Ευθυμία γιώσα
Ανάμεσα στους υπολογισμούς για το ρεύμα και το ενοίκιο, για τα εισιτήρια στο σινεμά και τα ψώνια κάθε Πέμπτη στη λαϊκή, σκέφτηκα να υπολογίσω πόσο περίπου κοστίζει μια ζωή. Εάν υποθέσουμε, βεβαίως, ότι είναι μετρήσιμο ένα τέτοιο μέγεθος. Κι όπως έσβηνα κι έγραφα- χρειάστηκα, μάλιστα, επιστημονικό κομπιουτεράκι για να τετραγωνίσω, να λογαριθμίσω, να διαιρέσω και κατόπιν να προσθαφαιρέσω- διάβασα πως 18 μήνες φυλάκιση για μια δολοφονία είναι, όπως φαίνεται, μια καλή εκτίμηση.
Στις 24 Μαρτίου του 2016 ο Ισραηλινός λοχίας, Ελόρ Αζάρια βιντεοσκοπείται τη στιγμή που πυροβολεί στο κεφάλι έναν Παλαιστίνιο άντρα, τον Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σαρίφ στη Χεβρώνα της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Ο δεύτερος βρίσκεται αιμόφυρτος στο έδαφος, κατόπιν τραυματισμού του ύστερα από επίθεση που είχε πραγματοποιήσει λίγο πριν εναντίον στρατιωτών στην περιοχή. Το δικαστήριο επέβαλε την 18μηνη φυλάκισή του, ενώ δεν έχει φύγει από το προσκήνιο το ενδεχόμενο απονομής χάριτος στον Αζάρια, με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Νετανιάχου, να στηρίζει κάθε απόφαση προς αυτή την κατεύθυνση.
Βέβαια, μπορεί οι 18 μηνές της φυλάκισης να είναι η καλή εκδοχή στην ερώτηση «πόσο κοστίζει μια ζωή». Άλλη μια απάντηση θα μπορούσε να είναι «όσο ένα κοντέινερ» μέσα στο οποίο πέθαναν από ασφυξία δεκατρείς μετανάστες στην προσπάθειά τους να φθάσουν από την Λιβύη στην Ευρώπη. Μεταξύ αυτών, ένα κορίτσι 13 ετών κι ένα αγόρι 14. Επειδή θέλω να πιστεύω ότι είστε απαιτητικοί αναγνώστες, προτείνω κι άλλη απάντηση στο ίδιο ερώτημα. «Όσο ένα ημερολόγιο», το οποίο από την 1η του Γενάρη μέχρι σήμερα, μετρά περί τους 230 πνιγμένους στο ταξίδι τους στην Ευρώπη, ενώ διέσχιζαν την Μεσόγειο. «Όσο μια σκηνή», θα μπορούσε να είναι ακόμη μία απαντητική εκδοχή. Σαν τις σκηνές στις οποίες διαβιούσαν οι τρεις μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας. Πριν πεθάνουν.
Προφανώς υπάρχουν κι άλλες απαντήσεις στο ερώτημα. Ας διαλέξει ο καθείς εκείνη που του ταιριάζει περισσότερο. Όσο: ένα μπιτόνι πετρέλαιο, το μαχαίρι του Ρουπακιά, ένα σωσίβιο και μια κουβέρτα με το λογότυπο των Ηνωμένων Εθνών, μια συνταγογράφηση κι ένα κρεβάτι νοσοκομείου, το όπλο του Κορκονέα, η καγκελόπορτα κάποιας φυλακής, μια υπογραφή σ’ ένα δάνειο, η υποταγή στις νόρμες ενός φανταστικού χαλιφάτου, ένα δημοσιονομικό μέτρο, μία ψήφος, μία καρέκλα, ένα καρβέλι ψωμί, η διαφύλαξη του δημόσιου συμφέροντος, το μαχαίρι που έριξε κάτω από το ποδήλατό του τον Σαχζάντ Λουκμάν για πάντα. Υπάρχουν κι άλλες, εννοείται.
Δεν ξέρω εάν «υπάρχει κρούσμα θανάτου στον παράδεισο», όπως αναρωτιέται ο ποιητής, πάντως στη γη υπάρχουν κι αντιμετωπίζονται πια σαν επίμετρα κακογραμμένων βιβλίων. Ή σαν ξηροκάρπια που συνοδεύουν τα ποτά. Εντάξει, κατά καιρούς και σαν αφιερωματικές σελίδες. Ωστόσο, είναι φυσική κι επόμενη αυτή η κατάληξη, αφού για να συγκλονίσει ένας θάνατος και ως εκ τούτου κάθε απώλεια να πέφτει στη ζυγαριά της σημασίας και να τη λυγίζει, χρειάζεται να υπάρχει ο Άνθρωπος που θα νοηματοδοτεί τον βίο. Δεδομένου ότι αυξάνονται και πληθύνονται τα άτομα, οι καταναλωτές, τα στατιστικά δείγματα, οι μέσοι αναγνώστες, οι αναποφάσιστοι, οι μετριοπαθείς, οι συμβιβασμένοι, οι φοβισμένοι, οι εξουσιολάγνοι, οι εγγράμματοι, οι δείκτες και τα πλεονάσματα, οι ανέπαφες συναλλαγές και τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, πάλι καλά να λέμε που μια ζωή μπορεί να κοστίζει όσο μια φρεγάτα της Frontex και μια γραβάτα του Ερντογάν.
*Η Golconda, που συνοδεύει το θέμα, είναι ελαιογραφία του Ρενέ Μαγκρίτ, 1953
Πηγή: imerodromos.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Ανάμεσα στους υπολογισμούς για το ρεύμα και το ενοίκιο, για τα εισιτήρια στο σινεμά και τα ψώνια κάθε Πέμπτη στη λαϊκή, σκέφτηκα να υπολογίσω πόσο περίπου κοστίζει μια ζωή. Εάν υποθέσουμε, βεβαίως, ότι είναι μετρήσιμο ένα τέτοιο μέγεθος. Κι όπως έσβηνα κι έγραφα- χρειάστηκα, μάλιστα, επιστημονικό κομπιουτεράκι για να τετραγωνίσω, να λογαριθμίσω, να διαιρέσω και κατόπιν να προσθαφαιρέσω- διάβασα πως 18 μήνες φυλάκιση για μια δολοφονία είναι, όπως φαίνεται, μια καλή εκτίμηση.
Στις 24 Μαρτίου του 2016 ο Ισραηλινός λοχίας, Ελόρ Αζάρια βιντεοσκοπείται τη στιγμή που πυροβολεί στο κεφάλι έναν Παλαιστίνιο άντρα, τον Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σαρίφ στη Χεβρώνα της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Ο δεύτερος βρίσκεται αιμόφυρτος στο έδαφος, κατόπιν τραυματισμού του ύστερα από επίθεση που είχε πραγματοποιήσει λίγο πριν εναντίον στρατιωτών στην περιοχή. Το δικαστήριο επέβαλε την 18μηνη φυλάκισή του, ενώ δεν έχει φύγει από το προσκήνιο το ενδεχόμενο απονομής χάριτος στον Αζάρια, με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Νετανιάχου, να στηρίζει κάθε απόφαση προς αυτή την κατεύθυνση.
Βέβαια, μπορεί οι 18 μηνές της φυλάκισης να είναι η καλή εκδοχή στην ερώτηση «πόσο κοστίζει μια ζωή». Άλλη μια απάντηση θα μπορούσε να είναι «όσο ένα κοντέινερ» μέσα στο οποίο πέθαναν από ασφυξία δεκατρείς μετανάστες στην προσπάθειά τους να φθάσουν από την Λιβύη στην Ευρώπη. Μεταξύ αυτών, ένα κορίτσι 13 ετών κι ένα αγόρι 14. Επειδή θέλω να πιστεύω ότι είστε απαιτητικοί αναγνώστες, προτείνω κι άλλη απάντηση στο ίδιο ερώτημα. «Όσο ένα ημερολόγιο», το οποίο από την 1η του Γενάρη μέχρι σήμερα, μετρά περί τους 230 πνιγμένους στο ταξίδι τους στην Ευρώπη, ενώ διέσχιζαν την Μεσόγειο. «Όσο μια σκηνή», θα μπορούσε να είναι ακόμη μία απαντητική εκδοχή. Σαν τις σκηνές στις οποίες διαβιούσαν οι τρεις μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας. Πριν πεθάνουν.
Προφανώς υπάρχουν κι άλλες απαντήσεις στο ερώτημα. Ας διαλέξει ο καθείς εκείνη που του ταιριάζει περισσότερο. Όσο: ένα μπιτόνι πετρέλαιο, το μαχαίρι του Ρουπακιά, ένα σωσίβιο και μια κουβέρτα με το λογότυπο των Ηνωμένων Εθνών, μια συνταγογράφηση κι ένα κρεβάτι νοσοκομείου, το όπλο του Κορκονέα, η καγκελόπορτα κάποιας φυλακής, μια υπογραφή σ’ ένα δάνειο, η υποταγή στις νόρμες ενός φανταστικού χαλιφάτου, ένα δημοσιονομικό μέτρο, μία ψήφος, μία καρέκλα, ένα καρβέλι ψωμί, η διαφύλαξη του δημόσιου συμφέροντος, το μαχαίρι που έριξε κάτω από το ποδήλατό του τον Σαχζάντ Λουκμάν για πάντα. Υπάρχουν κι άλλες, εννοείται.
Δεν ξέρω εάν «υπάρχει κρούσμα θανάτου στον παράδεισο», όπως αναρωτιέται ο ποιητής, πάντως στη γη υπάρχουν κι αντιμετωπίζονται πια σαν επίμετρα κακογραμμένων βιβλίων. Ή σαν ξηροκάρπια που συνοδεύουν τα ποτά. Εντάξει, κατά καιρούς και σαν αφιερωματικές σελίδες. Ωστόσο, είναι φυσική κι επόμενη αυτή η κατάληξη, αφού για να συγκλονίσει ένας θάνατος και ως εκ τούτου κάθε απώλεια να πέφτει στη ζυγαριά της σημασίας και να τη λυγίζει, χρειάζεται να υπάρχει ο Άνθρωπος που θα νοηματοδοτεί τον βίο. Δεδομένου ότι αυξάνονται και πληθύνονται τα άτομα, οι καταναλωτές, τα στατιστικά δείγματα, οι μέσοι αναγνώστες, οι αναποφάσιστοι, οι μετριοπαθείς, οι συμβιβασμένοι, οι φοβισμένοι, οι εξουσιολάγνοι, οι εγγράμματοι, οι δείκτες και τα πλεονάσματα, οι ανέπαφες συναλλαγές και τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, πάλι καλά να λέμε που μια ζωή μπορεί να κοστίζει όσο μια φρεγάτα της Frontex και μια γραβάτα του Ερντογάν.
*Η Golconda, που συνοδεύει το θέμα, είναι ελαιογραφία του Ρενέ Μαγκρίτ, 1953
Πηγή: imerodromos.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου