Στάθης
Ο Τζιμάκος ο Πανούσης είχε κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ με τα κρεμμυδάκια και τον Τσίπρα προσωπικώς του αλατιού. Όταν εκδήμησε, ο Τσίπρας τον αποχαιρέτησε με τα καλύτερα κούφια λόγια…
Ο Γλέζος ζήτησε από τους Έλληνες «συγγνώμη που εμπιστεύθηκε» τον Τσίπρα. Όταν εκδήμησε, ο Τσίπρας εκφώνησε… πανηγυρικόν τον επικήδειο! – αδύνατον «να αμυνθούν οι νεκροί», που έλεγε και ο Ροΐδης.
Ο Περικλής Κοροβέσης έλεγε ότι την Αριστερά στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να τη σκοτώσει το κράτος, ούτε το παρακράτος, μπόρεσε όμως να τη σκοτώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αδιάβροχος σαν τα χοντρόπετσα ζώα του Νείλου ο Τσίπρας ευχήθηκε στον Κοροβέση, καλό ταξίδι…!
Τα λέω όλα αυτά Μεγαλοβδομαδιάτικα, διότι το μεγάλο ζητούμενο στην πολιτική σήμερα, κυρίως για την Αριστερά, είναι η επιστράτευση και η επικράτηση του ήθους και της λογικής.
Από τις πρώτες μέρες που η μετά το Δημοψήφισμα του 2015 Αριστερά ανέλαβε τη διακυβέρνηση, διακήρυξε ότι διαθέτει το «ηθικό πλεονέκτημα»! Κάτι δηλαδή που απονέμουν οι άλλοι, αυτή η Αριστερά το απένειμα στον εαυτόν της.
Κάτι που προϋποθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία, η Αριστερά που Γονάτισε μπροστά στους Επικυρίαρχους το άρπαξε και το φόρεσε Πτωχοπροδρομική κορώνα στο κεφάλι της! Άρπαξε τα «δύσκολα εύγε των σοφιστών και του Δήμου» και τα έκανε χάντρες για Πολάκηδες και καθρεφτάκια για Κατρούγκαλους…
Θα ενθυμείσθε οι παλαιότεροι ένα σλόγκαν του ΚΚΕ εσωτερικού περί «ύφους και ήθους», με το οποίο μας είχαν γανώσει το μυαλό οι εύκολοι χρήστες των κλισέ για δεκαετίες. Ε λοιπόν, οι επίγονοί τους έκαναν αυτό το σλόγκαν χλεύη για το παρδαλό κατσίκι (επίσης αν ενθυμείστε, οι παλαιότεροι).
Αναφέρομαι σε όλα αυτά Μεγαλοβδομαδιάτικα, διότι τέτοιες μέρες το εκφράζεσθαι εν παραβολαίς φυγείν αδύνατον. Και ο Χριστός ήλθε «βαλείν μάχαιραν» – και τον κατέσφαξαν! Και ο Χριστός άρπαξε στον Ναό το ραβδί εναντίον των αργυραμοιβών, αλλά πήγε σφάγιο για 30 αργύρια.
Για να αλλάξει τα πράγματα υπερψηφίσθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να βάλει μαχαίρι εκλήθη, και κάρφωσε αυτό το μαχαίρι στην πλάτη των ψηφοφόρων του. Να συμμαζέψει τους αργυραμοιβούς υποσχέθηκε και γονάτισε μπροστά τους.
Μεγαλοβδομαδιάτικο, πλην όμως η Ιστορία δεν μιλάει με παραβολές, κυριολεκτεί. Στο όνομα του Χριστού λειτούργησε η Ιερά Εξέταση, και στο όνομα της Αριστεράς έγιναν εγκλήματα.
Μπροστά σε αυτά τα εγκλήματα, τα αμαρτήματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλημμελήματα. Έγιναν όμως σε μιαν εποχή που θρυμματισμένες πορεύονται οι οπισθοφυλακές της Αριστεράς, έτσι που το παραμικρό χτύπημα να τους πέφτει βαρύ…
Οπισθοφυλακή η κάποτε πρωτοπορία. Όμως το πρόταγμα που κινεί την Αριστερά παραμένει εδραίο: ο δίκαιος κόσμος. Η τάξη που δεν έχει να χάσει παρά μόνον τις αλυσίδες της (χάλκινες ή χρυσές) είναι πιο διευρυμένη παρά ποτέ.
Αυτοί που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και τα κράτη είναι λιγότεροι παρά ποτέ, πιο πονηροί όμως και πιο καταστροφικοί.
Ταυτοχρόνως οι γνώσεις, οι γνώμες και οι πληροφορίες κυκλοφορούν περισσότερο από ποτέ, ενώ την ίδια στιγμή η τεχνολογία στα χέρια των Δυνατών γίνεται όλο και πιο ανεξέλεγκτη, όλο και πιο επίφοβη, όλο και πιο ικανή να χειραγωγεί μάζες αποξενωμένες απ’ τη ζωή τους, αφιλοσόφητες και απολίτικες.
Το «ο νοών νοείτω» δείχνει να υποχωρεί μπροστά στο «άφεσ’ αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»…
Όπως και να ‘χει, καλή Ανάσταση σε όλους μας. Φέτος το Μεγαλοβδόμαδο ήταν διαφορετικό. Δεν ξέρω ούτε μπορώ να φαντασθώ πόσοι αναζήτησαν και πώς, εκείνα τα ψήγματα γαλήνης, που το έαρ και ο τρυφερός μύθος του Ναζωραίου σταλάζουν στην πλάση σε συντεταγμένες, που τέτοιες μέρες, συνήθως επιλέγουμε.
Φέτος, φέροντας τον καταναγκασμό πάνω απ’ το κεφάλι μας φανερά, ίσως να δούμε τους κρυφούς καταναγκασμούς στους οποίους είμαστε καταδικασμένοι, να φυλάνε πάνοπλοι γεφύρια και περάσματα…
Πηγή: edromos.gr
Στάθης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ο Τζιμάκος ο Πανούσης είχε κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ με τα κρεμμυδάκια και τον Τσίπρα προσωπικώς του αλατιού. Όταν εκδήμησε, ο Τσίπρας τον αποχαιρέτησε με τα καλύτερα κούφια λόγια…
Ο Γλέζος ζήτησε από τους Έλληνες «συγγνώμη που εμπιστεύθηκε» τον Τσίπρα. Όταν εκδήμησε, ο Τσίπρας εκφώνησε… πανηγυρικόν τον επικήδειο! – αδύνατον «να αμυνθούν οι νεκροί», που έλεγε και ο Ροΐδης.
Ο Περικλής Κοροβέσης έλεγε ότι την Αριστερά στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να τη σκοτώσει το κράτος, ούτε το παρακράτος, μπόρεσε όμως να τη σκοτώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αδιάβροχος σαν τα χοντρόπετσα ζώα του Νείλου ο Τσίπρας ευχήθηκε στον Κοροβέση, καλό ταξίδι…!
Τα λέω όλα αυτά Μεγαλοβδομαδιάτικα, διότι το μεγάλο ζητούμενο στην πολιτική σήμερα, κυρίως για την Αριστερά, είναι η επιστράτευση και η επικράτηση του ήθους και της λογικής.
……………………………………………………………………………
Από τις πρώτες μέρες που η μετά το Δημοψήφισμα του 2015 Αριστερά ανέλαβε τη διακυβέρνηση, διακήρυξε ότι διαθέτει το «ηθικό πλεονέκτημα»! Κάτι δηλαδή που απονέμουν οι άλλοι, αυτή η Αριστερά το απένειμα στον εαυτόν της.
Κάτι που προϋποθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία, η Αριστερά που Γονάτισε μπροστά στους Επικυρίαρχους το άρπαξε και το φόρεσε Πτωχοπροδρομική κορώνα στο κεφάλι της! Άρπαξε τα «δύσκολα εύγε των σοφιστών και του Δήμου» και τα έκανε χάντρες για Πολάκηδες και καθρεφτάκια για Κατρούγκαλους…
……………………………………………………………………………..
Θα ενθυμείσθε οι παλαιότεροι ένα σλόγκαν του ΚΚΕ εσωτερικού περί «ύφους και ήθους», με το οποίο μας είχαν γανώσει το μυαλό οι εύκολοι χρήστες των κλισέ για δεκαετίες. Ε λοιπόν, οι επίγονοί τους έκαναν αυτό το σλόγκαν χλεύη για το παρδαλό κατσίκι (επίσης αν ενθυμείστε, οι παλαιότεροι).
***
Αναφέρομαι σε όλα αυτά Μεγαλοβδομαδιάτικα, διότι τέτοιες μέρες το εκφράζεσθαι εν παραβολαίς φυγείν αδύνατον. Και ο Χριστός ήλθε «βαλείν μάχαιραν» – και τον κατέσφαξαν! Και ο Χριστός άρπαξε στον Ναό το ραβδί εναντίον των αργυραμοιβών, αλλά πήγε σφάγιο για 30 αργύρια.
Για να αλλάξει τα πράγματα υπερψηφίσθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να βάλει μαχαίρι εκλήθη, και κάρφωσε αυτό το μαχαίρι στην πλάτη των ψηφοφόρων του. Να συμμαζέψει τους αργυραμοιβούς υποσχέθηκε και γονάτισε μπροστά τους.
…………………………………………………………………………
Μεγαλοβδομαδιάτικο, πλην όμως η Ιστορία δεν μιλάει με παραβολές, κυριολεκτεί. Στο όνομα του Χριστού λειτούργησε η Ιερά Εξέταση, και στο όνομα της Αριστεράς έγιναν εγκλήματα.
Μπροστά σε αυτά τα εγκλήματα, τα αμαρτήματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλημμελήματα. Έγιναν όμως σε μιαν εποχή που θρυμματισμένες πορεύονται οι οπισθοφυλακές της Αριστεράς, έτσι που το παραμικρό χτύπημα να τους πέφτει βαρύ…
***
Οπισθοφυλακή η κάποτε πρωτοπορία. Όμως το πρόταγμα που κινεί την Αριστερά παραμένει εδραίο: ο δίκαιος κόσμος. Η τάξη που δεν έχει να χάσει παρά μόνον τις αλυσίδες της (χάλκινες ή χρυσές) είναι πιο διευρυμένη παρά ποτέ.
Αυτοί που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και τα κράτη είναι λιγότεροι παρά ποτέ, πιο πονηροί όμως και πιο καταστροφικοί.
…………………………………………………………………………………..
Ταυτοχρόνως οι γνώσεις, οι γνώμες και οι πληροφορίες κυκλοφορούν περισσότερο από ποτέ, ενώ την ίδια στιγμή η τεχνολογία στα χέρια των Δυνατών γίνεται όλο και πιο ανεξέλεγκτη, όλο και πιο επίφοβη, όλο και πιο ικανή να χειραγωγεί μάζες αποξενωμένες απ’ τη ζωή τους, αφιλοσόφητες και απολίτικες.
Το «ο νοών νοείτω» δείχνει να υποχωρεί μπροστά στο «άφεσ’ αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»…
***
Όπως και να ‘χει, καλή Ανάσταση σε όλους μας. Φέτος το Μεγαλοβδόμαδο ήταν διαφορετικό. Δεν ξέρω ούτε μπορώ να φαντασθώ πόσοι αναζήτησαν και πώς, εκείνα τα ψήγματα γαλήνης, που το έαρ και ο τρυφερός μύθος του Ναζωραίου σταλάζουν στην πλάση σε συντεταγμένες, που τέτοιες μέρες, συνήθως επιλέγουμε.
Φέτος, φέροντας τον καταναγκασμό πάνω απ’ το κεφάλι μας φανερά, ίσως να δούμε τους κρυφούς καταναγκασμούς στους οποίους είμαστε καταδικασμένοι, να φυλάνε πάνοπλοι γεφύρια και περάσματα…
Πηγή: edromos.gr
Στάθης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου