Η ιδεολογία της υποταγής

Δημήτρης Μηλάκας

Επί πενταετία η Ελλάδα βρίσκεται σε πρόγραμμα διάσωσης και όπως μας λένε η χώρα συντηρείται και υπάρχει χάρη της μεγαλοψυχίας αυτών που τη διασώζουν. Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε ευγνώμονες στους ευεργέτες μας και να προσαρμοζόμαστε πρόθυμα στις οδηγίες τους. Αυτοί ξέρουν…

Μας λένε, «αυτοί που ξέρουν», ότι για να επιβιώσουμε θα πρέπει:

1. Να προσφέρουμε (ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη διάσωσή μας)  την επόμενη τετραετία το 12,5%  του ΑΕΠ της χώρας καθώς το 25% που ήδη έχουμε καταβάλει τα πέντε τελευταία χρόνια δεν είναι αρκετό
2. Να συνεχίσουμε το ξήλωμα των αναχρονιστικών δομών μας που εξασφάλιζαν τα στοιχειώδη στην παιδεία (30% μείωση δαπανών μέχρι τώρα) και την υγεία (πάνω από 33% μέχρι στιγμής)
3. Να απαλλαγούμε από το βάρος της υποχρέωσης απέναντι στους  γονείς και στους παππούδες μας και να τους αντιμετωπίσουμε ως άχρηστα (καθώς δε συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία) υποκείμενα τα οποία καλό θα είναι να μάθουν να ζουν με 300 ευρώ
4. Να εκσυγχρονίσουμε τις αντιλήψεις μας  περί του  δημόσιου ελέγχου στην παραγωγή μιας σειράς αγαθών όπως είναι η ενέργεια και το νερό, και να τα ξεπουλήσουμε, όπως ξεπουλήσαμε υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους) κτήρια, δάση, παραλίες…

Μας λένε «αυτοί που ξέρουν» ότι για το χάλι της χώρας και το αδιέξοδο είμαστε εμείς που φταίμε, γιατί:

• Μαζί τα φάγαμε
• Είμαστε διεφθαρμένοι
• Είμαστε τεμπέληδες και μπαταχτσήδες
• Είμαστε ανίκανοι να αποφασίζουμε για την τύχη μας…

Καθώς βομβαρδιστήκαμε ανηλεώς με τόνους ενοχών μας φάνηκε φυσικό «αυτοί που ξέρουν» να αναλάβουν τις τύχες μας και έτσι αποδεχτήκαμε ως κάτι φυσιολογικό το παιχνίδι του απροσχημάτιστου πολιτικού ελέγχου:

• Με την  Κυβέρνηση Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΛΑΟΣ)
• Με την κυβέρνηση  Σαμαρά- Βενιζέλου ( ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ)
• Με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου  χωρίς εξαπτέρυγα

Πάντα όμως υπό τη στενή επιτόπια εποπτεία των κλιμακίων των υπαλλήλων  της τρόικας…
Συνεχίζουν τώρα «αυτοί που ξέρουν» να επιμένουν ότι ο μόνος δρόμος που έχουμε να βαδίσουμε είναι αυτός που χάραξαν και μας έχει μέχρι σήμερα οδηγήσει σε:

• 180% χρέος επί του ΑΕΠ
• 27% ανεργία
• 50% ανεργία νέων
• 300.000 μετανάστες

Μας ζητούν να συνεχίσουμε γιατί αν δεν προσαρμοστούμε υπάρχουν χειρότερα, όπως αποδεικνύει η εβδομαδιαία απειλή του Ευρωπαίου Κεντρικού Τραπεζίτη με την παροχή σταγόνων ρευστότητας στις τράπεζες.

Ακριβώς με αυτήν την απειλητική υπόδειξη « για το καλό μας», μας καλούν υπογείως να αποδεχτούμε ως κάτι φυσιολογικό την μετατροπή της όποιας κυβέρνησής μας σε μαριονέτα και την κυριαρχία μας  ως λαού, ως αναχρονιστικό έθιμο το οποίο μάλιστα έχει τα όριά του.

Κάπως έτσι πλημμυρισμένοι με ενοχές και φόβο μας ζητούν να χειροκροτήσουμε τη ρεαλιστική προσαρμογή των προηγούμενων κυβερνήσεων –και να περιμένουμε την απόλυτη συμμόρφωση και της σημερινής κυβέρνησης στη «λογική των καιρών» οι οποίοι εκτός των άλλων επιβάλλουν κινήσεις απόλυτα ενταγμένες στο πλαίσιο των συμφερόντων των σωτήρων μας.

Και κάπως έτσι,  συνηθίσαμε να ζούμε  (από) για την επόμενη δόση των δανεικών που θα επιστρέψουν για την ανακύκλωση παλαιών δανείων, θεωρώντας ως φυσικό όρο ύπαρξης ενός κράτους την ανακύκλωση της οικονομικής/ πολιτικής του εξάρτησης.

Και κάπως έτσι η ιδεολογία της υποταγής φτάνει μέχρι το μεδούλι της κοινωνικής συνείδησης κρατώντας  έναν ολόκληρο λαό στο βυθό των ψευδαισθήσεών του…

Το Ποντίκι