Βασίλης Μακρίδης
► «Κατόπιν εορτής» θυμήθηκαν το Υπ.Εθ.Α. και ο «υπερμπατριώτης» υπουργός Πάνος ν' αλλάξουν τους κανόνες εμπλοκής στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο...
Εκτός εάν και πάλι λένε ψέματα (που προσωπικά δεν το αποκλείω) και στην περίπτωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών ΟΜΗΡΩΝ των Τούρκων έχει παιχτεί κάτι άλλο...
► Σύμφωνα με τις καινούργιες οδηγίες, διπλασιάζονται οι περιπολίες στην περιοχή του Έβρου και, πλέον, αντί των δύο ατόμων θα αποτελούνται από επτά ανά σημείο διασποράς.
► Την απορία που εξέφρασα και πριν από μερικές μέρες θα την εκφράσω και πάλι δημόσια: ΠΩΣ νοείται, το στρατιωτικό δόγμα της χώρας να είναι στραμμένο (και ορθά) προς Ανατολάς, δηλαδή προς την Τουρκία και μία ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ περίπολος αποτελείται από δύο, μόλις άτομα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΝΕΔΡΑ, αποτελούμενη από πολύ περισσότερα άτομα, τουλάχιστον 6 με 8...
► Από την προσωπική μου εμπειρία της στρατιωτικής θητείας όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά (Σάμος), αλλά και στα ελληνοαλβανικά σύνορα (Κόνιτσα), γνωρίζω τι εστί νυχτερινή ενέδρα. Και αν τα ελληνοαλβανικά σύνορα είναι, ευνόητα, κατά πολύ λιγότερο επικίνδυνα ως προς τον αμιγώς στρατιωτικό κίνδυνο, τα πολύ πιο επικίνδυνα ελληνοτουρκικά σύνορα θα έπρεπε να έχουν ΣΑΦΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΕΣ οδηγίες, ειδικά μάλιστα στο χερσαίο τους τμήμα (αφού στα νησιά υπάρχουν άλλοι, ιδιαίτεροι κανόνες, που υπαγορεύονται ακριβώς από την διαφορετική φύση των θαλάσσιων συνόρων).
► Οι περιπτώσεις, λοιπόν, για να ανακεφαλαιώσω, είναι δύο:
Ό.τι και από τα δύο να ισχύει, αποδεικνύεται περίτρανα και για πολλοστή φορά, ότι:
► Συνεπώς, μόνο μια πολιτική, τόσο εσωτερική, όσο και εξωτερική, της χώρας μας προσανατολισμένη στην άσκηση όλων των δικαιωμάτων εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας της και στην ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ από αυτές τις «λυκοσυμμαχίες» είναι εφικτό να την οδηγήσει στον δρόμο της ανάκαμψης, της ανάπτυξης και της βελτίωσης των συνθηκών ζωής των κατοίκων της.
► Αλλά, για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζονται και ΑΛΛΟΥ ΤΥΠΟΥ ηγεσίες και κυβέρνηση, που θα είναι προσανατολισμένες στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και όχι μιας χούφτας ντόπιων και πολύ περισσότερων ξένων ολιγαρχών και των (ξένων) πολιτικών ηγεσιών που εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους.
Το «πώς» και το «με ποιους», είναι χρέος όλων, όσων νοιάζονται πραγματικά γι' αυτόν τον τόπο, ο καθένας από το μετερίζι του, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να το συζητήσουν διεξοδικά. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ!!!
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
► «Κατόπιν εορτής» θυμήθηκαν το Υπ.Εθ.Α. και ο «υπερμπατριώτης» υπουργός Πάνος ν' αλλάξουν τους κανόνες εμπλοκής στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο...
Εκτός εάν και πάλι λένε ψέματα (που προσωπικά δεν το αποκλείω) και στην περίπτωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών ΟΜΗΡΩΝ των Τούρκων έχει παιχτεί κάτι άλλο...
► Σύμφωνα με τις καινούργιες οδηγίες, διπλασιάζονται οι περιπολίες στην περιοχή του Έβρου και, πλέον, αντί των δύο ατόμων θα αποτελούνται από επτά ανά σημείο διασποράς.
► Την απορία που εξέφρασα και πριν από μερικές μέρες θα την εκφράσω και πάλι δημόσια: ΠΩΣ νοείται, το στρατιωτικό δόγμα της χώρας να είναι στραμμένο (και ορθά) προς Ανατολάς, δηλαδή προς την Τουρκία και μία ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ περίπολος αποτελείται από δύο, μόλις άτομα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΝΕΔΡΑ, αποτελούμενη από πολύ περισσότερα άτομα, τουλάχιστον 6 με 8...
► Από την προσωπική μου εμπειρία της στρατιωτικής θητείας όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά (Σάμος), αλλά και στα ελληνοαλβανικά σύνορα (Κόνιτσα), γνωρίζω τι εστί νυχτερινή ενέδρα. Και αν τα ελληνοαλβανικά σύνορα είναι, ευνόητα, κατά πολύ λιγότερο επικίνδυνα ως προς τον αμιγώς στρατιωτικό κίνδυνο, τα πολύ πιο επικίνδυνα ελληνοτουρκικά σύνορα θα έπρεπε να έχουν ΣΑΦΩΣ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΕΣ οδηγίες, ειδικά μάλιστα στο χερσαίο τους τμήμα (αφού στα νησιά υπάρχουν άλλοι, ιδιαίτεροι κανόνες, που υπαγορεύονται ακριβώς από την διαφορετική φύση των θαλάσσιων συνόρων).
► Οι περιπτώσεις, λοιπόν, για να ανακεφαλαιώσω, είναι δύο:
- ή τα τελευταία «χ» χρόνια οι πολιτικές ηγεσίες του Υπ.Εθ.Α. και η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία είχαν φορτώσει την φύλαξη των ελληνοτουρκικών συνόρων «στον κόκκορα» ή, έστω, στον «αυτόματο πιλότο»,
- ή στην περίπτωση του επεισοδίου με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς έχει παιχτεί ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ και οι δύο νεαροί Έλληνες αποτελούν τα ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ ΘΥΜΑΤΑ κάποιων σχεδιασμών «άνωθεν» (έως... «ΠΟΛΥ άνωθεν»).
Ό.τι και από τα δύο να ισχύει, αποδεικνύεται περίτρανα και για πολλοστή φορά, ότι:
- Οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και χρόνια βαίνουν σε μία κατεύθυνση ολοένα και πιο ενδοτική και χαριστική, ως προς τις δικαιοδοσίες και την αυτονομία στην λήψη αποφάσεων του ελληνικού κράτους και
- Η συμμετοχή της χώρας μας σε υπερεθνικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ (για διαφορετικούς, εν μέρει, λόγους), όχι μόνο δεν της παρέχει κανενός είδους ασφάλεια από εξωτερικούς κινδύνους, αλλά τις προσθέτει και νέους και μάλιστα από το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ των «συμμαχιών».
► Συνεπώς, μόνο μια πολιτική, τόσο εσωτερική, όσο και εξωτερική, της χώρας μας προσανατολισμένη στην άσκηση όλων των δικαιωμάτων εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας της και στην ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ από αυτές τις «λυκοσυμμαχίες» είναι εφικτό να την οδηγήσει στον δρόμο της ανάκαμψης, της ανάπτυξης και της βελτίωσης των συνθηκών ζωής των κατοίκων της.
► Αλλά, για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζονται και ΑΛΛΟΥ ΤΥΠΟΥ ηγεσίες και κυβέρνηση, που θα είναι προσανατολισμένες στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και όχι μιας χούφτας ντόπιων και πολύ περισσότερων ξένων ολιγαρχών και των (ξένων) πολιτικών ηγεσιών που εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους.
Το «πώς» και το «με ποιους», είναι χρέος όλων, όσων νοιάζονται πραγματικά γι' αυτόν τον τόπο, ο καθένας από το μετερίζι του, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να το συζητήσουν διεξοδικά. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ!!!
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου