Του Ρούντι Ρινάλντι
Οι επιλογές του Τσίπρα είναι δύο. Σύμφωνα με το Bloomberg, το πρώτο σενάριο είναι το «πικρό χάπι» της υιοθέτησης των νέων μέτρων, το δεύτερο η προκήρυξη πρόωρων εκλογών και ένα νέο δημοψήφισμα. Μάλιστα, το ειδησεογραφικό πρακτορείο επισημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το πικρό χάπι «μπορεί να το “πουλήσει” στους βουλευτές του και στην κοινή γνώμη ότι είναι αναγκαίο, γιατί θα οδηγήσει στη ρύθμιση του ελληνικού δημοσίου χρέους, ενώ μπορεί να υποστηρίξει και το ότι τα νέα μέτρα θα εφαρμοστούν στην πράξη μόνο εάν δεν επιτευχθούν οι στόχοι», θεωρώντας πιο πιθανό το σενάριο ενός νέου «επώδυνου συμβιβασμού».
Από την άλλη μεριά, με το σενάριο των εκλογών (πιθανότερο από το δημοψήφισμα που ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο) ο Τσίπρας δεν «πέφτει» τυπικά, αλλά αποδρά αφού εμφανίζεται «αντιστεκόμενος» στο κατεστημένο, κρατώντας αρχηγία και κόμμα σε ποσοστά ίσως πάνω από 20%. Δεν παθαίνει δηλαδή τη συντριβή που υπέστη ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ που έφτασαν το 4%, παραμένοντας βασικός «παίκτης» στο πολιτικό σκηνικό και σε πιθανές οικουμενικές λύσεις.
Τώρα δεν αποδέχεται προτάσεις για οικουμενικές, γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία, ενώ πίστευε ότι έχει ακόμα κλιμακώσεις και γραμμές άμυνας μέχρι να αποδεχτεί κάποια εθνική συνεννόηση με άλλους όρους. Οι γέφυρες που έκτιζε με την καραμανλική πτέρυγα αποσκοπούσαν σε κάτι τέτοιο μελλοντικά, αλλά η εκλογή Κ. Μητσοτάκη στην αρχηγία της Ν.Δ. περιέπλεξε την κατάσταση. Από την άλλη, το άνοιγμα του κυβερνητικού σχήματος σε άλλους του κεντροαριστερού χώρου ήταν και αυτό μια δυνατότητα (μέχρι και συνεργασία με τον Λεβέντη έβλεπε ο Φλαμπουράρης…). Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) και Ποτάμι φαίνονταν διατεθειμένοι μέχρι πρόσφατα για τέτοια παιχνίδια, αλλά δεν θέλουν να παίξουν το ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου» σε μια ολισθηρή και καταδικασμένη πορεία.
Η Ν.Δ. έχει κάθε λόγο να ανεβάζει τους τόνους, να ζητά παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές. Η Φώφη να ζητά λύση από την παρούσα Βουλή αλλά να ετοιμάζεται για εκλογές και να προσδοκά επιστροφή ΠΑΣΟΚικών ψήφων και αναγόρευση της κλασικής Κεντροαριστεράς σε τρίτο κόμμα. Το Ποτάμι, πιο πονηρό, μιλά για «ευρωπαϊκό τόξο» γιατί το παίζει δίπορτο ή τρίπορτο, με ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ. Με τόση, όμως, «πονηριά» κινδυνεύει να βρεθεί εκτός, γιατί δεν αντιλαμβάνεται τη φθίνουσα που έχει πάρει.
Ο χρόνος σιμώνει και όλα δείχνουν ότι δεν θα έχουμε την επανάληψη των περυσινών, όσο και αν προσπαθούν ορισμένοι να μας πείσουν πως πρόκειται για επαναλαμβανόμενη φάρσα. Έρχονται πολιτικές αναστατώσεις που θα θέσουν πολλά ζητήματα, θα αναδείξουν πολιτικά ελλείμματα, θα δοκιμάσουν τους πάντες.
Δρόμος της Αριστεράς
Οι επιλογές του Τσίπρα είναι δύο. Σύμφωνα με το Bloomberg, το πρώτο σενάριο είναι το «πικρό χάπι» της υιοθέτησης των νέων μέτρων, το δεύτερο η προκήρυξη πρόωρων εκλογών και ένα νέο δημοψήφισμα. Μάλιστα, το ειδησεογραφικό πρακτορείο επισημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το πικρό χάπι «μπορεί να το “πουλήσει” στους βουλευτές του και στην κοινή γνώμη ότι είναι αναγκαίο, γιατί θα οδηγήσει στη ρύθμιση του ελληνικού δημοσίου χρέους, ενώ μπορεί να υποστηρίξει και το ότι τα νέα μέτρα θα εφαρμοστούν στην πράξη μόνο εάν δεν επιτευχθούν οι στόχοι», θεωρώντας πιο πιθανό το σενάριο ενός νέου «επώδυνου συμβιβασμού».
Από την άλλη μεριά, με το σενάριο των εκλογών (πιθανότερο από το δημοψήφισμα που ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο) ο Τσίπρας δεν «πέφτει» τυπικά, αλλά αποδρά αφού εμφανίζεται «αντιστεκόμενος» στο κατεστημένο, κρατώντας αρχηγία και κόμμα σε ποσοστά ίσως πάνω από 20%. Δεν παθαίνει δηλαδή τη συντριβή που υπέστη ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ που έφτασαν το 4%, παραμένοντας βασικός «παίκτης» στο πολιτικό σκηνικό και σε πιθανές οικουμενικές λύσεις.
Τώρα δεν αποδέχεται προτάσεις για οικουμενικές, γιατί κάτι τέτοιο σημαίνει απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία, ενώ πίστευε ότι έχει ακόμα κλιμακώσεις και γραμμές άμυνας μέχρι να αποδεχτεί κάποια εθνική συνεννόηση με άλλους όρους. Οι γέφυρες που έκτιζε με την καραμανλική πτέρυγα αποσκοπούσαν σε κάτι τέτοιο μελλοντικά, αλλά η εκλογή Κ. Μητσοτάκη στην αρχηγία της Ν.Δ. περιέπλεξε την κατάσταση. Από την άλλη, το άνοιγμα του κυβερνητικού σχήματος σε άλλους του κεντροαριστερού χώρου ήταν και αυτό μια δυνατότητα (μέχρι και συνεργασία με τον Λεβέντη έβλεπε ο Φλαμπουράρης…). Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) και Ποτάμι φαίνονταν διατεθειμένοι μέχρι πρόσφατα για τέτοια παιχνίδια, αλλά δεν θέλουν να παίξουν το ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου» σε μια ολισθηρή και καταδικασμένη πορεία.
Η Ν.Δ. έχει κάθε λόγο να ανεβάζει τους τόνους, να ζητά παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές. Η Φώφη να ζητά λύση από την παρούσα Βουλή αλλά να ετοιμάζεται για εκλογές και να προσδοκά επιστροφή ΠΑΣΟΚικών ψήφων και αναγόρευση της κλασικής Κεντροαριστεράς σε τρίτο κόμμα. Το Ποτάμι, πιο πονηρό, μιλά για «ευρωπαϊκό τόξο» γιατί το παίζει δίπορτο ή τρίπορτο, με ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ. Με τόση, όμως, «πονηριά» κινδυνεύει να βρεθεί εκτός, γιατί δεν αντιλαμβάνεται τη φθίνουσα που έχει πάρει.
Ο χρόνος σιμώνει και όλα δείχνουν ότι δεν θα έχουμε την επανάληψη των περυσινών, όσο και αν προσπαθούν ορισμένοι να μας πείσουν πως πρόκειται για επαναλαμβανόμενη φάρσα. Έρχονται πολιτικές αναστατώσεις που θα θέσουν πολλά ζητήματα, θα αναδείξουν πολιτικά ελλείμματα, θα δοκιμάσουν τους πάντες.
Δρόμος της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου