Στέλιος Ελληνιάδης
Πρωί-πρωί, στην καρδιά της Αθήνας, στο κέντρο, ακούς καθαρά τη λειτουργία της Κυριακής εξ αποστάσεως. Βρίσκομαι σε απόσταση μισού περίπου χιλιομέτρου, σε ευθεία γραμμή, από τον Άγιο Νικόλαο Νεαπόλεως, κι όμως, η φωνή του ιερωμένου που ψάλλει φτάνει καθαρή μέχρι το διαμέρισμά μου. Που σημαίνει ότι όσο πιο κοντά τόσο πιο δυνατά. Θες δεν θες εκκλησιάζεσαι. Σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή της πόλης, από τις πιο πυκνοκατοικημένες, η εκκλησία δεν αρκείται στους πιστούς που προσέρχονται στο ναό, οικειοθελώς, αλλά με ισχυρά ηχεία στο προαύλιο, η λειτουργία δεν είναι ορατή αλλά είναι ακουστή, υποχρεωτικά, σε μεγάλη έκταση.
Οπότε κι αν είσαι άθεος, κι αν είσαι αλλόθρησκος, εβραίος, μουσουλμάνος ή βουδιστής, κι αν είσαι ξενύχτης, κι αν έχεις διάβασμα για εξετάσεις, κι αν έχεις πονοκέφαλο, δεν λαμβάνεται υπόψη. Όπως στην Τουρκία, από το μιναρέ. Εκεί, μάλιστα, σε πολλά τζαμιά η φωνή βγαίνει από κασέτες!
Αλλά αυτό δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Εάν δε είναι κι ο ψάλτης καλλίφωνος, τότε, ακόμα κι αν δεν είσαι θρήσκος, μπορείς να το απολαύσεις. Η βυζαντινή μουσική από σωστό λαρύγγι είναι κατευναστική. Το χειρότερο είναι αυτό που συμβαίνει σε πολλές χώρες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική. Εκεί, όπου οι «εκκλησίες» συνεχίζουν να λεηλατούν ψυχές. Ψυχές ανθρώπων που ένα σύστημα ανισότητας, εκμετάλλευσης, πολέμων, πείνας και ασθενειών, τις καθιστά ευάλωτες σε κάθε θρησκεία και σε κάθε δημαγωγό που υπόσχεται σωτηρία στον ουρανό ή στη γη.
Σήμερα το πρωί, συμπτωματικά, την ώρα που έφτανε στ’ αυτιά μου, η φωνή του ψάλτη, έβλεπα στην Deutsche Welle, το γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι που απευθύνεται σε ένα διεθνές ακροατήριο, ένα εξαιρετικό πρόγραμμα για τη δράση και τη διεισδυτικότητα των Πεντηκοστιανών στη Βραζιλία. Ανατριχιαστικό. Χωρίς αρνητικά σχόλια. Με την παράθεση της πραγματικότητας και μόνο. Πώς στήνονται τεράστιοι μηχανισμοί ελέγχου της συνείδησης των ανθρώπων. Από δημαγωγούς που αυτοδιορίζονται παπάδες, πάστορες, και στήνουν τεράστιες θρησκευτικές επιχειρήσεις.
Σαν τον Σίλβα Μαλαφάγια, ιδιοκτήτη τηλεοπτικού καναλιού, ιδιοκτήτη μεγάλου εκδοτικού οίκου που τυπώνει και πουλάει εκατομμύρια βιβλία με τις ομιλίες του, ιδιοκτήτη ιδιωτικού αεροπλάνου, με ακριβά κοστούμια μέσα σε γραφεία υπερπολυτελείας, που πείθει τους πιστούς να καταβάλλουν στην εκκλησία του το 10% των εσόδων τους γιατί αυτό θέλει ο θεός. Η περιουσία του υπολογίζεται ήδη σε 100 εκατομμύρια δολάρια! Μιλάει σε μεγάλα ακροατήρια σε στάδια, έχει εκατοντάδες φουκαράδες εθελοντές που γυρίζουν πόρτα-πόρτα στις φτωχογειτονιές για να εγγράψουν μέλη στην εκκλησία του, εκλέγει βουλευτές της αρεσκείας του που τον στηρίζουν και ηγείται τεράστιων πορειών στις οποίες συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Ο ίδιος κυκλοφορεί με θωρακισμένο αυτοκίνητο και ακολουθείται παντού από τέσσερις σωματοφύλακες γιατί, όπως δικαιολογείται, τον απειλεί το λόμπι των ομοφυλόφιλων! Γιατί η εχθρότητά του για τους ομοφυλόφιλους αποτελεί ένα από τα βασικά του κηρύγματα. «Είμαστε ο τοίχος!» λέει με ένταση και κακία ο Μαλαφάγια, «για να μην περάσει ο σατανάς». Κι αυτό είναι ένα μέρος από ένα ούλτρα συντηρητικό πρόγραμμα, που αποτελεί, κατά τα λεγόμενά του, θέλημα θεού. Στο οποίο, ο άνθρωπος ευθύνεται για τη φτώχεια του και ο θεός τον παροτρύνει να γίνει πλούσιος, κάτι το οποίο μπορεί να πετύχει μόνο μέσα από την ένταξή του στην εκκλησία των Πεντηκοστιανών που λέγεται «Νίκη διά του Χριστού» («Βιτόρια εμ Κρίστο», στα πορτογαλέζικα) ακολουθώντας τις οδηγίες του Σίλβα Μαλαφάγια και των έμμισθων παστόρων του που ανοίγουν παραρτήματα και διαδίδουν το μεγάλο παραμύθι του, βαφτίζοντας ομαδικά τους πιστούς σε μεγάλες πισίνες.
Αυτοί οι Πεντηκοστιανοί υπόσχονται την προστασία του θεού και τη βοήθειά του στην ευημερία τους. Έχουν αναφορές, παντός είδους, στις αμερικάνικες προτεσταντικές εκκλησίες που είναι πανίσχυρες και αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα, μαζί με το στρατό, την αστυνομία και τα ΜΜΕ, στηρίγματα του πιο σκληρού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, πάντα υπέρ των πολέμων και των πλουσίων. Αυτά τα παρακλάδια δυναμώνουν τόσο πολύ στην καταταλαιπωρημένη από γενοκτονίες, πραξικοπήματα, χούντες, εγκληματικές συμμορίες και λεηλασίες Λατινική Αμερική, που η Καθολική Εκκλησία, χάνοντας πιστούς, κάνει μια νέα προσπάθεια, στέλνοντας τους πάπες, για να ανακόψει αυτή τη διαρροή από τον καθολικισμό στον πιο επιθετικό και επεκτατικό προτεσταντισμό, που έχει και τη δυνατότητα να εμφανίζεται με άπειρες παραλλαγές και προσαρμογές στο κάθε περιβάλλον.
Σε 15 εκατομμύρια υπολογίζονται οι πιστοί σε παρόμοιες «εκκλησίες» που ξεφυτρώνουν σε όλη τη Βραζιλία, και όχι μόνο. Που ελέγχουν τις συνειδήσεις και επιδιώκουν να ελέγξουν και την πολιτική ζωή, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Επιδιώκουν να ακυρώσουν όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις των τελευταίων ετών. Σε μια πελώρια χώρα, πολύ πλούσια σε φυσικούς πόρους, με πολλούς νέους και μεγάλη φτώχεια. Που το Εργατικό Κόμμα, παρ’ όλο που έκανε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν προχώρησε σε σοβαρές ρήξεις με το κατεστημένο, σε σημείο που το καινούργιο να μη θυμίζει το παλιό, δεν κατάφερε να πείσει ότι θα φέρει την πραγματική αλλαγή σε μια χώρα που λεηλατείται συστηματικά εδώ και πολλές δεκαετίες. Το σκάνδαλο στην κρατική εταιρία πετρελαίων Πέτρομπρας, μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, έπληξε την αξιοπιστία των κυβερνώντων και η πιο αργή από τις ανάγκες των φτωχών στρωμάτων πρόοδος στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, άνοιξε τις πόρτες στα κάθε λογής λαμόγια που δουλεύουν ταυτόχρονα για την πάρτη τους και για τη διάσωση του συστήματος της διαφθοράς, της διαπλοκής και της λεηλασίας.
Ο Σίλας Μαλαφάγια δεν χρειάζεται να μασήσει τα λόγια του. Μεγάλες μάζες ανθρώπων είναι πολύ ευάλωτες από τη φτώχεια, την έλλειψη ευκαιριών, την υστέρηση της δικαιοσύνης και την απογοήτευση από τη διακυβέρνηση των προοδευτικών που προσπαθούν, αλλά δεν τολμούν αρκετά. Κι αυτό έγινε στη Νότια Αφρική, αυτό έγινε και στο Νεπάλ, κι αυτό έγινε και στην Ευρώπη με τη μεγάλη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας.
Γι’ αυτό, ακόμα και στην πιο ευημερούσα Γερμανία, πολλοί πολίτες βρίσκουν κι εκεί καταφύγιο στις εκκλησίες και τις θρησκευτικές ποπ όπερες, που εκλαϊκεύουν και εκσυγχρονίζουν τα θεϊκά τους κηρύγματα. Ο αρχιπάστορας και οι κατώτεροί του, στη Βραζιλία, λένε στον κόσμο ότι ο θεός αγαπάει το χρήμα και ότι μόνο αυτοί που αγαπάνε το χρήμα θα πάνε στον παράδεισο. Όλοι οι άλλοι, από τους ομοφυλόφιλους και τις ανύπαντρες γυναίκες έως τους αριστερούς και τους οικολόγους είναι άθεοι και πράκτορες του σατανά. Κι αυτό το μήνυμα δεν περνάει απαρατήρητο…
Ευλογημένος, Γκαούρ
Δρόμος
Πρωί-πρωί, στην καρδιά της Αθήνας, στο κέντρο, ακούς καθαρά τη λειτουργία της Κυριακής εξ αποστάσεως. Βρίσκομαι σε απόσταση μισού περίπου χιλιομέτρου, σε ευθεία γραμμή, από τον Άγιο Νικόλαο Νεαπόλεως, κι όμως, η φωνή του ιερωμένου που ψάλλει φτάνει καθαρή μέχρι το διαμέρισμά μου. Που σημαίνει ότι όσο πιο κοντά τόσο πιο δυνατά. Θες δεν θες εκκλησιάζεσαι. Σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή της πόλης, από τις πιο πυκνοκατοικημένες, η εκκλησία δεν αρκείται στους πιστούς που προσέρχονται στο ναό, οικειοθελώς, αλλά με ισχυρά ηχεία στο προαύλιο, η λειτουργία δεν είναι ορατή αλλά είναι ακουστή, υποχρεωτικά, σε μεγάλη έκταση.
Οπότε κι αν είσαι άθεος, κι αν είσαι αλλόθρησκος, εβραίος, μουσουλμάνος ή βουδιστής, κι αν είσαι ξενύχτης, κι αν έχεις διάβασμα για εξετάσεις, κι αν έχεις πονοκέφαλο, δεν λαμβάνεται υπόψη. Όπως στην Τουρκία, από το μιναρέ. Εκεί, μάλιστα, σε πολλά τζαμιά η φωνή βγαίνει από κασέτες!
Αλλά αυτό δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Εάν δε είναι κι ο ψάλτης καλλίφωνος, τότε, ακόμα κι αν δεν είσαι θρήσκος, μπορείς να το απολαύσεις. Η βυζαντινή μουσική από σωστό λαρύγγι είναι κατευναστική. Το χειρότερο είναι αυτό που συμβαίνει σε πολλές χώρες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική. Εκεί, όπου οι «εκκλησίες» συνεχίζουν να λεηλατούν ψυχές. Ψυχές ανθρώπων που ένα σύστημα ανισότητας, εκμετάλλευσης, πολέμων, πείνας και ασθενειών, τις καθιστά ευάλωτες σε κάθε θρησκεία και σε κάθε δημαγωγό που υπόσχεται σωτηρία στον ουρανό ή στη γη.
Σήμερα το πρωί, συμπτωματικά, την ώρα που έφτανε στ’ αυτιά μου, η φωνή του ψάλτη, έβλεπα στην Deutsche Welle, το γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι που απευθύνεται σε ένα διεθνές ακροατήριο, ένα εξαιρετικό πρόγραμμα για τη δράση και τη διεισδυτικότητα των Πεντηκοστιανών στη Βραζιλία. Ανατριχιαστικό. Χωρίς αρνητικά σχόλια. Με την παράθεση της πραγματικότητας και μόνο. Πώς στήνονται τεράστιοι μηχανισμοί ελέγχου της συνείδησης των ανθρώπων. Από δημαγωγούς που αυτοδιορίζονται παπάδες, πάστορες, και στήνουν τεράστιες θρησκευτικές επιχειρήσεις.
Σαν τον Σίλβα Μαλαφάγια, ιδιοκτήτη τηλεοπτικού καναλιού, ιδιοκτήτη μεγάλου εκδοτικού οίκου που τυπώνει και πουλάει εκατομμύρια βιβλία με τις ομιλίες του, ιδιοκτήτη ιδιωτικού αεροπλάνου, με ακριβά κοστούμια μέσα σε γραφεία υπερπολυτελείας, που πείθει τους πιστούς να καταβάλλουν στην εκκλησία του το 10% των εσόδων τους γιατί αυτό θέλει ο θεός. Η περιουσία του υπολογίζεται ήδη σε 100 εκατομμύρια δολάρια! Μιλάει σε μεγάλα ακροατήρια σε στάδια, έχει εκατοντάδες φουκαράδες εθελοντές που γυρίζουν πόρτα-πόρτα στις φτωχογειτονιές για να εγγράψουν μέλη στην εκκλησία του, εκλέγει βουλευτές της αρεσκείας του που τον στηρίζουν και ηγείται τεράστιων πορειών στις οποίες συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Ο ίδιος κυκλοφορεί με θωρακισμένο αυτοκίνητο και ακολουθείται παντού από τέσσερις σωματοφύλακες γιατί, όπως δικαιολογείται, τον απειλεί το λόμπι των ομοφυλόφιλων! Γιατί η εχθρότητά του για τους ομοφυλόφιλους αποτελεί ένα από τα βασικά του κηρύγματα. «Είμαστε ο τοίχος!» λέει με ένταση και κακία ο Μαλαφάγια, «για να μην περάσει ο σατανάς». Κι αυτό είναι ένα μέρος από ένα ούλτρα συντηρητικό πρόγραμμα, που αποτελεί, κατά τα λεγόμενά του, θέλημα θεού. Στο οποίο, ο άνθρωπος ευθύνεται για τη φτώχεια του και ο θεός τον παροτρύνει να γίνει πλούσιος, κάτι το οποίο μπορεί να πετύχει μόνο μέσα από την ένταξή του στην εκκλησία των Πεντηκοστιανών που λέγεται «Νίκη διά του Χριστού» («Βιτόρια εμ Κρίστο», στα πορτογαλέζικα) ακολουθώντας τις οδηγίες του Σίλβα Μαλαφάγια και των έμμισθων παστόρων του που ανοίγουν παραρτήματα και διαδίδουν το μεγάλο παραμύθι του, βαφτίζοντας ομαδικά τους πιστούς σε μεγάλες πισίνες.
Ψαρεύουν στη δυστυχία
Αυτοί οι Πεντηκοστιανοί υπόσχονται την προστασία του θεού και τη βοήθειά του στην ευημερία τους. Έχουν αναφορές, παντός είδους, στις αμερικάνικες προτεσταντικές εκκλησίες που είναι πανίσχυρες και αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα, μαζί με το στρατό, την αστυνομία και τα ΜΜΕ, στηρίγματα του πιο σκληρού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, πάντα υπέρ των πολέμων και των πλουσίων. Αυτά τα παρακλάδια δυναμώνουν τόσο πολύ στην καταταλαιπωρημένη από γενοκτονίες, πραξικοπήματα, χούντες, εγκληματικές συμμορίες και λεηλασίες Λατινική Αμερική, που η Καθολική Εκκλησία, χάνοντας πιστούς, κάνει μια νέα προσπάθεια, στέλνοντας τους πάπες, για να ανακόψει αυτή τη διαρροή από τον καθολικισμό στον πιο επιθετικό και επεκτατικό προτεσταντισμό, που έχει και τη δυνατότητα να εμφανίζεται με άπειρες παραλλαγές και προσαρμογές στο κάθε περιβάλλον.
Σε 15 εκατομμύρια υπολογίζονται οι πιστοί σε παρόμοιες «εκκλησίες» που ξεφυτρώνουν σε όλη τη Βραζιλία, και όχι μόνο. Που ελέγχουν τις συνειδήσεις και επιδιώκουν να ελέγξουν και την πολιτική ζωή, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Επιδιώκουν να ακυρώσουν όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις των τελευταίων ετών. Σε μια πελώρια χώρα, πολύ πλούσια σε φυσικούς πόρους, με πολλούς νέους και μεγάλη φτώχεια. Που το Εργατικό Κόμμα, παρ’ όλο που έκανε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν προχώρησε σε σοβαρές ρήξεις με το κατεστημένο, σε σημείο που το καινούργιο να μη θυμίζει το παλιό, δεν κατάφερε να πείσει ότι θα φέρει την πραγματική αλλαγή σε μια χώρα που λεηλατείται συστηματικά εδώ και πολλές δεκαετίες. Το σκάνδαλο στην κρατική εταιρία πετρελαίων Πέτρομπρας, μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, έπληξε την αξιοπιστία των κυβερνώντων και η πιο αργή από τις ανάγκες των φτωχών στρωμάτων πρόοδος στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, άνοιξε τις πόρτες στα κάθε λογής λαμόγια που δουλεύουν ταυτόχρονα για την πάρτη τους και για τη διάσωση του συστήματος της διαφθοράς, της διαπλοκής και της λεηλασίας.
Ο Σίλας Μαλαφάγια δεν χρειάζεται να μασήσει τα λόγια του. Μεγάλες μάζες ανθρώπων είναι πολύ ευάλωτες από τη φτώχεια, την έλλειψη ευκαιριών, την υστέρηση της δικαιοσύνης και την απογοήτευση από τη διακυβέρνηση των προοδευτικών που προσπαθούν, αλλά δεν τολμούν αρκετά. Κι αυτό έγινε στη Νότια Αφρική, αυτό έγινε και στο Νεπάλ, κι αυτό έγινε και στην Ευρώπη με τη μεγάλη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας.
Γι’ αυτό, ακόμα και στην πιο ευημερούσα Γερμανία, πολλοί πολίτες βρίσκουν κι εκεί καταφύγιο στις εκκλησίες και τις θρησκευτικές ποπ όπερες, που εκλαϊκεύουν και εκσυγχρονίζουν τα θεϊκά τους κηρύγματα. Ο αρχιπάστορας και οι κατώτεροί του, στη Βραζιλία, λένε στον κόσμο ότι ο θεός αγαπάει το χρήμα και ότι μόνο αυτοί που αγαπάνε το χρήμα θα πάνε στον παράδεισο. Όλοι οι άλλοι, από τους ομοφυλόφιλους και τις ανύπαντρες γυναίκες έως τους αριστερούς και τους οικολόγους είναι άθεοι και πράκτορες του σατανά. Κι αυτό το μήνυμα δεν περνάει απαρατήρητο…
Ευλογημένος, Γκαούρ
Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου