Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Με λαϊκισμούς περί «γραβάτας» βαριέμαι ν’ ασχοληθώ!Άλλωστε δεν μου αρέσουν οι άνδρες που τη φορούν, είναι θέμα προτίμησης! Και για να μην παρεξηγηθεί η επιλογή της φωτογραφίας, προλαμβάνω διαβεβαιώνοντας πως ούτε το κοστουμάκι μου αρέσει, κρύβει περισσότερη υποκρισία απ’ την ούτως ή άλλως περιρρέουσα στην ατμόσφαιρα.
Την Παρασκευή 22 Ιουνίου επισκέφτηκε ο κύριος Μπαλτάς Αριστείδης την Ξάνθη. Συγκεκριμένα ήταν προσκεκλημένος στο Στέκι Πολιτικής και Πολιτισμού Kalderen. Στο πάνελ ο κύριος Μπαλτάς κι ένας φοιτητής σε ρόλο συντονιστή. Το κοινό αποτελούταν από:
Η παρουσίαση εδραζόταν σε μία άκρως θεωρητική προσέγγιση της κατάστασης, στην οποία έχει περιέλθει η Χώρα και ειδικότερα οι Πολίτες. Ένα κλίμα χαρωπό, το οποίο περιστρεφόταν αφ’ ενός γύρω από ανεφάρμοστες ανακυκλώσεις, οι οποίες ασελγούν στη Σκέψη του Μαρξ δια της μη συντελέσεώς της και αφ’ ετέρου γύρω απ’ την περίσκεψη του επόμενου βήματος προς επίρρωση της παράταξης!
Να διασαφηνίσω πως δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, αν-Αρχής διαθέσεως γαρ και χωρίς να έχω οργανωθεί ούτε καν σε αναρχική συλλογικότητα!Πολλάκις παρακολουθώ ομιλίες-κείμενα-αναρτήσεις Θνητών, που διετέλεσαν έγκριτο αξίωμα ή ασχολούνται με συγγραφή πονημάτων. Από απλή περιέργεια δεν θα έλεγα. Από επιμονή αποκαθήλωσης κι αποδόμησης της επίπλαστης εικόνας τους, που κατά καιρούς μας ταΐζουν, χωρίς να δύνανται στο ελάχιστο να στηρίξουν με τον τρόπο ζωής τους. Έτσι βρέθηκα ως ακροάτρια στην εν λόγω μάζωξη.
Κανένα ερώτημά μου δεν απαντήθηκε σχετικά:
Τα ήξεις-αφήξεις μιας γενικόλογης παραφιλολογίας που καθιστά την κάθε αδύναμη ομάδα της Κοινωνικής πυραμίδας στη θέση του αχθοφόρου ιδεολογιών ή συμφερόντων άλλων. Λόγια που δεν μπορούν να στηριχτούν απ’ την εν γένει στάση και δεν υπάρχει χειρότερο απ’ το αμήχανο βλέμμα. Αυτό που αποφεύγει να σε κοιτάξει ευθέως, επειδή του θυμίζεις την παρέκκλιση απ’ τα όσα αποστήθισε στους τεράστιους τόμους της Θεωρίας, τα όσα προπαγάνδισε στο βήμα της δημαγωγίας, επειδή συνδαυλίζεις τις ενοχές του, αφού σε έχει ξεπουλήσει.
Όταν δε διασαφήνισα πως είμαι άκρως πολιτικοποιημένο ον αλλά ουχί κομματικοποιημένο, πασιφανής η δυσπιστία στην ομήγυρη. Με θεώρησαν προβοκατόρισσα! Ο καθένας που μπορεί να διατυπώσει με το θάρρος της γνώμης του τη δυσαρέσκεια κι ευθέως καίριες ερωτήσεις, που χρήζουν επιτακτικά απαντήσεων, επιτελεί «προβοκάτσια» σε στημένες εκδηλώσεις, οι οποίες αποσκοπούν στον εξωραϊσμό πεπραγμένων των ιθυνόντων!
Το πλέον σοβαρό που θίχτηκε είναι η άνοδος των φασιστικών μορφωμάτων, ακροθιγώς ωστόσο. Μια ωραιολογία αφοριστική χωρίς την παραμικρή ένδειξη ανάληψης ευθύνης στο δια ταύτα.
Μετά τους δύο αιματηρούς Παγκόσμιους Πολέμους η Ευρωπαϊκή Ήπειρος αναδύεται ιδιαίτερα κλονισμένη για να αντιμετωπίσει τον Ορίζοντα διττής απειλής που εκτεινόταν μπροστά της:
Στις ΗΠΑ το χωνευτήρι εθνοτήτων επιτεύχθη δια ροπάλου τίνι τρόπω, αφού οι γηγενείς εξοντώθηκαν απ’ τους εισβολείς αποικιοκράτες και κατ’ εφαπτομένη δημιουργήθηκε ένα λευκό χαρτί πάνω στο οποίο άρχισαν να προσαρτώνται διάφορες φυλές. Η συνύπαρξη δηλώνει το κάτοπτρο του Φαίνεσθαι στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και του Είναι στο Μπρόνξ και στο Χάρλεμ αλλά παρ’ όλα αυτά οι Αμερικανοί μάχονται για τον συνταγματικά κατοχυρωμένο σοβινισμό τους στήνοντας ένα μέτωπο αρραγές ενάντια στον υπόλοιπο Κόσμο.
Αποφασίζοντας να προβεί σε σύμπηξη των εθνών-κρατών της η Γηραιά Αλβιόνα, τα οποία αναφαίνονται έκαστο ως μια οργανωμένη μονάδα, που δραστηριοποιείται σε συγκεκριμένο γεωγραφικό πλαίσιο και οι άνθρωποι αναπτύσσουν ιδιαίτερες αντιστοιχίες ιστορικές-πολιτισμικές-κοινωνικές-οικονομικές-πολιτικές και κατ’ επέκταση οριοθετεί τα σύνορά του και στήνει μηχανισμό εγγύησής τους, Τελωνεία-Συνοριακοί Φύλακες-Γραφεία διαχείρισης αλλοδαπών, στην ουσία προσδένει παρόμοια όσον αφορά την πολιτισμική ρητορική τους διαμερίσματα αλλά ανομοιογενείς ψηφίδες όσον αφορά στην οικονομική δυναμική τους.
Στην ενοποιητική προσπάθεια στο έδαφος της Ευρώπης τα κράτη-μέλη δεν προσήλθαν κατεστραμμένα αλλά με μνήμες παρ’ όλο που εκχώρησαν εκουσίως μέρος της κυριαρχίας τους. Συνεπώς η επιδίωξη της παραγραφής των ιδιαιτεροτήτων τους προς όφελος μιας υπέρ-εθνικής οντότητας προσκρούει αφ’ ενός σε αντιδράσεις εκ των εθνικών Ιδεολογιών ανασκαλεύοντας στην ουσία αλυτρωτικές διαθέσεις και υποβόσκοντα φασιστικά έκτροπα, ανοίγει διάπλατα την πόρτα στο ΝΑΤΟ αφ’ ετέρου, το οποίο μετά τη λήξη του Ψυχρού Κλίματος έχασε τον προορισμό-σκοπό του και βρίσκεται σε αναζήτηση ιδεώδους!!
Συν τω χρόνω και με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας ως Νομικό-Θεσμικό υπόστρωμα, που μειώνει τη βαρύτητα ψήφου των συνιστωσών της Ευρωπαϊκής συνισταμένης δίνοντας το προβάδισμα στην «ειδική πλειοψηφία», ο Γάλλο-Γερμανικός Άξονας επιχειρεί άμεση αλλοτρίωση των υπολοίπων μοχλών της ατμομηχανής, πράγμα που επιτείνει τον φόβο της κάθε επιμέρους οντότητας, της οποίας τα αντανακλαστικά οδηγούν σε εσωστρεφή εθνοκεντρισμό.
Με τον διαμελισμό δε της Γιουγκοσλαβίας και την προτεταμένη ομπρέλα του ΝΑΤΟ για όλους τους πιστούς σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης. Όλες οι χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ έτρεφαν μίσος τόσο για τη Ρωσία όσο και για τη Γερμανία, ώστε η φορεσιά του νατοϊκού μανδύα να τους έρχεται πιο ανάλαφρη.
Με την Αγγλία σε ρόλο σπιούνου ως ορντινάντσα των ΗΠΑ, αφού εξ’ αρχής ούτε στην Νομισματική Ένωση δέχτηκε να μπει και την από απόσταση πολιτικό-κοινωνική θέση της στην στρογγυλή τράπεζα απέσυρε μπροστά στους επικίνδυνους τριγμούς της Ενοποίησης με το πρόσφατο Brexit. Η ένταξή της ερείδεται μόνο στη γεωπολιτική ανάγκη και εποφθαλμιά τα οφέλη μιας Ενιαίας Αγοράς παρά εγκύπτει στην ομοφωνία των μελών και τον πολιτικό απογαλακτισμό της Ευρώπης απ’ την Αμερικανική ετεροκατεύθυνση.
Με τη Γερμανία ως ηγέτιδα στα εσωτερικά της ΕΕ, χρειώδης τακτική και για την ανάρρησή της στο διεθνές παλκοσένικο, και σ’ αυτό το σημείο δόκιμη κρίνεται η αναφορά στην επιμονή της να διαφεντεύει τα υπόλοιπα μέλη με την επιβολή του ευρώ, διότι σε περίπτωση αποκόλλησης των χωρών με φτηνό νόμισμα απ’ την ΟΝΕ θα πληττόταν άμεσα η οικονομία της, αφού το μάρκο ως το πλέον σκληρό σε επίπεδο ευρωπαϊκό θα είχε υπερβολική ζήτηση.
Με τη Γαλλία να στέλνει μία ηχηρή απόρριψη του ευρωσυντάγματος ως ευρύτερη δυσαρέσκεια στα τεκταινόμενα αλλά εκ των υστέρων να ακολουθεί τη Γερμανία ως δορυφόρος τροχοπέδης στην επίπλαστη ισοτιμία και κατ’ εφαπτομένη ψευδεπίγραφη Ομοσπονδιοποίηση. Επονείδιστη η συμπεριφορά του Μακρόν προς δεκαπεντάχρονο μαθητή, τον οποίο κακοποιεί με λεκτικούς τραμπουκισμούς του τύπου «πάρε πτυχίο, βρες δουλειά, ώστε να τρέφεσαι μόνος σου και μετά κάνεις επανάσταση». Ας μας διασαφηνίσει το Στέλεχος Εταιρειοκρατίας, Monsieur Μακρόν, διότι περί αυτού πρόκειται:
Η Ευρώπη παραμένει εν συνόλω μεν μία προέκταση πολιτικοστρατιωτική των ΗΠΑ χωρίς Εξωτερική Πολιτική, επιμεριστικά δε ένα αποικιοκρατικό μωσαϊκό με τους ιμπεριαλιστικούς τακτικισμούς να επιβάλλονται απ’ τους Ισχυρούς στους αδύναμους κρίκους, ό,τι έπρεπε για την παγίωση του Νεοφιλελευθερισμού.
Η Ευρώπη στρέφει την ακίδα της πυξίδας της προς τον Πολίτη του Κόσμου, ο οποίος ωστόσο επαμφοτερίζει ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό διττής αποτύπωσης με άτομα Α’ και Β’ κατηγορίας και στην εξοχότητα της πραγματιστικής λειτουργίας του κράτους-έθνους ως αδιάλλακτη αυστηρότητα ιεραρχίας και όχι ως αναγνώριση διαφορετικής κουλτούρας.
Η γεωπολιτική θέση μιας χώρας, η οποία συνιστά σταυροδρόμι πολλών Ηπείρων, χάνει μέρος των επιλογών της ακούσια. Με την εισαγωγή της στην ΕΕ νομίζει πως γλυτώνει απ’ τις πολεμικές βλέψεις των όμορων για το σαρκίο της αλλά τίποτα δεν διασφαλίζει την εξέλιξή της, όπως φάνηκε στην πορεία. Συνιστά πεδίο βολής ιδιαίτερα μετά το 2009 με την Κρίση χρέους να της χρωστά αναγωγή σε πειραματόζωο, αφού το όλο εγχείρημα τελείται προς παραδειγματισμό για τα υπόλοιπα μέλη. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι δεν τολμούν να ασκήσουν ποτέ βέτο, αδιάβλητο δικαίωμα κάθε κράτους-μέλους σε παρεκκλίσεις σκοπιμότητας εκ μέρους των Ισχυρών, οι οποίοι χρησιμοποιούν την κατ’ επίφαση συλλογικότητα προς επίρρωση ίδιων συμφερόντων. Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο την παράκαμψη χρήσης ευρωομόλογου, τακτική η οποία θα προστάτευε τις αδύναμες χώρες από τα αδηφάγα νύχια των Οίκων Αξιολόγησης, οι οποίοι μόνο παιχνίδια κερδοσκοπίας εξυπηρετούν. Οι κραταιές βιομηχανικά Δυνάμεις μετέφεραν το πλαίσιο παραγωγής τους εκτός ευρωπαϊκού εδάφους θηρεύοντας φθηνό εργατικό κόστος, συρρικώνοντας την εργασιακή αξία σε παγκόσμιο βεληνεκές, στρατολογώντας Πολιτικά πρόσωπα ως εκφραστές-θεσμοθέτες των συμφερόντων τους, ακυρώνοντας τη Δημοκρατία.
Και μετά λύπης διαπιστώνεται πάντα η διαχρονική ρήση του Λένιν: «Ο εργάτης δεν έχει τη θεωρητική ικανότητα ιδεολογικού σχεδιασμού, απλώς γνωρίζει την αδικία μέσα απ΄ τις εργασιακές σχέσεις. Με τον Σοσιαλισμό βρέθηκε να αποκτά ηγέτη τους σοσιαλιστές διανοούμενους, εκ των οποίων ξεπήδησαν αρχηγοί της εργατιάς συμμεριζόμενοι τα δικαιώματά της χωρίς να ανήκουν ωστόσο ταξικά στους κόλπους της!» Η ίδια εξόφθαλμη αντινομία μπορεί να ανιχνευτεί όσον αφορά στη θέση του Μετανάστη-του Πρόσφυγα και πλείστων άλλων περιθωριοποιημένων κοινωνικών μερίδων, παραγκωνισμένων εννοώντας όσον αφορά στην αδιαφορία περί της μειονεκτικής θέσεώς τους, την οποία συγκεκριμένες δομές επιβάλλουν και νομολογίες.
Ισότιμη Ένωση, όπως και Ισότιμη Κοινωνία, δεν σημαίνει υποδούλωση μερικών μελών στα πόδια άλλων αλλά αλληλέγγυα δραστηριοποίηση σε περίπτωση που κάποιος αδύναμος κρίκος πλήττεται από έξω-ευρωπαϊκές Δυνάμεις, πράγμα βέβαια που δεν έγινε στο ελάχιστο, όπως ευαγγελιζόταν.
Η Ελλάδα χωρίς βιομηχανικό υπόβαθρο εμφανίζεται σαν παραπληρωματικός διάκοσμος στην Οικονομία, της οποίας τα ηνία κινεί η Γερμανία, η οποία προέβη σε ανήθικη ανταλλαγή της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ έναντι απάλειψηςτων πολεμικών αποζημιώσεων δια των πολιτικών ανδρείκελων της ημεδαπής. Επιπροσθέτως η ίδια η Γερμανία αρνήθηκε την έκδοση ευρωομόλογου, το οποίο θα λειτουργούσε σαν δανειακή σκέπη στις χώρες με προβλήματα δια χαμηλών και διαχειρίσιμων επιτοκίων εντείνοντας την ανισόπεδη ανάπτυξη απ’ τη μία εντός των τειχών και οξύνοντας την ανασφάλεια πιστοληπτικής ικανότητας εκτός των τειχών. Σαφέστατα οι Βάρβαροι δεν έχουν σύνορα μήτε εθνικότητα. Η κερδοθηρία των Διοδίων επαφέθηκε σε εγχώριο στίγμα με τον Μπόμπολα στις επάλξεις, των λιμανιών σε Κινεζικό στίγμα, το Ελληνικό σε ημεδαπά συμφέροντα του Λάτση που ως πλοιοκτήτης διατηρεί στην αφάνεια τους καρπούς που δρέπει, οι Τράπεζες επιδοτούνται απ’ τον κρατικό κορβανά κατά παράβαση και πολλά άλλα ευτράπελα ή τραγελαφικά ή δυσοίωνα.
Καμία Κυβέρνηση, είτε δεξιόστροφη, είτε τεχνοκρατική, είτε αριστερόστροφη
Η Γερμανία γιατί να αποχωρήσει από μία Ευρώπη καθ’ όλα φίλα προσκείμενη στα οφέλη της;;
Ποια η διαφορά του Μνημονιακού Ολοκληρωτισμού πέραν του Ιδεολογικού προσήμου, το οποίο ετικετοποιεί ενίοτε και κατά το δοκούν την αυταρχική νοοτροπία, στην οποία εμφιλοχωρεί το δόγμα διάσωσης αλλά στην ουσία συγκεκριμενοποιεί τη λιτότητα και αοριστικοποιεί την τοκογλυφία;;
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ καταδεικνύουν τη Μνημονιακή πολιτική, είτε αυτή υπεγράφη από δεξιόστροφη Δικτατορία είτε από αριστερόστροφη Ξενοδουλεία. «Με βάση τα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2017, o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται στο 34,8% (3.701.800 άτομα) του πληθυσμού της Χώρας. Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (38,6%). Το ποσοστό του πληθυσμού που δεν βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και διαβιεί σε νοικοκυριά χωρίς υλική στέρηση αλλά με χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 4,2%.»
Να τονίσω πως ανήκω στο 34,8% του πληθυσμού.
Οι μόνιμα άνεργοι που βλέπουν τη ζωή τους να καταργείται για ποιον λόγο να μην στραφούν μέσα στην απελπισία τους στην «Τάξη και ασφάλεια» που πρεσβεύει ο μαζοχιστικός χαρακτήρας της Φασιστικής Ιδεολογίας, η οποία καπηλεύεται ιδεώδη ισονομίας προς απρόσκοπτη ανέλιξή της στην Εξουσία και εκτονώνει το αίσθημα του Φόβου δια μέσω απερίσπαστης επιθετικότητας κατά πάσας απειλής;; και τη στιγμή που Παιδεία δεν υφίσταται παρά μόνο Εκπαίδευση!!
Οι δεξιές παρατάξεις έχουν βοηθήσει υπέρ το δέον στη συντήρηση των φασιστικών σπάργανων, όπως έχει αναλυθεί σε προηγούμενο κείμενο. Η εισαγωγή του μορφώματος ωστόσο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή των Ελλήνων έχει σαφή ημερομηνία, η οποία συμπλέει με την έναρξη της οικονομικής δυσπραγίαςκαι αξιοσημείωτο το γεγονός πως καταφέρνει να διατηρεί τα ποσοστά της σε περιόδους δεξιόστροφων-τεχνοκρατικών-αριστερόστροφων κυβερνήσεων, ως σταθερό παρακρατικό υποζύγιο. Και να μην ξεχνάμε πως ο Φύσσας δολοφονείται επί Σαμαρά, τουτέστιν Δεξιάς διακυβέρνησης, αλλά ο δολοφόνος του Ρουπακιάς αποφυλακίζεται επί Τσίπρα, τουτέστιν Αριστερής διακυβέρνησης!
Η Κοινωνία συνιστά μία σιδερόφραχτη οργουελική μονάδα εκπαίδευσης, μέσα στην οποία γαλουχείται το άτομο, ώστε να νιώθει τα κοινά χαρακτηριστικά του στην αιματολογική συγγένεια-στις παραδόσεις-στα έθιμα, εξ ου και η συσπείρωσή του προς διεκδίκηση χωρικών προσδιορισμών και εδαφικής κυριαρχίας τη στιγμή που παραιτείται από κεφαλαιώδους σημασίας δικαιώματα-ελευθερίες του. Συνεπώς η κυοφορία ιδεοληψιών Ηγετικότητας-Αυθεντικής Υπεροχής βρίσκει προσφορότητα σε μία στείρα συναδέλφωση, η οποία υποβαστάζει τα Ιερατεία θρησκειών-δογματισμών-νεοφιλελεύθερης εμπορευματοποίησης αλλά υποβαστάζεται απ’ τη σύγκρουση των εθνών, τη στιγμή που θα έπρεπε να ομιλούμε για καθαρά θέμα ταξικής διαστρωμάτωσης υπό αυτά τα δεδομένα, διότι αν ένα άτομο γεννήθηκε σε μία χώρα θέλει να παραμείνει στη «γωνιά» του, που έλεγαν και οι παλιοί, ανακυκλώνοντας τις συνήθειές του και αυτό είναι απολύτως σεβαστό για όλους αλλά ο εργάτης με τον επιχειρηματία της ίδιας καταγωγής-προελεύσεως δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον ή πρόταγμα.
Ένας Κόσμος χωρίς σύνορα με την έννοια της ατομικής απελευθέρωσης από παρωπιδικά κατάλοιπα είναι Όραμα του Ανθρώπου αλλά μία Αγορά διάπλατη στην αρπακτική παγκοσμιοποίηση αποτελεί μια νέου τύπου αποικιοκρατική Απολυταρχία, κι εδώ ακριβώς έγκειται η ειδοποιός διαφορά ως διακύβευμα, κάτι που επιχειρεί και το ΝΑΤΟ με τον διαμελισμό των Βαλκανίων.
Ενώ λοιπόν ξεκινούν οι άνθρωποι σε πλαίσιο ελευθερίας με διάθεση να εκδηλώσουν την καθόλου κατακριτέα αγάπη για τον τόπο όπου μεγάλωσαν και τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστράφηκαν, πράγμα που θα βοηθούσε τις διεθνιστικές ή αεθνικές συναλλαγές, σε πλαίσιο εκφοβισμού καταλήγουν σαν την τρομαγμένη σκύλα που φυλάει τα κουτάβια της κι επιτίθεται σε όποιον περαστικό, διαδικασία ευεπίφορη για την ανεξέλεγκτη κυοφορία των Χρυσών Αυγών.
Σίγουρα ο Κύριος Αριστείδης Μπαλτάς, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας ή οι βουλευτές στο πολιτικό αξίωμα, γνωρίζουν πολύ καλύτερα από μία άσημη γράφουσα σαν κι εμένα την ως άνω συνειρμική μου ανάλυση.
Η Κυβέρνηση Τσίπρα έχει τεράστια ιστορική ευθύνη τόσο για την διατήρηση-απήχηση των ναζιστικών-φασιστικών αφηγημάτων όσο και για την καταβαράθρωση της Αριστερής ιδεολογίας, της οποίας δεν αντικαθρέφτισε στο ελάχιστο καμία Αξία Ανθρωπισμού.
Ας μας απαντήσουν ευθέως και όχι παρακαλώ δια τεθλασμένων υπαινιγμών-υπεκφυγών για ποιους λόγους δημαγώγησαν για την Εξουσία τη στιγμή που είχαν επίγνωση της νεοφιλελεύθερης γκιλοτίνας, στην οποία μας οδηγούσαν.
Εκτός κι αν πρόκειται για απλούς αλλά επαίσχυντους ελιγμούς οικοδόμησης καριέρας πάνω σε ιδεολογικό υπόβαθρο, το οποίο εμφανίζεται άκρως δελεαστικό με τον αριθμό πλαισίου του αλλά ανεφάρμοστο και μη υλοποιήσιμο στους συσχετισμούς κοινωνικού-πολιτικού-οικονομικού ανταγωνισμού.
Καλύτερα Μονάχη στο ποτάμι…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Με λαϊκισμούς περί «γραβάτας» βαριέμαι ν’ ασχοληθώ!Άλλωστε δεν μου αρέσουν οι άνδρες που τη φορούν, είναι θέμα προτίμησης! Και για να μην παρεξηγηθεί η επιλογή της φωτογραφίας, προλαμβάνω διαβεβαιώνοντας πως ούτε το κοστουμάκι μου αρέσει, κρύβει περισσότερη υποκρισία απ’ την ούτως ή άλλως περιρρέουσα στην ατμόσφαιρα.
Την Παρασκευή 22 Ιουνίου επισκέφτηκε ο κύριος Μπαλτάς Αριστείδης την Ξάνθη. Συγκεκριμένα ήταν προσκεκλημένος στο Στέκι Πολιτικής και Πολιτισμού Kalderen. Στο πάνελ ο κύριος Μπαλτάς κι ένας φοιτητής σε ρόλο συντονιστή. Το κοινό αποτελούταν από:
- ολίγους Συνταξιούχους Πανεπιστημιακούς του Δημοκριτείου. Χρήση του όρου «Λαός» από Συντεχνίες, οι οποίες συνετέλεσαν στην εισβολή των Βαρβάρων με εκνευρίζουν. Κι επειδή μου αρέσει να παρακολουθώ διαλέξεις Ακαδημαϊκών, ελάχιστους εκτιμώ. Θα μου πείτε και ποιος νοιάζεται για τη δική μου γνώμη!
- καμιά δεκαριά Φοιτητές. Νίπτω τας χείρας μου για τη δυσκαμψία που παρουσιάζει η κατανόησή μου μπροστά στην κομματολαγνεία από αυριανούς άνεργους-μετανάστες!
Η παρουσίαση εδραζόταν σε μία άκρως θεωρητική προσέγγιση της κατάστασης, στην οποία έχει περιέλθει η Χώρα και ειδικότερα οι Πολίτες. Ένα κλίμα χαρωπό, το οποίο περιστρεφόταν αφ’ ενός γύρω από ανεφάρμοστες ανακυκλώσεις, οι οποίες ασελγούν στη Σκέψη του Μαρξ δια της μη συντελέσεώς της και αφ’ ετέρου γύρω απ’ την περίσκεψη του επόμενου βήματος προς επίρρωση της παράταξης!
Να διασαφηνίσω πως δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, αν-Αρχής διαθέσεως γαρ και χωρίς να έχω οργανωθεί ούτε καν σε αναρχική συλλογικότητα!Πολλάκις παρακολουθώ ομιλίες-κείμενα-αναρτήσεις Θνητών, που διετέλεσαν έγκριτο αξίωμα ή ασχολούνται με συγγραφή πονημάτων. Από απλή περιέργεια δεν θα έλεγα. Από επιμονή αποκαθήλωσης κι αποδόμησης της επίπλαστης εικόνας τους, που κατά καιρούς μας ταΐζουν, χωρίς να δύνανται στο ελάχιστο να στηρίξουν με τον τρόπο ζωής τους. Έτσι βρέθηκα ως ακροάτρια στην εν λόγω μάζωξη.
Κανένα ερώτημά μου δεν απαντήθηκε σχετικά:
- με την περικοπή κατώτατου βοηθήματος ένταξης του ανέργου, την εποχή που η εκτόξευση του δείκτη ανεργίας έχει στοχεύσει το κόκκινο. Το κόκκινο είναι βέβαια και το χρώμα του πάθους, ίσως κάπου να μπερδεύομαι!
- με την μεταλλαγή του περιβόητου ΌΧΙ σε ΝΑΙ. Τρία γράμματα σαφώς έκαστο, δεν θέλει πολύ να λαθέψει ο ρους!
- με την διαφορά ανάμεσα στη δεξιόστροφη και στην αριστερόστροφη υποταγή στον Μνημονιακό Ολοκληρωτισμό.
- με την παράκαμψη της πιθανότητας επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, διότι, κατά την απάντηση, η υποτίμηση θα μας οδηγούσε σε υποδούλωση!! στα ξένα κεφάλαια που θα είχαν τη σιγουριά του σκληρού νομίσματος.
- με την αποτυχία Ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης
- με την πιθανότητα διαμελισμού της Ευρώπης στο εγγύς μέλλονκαι τις συνέπειες που θα απορρεύσουν.
- οι ονομασίες και η Εκκλησία
Τα ήξεις-αφήξεις μιας γενικόλογης παραφιλολογίας που καθιστά την κάθε αδύναμη ομάδα της Κοινωνικής πυραμίδας στη θέση του αχθοφόρου ιδεολογιών ή συμφερόντων άλλων. Λόγια που δεν μπορούν να στηριχτούν απ’ την εν γένει στάση και δεν υπάρχει χειρότερο απ’ το αμήχανο βλέμμα. Αυτό που αποφεύγει να σε κοιτάξει ευθέως, επειδή του θυμίζεις την παρέκκλιση απ’ τα όσα αποστήθισε στους τεράστιους τόμους της Θεωρίας, τα όσα προπαγάνδισε στο βήμα της δημαγωγίας, επειδή συνδαυλίζεις τις ενοχές του, αφού σε έχει ξεπουλήσει.
Όταν δε διασαφήνισα πως είμαι άκρως πολιτικοποιημένο ον αλλά ουχί κομματικοποιημένο, πασιφανής η δυσπιστία στην ομήγυρη. Με θεώρησαν προβοκατόρισσα! Ο καθένας που μπορεί να διατυπώσει με το θάρρος της γνώμης του τη δυσαρέσκεια κι ευθέως καίριες ερωτήσεις, που χρήζουν επιτακτικά απαντήσεων, επιτελεί «προβοκάτσια» σε στημένες εκδηλώσεις, οι οποίες αποσκοπούν στον εξωραϊσμό πεπραγμένων των ιθυνόντων!
Το πλέον σοβαρό που θίχτηκε είναι η άνοδος των φασιστικών μορφωμάτων, ακροθιγώς ωστόσο. Μια ωραιολογία αφοριστική χωρίς την παραμικρή ένδειξη ανάληψης ευθύνης στο δια ταύτα.
Στο δια ταύτα περί Ευρώπης…
Μετά τους δύο αιματηρούς Παγκόσμιους Πολέμους η Ευρωπαϊκή Ήπειρος αναδύεται ιδιαίτερα κλονισμένη για να αντιμετωπίσει τον Ορίζοντα διττής απειλής που εκτεινόταν μπροστά της:
- η καλπάζουσα οικονομική-πολιτική άνοδος εξ ανατολάς, Ιαπωνία-Κίνα-Ινδία και οι μικρότερης εμβέλειας δυνάμεις.
- οι βλέψεις Παγκόσμιας Ηγεμονίας εκ δυσμάς, ΗΠΑ.
Στις ΗΠΑ το χωνευτήρι εθνοτήτων επιτεύχθη δια ροπάλου τίνι τρόπω, αφού οι γηγενείς εξοντώθηκαν απ’ τους εισβολείς αποικιοκράτες και κατ’ εφαπτομένη δημιουργήθηκε ένα λευκό χαρτί πάνω στο οποίο άρχισαν να προσαρτώνται διάφορες φυλές. Η συνύπαρξη δηλώνει το κάτοπτρο του Φαίνεσθαι στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και του Είναι στο Μπρόνξ και στο Χάρλεμ αλλά παρ’ όλα αυτά οι Αμερικανοί μάχονται για τον συνταγματικά κατοχυρωμένο σοβινισμό τους στήνοντας ένα μέτωπο αρραγές ενάντια στον υπόλοιπο Κόσμο.
Αποφασίζοντας να προβεί σε σύμπηξη των εθνών-κρατών της η Γηραιά Αλβιόνα, τα οποία αναφαίνονται έκαστο ως μια οργανωμένη μονάδα, που δραστηριοποιείται σε συγκεκριμένο γεωγραφικό πλαίσιο και οι άνθρωποι αναπτύσσουν ιδιαίτερες αντιστοιχίες ιστορικές-πολιτισμικές-κοινωνικές-οικονομικές-πολιτικές και κατ’ επέκταση οριοθετεί τα σύνορά του και στήνει μηχανισμό εγγύησής τους, Τελωνεία-Συνοριακοί Φύλακες-Γραφεία διαχείρισης αλλοδαπών, στην ουσία προσδένει παρόμοια όσον αφορά την πολιτισμική ρητορική τους διαμερίσματα αλλά ανομοιογενείς ψηφίδες όσον αφορά στην οικονομική δυναμική τους.
Στην ενοποιητική προσπάθεια στο έδαφος της Ευρώπης τα κράτη-μέλη δεν προσήλθαν κατεστραμμένα αλλά με μνήμες παρ’ όλο που εκχώρησαν εκουσίως μέρος της κυριαρχίας τους. Συνεπώς η επιδίωξη της παραγραφής των ιδιαιτεροτήτων τους προς όφελος μιας υπέρ-εθνικής οντότητας προσκρούει αφ’ ενός σε αντιδράσεις εκ των εθνικών Ιδεολογιών ανασκαλεύοντας στην ουσία αλυτρωτικές διαθέσεις και υποβόσκοντα φασιστικά έκτροπα, ανοίγει διάπλατα την πόρτα στο ΝΑΤΟ αφ’ ετέρου, το οποίο μετά τη λήξη του Ψυχρού Κλίματος έχασε τον προορισμό-σκοπό του και βρίσκεται σε αναζήτηση ιδεώδους!!
Συν τω χρόνω και με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας ως Νομικό-Θεσμικό υπόστρωμα, που μειώνει τη βαρύτητα ψήφου των συνιστωσών της Ευρωπαϊκής συνισταμένης δίνοντας το προβάδισμα στην «ειδική πλειοψηφία», ο Γάλλο-Γερμανικός Άξονας επιχειρεί άμεση αλλοτρίωση των υπολοίπων μοχλών της ατμομηχανής, πράγμα που επιτείνει τον φόβο της κάθε επιμέρους οντότητας, της οποίας τα αντανακλαστικά οδηγούν σε εσωστρεφή εθνοκεντρισμό.
Με τον διαμελισμό δε της Γιουγκοσλαβίας και την προτεταμένη ομπρέλα του ΝΑΤΟ για όλους τους πιστούς σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης. Όλες οι χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ έτρεφαν μίσος τόσο για τη Ρωσία όσο και για τη Γερμανία, ώστε η φορεσιά του νατοϊκού μανδύα να τους έρχεται πιο ανάλαφρη.
Με την Αγγλία σε ρόλο σπιούνου ως ορντινάντσα των ΗΠΑ, αφού εξ’ αρχής ούτε στην Νομισματική Ένωση δέχτηκε να μπει και την από απόσταση πολιτικό-κοινωνική θέση της στην στρογγυλή τράπεζα απέσυρε μπροστά στους επικίνδυνους τριγμούς της Ενοποίησης με το πρόσφατο Brexit. Η ένταξή της ερείδεται μόνο στη γεωπολιτική ανάγκη και εποφθαλμιά τα οφέλη μιας Ενιαίας Αγοράς παρά εγκύπτει στην ομοφωνία των μελών και τον πολιτικό απογαλακτισμό της Ευρώπης απ’ την Αμερικανική ετεροκατεύθυνση.
Με τη Γερμανία ως ηγέτιδα στα εσωτερικά της ΕΕ, χρειώδης τακτική και για την ανάρρησή της στο διεθνές παλκοσένικο, και σ’ αυτό το σημείο δόκιμη κρίνεται η αναφορά στην επιμονή της να διαφεντεύει τα υπόλοιπα μέλη με την επιβολή του ευρώ, διότι σε περίπτωση αποκόλλησης των χωρών με φτηνό νόμισμα απ’ την ΟΝΕ θα πληττόταν άμεσα η οικονομία της, αφού το μάρκο ως το πλέον σκληρό σε επίπεδο ευρωπαϊκό θα είχε υπερβολική ζήτηση.
Με τη Γαλλία να στέλνει μία ηχηρή απόρριψη του ευρωσυντάγματος ως ευρύτερη δυσαρέσκεια στα τεκταινόμενα αλλά εκ των υστέρων να ακολουθεί τη Γερμανία ως δορυφόρος τροχοπέδης στην επίπλαστη ισοτιμία και κατ’ εφαπτομένη ψευδεπίγραφη Ομοσπονδιοποίηση. Επονείδιστη η συμπεριφορά του Μακρόν προς δεκαπεντάχρονο μαθητή, τον οποίο κακοποιεί με λεκτικούς τραμπουκισμούς του τύπου «πάρε πτυχίο, βρες δουλειά, ώστε να τρέφεσαι μόνος σου και μετά κάνεις επανάσταση». Ας μας διασαφηνίσει το Στέλεχος Εταιρειοκρατίας, Monsieur Μακρόν, διότι περί αυτού πρόκειται:
- για ποιο πτυχίο μιλάει, μήπως για την πιστοποίηση της κατάρτισης των μελλοντικών ενεργούμενων στην πυραμίδα πολυεθνικών συμφερόντων
- για ποιες ευκαιρίες ανεύρεσης εργασίας, μήπως για την απασχόληση των σκλάβων στα βρόχια της ωρομισθίας, η οποία δεν καθιστά κανένα άτομο αυτόνομο
- για ποια τροφή, μήπως για τις φυγόκεντρες τάσεις της παραγωγής σε ομόκεντρους κύκλους σφετερισμού των αποθεμάτων. Να σημειωθεί πως επίσημες στατιστικές αποδεικνύουν πως μόλις το 1/15 του Παγκόσμιου ΑΕΠ αντικατοπτρίζει απτά προϊόντα, τα οποία μπορούν να υπολογιστούν με φυσικές μονάδες νομισμάτων!!! Βέβαια είναι άκρως δελεαστικό να αναμετριόμαστε με δεκαπεντάχρονα, αφού η ηλικία τους αφ’ ενός αδειοδοτεί σε νουθεσίες και η έλλειψη εμπεριστατωμένης γνώσης και οξυμένης κριτικής ικανότητας προεγκρίνει χειραγωγητικά φληναφήματα της ακατάσχετης ανασφάλειας των ενηλίκων.
Η Ευρώπη παραμένει εν συνόλω μεν μία προέκταση πολιτικοστρατιωτική των ΗΠΑ χωρίς Εξωτερική Πολιτική, επιμεριστικά δε ένα αποικιοκρατικό μωσαϊκό με τους ιμπεριαλιστικούς τακτικισμούς να επιβάλλονται απ’ τους Ισχυρούς στους αδύναμους κρίκους, ό,τι έπρεπε για την παγίωση του Νεοφιλελευθερισμού.
Η Ευρώπη στρέφει την ακίδα της πυξίδας της προς τον Πολίτη του Κόσμου, ο οποίος ωστόσο επαμφοτερίζει ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό διττής αποτύπωσης με άτομα Α’ και Β’ κατηγορίας και στην εξοχότητα της πραγματιστικής λειτουργίας του κράτους-έθνους ως αδιάλλακτη αυστηρότητα ιεραρχίας και όχι ως αναγνώριση διαφορετικής κουλτούρας.
Η Ελλαδίτσα μας στην Ευρώπη…
Η γεωπολιτική θέση μιας χώρας, η οποία συνιστά σταυροδρόμι πολλών Ηπείρων, χάνει μέρος των επιλογών της ακούσια. Με την εισαγωγή της στην ΕΕ νομίζει πως γλυτώνει απ’ τις πολεμικές βλέψεις των όμορων για το σαρκίο της αλλά τίποτα δεν διασφαλίζει την εξέλιξή της, όπως φάνηκε στην πορεία. Συνιστά πεδίο βολής ιδιαίτερα μετά το 2009 με την Κρίση χρέους να της χρωστά αναγωγή σε πειραματόζωο, αφού το όλο εγχείρημα τελείται προς παραδειγματισμό για τα υπόλοιπα μέλη. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι δεν τολμούν να ασκήσουν ποτέ βέτο, αδιάβλητο δικαίωμα κάθε κράτους-μέλους σε παρεκκλίσεις σκοπιμότητας εκ μέρους των Ισχυρών, οι οποίοι χρησιμοποιούν την κατ’ επίφαση συλλογικότητα προς επίρρωση ίδιων συμφερόντων. Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο την παράκαμψη χρήσης ευρωομόλογου, τακτική η οποία θα προστάτευε τις αδύναμες χώρες από τα αδηφάγα νύχια των Οίκων Αξιολόγησης, οι οποίοι μόνο παιχνίδια κερδοσκοπίας εξυπηρετούν. Οι κραταιές βιομηχανικά Δυνάμεις μετέφεραν το πλαίσιο παραγωγής τους εκτός ευρωπαϊκού εδάφους θηρεύοντας φθηνό εργατικό κόστος, συρρικώνοντας την εργασιακή αξία σε παγκόσμιο βεληνεκές, στρατολογώντας Πολιτικά πρόσωπα ως εκφραστές-θεσμοθέτες των συμφερόντων τους, ακυρώνοντας τη Δημοκρατία.
Και μετά λύπης διαπιστώνεται πάντα η διαχρονική ρήση του Λένιν: «Ο εργάτης δεν έχει τη θεωρητική ικανότητα ιδεολογικού σχεδιασμού, απλώς γνωρίζει την αδικία μέσα απ΄ τις εργασιακές σχέσεις. Με τον Σοσιαλισμό βρέθηκε να αποκτά ηγέτη τους σοσιαλιστές διανοούμενους, εκ των οποίων ξεπήδησαν αρχηγοί της εργατιάς συμμεριζόμενοι τα δικαιώματά της χωρίς να ανήκουν ωστόσο ταξικά στους κόλπους της!» Η ίδια εξόφθαλμη αντινομία μπορεί να ανιχνευτεί όσον αφορά στη θέση του Μετανάστη-του Πρόσφυγα και πλείστων άλλων περιθωριοποιημένων κοινωνικών μερίδων, παραγκωνισμένων εννοώντας όσον αφορά στην αδιαφορία περί της μειονεκτικής θέσεώς τους, την οποία συγκεκριμένες δομές επιβάλλουν και νομολογίες.
Ισότιμη Ένωση, όπως και Ισότιμη Κοινωνία, δεν σημαίνει υποδούλωση μερικών μελών στα πόδια άλλων αλλά αλληλέγγυα δραστηριοποίηση σε περίπτωση που κάποιος αδύναμος κρίκος πλήττεται από έξω-ευρωπαϊκές Δυνάμεις, πράγμα βέβαια που δεν έγινε στο ελάχιστο, όπως ευαγγελιζόταν.
Η Ελλάδα χωρίς βιομηχανικό υπόβαθρο εμφανίζεται σαν παραπληρωματικός διάκοσμος στην Οικονομία, της οποίας τα ηνία κινεί η Γερμανία, η οποία προέβη σε ανήθικη ανταλλαγή της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ έναντι απάλειψηςτων πολεμικών αποζημιώσεων δια των πολιτικών ανδρείκελων της ημεδαπής. Επιπροσθέτως η ίδια η Γερμανία αρνήθηκε την έκδοση ευρωομόλογου, το οποίο θα λειτουργούσε σαν δανειακή σκέπη στις χώρες με προβλήματα δια χαμηλών και διαχειρίσιμων επιτοκίων εντείνοντας την ανισόπεδη ανάπτυξη απ’ τη μία εντός των τειχών και οξύνοντας την ανασφάλεια πιστοληπτικής ικανότητας εκτός των τειχών. Σαφέστατα οι Βάρβαροι δεν έχουν σύνορα μήτε εθνικότητα. Η κερδοθηρία των Διοδίων επαφέθηκε σε εγχώριο στίγμα με τον Μπόμπολα στις επάλξεις, των λιμανιών σε Κινεζικό στίγμα, το Ελληνικό σε ημεδαπά συμφέροντα του Λάτση που ως πλοιοκτήτης διατηρεί στην αφάνεια τους καρπούς που δρέπει, οι Τράπεζες επιδοτούνται απ’ τον κρατικό κορβανά κατά παράβαση και πολλά άλλα ευτράπελα ή τραγελαφικά ή δυσοίωνα.
Καμία Κυβέρνηση, είτε δεξιόστροφη, είτε τεχνοκρατική, είτε αριστερόστροφη
- δεν εκμεταλλεύτηκε τον προσφερόμενο χαμηλότοκο δανεισμό από Ρωσία, ας αναφερθεί
- άφησε περιθώρια στην Τράπεζα της Ελλάδος να εμφανίζεται ανεκτική στις κερδοσκοπικές τάσεις και κατ’ εφαπτομένη επιθέσεις
- συμπεριλαμβάνουν στο έλλειμμα τις δαπάνες των ΔΕΚΟ μη επαγρυπνώντας για του δυνητικό τους
Αναπάντητα ερωτήματα…
Η Γερμανία γιατί να αποχωρήσει από μία Ευρώπη καθ’ όλα φίλα προσκείμενη στα οφέλη της;;
Ποια η διαφορά του Μνημονιακού Ολοκληρωτισμού πέραν του Ιδεολογικού προσήμου, το οποίο ετικετοποιεί ενίοτε και κατά το δοκούν την αυταρχική νοοτροπία, στην οποία εμφιλοχωρεί το δόγμα διάσωσης αλλά στην ουσία συγκεκριμενοποιεί τη λιτότητα και αοριστικοποιεί την τοκογλυφία;;
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ καταδεικνύουν τη Μνημονιακή πολιτική, είτε αυτή υπεγράφη από δεξιόστροφη Δικτατορία είτε από αριστερόστροφη Ξενοδουλεία. «Με βάση τα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2017, o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται στο 34,8% (3.701.800 άτομα) του πληθυσμού της Χώρας. Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (38,6%). Το ποσοστό του πληθυσμού που δεν βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και διαβιεί σε νοικοκυριά χωρίς υλική στέρηση αλλά με χαμηλή ένταση εργασίας ανέρχεται σε 4,2%.»
Να τονίσω πως ανήκω στο 34,8% του πληθυσμού.
Οι μόνιμα άνεργοι που βλέπουν τη ζωή τους να καταργείται για ποιον λόγο να μην στραφούν μέσα στην απελπισία τους στην «Τάξη και ασφάλεια» που πρεσβεύει ο μαζοχιστικός χαρακτήρας της Φασιστικής Ιδεολογίας, η οποία καπηλεύεται ιδεώδη ισονομίας προς απρόσκοπτη ανέλιξή της στην Εξουσία και εκτονώνει το αίσθημα του Φόβου δια μέσω απερίσπαστης επιθετικότητας κατά πάσας απειλής;; και τη στιγμή που Παιδεία δεν υφίσταται παρά μόνο Εκπαίδευση!!
Στο τελικό δια ταύτα…
Οι δεξιές παρατάξεις έχουν βοηθήσει υπέρ το δέον στη συντήρηση των φασιστικών σπάργανων, όπως έχει αναλυθεί σε προηγούμενο κείμενο. Η εισαγωγή του μορφώματος ωστόσο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή των Ελλήνων έχει σαφή ημερομηνία, η οποία συμπλέει με την έναρξη της οικονομικής δυσπραγίαςκαι αξιοσημείωτο το γεγονός πως καταφέρνει να διατηρεί τα ποσοστά της σε περιόδους δεξιόστροφων-τεχνοκρατικών-αριστερόστροφων κυβερνήσεων, ως σταθερό παρακρατικό υποζύγιο. Και να μην ξεχνάμε πως ο Φύσσας δολοφονείται επί Σαμαρά, τουτέστιν Δεξιάς διακυβέρνησης, αλλά ο δολοφόνος του Ρουπακιάς αποφυλακίζεται επί Τσίπρα, τουτέστιν Αριστερής διακυβέρνησης!
Η Κοινωνία συνιστά μία σιδερόφραχτη οργουελική μονάδα εκπαίδευσης, μέσα στην οποία γαλουχείται το άτομο, ώστε να νιώθει τα κοινά χαρακτηριστικά του στην αιματολογική συγγένεια-στις παραδόσεις-στα έθιμα, εξ ου και η συσπείρωσή του προς διεκδίκηση χωρικών προσδιορισμών και εδαφικής κυριαρχίας τη στιγμή που παραιτείται από κεφαλαιώδους σημασίας δικαιώματα-ελευθερίες του. Συνεπώς η κυοφορία ιδεοληψιών Ηγετικότητας-Αυθεντικής Υπεροχής βρίσκει προσφορότητα σε μία στείρα συναδέλφωση, η οποία υποβαστάζει τα Ιερατεία θρησκειών-δογματισμών-νεοφιλελεύθερης εμπορευματοποίησης αλλά υποβαστάζεται απ’ τη σύγκρουση των εθνών, τη στιγμή που θα έπρεπε να ομιλούμε για καθαρά θέμα ταξικής διαστρωμάτωσης υπό αυτά τα δεδομένα, διότι αν ένα άτομο γεννήθηκε σε μία χώρα θέλει να παραμείνει στη «γωνιά» του, που έλεγαν και οι παλιοί, ανακυκλώνοντας τις συνήθειές του και αυτό είναι απολύτως σεβαστό για όλους αλλά ο εργάτης με τον επιχειρηματία της ίδιας καταγωγής-προελεύσεως δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον ή πρόταγμα.
Ένας Κόσμος χωρίς σύνορα με την έννοια της ατομικής απελευθέρωσης από παρωπιδικά κατάλοιπα είναι Όραμα του Ανθρώπου αλλά μία Αγορά διάπλατη στην αρπακτική παγκοσμιοποίηση αποτελεί μια νέου τύπου αποικιοκρατική Απολυταρχία, κι εδώ ακριβώς έγκειται η ειδοποιός διαφορά ως διακύβευμα, κάτι που επιχειρεί και το ΝΑΤΟ με τον διαμελισμό των Βαλκανίων.
Ενώ λοιπόν ξεκινούν οι άνθρωποι σε πλαίσιο ελευθερίας με διάθεση να εκδηλώσουν την καθόλου κατακριτέα αγάπη για τον τόπο όπου μεγάλωσαν και τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστράφηκαν, πράγμα που θα βοηθούσε τις διεθνιστικές ή αεθνικές συναλλαγές, σε πλαίσιο εκφοβισμού καταλήγουν σαν την τρομαγμένη σκύλα που φυλάει τα κουτάβια της κι επιτίθεται σε όποιον περαστικό, διαδικασία ευεπίφορη για την ανεξέλεγκτη κυοφορία των Χρυσών Αυγών.
Εν είδει επιλόγου…
Σίγουρα ο Κύριος Αριστείδης Μπαλτάς, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας ή οι βουλευτές στο πολιτικό αξίωμα, γνωρίζουν πολύ καλύτερα από μία άσημη γράφουσα σαν κι εμένα την ως άνω συνειρμική μου ανάλυση.
Η Κυβέρνηση Τσίπρα έχει τεράστια ιστορική ευθύνη τόσο για την διατήρηση-απήχηση των ναζιστικών-φασιστικών αφηγημάτων όσο και για την καταβαράθρωση της Αριστερής ιδεολογίας, της οποίας δεν αντικαθρέφτισε στο ελάχιστο καμία Αξία Ανθρωπισμού.
Ας μας απαντήσουν ευθέως και όχι παρακαλώ δια τεθλασμένων υπαινιγμών-υπεκφυγών για ποιους λόγους δημαγώγησαν για την Εξουσία τη στιγμή που είχαν επίγνωση της νεοφιλελεύθερης γκιλοτίνας, στην οποία μας οδηγούσαν.
Εκτός κι αν πρόκειται για απλούς αλλά επαίσχυντους ελιγμούς οικοδόμησης καριέρας πάνω σε ιδεολογικό υπόβαθρο, το οποίο εμφανίζεται άκρως δελεαστικό με τον αριθμό πλαισίου του αλλά ανεφάρμοστο και μη υλοποιήσιμο στους συσχετισμούς κοινωνικού-πολιτικού-οικονομικού ανταγωνισμού.
Καλύτερα Μονάχη στο ποτάμι…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου