Του Θανάση Καρτερού
Δώστε βάση: Εκτός και αν στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατήσουν, όπως φαίνεται, οι εσωτερικές αντιθέσεις και ο λαός αντιληφθεί ότι η κυβερνησιμότητά του είναι αδύναμη και περιπετειώδης. Στην περίπτωση, αυτή η «αριστερή πρωτιά» μπορεί να αμφισβητηθεί, ο κατακερματισμός να εξελιχθεί σε μόνιμη κατάσταση και τότε πλέον να διαμορφωθούν οι συνθήκες για μια πραγματική ανασύσταση και ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος που θα ταυτισθεί με την αναγέννηση και ανασυγκρότηση της χώρας.
Αυτά τα ολίγον ανατριχιαστικά γράφει ο διευθυντής του "Βήματος" προχθές - Κυριακή του Θωμά στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Να φύγει δηλαδή από τη μέση το αριστερό εμπόδιο, να πεθάνουν στον καυγά ποια θα πάρει τον Θωμά οι τάσεις, οι αντιστάσεις και οι επεκτάσεις, και τότε πλέον να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ανασυγκρότηση και μπλα-μπλα-μπλα. Αυτό, όπως καταλάβατε, δεν είναι απλώς ανάλυση, είναι και ευχή και προσδοκία και λαχτάρα θα λέγαμε. Και όχι μόνο του Αντώνη Καρακούση.
Σε λαϊκίστικη μετάφραση, το πράγμα σημαίνει ότι ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ θα πλακώνονται πώς να μη γίνουν ΠΑΣΟΚ, γύρω τους και πλάι τους, στην Κεντροαριστερά, στο Κέντρο, στα ποτάμια και στα λιόδεντρα, στα αριστερά του Λοβέρδου και στα δεξιά του Άδωνι, θα κατσικώνεται ένα καθεστώς ΠΑΣΟΚ νάαααα, με το συμπάθιο. Ευπρεπή κόμματα, παπαδημώδη και χαρδουβελίζοντα, κεντροκάτι από δω, κεντροκάτι από κει, κοσμημένα με στοιχεία πανίδας και χλωρίδας, με όλο το βάρος της Μέρκελ και του Μπαρόζο, έτοιμα να σαλαγήσουν πάλι τα πρόβατα στο μαντρί της αναγέννησης.
Και δεν έμεινε καμιά από τις αδελφές Τατά! Ως προσδοκία του "Βήματος" και των πίσω και πάνω από αυτό είναι απολύτως λογική. Κανέναν πνιγμένο δεν μπορείς να κακίσεις γιατί πιάνεται από τα μαλλιά του ή και από την άτακτη χαίτη του αντιπάλου του ακόμα. Αλλά, βρε παιδιά, πρέπει να είναι πολύ απελπισμένος ο πνιγμένος για να ελπίζει ότι ο αντίπαλος θα κατακερματιστεί, θα βουλιάξει, θα εξαφανιστεί αφήνοντας στην επιφάνεια μόνο τις τρίχες - σωσίβιο για τον ίδιο. Μπουρμπουλήθρες κάθε είδους βλέπει κανείς στις σχετικές αναλύσεις.
Από την άλλη μεριά όμως, ας ρίξουν μια ματιά και οι αριστεροί Αρμόδιοι και Αριστογείτονες στις προσδοκίες του κακού γείτονα. Ίσως έτσι δουν ότι, όσο λιγότερο ξεμαλλιάζονται, τόσο πιο βαθιά βουλιάζουν εκείνοι που προσδοκούν τη σωτηρία από τις τρίχες τους...
Δώστε βάση: Εκτός και αν στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατήσουν, όπως φαίνεται, οι εσωτερικές αντιθέσεις και ο λαός αντιληφθεί ότι η κυβερνησιμότητά του είναι αδύναμη και περιπετειώδης. Στην περίπτωση, αυτή η «αριστερή πρωτιά» μπορεί να αμφισβητηθεί, ο κατακερματισμός να εξελιχθεί σε μόνιμη κατάσταση και τότε πλέον να διαμορφωθούν οι συνθήκες για μια πραγματική ανασύσταση και ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος που θα ταυτισθεί με την αναγέννηση και ανασυγκρότηση της χώρας.
Αυτά τα ολίγον ανατριχιαστικά γράφει ο διευθυντής του "Βήματος" προχθές - Κυριακή του Θωμά στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Να φύγει δηλαδή από τη μέση το αριστερό εμπόδιο, να πεθάνουν στον καυγά ποια θα πάρει τον Θωμά οι τάσεις, οι αντιστάσεις και οι επεκτάσεις, και τότε πλέον να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για ανασυγκρότηση και μπλα-μπλα-μπλα. Αυτό, όπως καταλάβατε, δεν είναι απλώς ανάλυση, είναι και ευχή και προσδοκία και λαχτάρα θα λέγαμε. Και όχι μόνο του Αντώνη Καρακούση.
Σε λαϊκίστικη μετάφραση, το πράγμα σημαίνει ότι ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ θα πλακώνονται πώς να μη γίνουν ΠΑΣΟΚ, γύρω τους και πλάι τους, στην Κεντροαριστερά, στο Κέντρο, στα ποτάμια και στα λιόδεντρα, στα αριστερά του Λοβέρδου και στα δεξιά του Άδωνι, θα κατσικώνεται ένα καθεστώς ΠΑΣΟΚ νάαααα, με το συμπάθιο. Ευπρεπή κόμματα, παπαδημώδη και χαρδουβελίζοντα, κεντροκάτι από δω, κεντροκάτι από κει, κοσμημένα με στοιχεία πανίδας και χλωρίδας, με όλο το βάρος της Μέρκελ και του Μπαρόζο, έτοιμα να σαλαγήσουν πάλι τα πρόβατα στο μαντρί της αναγέννησης.
Και δεν έμεινε καμιά από τις αδελφές Τατά! Ως προσδοκία του "Βήματος" και των πίσω και πάνω από αυτό είναι απολύτως λογική. Κανέναν πνιγμένο δεν μπορείς να κακίσεις γιατί πιάνεται από τα μαλλιά του ή και από την άτακτη χαίτη του αντιπάλου του ακόμα. Αλλά, βρε παιδιά, πρέπει να είναι πολύ απελπισμένος ο πνιγμένος για να ελπίζει ότι ο αντίπαλος θα κατακερματιστεί, θα βουλιάξει, θα εξαφανιστεί αφήνοντας στην επιφάνεια μόνο τις τρίχες - σωσίβιο για τον ίδιο. Μπουρμπουλήθρες κάθε είδους βλέπει κανείς στις σχετικές αναλύσεις.
Από την άλλη μεριά όμως, ας ρίξουν μια ματιά και οι αριστεροί Αρμόδιοι και Αριστογείτονες στις προσδοκίες του κακού γείτονα. Ίσως έτσι δουν ότι, όσο λιγότερο ξεμαλλιάζονται, τόσο πιο βαθιά βουλιάζουν εκείνοι που προσδοκούν τη σωτηρία από τις τρίχες τους...
Από την Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου