Του Θανάση Καρτερού
Από την ΑΥΓΗ
Από πολιτική εντιμότητα όμως σκίζουν. Η Ν.Δ. καταψήφισε και αργότερα ως κυβέρνηση έβαλε στον πάγο τη σύμβαση Βενιζέλου για τα υποβρύχια. Ο Μεϊμαράκης και ο Τασούλας, το 2010, στην υποεπιτροπή της Βουλής για τα εξοπλιστικά, μίλησαν για σκάνδαλο και έγιναν μαλλιά κουβάρια με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μιχελάκης, το 2012, τον κατηγόρησε ότι υπέγραψε σύμβαση επαχθέστερη από εκείνη που είχε υπογράψει ο -φυλακισμένος σήμερα- Άκης. Αλλά ο Σαμαράς, στην προχτεσινή τελετή για τον "Πιπίνο", μετέτρεψε το κατηγορητήριο κατά του Βενιζέλου σε συγχαρητήρια για τον Βενιζέλο.
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους. Σημειώνουν νέες επιδόσεις αμοραλισμού. Και δίνουν το δικαίωμα να ρωτήσουμε τον Σαμαρά και τους περί αυτόν: Πότε λέγατε αλήθεια; Τότε που σέρνατε στον Βενιζέλο όσα σέρνει η σκούπα ή τώρα που τον ξεπλένετε και τον συγχαίρετε για την υποβρύχια δράση του; Κατηγορούσατε έναν αθώο άδικα τότε, για λόγους σκοπιμότητας, ή ξεπλένετε έναν ύποπτο τώρα, για λόγους σκοπιμότητας; Κι αν ο Βενιζέλος είναι άξιος συγχαρητηρίων, τότε πόσο άξιοι, πόσων συλλυπητηρίων, είναι όλοι οι τιτλούχοι της Ν.Δ. και το κόμμα της Ν.Δ. και ο Σαμαράς της Ν.Δ., που διέβαλαν επί τόσα χρόνια έναν αθώο;
Σιγά μην απαντήσουν. Από το Ζάππειο μέχρι το "ουδείς αναμάρτητος", από τους μύδρους κατά του Μνημονίου μέχρι τους ύμνους στα Μνημόνια, από τις υποσχέσεις για φοροελαφρύνσεις μέχρι τον ΕΝΦΙΑ, η απόσταση για τις μετριότητες που μας κυβερνούν μπορεί σήμερα να μετρηθεί με απόλυτη ακρίβεια. Είναι όση ακριβώς η απόσταση ανάμεσα στον Βενιζέλο των σκανδάλων και στον Βενιζέλο των συγχαρητηρίων. Και ποτέ, σε καμιά περίπτωση, δεν καταδέχτηκαν να ζητήσουν μια συγνώμη για τα ψέματα που έχουν πει και για τον κόσμο που έθαψαν υποσχόμενοι ανάσταση νεκρών.
Δεν έχει κανένα νόημα πια, ούτε να θυμώνει ο πολίτης με κάτι τέτοια. Έχει όμως κάποιο νόημα να σκεφτούμε, με υποβρύχιους όρους, τι κρύβεται στο υπό την επιφάνεια κύτος της κυβέρνησης. Πόσοι εκβιασμοί, πόσες συναλλαγές, πόσες συνενοχές, πόσες κωλοτούμπες, συγκροτούν την κυβερνητική συνοχή. Και ζητούν αυτές τις μέρες και ψήφο εμπιστοσύνης, τρομάρα τους. Εμπιστευτείτε τον Σαμαρά, που εμπιστεύεται τον Βενιζέλο, που χάρη σ' αυτόν αποκτήσαμε τον "Πιπίνο", που μας θυμίζει το μόνο που αξίζει ψήφο εμπιστοσύνης σήμερα: το μπουρλότο...
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους. Σημειώνουν νέες επιδόσεις αμοραλισμού. Και δίνουν το δικαίωμα να ρωτήσουμε τον Σαμαρά και τους περί αυτόν: Πότε λέγατε αλήθεια; Τότε που σέρνατε στον Βενιζέλο όσα σέρνει η σκούπα ή τώρα που τον ξεπλένετε και τον συγχαίρετε για την υποβρύχια δράση του; Κατηγορούσατε έναν αθώο άδικα τότε, για λόγους σκοπιμότητας, ή ξεπλένετε έναν ύποπτο τώρα, για λόγους σκοπιμότητας; Κι αν ο Βενιζέλος είναι άξιος συγχαρητηρίων, τότε πόσο άξιοι, πόσων συλλυπητηρίων, είναι όλοι οι τιτλούχοι της Ν.Δ. και το κόμμα της Ν.Δ. και ο Σαμαράς της Ν.Δ., που διέβαλαν επί τόσα χρόνια έναν αθώο;
Σιγά μην απαντήσουν. Από το Ζάππειο μέχρι το "ουδείς αναμάρτητος", από τους μύδρους κατά του Μνημονίου μέχρι τους ύμνους στα Μνημόνια, από τις υποσχέσεις για φοροελαφρύνσεις μέχρι τον ΕΝΦΙΑ, η απόσταση για τις μετριότητες που μας κυβερνούν μπορεί σήμερα να μετρηθεί με απόλυτη ακρίβεια. Είναι όση ακριβώς η απόσταση ανάμεσα στον Βενιζέλο των σκανδάλων και στον Βενιζέλο των συγχαρητηρίων. Και ποτέ, σε καμιά περίπτωση, δεν καταδέχτηκαν να ζητήσουν μια συγνώμη για τα ψέματα που έχουν πει και για τον κόσμο που έθαψαν υποσχόμενοι ανάσταση νεκρών.
Δεν έχει κανένα νόημα πια, ούτε να θυμώνει ο πολίτης με κάτι τέτοια. Έχει όμως κάποιο νόημα να σκεφτούμε, με υποβρύχιους όρους, τι κρύβεται στο υπό την επιφάνεια κύτος της κυβέρνησης. Πόσοι εκβιασμοί, πόσες συναλλαγές, πόσες συνενοχές, πόσες κωλοτούμπες, συγκροτούν την κυβερνητική συνοχή. Και ζητούν αυτές τις μέρες και ψήφο εμπιστοσύνης, τρομάρα τους. Εμπιστευτείτε τον Σαμαρά, που εμπιστεύεται τον Βενιζέλο, που χάρη σ' αυτόν αποκτήσαμε τον "Πιπίνο", που μας θυμίζει το μόνο που αξίζει ψήφο εμπιστοσύνης σήμερα: το μπουρλότο...
Από την ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου