Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Σε ποιους, τα λέτε αυτά;

Σωκράτης Μαντζουράνης 


Γιατί το κάνεις αυτό;

«..το 2017 θα είναι η χρονιά που θα επιβεβαιώσει τον αναντικατάστατο ρόλο της Ελλάδας, στο διεθνές και ευρωπαϊκό στερέωμα», διακήρυξε πρόσφατα ο πρωθυπουργός.

Νέα χρονιά θα μου πεις, μια αισιοδοξία είναι απαραίτητη.

Κάτι πιασάρικο να έχουν να λένε υπουργοί, βουλευτές και στελέχη.

Να ’χει μια «πάσα» και ο Κούλης για το παιχνίδι σας.

Όμως το παρατραβάς και είσαι και λίγο άγαρμπος.

Γιατί την επόμενη με το ίδιο υφάκι, δηλώνεις στην Καλαμαριά:

«Είμαστε μια υπερχρεωμένη χώρα με αρνητικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη»

Και ο δυστυχής ο Βίτσας που δεν σε προλαβαίνει στις στροφές, δηλώνει την ίδια ώρα, αγέρωχος και καμαρωτός: «Είμαστε από τα πιο δυνατά κράτη, όχι μόνο στην περιοχή, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Όπως του φανεί… και ανάλογα με το ακροατήριο.

Όμως φίλε, ξεχνάς κάτι βασικό.

Ξεχνάς πως εκτός από τους «δικούς σου», τους «απέναντι» και τους «απ’ έξω», υπάρχουμε κι εμείς.

Βέβαια το έχεις ξεκαθαρίσει πως είσαι «πρώτη φορά αριστερός», αλλά κι έτσι να είναι, κάτι θα ’χει πάρει το αυτί σου και για μας.

Για τους «από κάτω»

Ο λαός… η «κοινωνία»…

Αυτοί που τους επικαλείσαι για να πολιτογραφηθείς «αριστερός» και τους σακατεύεις, όταν επιβάλλεται να γίνεις «ρεαλιστής».

Αυτοί που τους κανακεύεις πριν ανοίξουν οι κάλπες και τους δουλεύεις όταν οι κάλπες ανοίξουν και βγάλουν ΟΧΙ.

Αυτοί που το υστέρημά τους το καταθέτουν στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη και συ το αρπάζεις και το καταθέτεις στους δανειστές και στους «εταίρους» σου.

Δεν μπορεί να ξέρεις τούτον τον έρμο τον λαό, τούτην την τσαλακωμένη κοινωνία, όταν με θράσος αναγγέλλεις: «Από το ’17, αρχίζουμε να γινόμαστε κανονική χώρα».

Πώς καλέ μου άνθρωπε θα συμβεί τούτο το θάμα;

Τι έχεις κατά νου, όταν μιλάς για «κανονική» χώρα;

Τι δεν έχουμε καταλάβει οι αφελείς;

«Κανονική» χώρα, καλό μου παιδί, σημαίνει, ότι οι άνθρωποι ζουν από τη δουλειά τους και όχι από τα αποφάγια στα σκουπίδια.

Σε μια «κανονική» χώρα, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, δεν πληρώνουν στο κράτος περισσότερα από τα αφεντικά και τους εφοπλιστές.

Σε ποια «κανονική» χώρα επίδομα ανεργίας παίρνει ο ένας στους δέκα και οι επιδοτήσεις για τους άνεργους πάνε στ’ αφεντικά που τους απέλυσαν;

Σε ποια «κανονική» χώρα παίρνεις από τους συνταξιούχους τη μισή τους σύνταξη, τους δίνεις πίσω δυο δεκάρες από τα κλεμμένα και πανηγυρίζεις;

Σε ποια «κανονική» χώρα που ονειρεύεσαι, το κράτος χρωστά στους πολίτες του 5,603 δισ. και εμφανίζει τούτο το ποσό, ως πλεόνασμα;

Είναι «κανονικότητα», η βουλή που ψηφίζει ο λαός, το λίκνο της «δημοκρατίας» σας, να ψηφίζει νόμους και κάποιοι «εταίροι» σου, να τους ακυρώνουν;

Για πες μου, ποια «κανονική» χώρα έχεις υπόψη σου, όπου όλες οι οικονομικές δοσοληψίες των πολιτών, υπάγονται σε μια Ανεξάρτητη Αρχή, ανεξέλεγκτη από τον ελληνικό λαό και ελεγχόμενη αποκλειστικά και μόνο από τους «δανειστές» ;

Είναι «κανονική» χώρα τούτο που έχεις στο μυαλό σου, ή το μπερδεύεις με το κανονική αποικία;

Ποια «κανονική» χώρα, βάζει τα ΜΑΤ να φυλάνε έναν 6χρονο, στέλνει τον ανθό της νεολαίας του στην προσφυγιά και εγκαταλείπει χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές στο δολοφονικό ψύχος;

Ξέρω τι θα μου πεις:

– Όλα τούτα φίλε, δεν είναι δικά μου «αμαρτήματα»

Σύμφωνοι.

Όμως όπως θυμάσαι, μας ζήτησες να βάλουμε πλάτη για να τα κατεδαφίσουμε όλα τούτα.

Όχι, για να τα διαχειριστείς.

Μέχρι πότε, το παρελθόν τους θα εξαγνίζει το παρόν σου;

Ήξερες και τις δυσκολίες και τους συσχετισμούς και τη διαπλοκή και τα «κέντρα» και τι βιολί βαράνε οι «εταίροι» και τι σόι είναι τούτη η Ε.Ε.

Όλα, σου ήταν γνωστά και γραμμένα στα πανό μας.

Όλα, εκτός από ένα, όπως φαίνεται: Με τις ανάγκες και τα όνειρα των «από κάτω», κανείς ποτέ δε ξεμπέρδεψε εύκολα.

Πηγή: e-dromos.gr



Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου