Του Παύλου Δερμενάκη
Στην παρούσα, λόγω των επικείμενων εορτών, χρονική στιγμή βρισκόμαστε στην περίοδο της «κοινωνικής ευαισθησίας» της εκάστοτε κυβέρνησης που εκφράζεται με τη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» και τα «παχιά λόγια» στήριξης των αδυνάτων. Το πολιτικό σύστημα θέλει να αγνοεί ότι με τις επιλογές του οδήγησε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού στη φτώχεια και την ανέχεια και το έχει καταδικάσει με την πολιτική του να παραμένει εκεί.
Το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράστηκε από τα κυβερνητικά κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του από την πρόσφατη κρίση, επέλεξε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσδεση και υποταγή της χώρας σε υπερεθνικούς οργανισμούς που οδήγησε στη φτωχοποίηση του λαού.
Η εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών από το 2010 και μετά καταγράφει την εικόνα. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. που υλοποίησαν τα δύο πρώτα μνημόνια έδειξαν ελάχιστον ενδιαφέρον για τη λήψη μέτρων ανακούφισης έστω της έσχατης φτώχειας. Το 2014, με την αρχική σταθεροποίηση της οικονομίας και μπροστά στο φόβο των επικείμενων εκλογών, η κυβέρνηση Σαμαρά εφάρμοσε, για πρώτη φορά, συστηματική επιδοματική πολιτική με το περίφημο «κοινωνικό μέρισμα». Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η επίτευξη πλεονάσματος σε σχέση με το στόχο που μας είχαν θέσει οι δανειστές-θεσμοί.
Δηλαδή, πήραν μέτρα που μας καθιστούσαν φτωχότερους και επειδή αυτά τα μέτρα ήταν περισσότερο οδυνηρά, από όσο αρχικά προέβλεψαν και φυσικά τους απέφεραν περισσότερα «έσοδα», αποφάσισαν να επιστρέψουν στα λαϊκά στρώματα ένα τμήμα, από αυτά που του αφαίρεσαν, με τη μορφή του «κοινωνικού μερίσματος».
Ο Αλ. Τσίπρας για το «πλεόνασμα» της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου δήλωνε στις 21/3/2014 «Το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο για τους Έλληνες. Σ’ αυτό κρύβονται όλες οι αμαρτίες, όλες οι πληγές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Σ’ αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία». Και για το «κοινωνικό μέρισμα» δήλωνε: «Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν όπως φαντάζονται τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική». Όπως αποδείχθηκε στην πορεία το «κοινωνικό μέρισμα» δεν έσωσε την κυβέρνηση Σαμαρά ούτε στις ευρωεκλογές του 2014 ούτε στις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 2015.
Η κυβέρνηση Τσίπρα που εκλέχθηκε για να καταργήσει τα μνημόνια μεταλλάχθηκε σε μνημονιακή και έφερε το τρίτο και οδυνηρότερο από ορισμένες πλευρές μνημόνιο. Ένα από τα στοιχεία του ήταν και παραμένει η επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, που φτάνουν στο 2060! Τα αποτελέσματα των πολιτικών για την επίτευξη αυτών των πλεονασμάτων ήταν και παραμένουν η φτωχοποίηση του λαού, η αφαίμαξη της οικονομίας και η καταδίκη της σε ύφεση αρχικά και στασιμότητα στη συνέχεια. Στην προσπάθειά της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να βρει πόρους για να ασκήσει «φιλολαϊκή» πολιτική έκανε και εδώ την «κωλοτούμπα». «Λούστηκε» όσα ακριβώς κατηγορούσε την κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ για το πλεόνασμα και το «κοινωνικό μέρισμα».
Προχώρησε σε αιματηρά υπερπλεονάσματα για να μπορεί να έχει δημοσιονομικό «χώρο» να μοιράζει «κοινωνικό μέρισμα». Έτσι την πολιτική που στηλίτευε το 2014 ο Αλ. Τσίπρας την έκανε σημαία του και «θεμελίωσε» μέσω αυτής ένα σύστημα επιδοματικής πολιτικής. Θεώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η συνέχιση της επιδοματικής πολιτικής τον θωράκιζε πολιτικά απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη. Το έκτακτο «κοινωνικό μέρισμα» που διανεμήθηκε μια βδομάδα πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019, για προεκλογικούς λόγους όπως και το 2014 επί Σαμαρά, δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας εφάρμοσε τις μεθόδους Σαμαρά με το ίδια τελικά αποτέλεσμα, την καταδικαστική ψήφο από το λαό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που προέκυψε από τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου συνεχίζει στην ίδια πολιτική. Οι δεσμεύσεις έναντι των δανειστών για τα υψηλά πλεονάσματα είναι απόλυτα σεβαστές από την κυβέρνηση. Τα φοροεισπρακτικά μέτρα υπεραποδίδουν, συνεπώς έχει περιθώριο, τουλάχιστον για το 2019, να συνεχίσει τη «συνταγή» για διανομή «κοινωνικού μερίσματος». Έτσι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει και αυτή με τη σειρά της «κοινωνική ευαισθησία» μέσω της επιδοματικής πολιτικής.
Πρακτικά η ελληνική κοινωνία βιώνει διαχρονικά από το 2014 μια «ιδιότυπη» κατάσταση εμπαιγμού. Εφαρμόζονται εξοντωτικά οικονομικά μέτρα σε βάρος του λαού για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και να επιτευχθούν οι στόχοι που θέτουν οι δανειστές. Οι κυβερνήσεις δε που τα εφαρμόζουν φροντίζουν να είναι ιδιαίτερα σκληρά τα μέτρα, τόσο στη θεσμοθέτηση όσο και στην εφαρμογή τους, ώστε να υπεραποδίδουν για να έχουν περιθώριο να «μοιράζουν» μετά κάποια επιδόματα προς τους «ιθαγενείς» και να ανακουφίζουν μερικώς τον «πόνο» τους.
Πηγή: e-dromos.gr
Παύλος Δερμενάκης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Στην παρούσα, λόγω των επικείμενων εορτών, χρονική στιγμή βρισκόμαστε στην περίοδο της «κοινωνικής ευαισθησίας» της εκάστοτε κυβέρνησης που εκφράζεται με τη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» και τα «παχιά λόγια» στήριξης των αδυνάτων. Το πολιτικό σύστημα θέλει να αγνοεί ότι με τις επιλογές του οδήγησε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού στη φτώχεια και την ανέχεια και το έχει καταδικάσει με την πολιτική του να παραμένει εκεί.
Η εξέλιξη της επιδοματικής πολιτικής
Το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράστηκε από τα κυβερνητικά κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του από την πρόσφατη κρίση, επέλεξε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσδεση και υποταγή της χώρας σε υπερεθνικούς οργανισμούς που οδήγησε στη φτωχοποίηση του λαού.
Η εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών από το 2010 και μετά καταγράφει την εικόνα. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. που υλοποίησαν τα δύο πρώτα μνημόνια έδειξαν ελάχιστον ενδιαφέρον για τη λήψη μέτρων ανακούφισης έστω της έσχατης φτώχειας. Το 2014, με την αρχική σταθεροποίηση της οικονομίας και μπροστά στο φόβο των επικείμενων εκλογών, η κυβέρνηση Σαμαρά εφάρμοσε, για πρώτη φορά, συστηματική επιδοματική πολιτική με το περίφημο «κοινωνικό μέρισμα». Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η επίτευξη πλεονάσματος σε σχέση με το στόχο που μας είχαν θέσει οι δανειστές-θεσμοί.
Δηλαδή, πήραν μέτρα που μας καθιστούσαν φτωχότερους και επειδή αυτά τα μέτρα ήταν περισσότερο οδυνηρά, από όσο αρχικά προέβλεψαν και φυσικά τους απέφεραν περισσότερα «έσοδα», αποφάσισαν να επιστρέψουν στα λαϊκά στρώματα ένα τμήμα, από αυτά που του αφαίρεσαν, με τη μορφή του «κοινωνικού μερίσματος».
Ο Αλ. Τσίπρας για το «πλεόνασμα» της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου δήλωνε στις 21/3/2014 «Το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο για τους Έλληνες. Σ’ αυτό κρύβονται όλες οι αμαρτίες, όλες οι πληγές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Σ’ αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία». Και για το «κοινωνικό μέρισμα» δήλωνε: «Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να εξαγοράσουν όπως φαντάζονται τη στήριξή τους στην ίδια πολιτική». Όπως αποδείχθηκε στην πορεία το «κοινωνικό μέρισμα» δεν έσωσε την κυβέρνηση Σαμαρά ούτε στις ευρωεκλογές του 2014 ούτε στις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 2015.
Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ
Η κυβέρνηση Τσίπρα που εκλέχθηκε για να καταργήσει τα μνημόνια μεταλλάχθηκε σε μνημονιακή και έφερε το τρίτο και οδυνηρότερο από ορισμένες πλευρές μνημόνιο. Ένα από τα στοιχεία του ήταν και παραμένει η επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, που φτάνουν στο 2060! Τα αποτελέσματα των πολιτικών για την επίτευξη αυτών των πλεονασμάτων ήταν και παραμένουν η φτωχοποίηση του λαού, η αφαίμαξη της οικονομίας και η καταδίκη της σε ύφεση αρχικά και στασιμότητα στη συνέχεια. Στην προσπάθειά της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να βρει πόρους για να ασκήσει «φιλολαϊκή» πολιτική έκανε και εδώ την «κωλοτούμπα». «Λούστηκε» όσα ακριβώς κατηγορούσε την κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ για το πλεόνασμα και το «κοινωνικό μέρισμα».
Προχώρησε σε αιματηρά υπερπλεονάσματα για να μπορεί να έχει δημοσιονομικό «χώρο» να μοιράζει «κοινωνικό μέρισμα». Έτσι την πολιτική που στηλίτευε το 2014 ο Αλ. Τσίπρας την έκανε σημαία του και «θεμελίωσε» μέσω αυτής ένα σύστημα επιδοματικής πολιτικής. Θεώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η συνέχιση της επιδοματικής πολιτικής τον θωράκιζε πολιτικά απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη. Το έκτακτο «κοινωνικό μέρισμα» που διανεμήθηκε μια βδομάδα πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019, για προεκλογικούς λόγους όπως και το 2014 επί Σαμαρά, δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας εφάρμοσε τις μεθόδους Σαμαρά με το ίδια τελικά αποτέλεσμα, την καταδικαστική ψήφο από το λαό.
Συνεχίζει στην ίδια ρότα ο Κ. Μητσοτάκης
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που προέκυψε από τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου συνεχίζει στην ίδια πολιτική. Οι δεσμεύσεις έναντι των δανειστών για τα υψηλά πλεονάσματα είναι απόλυτα σεβαστές από την κυβέρνηση. Τα φοροεισπρακτικά μέτρα υπεραποδίδουν, συνεπώς έχει περιθώριο, τουλάχιστον για το 2019, να συνεχίσει τη «συνταγή» για διανομή «κοινωνικού μερίσματος». Έτσι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει και αυτή με τη σειρά της «κοινωνική ευαισθησία» μέσω της επιδοματικής πολιτικής.
Πρακτικά η ελληνική κοινωνία βιώνει διαχρονικά από το 2014 μια «ιδιότυπη» κατάσταση εμπαιγμού. Εφαρμόζονται εξοντωτικά οικονομικά μέτρα σε βάρος του λαού για να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και να επιτευχθούν οι στόχοι που θέτουν οι δανειστές. Οι κυβερνήσεις δε που τα εφαρμόζουν φροντίζουν να είναι ιδιαίτερα σκληρά τα μέτρα, τόσο στη θεσμοθέτηση όσο και στην εφαρμογή τους, ώστε να υπεραποδίδουν για να έχουν περιθώριο να «μοιράζουν» μετά κάποια επιδόματα προς τους «ιθαγενείς» και να ανακουφίζουν μερικώς τον «πόνο» τους.
Πηγή: e-dromos.gr
Παύλος Δερμενάκης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου