Βασίλης Μακρίδης
Άλλη μία νεαρή κοπέλα φαίνεται να έπεσε θύμα εγκλήματος, από αυτά που κάποτε ο Τύπος (και μάλιστα όχι μόνο ο λεγόμενος «κίτρινος») αποκαλούσε «πάθους». Και πάλι ο (φερόμενος ως) θύτης ήταν άντρας νεαρής, σχετικά, ηλικίας και πάλι το θύμα ήταν γυναίκα εξίσου (αν όχι περισσότερο) νεαρής ηλικίας. Και πάλι έφταιξε, κατά τη μαρτυρία του (φερόμενου ως) θύτη «η κακιά στιγμή». Μόνο που, απ' ό,τι φαίνεται, η πραγματικά «κακιά στιγμή» ήταν μάλλον η στιγμή της σύλληψης του εμβρύου (του)... Ή, για να μην υπερβάλλουμε, η «κακιά στιγμή» ήταν μάλλον «παρατεταμένη» και αφορούσε σε όλη αυτή την περίοδο που οι γονείς κάθε ανάλογου θύτη άφηναν τη διαπαιδαγώγηση του «βλαστού» τους στον τυχαίο παράγοντα ή, ακόμη χειρότερα, δίδασκαν σε αυτόν στρεβλές «αξίες»...
Είναι τραγικό να διαπιστώνει κανείς ότι άνθρωποι της δικής του γενιάς μεγάλωσαν τέκνα που αδυνατούν να διαχειριστούν και την πιο απλή περίοδο κρίσης στη ζωή τους. Έχοντας οι ίδιοι οι γονείς χάσει την ικανότητα να επικοινωνούν και να διαλέγονται πολιτισμένα, να επιλύουν τις διαφορές τους χωρίς χρήση βίας, να ανέχονται και να αποδέχονται την ύπαρξη του «έτερου» και του «διαφορετικού», διαπαιδαγώγησαν μία επόμενη γενιά η οποία φέρει τα ίδια χαρακτηριστικά με ακόμη πιο έντονο και κυνικό τρόπο. Ατομισμός, κτητικότητα έναντι του πλησίον, εργαλειοποίηση των συναισθημάτων, δυσανεξία στη διαφοροποίηση και στη διαφωνία... Αυτά και κάμποσα άλλα είναι που δημιουργούν ένα «εκρηκτικό» μείγμα, το οποίο κατά κανόνα έχει τραγική κατάληξη... «Αυτή στο χώμα κι αυτός στη φυλακή», κατ΄ ελαφρά παράφραση του στίχου του Βασίλη Τσιτσάνη. Απλώς γιατί κάπου διαφώνησαν... Απλώς γιατί εκείνη κάτι του αρνήθηκε... Απλώς επειδή εκείνη είχε άποψη...
Άλλη μία νεαρή κοπέλα φαίνεται να έπεσε θύμα εγκλήματος, από αυτά που κάποτε ο Τύπος (και μάλιστα όχι μόνο ο λεγόμενος «κίτρινος») αποκαλούσε «πάθους». Και πάλι ο (φερόμενος ως) θύτης ήταν άντρας νεαρής, σχετικά, ηλικίας και πάλι το θύμα ήταν γυναίκα εξίσου (αν όχι περισσότερο) νεαρής ηλικίας. Και πάλι έφταιξε, κατά τη μαρτυρία του (φερόμενου ως) θύτη «η κακιά στιγμή». Μόνο που, απ' ό,τι φαίνεται, η πραγματικά «κακιά στιγμή» ήταν μάλλον η στιγμή της σύλληψης του εμβρύου (του)... Ή, για να μην υπερβάλλουμε, η «κακιά στιγμή» ήταν μάλλον «παρατεταμένη» και αφορούσε σε όλη αυτή την περίοδο που οι γονείς κάθε ανάλογου θύτη άφηναν τη διαπαιδαγώγηση του «βλαστού» τους στον τυχαίο παράγοντα ή, ακόμη χειρότερα, δίδασκαν σε αυτόν στρεβλές «αξίες»...
Είναι τραγικό να διαπιστώνει κανείς ότι άνθρωποι της δικής του γενιάς μεγάλωσαν τέκνα που αδυνατούν να διαχειριστούν και την πιο απλή περίοδο κρίσης στη ζωή τους. Έχοντας οι ίδιοι οι γονείς χάσει την ικανότητα να επικοινωνούν και να διαλέγονται πολιτισμένα, να επιλύουν τις διαφορές τους χωρίς χρήση βίας, να ανέχονται και να αποδέχονται την ύπαρξη του «έτερου» και του «διαφορετικού», διαπαιδαγώγησαν μία επόμενη γενιά η οποία φέρει τα ίδια χαρακτηριστικά με ακόμη πιο έντονο και κυνικό τρόπο. Ατομισμός, κτητικότητα έναντι του πλησίον, εργαλειοποίηση των συναισθημάτων, δυσανεξία στη διαφοροποίηση και στη διαφωνία... Αυτά και κάμποσα άλλα είναι που δημιουργούν ένα «εκρηκτικό» μείγμα, το οποίο κατά κανόνα έχει τραγική κατάληξη... «Αυτή στο χώμα κι αυτός στη φυλακή», κατ΄ ελαφρά παράφραση του στίχου του Βασίλη Τσιτσάνη. Απλώς γιατί κάπου διαφώνησαν... Απλώς γιατί εκείνη κάτι του αρνήθηκε... Απλώς επειδή εκείνη είχε άποψη...
Απλώς... Απλώς;;;
Πόσες Γαρυφαλλιές, πόσες Καρολάιν, πόσες Ελένες ακόμη χρειάζεται να διαπλεύσουν πρόωρα τον Αχέροντα για να καταλάβουμε ότι κάτι πάει πραγματικά πολύ στραβά;;; Γιατί η έμφυλη βία, όπως και η φυλετική, η εθνοτική, η θρησκευτική κοκ είναι προϊόντα της ίδιας δυσανεξίας και μηδενικής ανοχής προς το «διαφορετικό». πολύ δε περισσότερο όταν αυτό το «διαφορετικό» υψώνει και φωνή και διεκδικεί τη δική του θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Για να πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, η δυσανεξία και το μίσος απέναντι σε καθετί το «διαφορετικό» συνιστούν ευθέως φασιστική νοοτροπία, ακόμη και όταν ο φορέας αυτών των ιδεών δεν συνειδητοποιεί ότι είναι ή δεν αυτοπροσδιορίζεται ως φασίστας...
Χρέος όσων από εμάς διακρίνονται για την κοινωνική ευαισθησία τους και το δημοκρατικό τους φρόνημα να υψώσουν «τείχος προστασίας» απέναντι σε αυτού του είδους τις νοοτροπίες, να συμβάλουν με όποιον τρόπο μπορούν στην παραδειγματική τιμωρία των ενόχων σε τέτοιου είδους εγκλήματα και να τείνουν ένα χέρι βοηθείας σε αυτά τα θύματα που, τουλάχιστον, κατάφεραν να σώσουν τη ζωή τους, όπως ακριβώς έκανε η νεαρή σερβιτόρα προς τη 19χρονη κοπέλα - θύμα trafficking στην Ηλιούπολη... Τα πράγματα ήδη πάνε πολύ άσχημα, για να τους επιτρέψουμε να πάνε ακόμα χειρότερα...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Πόσες Γαρυφαλλιές, πόσες Καρολάιν, πόσες Ελένες ακόμη χρειάζεται να διαπλεύσουν πρόωρα τον Αχέροντα για να καταλάβουμε ότι κάτι πάει πραγματικά πολύ στραβά;;; Γιατί η έμφυλη βία, όπως και η φυλετική, η εθνοτική, η θρησκευτική κοκ είναι προϊόντα της ίδιας δυσανεξίας και μηδενικής ανοχής προς το «διαφορετικό». πολύ δε περισσότερο όταν αυτό το «διαφορετικό» υψώνει και φωνή και διεκδικεί τη δική του θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Για να πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, η δυσανεξία και το μίσος απέναντι σε καθετί το «διαφορετικό» συνιστούν ευθέως φασιστική νοοτροπία, ακόμη και όταν ο φορέας αυτών των ιδεών δεν συνειδητοποιεί ότι είναι ή δεν αυτοπροσδιορίζεται ως φασίστας...
Χρέος όσων από εμάς διακρίνονται για την κοινωνική ευαισθησία τους και το δημοκρατικό τους φρόνημα να υψώσουν «τείχος προστασίας» απέναντι σε αυτού του είδους τις νοοτροπίες, να συμβάλουν με όποιον τρόπο μπορούν στην παραδειγματική τιμωρία των ενόχων σε τέτοιου είδους εγκλήματα και να τείνουν ένα χέρι βοηθείας σε αυτά τα θύματα που, τουλάχιστον, κατάφεραν να σώσουν τη ζωή τους, όπως ακριβώς έκανε η νεαρή σερβιτόρα προς τη 19χρονη κοπέλα - θύμα trafficking στην Ηλιούπολη... Τα πράγματα ήδη πάνε πολύ άσχημα, για να τους επιτρέψουμε να πάνε ακόμα χειρότερα...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου