ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ

Του Γιώργου Βλαχακη

Θα ήθελα να
είχα χέρια εργάτη.
Το χώμα , η μουτζούρα και η λάσπη
να χαμογελά περήφανα
πάνω
στο αποτύπωμά μου .

Πόσο ρομαντικό είναι
αυτό που έγραψα !!
Πόσο εύκολα δείχνει
το σεβασμό που τρέφω
και την αγάπη μου
στην εργατική τάξη !!

Θα πω κι άλλα
ρομαντικά.
Εύκολο είναι.
Θα ‘ήθελα να δάγκωνα
το ψωμί
όπως εκείνοι στο κολατσιό.
Και να είχα όλη
την οργή τους
την κρυμμένη πίσω
από το θόρυβο των μηχανών.
Και ν’ αγκάλιαζα τη γυναίκα
έτσι, χωρίς φιοριτούρες.
Κι εκείνη να γέρνει πάνω μου.
Ησυχασμένη και σίγουρη.

Μα, ρε γαμώτο,
ντύνονται λίγο παλιομοδίτικα.
Και ο ιδρώτας τους μυρίζει.
Και κοροϊδεύουν τους ποιητές.
Και δε ξέρουν τον Ταρκόφσκι.
Και γελάνε με χονδροειδή αστεία.
Και μιλάνε πολύ για ποδόσφαιρο.
Και βαριούνται να διαβάσουν κάτι
που δεν καταλαβαίνουν.
Και στα μπουζούκια αγριεύουν εύκολα
με άλλους άντρες .
Και δεν υπάρχει
ίσως
Σσα λόγια τους.

Σταματώ.

Είναι πολλά αυτά τα  – και –
Νομίζω πως το κόμμα
Έχει πολλή δουλεία να κάνει
Μέχρι να πάρει
Την εξουσία.

Αλλά …εντάξει…
Μπορεί να την πάρει χωρίς αυτούς.
Με μας .

Που έχουμε απαλή επιδερμίδα
Στις παλάμες μας.
Και λατρεύουμε τις νύχτες με πανσέληνο.
Αχ …ναι …
Αυτές οι νύχτες με φεγγάρι …!!!...

Με μας .
Που  λέμε ωραία λόγια.
Που ξοδευόμαστε στο μάδημα της μαργαρίτας.
Που ο Σοπέν μας πάει.
Όπως και τα λόγια τα ακαταλαβίστικα..

Με μας 
« μπορεί»   να   «πάρει»   την   «εξουσία»
Με μας.
« Τους εκλεχτούς του πνεύματος ».
Που ζηλεύουμε και αγαπάμε  τους εργάτες.
με κάποιο τρόπο.
Αλλά τους θέλουμε κάπως αλλιώς .

Υ.Γ.
Θα βοηθήσουν
τον στρατηγικό στόχο
και οι   διοικητικοί
υπάλληλοι
των υπουργείων .