Του Λεωνίδα Βατικιώτη
«Η Πιονγκγιάνγκ έχει στείλει ένα σταθερό μήνυμα κατά τη διάρκεια των απ’ ευθείας συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί μία συμφωνία να τερματίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, να το θέσει εξ ολοκλήρου στη διάθεση των επιθεωρητών της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και να συμφωνήσει σε μια συμφωνία ειρήνης διαρκείας που θα αντικαταστήσει την “προσωρινή” ανακωχή του 1953. Πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την απάντησή μας σε αυτή την προσφορά. Η ατυχής επιλογή για τη Βόρεια Κορέα θα είναι να λάβει όποια μέτρα κρίνει απαραίτητα για να αμυνθεί απέναντι σε αυτό που ισχυρίζεται ό,τι φοβάται περισσότερο: μια στρατιωτική επίθεση που θα υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από κοινού με προσπάθειες αλλαγής του πολιτικού καθεστώτος».
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν ούτε στον πρόεδρο της Κίνας, ούτε στον Μπέρνι Σάντερς. Ανήκουν στον Τζίμι Κάρτερ, τον 39ο πρόεδρο των ΗΠΑ, και περιλαμβάνονται σε άρθρο γνώμης του που δημοσιεύθηκε στη Washington Post στις 24 Νοεμβρίου 2010. Ο δε τίτλος του υπογραμμίζει την επικαιρότητά του: «Το σταθερό μήνυμα της Βόρειας Κορέας προς τις ΗΠΑ».
Κι ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ έχει στο τραπέζι τη διπλωματική επιλογή, που μπορεί να ενεργοποιηθεί με μια άμεση πρόταση έναρξης συνομιλιών, επιλέγει να ρίχνει λάδι στη φωτιά απειλώντας τη Βόρεια Κορέα με «φωτιά και μανία». Τη στιγμή που η Βόρεια Κορέα δεν απειλεί, ως συνήθως, τη Νότια αλλά τη νήσο Γκουάμ, που βρίσκεται βόρεια της Παπούας Νέας Γουινέας, ανατολικά των Φιλιππίνων και νότια της Ιαπωνίας αποτελώντας αμερικανική αποικία, με τους κατοίκους της να είναι μεν πολίτες των ΗΠΑ αλλά δεύτερης κατηγορίας καθώς δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Το ένα τέταρτο δε του εδάφους του Γκουάμ καταλαμβάνουν αμερικανικές βάσεις. Το μήνυμα έτσι που στέλνει η Βόρεια Κορέα με τον πύραυλο που (υποτίθεται πώς) θα στείλει στη Γκουάμ είναι ότι η αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ αφορά όλη την Ασία.
Πρόκειται για εκτίμηση που δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ήδη από την εποχή του Μπαράκ Ομπάμα, Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Πεντάγωνο εγκαινίασαν τη «στροφή στην Ασία» στο πλαίσιο της οποίας το 60% του αμερικανικού ναυτικού ως το 2020 θα εδρεύει στην περιοχή του Ειρηνικού. Ο Τραμπ ανέβασε σε νέα επίπεδα τη «στροφή στην Ασία» εξαγγέλλοντας την υποστήριξή της με 80 υπερσύγχρονα πολεμικά πλοία που θα κατασκευαστούν γι’ αυτό το σκοπό. Το αμερικανικό παιχνίδι των προκλήσεων με τη Βόρεια Κορέα πιθανότατα είναι ένα ακόμη γύρισμα του τιμονιού που θα επιταχύνει τη «στροφή στην Ασία» και ως τελικό ζητούμενο έχει την αντιμετώπιση και καθυπόταξη της Κίνας.
Όλα αυτά τις μέρες που συμπληρωνόταν μια ακόμη επέτειο από το πυρηνικό ολοκαύτωμα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (στις 6 Αυγούστου 1945 κι ενώ ο πόλεμος είχε λήξει) με αποκλειστική ευθύνη αυτών που σήμερα «καίγονται» να μας σώσουν από τα πυρηνικά της Βόρεια Κορέας…
Πολύ υποκρισία!
Πηγή: leonidasvatikiotis.wordpress.com
Η Σφήκα: Επιλογές
«Η Πιονγκγιάνγκ έχει στείλει ένα σταθερό μήνυμα κατά τη διάρκεια των απ’ ευθείας συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί μία συμφωνία να τερματίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, να το θέσει εξ ολοκλήρου στη διάθεση των επιθεωρητών της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και να συμφωνήσει σε μια συμφωνία ειρήνης διαρκείας που θα αντικαταστήσει την “προσωρινή” ανακωχή του 1953. Πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την απάντησή μας σε αυτή την προσφορά. Η ατυχής επιλογή για τη Βόρεια Κορέα θα είναι να λάβει όποια μέτρα κρίνει απαραίτητα για να αμυνθεί απέναντι σε αυτό που ισχυρίζεται ό,τι φοβάται περισσότερο: μια στρατιωτική επίθεση που θα υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από κοινού με προσπάθειες αλλαγής του πολιτικού καθεστώτος».
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν ούτε στον πρόεδρο της Κίνας, ούτε στον Μπέρνι Σάντερς. Ανήκουν στον Τζίμι Κάρτερ, τον 39ο πρόεδρο των ΗΠΑ, και περιλαμβάνονται σε άρθρο γνώμης του που δημοσιεύθηκε στη Washington Post στις 24 Νοεμβρίου 2010. Ο δε τίτλος του υπογραμμίζει την επικαιρότητά του: «Το σταθερό μήνυμα της Βόρειας Κορέας προς τις ΗΠΑ».
Κι ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ έχει στο τραπέζι τη διπλωματική επιλογή, που μπορεί να ενεργοποιηθεί με μια άμεση πρόταση έναρξης συνομιλιών, επιλέγει να ρίχνει λάδι στη φωτιά απειλώντας τη Βόρεια Κορέα με «φωτιά και μανία». Τη στιγμή που η Βόρεια Κορέα δεν απειλεί, ως συνήθως, τη Νότια αλλά τη νήσο Γκουάμ, που βρίσκεται βόρεια της Παπούας Νέας Γουινέας, ανατολικά των Φιλιππίνων και νότια της Ιαπωνίας αποτελώντας αμερικανική αποικία, με τους κατοίκους της να είναι μεν πολίτες των ΗΠΑ αλλά δεύτερης κατηγορίας καθώς δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Το ένα τέταρτο δε του εδάφους του Γκουάμ καταλαμβάνουν αμερικανικές βάσεις. Το μήνυμα έτσι που στέλνει η Βόρεια Κορέα με τον πύραυλο που (υποτίθεται πώς) θα στείλει στη Γκουάμ είναι ότι η αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ αφορά όλη την Ασία.
Πρόκειται για εκτίμηση που δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ήδη από την εποχή του Μπαράκ Ομπάμα, Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Πεντάγωνο εγκαινίασαν τη «στροφή στην Ασία» στο πλαίσιο της οποίας το 60% του αμερικανικού ναυτικού ως το 2020 θα εδρεύει στην περιοχή του Ειρηνικού. Ο Τραμπ ανέβασε σε νέα επίπεδα τη «στροφή στην Ασία» εξαγγέλλοντας την υποστήριξή της με 80 υπερσύγχρονα πολεμικά πλοία που θα κατασκευαστούν γι’ αυτό το σκοπό. Το αμερικανικό παιχνίδι των προκλήσεων με τη Βόρεια Κορέα πιθανότατα είναι ένα ακόμη γύρισμα του τιμονιού που θα επιταχύνει τη «στροφή στην Ασία» και ως τελικό ζητούμενο έχει την αντιμετώπιση και καθυπόταξη της Κίνας.
Όλα αυτά τις μέρες που συμπληρωνόταν μια ακόμη επέτειο από το πυρηνικό ολοκαύτωμα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (στις 6 Αυγούστου 1945 κι ενώ ο πόλεμος είχε λήξει) με αποκλειστική ευθύνη αυτών που σήμερα «καίγονται» να μας σώσουν από τα πυρηνικά της Βόρεια Κορέας…
Πολύ υποκρισία!
Πηγή: leonidasvatikiotis.wordpress.com
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου