Δεν μας φτάναν όλα τ’ άλλα, έχουμε και τη χρονιά των επετείων φέτος. Που η κυβέρνηση έχει επιλέξει ποιες από αυτές θα γιορτάσει, ποιες θα ξεπουλήσει, για ποιες θα ραφτεί και ποιες θα κλειδαμπαρώσει στο χρονοντούλαπο, ώστε κανείς –ει δυνατόν!– να μην τις θυμηθεί –ει δυνατόν– ποτέ ξανά. Είναι, ωστόσο, κάπως ατσούμπαλη σε όλα τούτα τα τερτίπια της και κάπως δεν τα καλοκαταφέρνει...
Τα ρεζίλια της Ελλάδας γίναμε με τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Για να ντυθούν οι μισές Καραγκούνες και οι άλλες μισές νησιώτισσες αφέντρες, για να γίνει ο Μητσοτάκης καπετάνιος της Επαναστάσεως (στην ιστορία του Τύπου θα μείνει το εξώφυλλο του ΒΗΜΑγκαζίνο ως το πλέον συζητημένο αν και ποτέ τυπωμένο!), κόψανε και ράψανε, στην κυριολεξία, το ’21 στα μέτρα τους. Κοπτοραπτική και με την Ακρόπολη, που «θα την κάμει διάσημη ο οίκος Ντιορ» (και για φραγκοδίφραγκα και ανεβάζοντας φορτηγά ολόκληρα πάνω στον Ιερό Βράχο από τον τσιμεντοδιάδρομο και καλά για τα ΑμεΑ), 70 χρόνια μετά την πρώτη φωτογράφηση μοντέλων του εκεί.
Οσο για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (πρόγονο της Ε.Ε.), εκεί πια ο πρωθυπουργός αναφώνησε τον πλέον διχαστικό λόγο, ξεπερνώντας κάθε όριο ακόμα και για νεοφιλελεύθερο δεξιό – με τη Μόνικα να σιγοντάρει μουσικά στο Ζάππειο τις εκδηλώσεις.
Εχουμε κι άλλες επετείους όμως, κ. Μητσοτάκη. Τα 80 χρόνια απ’ όταν δύο 19χρονα παιδιά τότε υπέστειλαν την πολεμική σημαία του Γ' Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Απόστολο και Μανώλη τα έλεγαν... Μπας και τα θυμάστε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου