ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Εντάξει, το καταλάβαμε. Η Ευρώπη δεν είναι μια ανοιχτή αγκαλιά έτοιμη να υποδεχτεί τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Να αποδεχτεί την ετυμηγορία των Ελλήνων. Και να δεχτεί ότι ένας κυρίαρχος λαός έχει όχι μόνο την υποχρέωση να αποδέχεται δεσμεύσεις που ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να εγκρίνει, αλλά και το δικαίωμα να ζητάει και να διαπραγματεύεται την αλλαγή τους. Να ορίζει δηλαδή τη μοίρα του και τη μοίρα της χώρας του, για πολλά χρόνια.
Το δεδομένο αυτό έγινε σαφές από τη διαρροή εγγράφου της καγκελαρίας, που αποκαλύπτει ότι το Βερολίνο απαιτεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, από τον Τσίπρα να συνεχίσει την πολιτική Σαμαρά. Να μην αγγίξει τις δεσμεύεις - ή ίσως πιο σωστά; τα δεσμά. Να συνεχίσουμε με τις ίδιες συντάξεις, τους ίδιους μισθούς, την ίδια εργασιακή βαρβαρότητα, την ίδια απόγνωση και τα ίδια αδιέξοδα. Κοινωνικά αλλά και οικονομικά. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό των προφητών της Μέρκελ: Θα κάνετε αυτό που σας λέω!
Προφανώς το εν λόγω απόρρητο έγγραφο διέρρευσε σκόπιμα. Για να "συμμαζέψει" τη νέα κυβέρνηση και να βάλει τέρμα στις "επικίνδυνες" διεργασίες που αναπτύσσονται στην Ευρώπη. Είχε εξάλλου προηγηθεί η σχεδόν εχθρική στάση του Βερολίνου προς την ελληνική κυβέρνηση. Οι ξινές δηλώσεις Μέρκελ. Οι παγερές δηλώσεις Σόιμπλε. Ακόμα και ο γεφυροποιός κύριος Σουλτς, που τόσο θερμής υποδοχής έτυχε στην Αθήνα, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Να το συζητήσουμε μεν, αλλά στώμεν καλώς.
Ωστόσο και παρ' όλα αυτά. Μόνο αν το Βερολίνο έχει αποφασίσει να βάλει μπουρλότο στην Ευρώπη μπορεί να επιμείνει στην ακαμψία του. Πρώτον, γιατί θα ήταν εγκληματική ηλιθιότητα να περιμένει από τη σημερινή κυβέρνηση να συνεχίσει όσα έκανε η χθεσινή. Δεύτερον, γιατί, χάρη στην ψήφο των Ελλήνων και στις κινήσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης, η ατζέντα στην Ευρώπη έχει αλλάξει. Και τρίτον, γιατί ένα τεράστιο κύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης προς την Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο τραπέζι.
Σε μια Ευρώπη που η συνοχή της βασίζεται σε διαπραγμάτευση και συμβιβασμούς θα ήταν συνεπώς πράξη εμπρησμού, τέτοιες ώρες, να επικρατήσουν λογικές επιβολής. Και όταν η Ελλάδα, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες, δηλώνουν έτοιμες για διάλογο, αυτό σημαίνει τουλάχιστον ένα πράγμα: Τέρμα στους μονολόγους. Κι ας εκφωνούνται γερμανιστί...
Εντάξει, το καταλάβαμε. Η Ευρώπη δεν είναι μια ανοιχτή αγκαλιά έτοιμη να υποδεχτεί τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Να αποδεχτεί την ετυμηγορία των Ελλήνων. Και να δεχτεί ότι ένας κυρίαρχος λαός έχει όχι μόνο την υποχρέωση να αποδέχεται δεσμεύσεις που ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να εγκρίνει, αλλά και το δικαίωμα να ζητάει και να διαπραγματεύεται την αλλαγή τους. Να ορίζει δηλαδή τη μοίρα του και τη μοίρα της χώρας του, για πολλά χρόνια.
Το δεδομένο αυτό έγινε σαφές από τη διαρροή εγγράφου της καγκελαρίας, που αποκαλύπτει ότι το Βερολίνο απαιτεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, από τον Τσίπρα να συνεχίσει την πολιτική Σαμαρά. Να μην αγγίξει τις δεσμεύεις - ή ίσως πιο σωστά; τα δεσμά. Να συνεχίσουμε με τις ίδιες συντάξεις, τους ίδιους μισθούς, την ίδια εργασιακή βαρβαρότητα, την ίδια απόγνωση και τα ίδια αδιέξοδα. Κοινωνικά αλλά και οικονομικά. Ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό των προφητών της Μέρκελ: Θα κάνετε αυτό που σας λέω!
Προφανώς το εν λόγω απόρρητο έγγραφο διέρρευσε σκόπιμα. Για να "συμμαζέψει" τη νέα κυβέρνηση και να βάλει τέρμα στις "επικίνδυνες" διεργασίες που αναπτύσσονται στην Ευρώπη. Είχε εξάλλου προηγηθεί η σχεδόν εχθρική στάση του Βερολίνου προς την ελληνική κυβέρνηση. Οι ξινές δηλώσεις Μέρκελ. Οι παγερές δηλώσεις Σόιμπλε. Ακόμα και ο γεφυροποιός κύριος Σουλτς, που τόσο θερμής υποδοχής έτυχε στην Αθήνα, δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Να το συζητήσουμε μεν, αλλά στώμεν καλώς.
Ωστόσο και παρ' όλα αυτά. Μόνο αν το Βερολίνο έχει αποφασίσει να βάλει μπουρλότο στην Ευρώπη μπορεί να επιμείνει στην ακαμψία του. Πρώτον, γιατί θα ήταν εγκληματική ηλιθιότητα να περιμένει από τη σημερινή κυβέρνηση να συνεχίσει όσα έκανε η χθεσινή. Δεύτερον, γιατί, χάρη στην ψήφο των Ελλήνων και στις κινήσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης, η ατζέντα στην Ευρώπη έχει αλλάξει. Και τρίτον, γιατί ένα τεράστιο κύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης προς την Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο τραπέζι.
Σε μια Ευρώπη που η συνοχή της βασίζεται σε διαπραγμάτευση και συμβιβασμούς θα ήταν συνεπώς πράξη εμπρησμού, τέτοιες ώρες, να επικρατήσουν λογικές επιβολής. Και όταν η Ελλάδα, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες, δηλώνουν έτοιμες για διάλογο, αυτό σημαίνει τουλάχιστον ένα πράγμα: Τέρμα στους μονολόγους. Κι ας εκφωνούνται γερμανιστί...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου