Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Επέλεξα να κοινοποιήσω δύο «ατασθαλίες» της Δικαιοσύνης ενάντια σε ανθρώπους διαφορετικών πεποιθήσεων.
Η Κα Μαργαρίτη αποπέμφθηκε απ’ το Δικαστικό σώμα, όταν γνωστοποίησε την παράνομη διασπάθιση κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία λυμαίνονταν κρατικοί-παρακρατικοί φορείς. Επιπρόσθετα δεν δίστασε να αποκαλύψει παράνομες ενέργειες-ασέλγειες, που ξετυλίγονται στα «άδυτα» του Δικαστικού Μεγάρου Γρεβενών. Δικαστικοί και άλλοι μεσάζοντες, όπως καταγγέλλει βιάζουν - κακοποιούν - ασελγούν εις βάρος ανηλίκων. Η Δικαιοσύνη φόρεσε το προσωπείο της για μία ακόμη φορά και αντί να προσπαθήσει να εξιχνιάσει τις επαίσχυντες πράξεις προτίμησε να συγκαλύψει τους εκπροσώπους της. Είναι η γνωστή αντιστροφή της χρήσης του απορρήτου, όπως και στους Ιατρικούς Συλλόγους αλλά και στους Δικαστικούς, ένα συμπαγές στρώμα ανηθικότητας υποκλινόμενο σε μία Ομερτά εξυπηρέτησης των εμπλεκόμενων.
Η Κα Μαργαρίτη διανύει περίοδο απεργίας πείνας, ώστε να εισακουστούν-αντιμετωπιστούν οι ανομίες. Στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν διαχύθηκε ποτέ η πληροφορία για ευνόητους λόγους. Στις Απολυταρχικές Δημοκρατίες ποτίζουμε πάντα τους λαούς με το αφιόνι της παραπληροφόρησης, ώστε να συνεχίζουν να «προσκυνούν» lessciencesnobles, τα «ευγενή επαγγέλματα» στην ελληνική.
Τα τελευταία χρόνια διάφορες συλλογικότητες κάνουν την εμφάνισή τους ενδυόμενες το λογότυπο της Αναρχίας. Μία εξ αυτών και η συλλογικότητα Ρουβίκωνας, με τις πράξεις της οποίας έχουν σπαζοκεφαλιάσει πολλές φορές οι «Άρχοντες» του τόπου. Οι παρεμβάσεις της συλλογικότητας σε καίρια σημεία αποδυναμώνουν την προσπάθεια καταστολής και τρομολαγνείας που επιχειρείται απ’ τους φορείς της Εξουσίας. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα βρεθούν τα μέλη της για «παράνομες επιθέσεις» σε χώρους της «ευνομούμενα οργανωμένης κοινωνίας» μας, όπως σε Δικαστήρια-Νοσοκομεία - Πρεσβείες - Γραφεία της ΔΕΗ - Γραφεία Υπουργείων ή αερογραμμών.
Ομοίως λοιπόν η Δικαιοσύνη αποφασίζει να προστατέψει:
Κι αυτά είναι μόνο λίγα απ’ τα εκατοντάδες χιλιάδες παραδείγματα κατάφωρης αδικίας που μαστίζουν την καθημερινότητά μας. Τα βλέπουμε να εκτυλίσσονται γύρω μας - κοντά μας - σε απόσταση αναπνοής αλλά έχουμε «ευνουχιστεί» τίνι τρόπω και εκπαιδευτεί στο να κωφεύουμε σε εκκλήσεις βοήθειας. Διότι τι άλλο μπορεί να είναι η κάθε μία απ’ τις παραπάνω δημοσιοποιήσεις των ανθρώπων που απλώς τολμούν να αντιστέκονται με πράξεις ενάντια στον Ολοκληρωτισμό και δεν μένουν σε υπερφίαλα λόγια και αναρτήσεις ψευδοεπαναστατικής στάσης.
Έστω κι αν πρόκειται και για ψευδείς-ετεροκίνητες πληροφορίες περί της αντίστασης της Κας Μαργαρίτη, όπως έχει διαρρεύσει κατά καιρούς στο διαδίκτυο.
Κυρίως πρέπει να σταθούμε στο φαινόμενο της Αδικίας, όπως αυτή διαπράττεται και συγκαλύπτεται συνεχώς.
Η αδικία οφείλει να αντιμετωπίζεται απ’ τον Πολίτη με αντικειμενική οξύνοια. Δεν θα πρέπει να μας απασχολεί σε ποιους ιδεολογικούς κόλπους διαπράττεται αλλά το ότι πρόκειται για Αδικία. Μόνο τότε θα μπορούσε η Ανθρωπότητα να συντονιστεί με οριζόντιες διαχειριστικές διαδικασίες στο πρόταγμα του Δίκιου.
Μπορεί να «λυπόμαστε» την Κα Μαργαρίτη που υπομένει την πείνα έξω απ’ το Δικαστικό Μέγαρο. Μπορεί «να κοιτάζουμε με καχυποψία» την οργή των μελών της συλλογικότητας. Ίσως η πρώτη περίπτωση να μην μας ταρακουνά απ’ τη βολή μας, συνήθως οι άνθρωποι αρέσκονται να δείξουν συμπόνοια αλλά σπάνια θα σταθούν αρωγοί διακινδυνεύοντας τα κεκτημένα τους. Ίσως η δεύτερη με την εμπράγματη διεκδίκηση του δίκιου να μας καλεί σε αντίσταση με πράξεις. Κι εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αληθινό διακύβευμα και άσχετα αν θα πρέπει να ακολουθήσουμε τις επιταγές της εν λόγω οπτικής που προτάσσουν τα μέλη μιας συλλογικότητας.
Το διακύβευμα είναι πως δεν είμαστε έτοιμοι να διακινδυνεύσουμε το λιγοστό για να μαχηθούμε για αλλαγές στον Κόσμο. Θα «λυπηθούμε» για την καημένη Κα Μαργαρίτη αλλά θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε το σύστημα και να υποβοηθούμε τη διαπλοκή διεκπεραιώνοντας κατά γράμμα τη νομοτυπία που επιβάλλει η Οργάνωση της Δικτατορικής Δημοκρατίας.
Οι Υπάλληλοι θα ακολουθούν πιστά τις διευθετήσεις επειδή απλώς θα κάνουν τη δουλειά τους κι επειδή διαφορετικά θα «μείνουν στο δρόμο και δεν θα έχουν να φάνε».
Δεν αρκεί να ανυψώνουμε το εθνικό φρόνημα.
Δεν αρκεί να γράφουμε αυτά που όλοι θέλουν ν’ ακούσουν, επειδή στην ουσία το μόνο που καραδοκούμε είναι τα likes, πίσω απ’ τα οποία κρύβεται η θήρευση της αποδοχής που τόσο έχουμε ανάγκη στην εποχή της ψυχολογικής αναπηρίας.
Ίσως εν τέλει μόνο ο Άνεργος να είναι Ελεύθερος πραγματικά, αφού απαλλαγμένος ακόμη κι τις βασικές μέριμνες βιοπορισμού, αφού δεν ξεπουλιέται στο βωμό του χρήματος και της ανάγκης του…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Επέλεξα να κοινοποιήσω δύο «ατασθαλίες» της Δικαιοσύνης ενάντια σε ανθρώπους διαφορετικών πεποιθήσεων.
Η Κα Μαργαρίτη αποπέμφθηκε απ’ το Δικαστικό σώμα, όταν γνωστοποίησε την παράνομη διασπάθιση κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία λυμαίνονταν κρατικοί-παρακρατικοί φορείς. Επιπρόσθετα δεν δίστασε να αποκαλύψει παράνομες ενέργειες-ασέλγειες, που ξετυλίγονται στα «άδυτα» του Δικαστικού Μεγάρου Γρεβενών. Δικαστικοί και άλλοι μεσάζοντες, όπως καταγγέλλει βιάζουν - κακοποιούν - ασελγούν εις βάρος ανηλίκων. Η Δικαιοσύνη φόρεσε το προσωπείο της για μία ακόμη φορά και αντί να προσπαθήσει να εξιχνιάσει τις επαίσχυντες πράξεις προτίμησε να συγκαλύψει τους εκπροσώπους της. Είναι η γνωστή αντιστροφή της χρήσης του απορρήτου, όπως και στους Ιατρικούς Συλλόγους αλλά και στους Δικαστικούς, ένα συμπαγές στρώμα ανηθικότητας υποκλινόμενο σε μία Ομερτά εξυπηρέτησης των εμπλεκόμενων.
Η Κα Μαργαρίτη διανύει περίοδο απεργίας πείνας, ώστε να εισακουστούν-αντιμετωπιστούν οι ανομίες. Στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν διαχύθηκε ποτέ η πληροφορία για ευνόητους λόγους. Στις Απολυταρχικές Δημοκρατίες ποτίζουμε πάντα τους λαούς με το αφιόνι της παραπληροφόρησης, ώστε να συνεχίζουν να «προσκυνούν» lessciencesnobles, τα «ευγενή επαγγέλματα» στην ελληνική.
Τα τελευταία χρόνια διάφορες συλλογικότητες κάνουν την εμφάνισή τους ενδυόμενες το λογότυπο της Αναρχίας. Μία εξ αυτών και η συλλογικότητα Ρουβίκωνας, με τις πράξεις της οποίας έχουν σπαζοκεφαλιάσει πολλές φορές οι «Άρχοντες» του τόπου. Οι παρεμβάσεις της συλλογικότητας σε καίρια σημεία αποδυναμώνουν την προσπάθεια καταστολής και τρομολαγνείας που επιχειρείται απ’ τους φορείς της Εξουσίας. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα βρεθούν τα μέλη της για «παράνομες επιθέσεις» σε χώρους της «ευνομούμενα οργανωμένης κοινωνίας» μας, όπως σε Δικαστήρια-Νοσοκομεία - Πρεσβείες - Γραφεία της ΔΕΗ - Γραφεία Υπουργείων ή αερογραμμών.
Ομοίως λοιπόν η Δικαιοσύνη αποφασίζει να προστατέψει:
- Γιατρούς που χρηματίζονται
- Υπαλλήλους που προβαίνουν σε διακοπή ρεύματος από οικίες ανήμπορων και πένητων
- Σωματοφύλακες των υπογραφόντων τα Μνημόνια, τα οποία έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους
- Γραμματείς Πρεσβειών Χωρών, οι οποίες ευθύνονται για επανειλημμένα αιματοκυλίσματα ανά τον Πλανήτη
- Δικαστές που αθωώνουν βιαστές επειδή τυγχάνει να έχουν το αξίωμα του Στρατηγού
- Στρατοπεδάρχες στο Επιτελείο Αμύνης, θεσμός που ενισχύει τις εχθρότητες μεταξύ των λαών.
Κι αυτά είναι μόνο λίγα απ’ τα εκατοντάδες χιλιάδες παραδείγματα κατάφωρης αδικίας που μαστίζουν την καθημερινότητά μας. Τα βλέπουμε να εκτυλίσσονται γύρω μας - κοντά μας - σε απόσταση αναπνοής αλλά έχουμε «ευνουχιστεί» τίνι τρόπω και εκπαιδευτεί στο να κωφεύουμε σε εκκλήσεις βοήθειας. Διότι τι άλλο μπορεί να είναι η κάθε μία απ’ τις παραπάνω δημοσιοποιήσεις των ανθρώπων που απλώς τολμούν να αντιστέκονται με πράξεις ενάντια στον Ολοκληρωτισμό και δεν μένουν σε υπερφίαλα λόγια και αναρτήσεις ψευδοεπαναστατικής στάσης.
Έστω κι αν πρόκειται και για ψευδείς-ετεροκίνητες πληροφορίες περί της αντίστασης της Κας Μαργαρίτη, όπως έχει διαρρεύσει κατά καιρούς στο διαδίκτυο.
Κυρίως πρέπει να σταθούμε στο φαινόμενο της Αδικίας, όπως αυτή διαπράττεται και συγκαλύπτεται συνεχώς.
Η αδικία οφείλει να αντιμετωπίζεται απ’ τον Πολίτη με αντικειμενική οξύνοια. Δεν θα πρέπει να μας απασχολεί σε ποιους ιδεολογικούς κόλπους διαπράττεται αλλά το ότι πρόκειται για Αδικία. Μόνο τότε θα μπορούσε η Ανθρωπότητα να συντονιστεί με οριζόντιες διαχειριστικές διαδικασίες στο πρόταγμα του Δίκιου.
Μπορεί να «λυπόμαστε» την Κα Μαργαρίτη που υπομένει την πείνα έξω απ’ το Δικαστικό Μέγαρο. Μπορεί «να κοιτάζουμε με καχυποψία» την οργή των μελών της συλλογικότητας. Ίσως η πρώτη περίπτωση να μην μας ταρακουνά απ’ τη βολή μας, συνήθως οι άνθρωποι αρέσκονται να δείξουν συμπόνοια αλλά σπάνια θα σταθούν αρωγοί διακινδυνεύοντας τα κεκτημένα τους. Ίσως η δεύτερη με την εμπράγματη διεκδίκηση του δίκιου να μας καλεί σε αντίσταση με πράξεις. Κι εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αληθινό διακύβευμα και άσχετα αν θα πρέπει να ακολουθήσουμε τις επιταγές της εν λόγω οπτικής που προτάσσουν τα μέλη μιας συλλογικότητας.
Το διακύβευμα είναι πως δεν είμαστε έτοιμοι να διακινδυνεύσουμε το λιγοστό για να μαχηθούμε για αλλαγές στον Κόσμο. Θα «λυπηθούμε» για την καημένη Κα Μαργαρίτη αλλά θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε το σύστημα και να υποβοηθούμε τη διαπλοκή διεκπεραιώνοντας κατά γράμμα τη νομοτυπία που επιβάλλει η Οργάνωση της Δικτατορικής Δημοκρατίας.
Οι Υπάλληλοι θα ακολουθούν πιστά τις διευθετήσεις επειδή απλώς θα κάνουν τη δουλειά τους κι επειδή διαφορετικά θα «μείνουν στο δρόμο και δεν θα έχουν να φάνε».
Δεν αρκεί να ανυψώνουμε το εθνικό φρόνημα.
Δεν αρκεί να γράφουμε αυτά που όλοι θέλουν ν’ ακούσουν, επειδή στην ουσία το μόνο που καραδοκούμε είναι τα likes, πίσω απ’ τα οποία κρύβεται η θήρευση της αποδοχής που τόσο έχουμε ανάγκη στην εποχή της ψυχολογικής αναπηρίας.
Ίσως εν τέλει μόνο ο Άνεργος να είναι Ελεύθερος πραγματικά, αφού απαλλαγμένος ακόμη κι τις βασικές μέριμνες βιοπορισμού, αφού δεν ξεπουλιέται στο βωμό του χρήματος και της ανάγκης του…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου