Λίλα Μήτσουρα
Μεσήλικη πλέον κοιτάζω πίσω το εξάχρονο κοριτσάκι που ζούσε στις μέρες του πολυτεχνείου
Πώς το έβλεπε μέσα από τις κουβέντες των μεγάλων.
Το καρδιοχτύπι είναι ακριβώς το ίδιο.
Τι μνήμες να έχω; Τον φόβο θυμάμαι, τον φόβο ξανανιώθω
Πέρασαν τα χρόνια, έπαψα εδώ και χρόνια να είμαι παιδί στο σώμα, παρά μονάχα στη ψυχή παραμένω.
Έχω μεγάλα παιδιά πλέον, παιδιά σαν και κείνα τότε.
Τα παρατηρώ προσεκτικά, κοιτώ το βλέμμα τους, ακούω όσο μπορώ τις σκέψεις τους και τα όνειρά τους.
Για να νιώσω έστω και στο ελάχιστο αυτό που έκανε εκείνα τα παιδιά να πράξουν όπως έπραξαν.
Καταλήγω σε ένα συμπέρασμα μόνο.
Πρέπει να αγαπάς πολύ τη ζωή, τη ζωή όλων και όχι μόνο τη δική σου για να μπορέσεις να αγνοήσεις ότι μπορεί να τελειώσει ξαφνικά αλλά αγωνιζόμενος .
Πρέπει να είναι τα όνειρα γιγαντωμένα και να μη χωρούν πλέον στη ψυχή σου για να ορμίσεις μπροστά και να παλέψεις να τα κάνεις πράξη.
Πρέπει να είσαι ερωτευμένος με τις ιδέες τις ανθρώπινες ώστε να ξεπεράσεις το φόβο.
Στέκομαι ευλαβικά σε αυτή τη μέρα, προσπαθώντας να τιμήσω τις ψυχές εκείνες που πάλεψαν για τα ιδανικά τους.
Στέκομαι ευλαβικά σε αυτή τη μέρα, προσπαθώντας να τιμήσω το καρδιοχτύπι των μανάδων των παιδιών αυτών και όλων όσων είχαν δικούς τους ανθρώπους εκεί.
Στέκομαι προσοχή σε αυτή τη μέρα νιώθοντας ντροπή για τα ιδανικά που σβήστηκαν στο πέρασμα του χρόνου.
Να παλεύεις με τόσο πάθος για μια ιδέα που εκφράστηκε σε τρεις λεξούλες μικρές με ασήκωτο βάρος, εγώ το λέω ηρωισμό.
ΨΩΜΊ ΠΑΙΔΕΊΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ.
Μια ιδέα, ένα όνειρο, ένας έρωτας .
Αξιοπρεπής ζωή.
Τίποτα άλλο.
Αναζητούνται ήρωες σήμερα.
Υπάρχει άμεση ανάγκη ηρωοποίησης έτσι ώστε να ξεφύγουμε από τη μιζέρια και τη βαλτωμένη επιβίωση. Για αυτό κάνουμε ήρωα όποιον βγει μπροστά, ακόμα και αν δεν είναι.
Αναζητούνται ιδανικά.
Αναζητείται το πάθος των παιδιών εκείνων.
Κάθε χρόνος που θα περνάει το πολυτεχνείο θα είναι πιο ζωντανό από πέρσι.
Θα πονάει πιότερο .
Από ντροπή, από έλλειψη πάθους και ιδανικών. Από περίσσιο φόβο……
ΨΩΜΊ ΠΑΙΔΕΊΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ
Ας ενώσουμε τις φωνές μας νοητά με τις φωνές εκείνων των ανθρώπων μήπως και μας μεταδώσουν λίγο από το πολύ τους.
Άκου ξανά το «ΕΔΏ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ»
Και φώναξε δυνατά και συ μαζί τους 45 χρόνια μετά Εδώ Ελλάδα!!!! Λαέ της Ελλάδας το πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία
Εδώ Ελλάδα!!! Το πολυτεχνείο ας είναι σημαιοφόρος σε ένα αγώνα, στον κοινό μας αγώνα για μια ζωή όπως την ονειρεύτηκαν εκείνα τα παιδιά.
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Μεσήλικη πλέον κοιτάζω πίσω το εξάχρονο κοριτσάκι που ζούσε στις μέρες του πολυτεχνείου
Πώς το έβλεπε μέσα από τις κουβέντες των μεγάλων.
Το καρδιοχτύπι είναι ακριβώς το ίδιο.
Τι μνήμες να έχω; Τον φόβο θυμάμαι, τον φόβο ξανανιώθω
Πέρασαν τα χρόνια, έπαψα εδώ και χρόνια να είμαι παιδί στο σώμα, παρά μονάχα στη ψυχή παραμένω.
Έχω μεγάλα παιδιά πλέον, παιδιά σαν και κείνα τότε.
Τα παρατηρώ προσεκτικά, κοιτώ το βλέμμα τους, ακούω όσο μπορώ τις σκέψεις τους και τα όνειρά τους.
Για να νιώσω έστω και στο ελάχιστο αυτό που έκανε εκείνα τα παιδιά να πράξουν όπως έπραξαν.
Καταλήγω σε ένα συμπέρασμα μόνο.
Πρέπει να αγαπάς πολύ τη ζωή, τη ζωή όλων και όχι μόνο τη δική σου για να μπορέσεις να αγνοήσεις ότι μπορεί να τελειώσει ξαφνικά αλλά αγωνιζόμενος .
Πρέπει να είναι τα όνειρα γιγαντωμένα και να μη χωρούν πλέον στη ψυχή σου για να ορμίσεις μπροστά και να παλέψεις να τα κάνεις πράξη.
Πρέπει να είσαι ερωτευμένος με τις ιδέες τις ανθρώπινες ώστε να ξεπεράσεις το φόβο.
Στέκομαι ευλαβικά σε αυτή τη μέρα, προσπαθώντας να τιμήσω τις ψυχές εκείνες που πάλεψαν για τα ιδανικά τους.
Στέκομαι ευλαβικά σε αυτή τη μέρα, προσπαθώντας να τιμήσω το καρδιοχτύπι των μανάδων των παιδιών αυτών και όλων όσων είχαν δικούς τους ανθρώπους εκεί.
Στέκομαι προσοχή σε αυτή τη μέρα νιώθοντας ντροπή για τα ιδανικά που σβήστηκαν στο πέρασμα του χρόνου.
Να παλεύεις με τόσο πάθος για μια ιδέα που εκφράστηκε σε τρεις λεξούλες μικρές με ασήκωτο βάρος, εγώ το λέω ηρωισμό.
ΨΩΜΊ ΠΑΙΔΕΊΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ.
Μια ιδέα, ένα όνειρο, ένας έρωτας .
Αξιοπρεπής ζωή.
Τίποτα άλλο.
Αναζητούνται ήρωες σήμερα.
Υπάρχει άμεση ανάγκη ηρωοποίησης έτσι ώστε να ξεφύγουμε από τη μιζέρια και τη βαλτωμένη επιβίωση. Για αυτό κάνουμε ήρωα όποιον βγει μπροστά, ακόμα και αν δεν είναι.
Αναζητούνται ιδανικά.
Αναζητείται το πάθος των παιδιών εκείνων.
Κάθε χρόνος που θα περνάει το πολυτεχνείο θα είναι πιο ζωντανό από πέρσι.
Θα πονάει πιότερο .
Από ντροπή, από έλλειψη πάθους και ιδανικών. Από περίσσιο φόβο……
ΨΩΜΊ ΠΑΙΔΕΊΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΆ
Ας ενώσουμε τις φωνές μας νοητά με τις φωνές εκείνων των ανθρώπων μήπως και μας μεταδώσουν λίγο από το πολύ τους.
Άκου ξανά το «ΕΔΏ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΊΟ»
Και φώναξε δυνατά και συ μαζί τους 45 χρόνια μετά Εδώ Ελλάδα!!!! Λαέ της Ελλάδας το πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία
Εδώ Ελλάδα!!! Το πολυτεχνείο ας είναι σημαιοφόρος σε ένα αγώνα, στον κοινό μας αγώνα για μια ζωή όπως την ονειρεύτηκαν εκείνα τα παιδιά.
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου