Κυριακή του Φόβου

Καρτερός Θανάσης

Αν το καλοσκεφτείτε, η Αριστερά υπήρξε στη διαδρομή του χρόνου απίστευτα γενναία με τον αντίπαλο, αλλά απίστευτα φοβισμένη με τον εαυτό της. Κομμουνιστική, ούλτρα κομμουνιστική, ριζοσπαστική, ούλτρα ριζοσπαστική, στον εαυτό της δεν είχε και τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη. Συνεχώς φοβόταν μήπως ξεφύγει από τον σωστό δρόμο, μήπως διαφθαρεί, μήπως τη βάλουν στο χέρι, μήπως δεν είναι όσο πρέπει αλύγιστη, όσο πρέπει ορθόδοξη, όσο πρέπει ηθική, όσο πρέπει παρθένα, όσο πρέπει πιστή - στις αρχές.

Το φαινόμενο, που εξηγείται χωρίς φυσικά να δικαιολογείται, γέννησε όχι μόνο λαθεμένες πολιτικές, αλλά και εσωκομματικά τέρατα. Γιατί γεννοβολούσε όλα τα χρόνια εσωτερικούς εχθρούς. Μπαρουτοκαπνισμένοι αγωνιστές που μεταλλάχτηκαν σε οπορτουνιστές, λεγκαλιστές, σεχταριστές, βολεψάκηδες, καριερίστες, μιζέριες, διαγράφτηκαν και καταδιώχτηκαν με τη βοήθεια αυτού του φόβου. Ακόμα και σήμερα, όσοι με ευκολία εξαπολύουν χαρακτηρισμούς αυτού του είδους, στις ίδιες ρίζες ανατρέχουν.

Οι ρίζες, βλέπετε. Ακόμα κι εκεί όπου θα περίμενε κανείς ότι το φαινόμενο έχει εκλείψει, αυτό επιμένει. Ως ευκολία εξουδετέρωσης απόψεων και αντιπάλων. Ως ψυχολογικό σύνδρομο. Ως φθόνος που μεταμφιέζεται σε ιδεολογική μαχητικότητα. Ως ό,τι θέλετε, αλλά υπάρχει. Με πρόσημο το μήπως. Μήπως συμβιβαζόμαστε; Μήπως μας διαφθείρουν οι πιθανοί σύμμαχοι; Μήπως μας χαλάσει η εξουσία; Μήπως μας έχει ήδη χαλάσει; Μήπως χάνουμε τον ριζοσπαστισμό μας; Μήπως αλλάζουμε; Μήπως; Μήπως;

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που έχουν καταργήσει ακόμα και το μήπως κι έχουν καταλήξει προ πολλού στην ετυμηγορία τους: ΠΑΣΟΚ -της παρακμής μάλιστα- και πολύ μας πάει. Παραθέτουν και στοιχεία. Τη συνάντηση με τον τάδε, το ραντεβού με τον δείνα, τον τάδε σύμμαχο, τον δείνα συνεργαζόμενο, την τάδε φράση, τη δείνα ρήση. Κι έτσι ο φόβος γίνεται πολιτική και τα γεννάει και σήμερα τα τερατάκια του. Όχι φυσικά με τα νύχια και τα δόντια που είχαν παλιά, αλλά ικανά πάντως να την κάνουν τη ζημιά τους.

Εξ ου και η πρόταση να θεσπιστεί από κάποιο κομματικό σώμα μια Κυριακή του Φόβου. Ενόψει μάλιστα και της επερχόμενης εκλογικής μάχης και νίκης, που θα πολλαπλασιάσει τα συμπτώματα -χανόμαστε, βολευόμαστε, συμβιβαζόμαστε-, μια τέτοια μέρα θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη. Με τρισάγιο για τους πιστούς, αναδρομή στην Ιστορία για τους άλλους, και τα σχετικά σεμινάρια προς όλους: πώς να εμπιστευόμαστε περισσότερο τον εαυτό μας...

ΑΥΓΗ