι στην γειτονιά, για την ανεργία, την ανέχεια, τα χαράτσια, το κυνηγητό από την εφορία και τις τράπεζες και άλλα περίεργα και ψαγμένα αλλά γραφικά στα αυτιά του.
Ωχουουου, μας έχουνε ζαλίσει κι αυτοί. Τι θέλουν Κυριακάτικα και μας χαλάνε την ησυχία; Δεν μας αφήνουν στον πόνο μας; Εδώ δεν έχουμε να φάμε κι αυτοί το «βιολάκι» τους. Τους είδαμε κι αυτούς. Φωνάζουνε ,φωνάζουνε και στο τέλος τίποτα. Μωρέ όλοι ίδιοι είναι, και τα κορόιδα τρέχουν να τους ρίχνουν νερό στο μύλο. Όλοι τα ίδια είναι σου λέω, να πάρεις ένα στυλιάρι και να τους πλακώσεις όλους στις φάπες. Αυτό θέλουν.
Όταν κάποια στιγμή τελείωσε η συνέλευση των ανθρώπων, μερικοί άρχισαν να μοιράζουν έντυπα – προσκλήσεις και ενημέρωναν τον κόσμο για την εκδήλωση διαμαρτυρίας που είχαν αποφασίσει, το ίδιο απόγευμα κιόλας. Από ότι έλεγαν θα έπρεπε να είναι μαζική και δυναμική ώστε όλοι μαζί να κάνουν ένα βήμα για την αποτροπή της παύσης λειτουργίας του «Κέντρου Υγείας».
Μπήκαν και στο καφενείο για να ενημερώσουν τους θαμώνες. Εκείνος αποκαμωμένος από το φλογερό προηγούμενο λογύδριο του είχε κάτσει απέναντι στην μεγάλη τηλεόραση και χάζευε τα αθλητικά. Κινδύνευε η ομάδα σήμερα. Μετά από μια άσχημη αγωνιστική χρονιά, κινδύνευε με υποβιβασμό σε περίπτωση ήττας. Μεγάλος ο καημός του. Η θρυλική του αγαπημένη ομάδα που την είχε ακολουθήσει σε όλα τα γήπεδα να φτάσει σε αυτό το χάλι. Να κινδυνεύει να χάσει την κατηγορία και να υποβιβαστεί;
Όταν κάποιος τον πλησίασε να του δώσει την πρόσκληση, δεν γύρισε ούτε να το κοιτάξει. Ψέλλισε μόνο δυο τρείς κουβέντες του στυλ, δεν με παρατάς και εσύ, και συνέχισε αμέριμνος να ενημερώνεται από την pre game εκπομπή για το σημαντικό παιχνίδι.
Έφυγαν οι άνθρωποι και τότε κάποιος από τους θαμώνες αναφώνησε πόσο δίκιο είχαν να αγωνίζονται και πως όλοι θα έπρεπε να βρεθούν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας. Σχεδόν όλοι συμφώνησαν κουνώντας το κεφάλι, δείχνοντας πως το είχαν αποφασίσει να παραβρεθούν στην εκδήλωση φέρνοντας μάλιστα και τις οικογένειές τους.
Πιο κόκκινος από πριν πετάχτηκε από την καρέκλα του. Ρε δεν πάτε στο διάολο, εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες του κώλου; Εδώ κινδυνεύει η ομάδα να «πέσει» και σεις μου μιλάτε για «Κέντρα Υγείας» και κολοκύθια; Να πάτε όπου θέλετε, εγώ δεν θάρθω. Θα πάω στο γήπεδο να φωνάξω, γιατί μας την έχουνε στημένη να μας ρίξουν. Μας έχουνε στο μάτι για να μας διαλύσουν. Εκεί πρέπει να πάτε και όχι στους «κουμμουνιστές» που γαυγίζουν για το παραμικρό. Άει σιχτήρ πια, να το κλείσουν το «Κέντρο Υγείας»,έτσι κι αλλιώς ανοιχτό δεν προσφέρει τίποτα. Κάτι τεμπελχανάδες τριγυρνάνε μέσα και δεν κάνουν τίποτα. Λες και άμα αρρωστήσω, αυτοί θα με σώσουν. Η ομάδα βρεεεε, η ομάδα πέφτει. Και άμα γίνει αυτό, όχι το «Κέντρο Υγείας» ούτε το «Υγείας» δεν μας σώνει.
