Νίκος Μπογιόπουλος
Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων.
Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.
Στην πλευρά της καπηλείας, στην κορυφή των πατριδοκάπηλων, βρέθηκαν τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής» και παραμένει το κάθε λογής ακροδεξιό κατακάθι. Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού).
Που σπεκουλάρουν πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον φασιστικό και εθνικιστικό οχετό τους. Οι –κατά δήλωσή τους– σπορά των ηττημένων του ’45. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δωσίλογων. Να παριστάνουν τους «πατριώτες». Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά. Ύβρις.
Στην άλλη πλευρά οι υποκριτές. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.
Εξηγούμαστε:
α) Στα Ίμια, το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η ελληνική πολιτική ηγεσία εκστόμισε δια του πρωθυπουργού Σημίτη εκείνο το απίθανο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…
β) Στη Μαδρίτη, ένα χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε, ουσιαστικά, «ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ»…
γ) Στο Ελσίνκι, το 1999, η Ελλάδα έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε το «ευχαριστούμε την ΕΕ»…
Ρωτάμε: Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει έκτοτε; Ποιο από αυτά τα «ευχαριστώ» που ειπώθηκαν στο φόντο των Ιμίων ανακλήθηκε ή αναιρέθηκε ποτέ στην πράξη;
Ήταν 30 προς 31 Γενάρη 1996. Το βράδυ των Ιμίων.
Η άθλια καπηλεία καλά κρατεί. Και η υποκρισία, επίσης.
Στην πλευρά της καπηλείας, στην κορυφή των πατριδοκάπηλων, βρέθηκαν τα χιτλεροειδή της «Χρυσής Αυγής» και παραμένει το κάθε λογής ακροδεξιό κατακάθι. Που λερώνουν τη μνήμη των τριών παλικαριών που χάθηκαν εκείνο το βράδυ (του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού).
Που σπεκουλάρουν πάνω στη θυσία τους και αναζητούν στη μνήμη τους ερείσματα για τον φασιστικό και εθνικιστικό οχετό τους. Οι –κατά δήλωσή τους– σπορά των ηττημένων του ’45. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ναζί. Αυτοί που κουβαλάνε τατουάζ με τα εμβλήματα των κατακτητών που ρήμαξαν την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ ακρη. Οι απόγονοι των δωσίλογων. Να παριστάνουν τους «πατριώτες». Και να μιλάνε για προστασία των Ιμίων και των συνόρων. Αυτοί που συνεχίζουν το έργο των προπατόρων τους. Εκείνων που ξεπούλησαν την Ελλάδα ολάκερη. Αυτοί είναι που πιάνουν στο στόμα του τα τρία παιδιά. Ύβρις.
Στην άλλη πλευρά οι υποκριτές. Είναι αυτοί που συνεχίζουν να κινούνται απαρέγκλιτα στις ίδιες εκείνες πολιτικές ράγες που σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 31 Γενάρη του 1996.
Εξηγούμαστε:
α) Στα Ίμια, το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η ελληνική πολιτική ηγεσία εκστόμισε δια του πρωθυπουργού Σημίτη εκείνο το απίθανο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…
β) Στη Μαδρίτη, ένα χρόνο αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε, ουσιαστικά, «ευχαριστούμε το ΝΑΤΟ»…
γ) Στο Ελσίνκι, το 1999, η Ελλάδα έβαλε την υπογραφή της κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Ήταν εκεί που η ελληνική πολιτική ηγεσία είπε το «ευχαριστούμε την ΕΕ»…
Ρωτάμε: Τι από όλα αυτά έχει αλλάξει έκτοτε; Ποιο από αυτά τα «ευχαριστώ» που ειπώθηκαν στο φόντο των Ιμίων ανακλήθηκε ή αναιρέθηκε ποτέ στην πράξη;
Η ΝΔ και ο κ.Σαμαράς, που είχε υπουργό Εξωτερικών τον κ.Βενιζέλο, συγκυβερνούσε, ναι ή όχι, με το κόμμα του οποίου ο πρώην αρχηγός, για να δικαιολογήσει την πολιτική του στα Ελληνοτουρκικά, δήλωνε: «Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει, για κάποιες βραχονησίδες»! (σσ: Γ. Παπανδρέου, «Τα Νέα», 23/10/2000)… Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, τέσσερα χρόνια μετά από τα Ίμια δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών (συνέντευξη στους «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000): «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους ,όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;
Η κυρία Μπακογιάννη της ΝΔ, δέκα χρόνια μετά από τα Ίμια (25/04/2006) δήλωνε ως υπουργός Εξωτερικών για τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ: «(…) η μακρά ιστορία και η δυνατή φιλία που συνδέει τις δύο δημοκρατίες μας στηρίζεται σε κοινές αρχές και αξίες,σε κοινούς αγώνες, αλλά και στη συμμετοχή μας στη μεγάλη κοινότητα κρατών του ΝΑΤΟ. Οι στόχοι μας σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν(…)». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ»; Ναι ή όχι;
Ο κ. Σαμαράς, ως πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, δεκαεφτά χρόνια μετά από τα Ίμια, δήλωνε στη συνάντησή του με τον Ομπάμα (8/8/2013) στον Λευκό Οίκο: «Κατ’ αρχήν, θέλω να πω ότι οι δύο λαοί μας και οι δύο χώρες μας είναι περισσότερο από σύμμαχοι. Όχι μόνο πάλεψαν ο ένας δίπλα στον άλλο σε όλη την ιστορία, πάντα για μια ευγενή αιτία, αλλά λάτρεψαν και υποστήριξαν τις ίδιες αξίες, όπως την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία». Ρωτάμε: Αυτό ήταν κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;
Ας έρθουμε στον κύριο Τσίπρα.
α) Υποδεχόμενος τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο στην Αθήνα ο κ.Τσίπρας τον προσφώνησε λέγοντας ότι με τον Ομπάμα «άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο» (μάλλον δεν ρώτησε ο κ.Τσίπρας πως φαντάζει η εικόνα των ΗΠΑ στα μάτια των βομβαρδισμένων – επί Ομπάμα – παιδιών της Συρίας, της Λιβύης και όλης της Μέσης Ανατολής ή στα μάτια των λαών σε 130 χώρες του πλανήτη όπου οι ΗΠΑ διατηρούν και επί Ομπάμα στρατιωτικές επιχειρησιακές δυνάμεις).
β) Ακούστηκε ο κ.Τσίπρας να εξυμνεί τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας και να καταλήγει λέγοντας ότι «η Ελλάδα υποδέχεται έναν Αμερικανό Πρόεδρο που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του υπερασπίστηκε με σθένος τις αξίες αυτές» (σσ: αυτός είναι ο λόγος, η… χρηματοδότηση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που επί Ομπάμα οι ΗΠΑ δαπάνησαν 900 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα δαπάνησαν επί Μπους σε πολέμους και για την δημιουργία Φρανκενστάιν τύπου ISIS).
γ) Ακούστηκε, από έναν πρωθυπουργό που θα έδιωχνε το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, να δηλώνει: «Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίσαμε τη σημασία που έχει (…) η συνέχιση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο».
δ) Ο κ.Τσίπρας (ο και… «αριστερός») είναι το ίδιο πρόσωπο που προσήλθε στον Λευκό Οίκο για να εξυμνήσει τον «αγγελικό» Τραμπ που μοιάζει διαβολικός αλλά που «ότι κάνει είναι για το καλό».
ε) Ο κύριος Τσίπρας είναι το ίδιο πρόσωπο που ως πρωθυπουργός συνέταξε (αλλά ως αντιπολίτευση… δεν ψήφισε) την νέα συμφωνία για την αναβάθμιση και επέκταση της συμφωνίας για την δράση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα στο πλαίσιο της πολιτικής που εξυμνήθηκε από τον Πάιατ και ως μετατροπή της χώρας σε “γεωστρατηγικό μεντεσέ” των ΗΠΑ. Αυτός είναι ο κύριος Τσίπρας, το πρόσωπο που ηγήθηκε μιας κυβέρνησης που για την ιταμότητα της αμερικανοφροσύνης της δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς την έκθεση του ίδιου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (imerodromos.gr)
Οσο για τον κύριο Μητσοτάκη, τον πρώτο ηγέτη που τάχθηκε υπέρ της δολοφονίας του Ιρανού στρατηγού στο Ιρακ, τον πρωθυπουργό που αναγνώρισε τον αχυράνθρωπο-στημένη λεμονόκουπα της CIA, τον Γουαοδό σαν… πρόεδρο της Βενεζουέλας, που στέλνει ελληνικούς Πάτριοτ για να ενισχυθεί η αεράμυνα της… Σαουδικής Αραβίας, τον διαθέσιμο να στείλει στρατιωτικές ελληνικές δυνάμεις από τα στενά του Ορμούζ μέχρι το Μάλι, να παριστάνει τον σημαιοφόρο των στρατιωτικών προμηθευτών της Ουκρανίας, τον άνθρωπο που έφτασε να φιλοξενεί και να χειροκροτάει ναζί του Αζοφ μέσα στην ελληνική Βουλή προς δόξαν της “αμερικανικής πλευράς της Ιστορίας”, μετά τον ρόλο γλάστρας που έχει εξασφάλισε δίπλα στους Τραμπ – Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
Είναι ο σημερινός πρωθυπουργός που μετά την απίθανη δήλωσή του για το πόσο “προβλέψιμος σύμμαχος” είναι των ΗΠΑ , έσπευσε – και ενώ οι ΗΠΑ την ώρα της εντεινόμενης τουρκικής προκλητικότητας μιλού για “θαλάσσιες διεκδικήσεις” της… Ελλάδας (!) και καλούν τις δυο χώρες να λύσουν τις… “διαφορές” τους “συμμαχικά” και “αγαπημένα” – να αναφέρει τα ελληνικά νησιά σαν “νατοικά νησιά” (!) και να ψηφίζει στη Βουλή την συμφωνία με τους Αμερικάνους για την μετατροπή όλης της Ελλάδας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση και σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο (imerodromos.gr)
Ρωτάμε: Αυτά είναι κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;
Μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»: Η πολιτική του «ευχαριστούμε» αποτελεί την μόνιμη πυξίδα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι σε Μπους, Κλίντον, Ομπάμα, Τραμπ και Μπάιντεν, από εποχής… Τρούμαν. Αυτή είναι η αλήθεια, που φυσικά δεν βρίσκει θέση στους «πάγκους» των πατριδέμπορων της μαύρης επετείου.
Πρόκειται για μια πολιτική που κάθε άλλο παρά «κατευνάζει» την τουρκική συμπεριφορά, όπως απέδειξαν οι ευθέως επιθετικές κινήσεις της Αγκυρας με το τουρκολυβικό “μνημόνιο”, το “Ορουτς Ρεις”, την περίφημη “γαλάζια πατρίδα” και συνεπάγεται μια διαρκή απειλή για τον ελληνικό λαό.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τον τούρκικο λαό. Και ο ένας λαός και ο άλλος αποτελούν το άθυρμα σε παιχνίδια συμφερόντων των αστικών τάξεων των δυο χωρών που ανταγωνίζονται μεταξύ τους με τακτικές που είτε έχουν ως έμβλημα τον «τσαμπουκά» είτε το πόσο «ευχάριστες» θα είναι απέναντι σε «συμμάχους» και «εταίρους», εγκυμονούν το ίδιο επικίνδυνο αποτέλεσμα.
Είκοσι επτά χρόνια μετά από τα Ίμια που οι Αμερικάνοι διέταξαν την Ελλάδα να “κάτσει στα αυγά της” (μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»), την ώρα που
Ας έρθουμε στον κύριο Τσίπρα.
α) Υποδεχόμενος τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο στην Αθήνα ο κ.Τσίπρας τον προσφώνησε λέγοντας ότι με τον Ομπάμα «άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο» (μάλλον δεν ρώτησε ο κ.Τσίπρας πως φαντάζει η εικόνα των ΗΠΑ στα μάτια των βομβαρδισμένων – επί Ομπάμα – παιδιών της Συρίας, της Λιβύης και όλης της Μέσης Ανατολής ή στα μάτια των λαών σε 130 χώρες του πλανήτη όπου οι ΗΠΑ διατηρούν και επί Ομπάμα στρατιωτικές επιχειρησιακές δυνάμεις).
β) Ακούστηκε ο κ.Τσίπρας να εξυμνεί τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας και να καταλήγει λέγοντας ότι «η Ελλάδα υποδέχεται έναν Αμερικανό Πρόεδρο που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του υπερασπίστηκε με σθένος τις αξίες αυτές» (σσ: αυτός είναι ο λόγος, η… χρηματοδότηση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που επί Ομπάμα οι ΗΠΑ δαπάνησαν 900 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα δαπάνησαν επί Μπους σε πολέμους και για την δημιουργία Φρανκενστάιν τύπου ISIS).
γ) Ακούστηκε, από έναν πρωθυπουργό που θα έδιωχνε το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, να δηλώνει: «Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίσαμε τη σημασία που έχει (…) η συνέχιση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο».
δ) Ο κ.Τσίπρας (ο και… «αριστερός») είναι το ίδιο πρόσωπο που προσήλθε στον Λευκό Οίκο για να εξυμνήσει τον «αγγελικό» Τραμπ που μοιάζει διαβολικός αλλά που «ότι κάνει είναι για το καλό».
ε) Ο κύριος Τσίπρας είναι το ίδιο πρόσωπο που ως πρωθυπουργός συνέταξε (αλλά ως αντιπολίτευση… δεν ψήφισε) την νέα συμφωνία για την αναβάθμιση και επέκταση της συμφωνίας για την δράση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα στο πλαίσιο της πολιτικής που εξυμνήθηκε από τον Πάιατ και ως μετατροπή της χώρας σε “γεωστρατηγικό μεντεσέ” των ΗΠΑ. Αυτός είναι ο κύριος Τσίπρας, το πρόσωπο που ηγήθηκε μιας κυβέρνησης που για την ιταμότητα της αμερικανοφροσύνης της δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς την έκθεση του ίδιου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (imerodromos.gr)
Μητσοτάκης: “Ευχαριστούμε” από… Ιραν μέχρι στενά του Ορμούζ!
Οσο για τον κύριο Μητσοτάκη, τον πρώτο ηγέτη που τάχθηκε υπέρ της δολοφονίας του Ιρανού στρατηγού στο Ιρακ, τον πρωθυπουργό που αναγνώρισε τον αχυράνθρωπο-στημένη λεμονόκουπα της CIA, τον Γουαοδό σαν… πρόεδρο της Βενεζουέλας, που στέλνει ελληνικούς Πάτριοτ για να ενισχυθεί η αεράμυνα της… Σαουδικής Αραβίας, τον διαθέσιμο να στείλει στρατιωτικές ελληνικές δυνάμεις από τα στενά του Ορμούζ μέχρι το Μάλι, να παριστάνει τον σημαιοφόρο των στρατιωτικών προμηθευτών της Ουκρανίας, τον άνθρωπο που έφτασε να φιλοξενεί και να χειροκροτάει ναζί του Αζοφ μέσα στην ελληνική Βουλή προς δόξαν της “αμερικανικής πλευράς της Ιστορίας”, μετά τον ρόλο γλάστρας που έχει εξασφάλισε δίπλα στους Τραμπ – Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
Είναι ο σημερινός πρωθυπουργός που μετά την απίθανη δήλωσή του για το πόσο “προβλέψιμος σύμμαχος” είναι των ΗΠΑ , έσπευσε – και ενώ οι ΗΠΑ την ώρα της εντεινόμενης τουρκικής προκλητικότητας μιλού για “θαλάσσιες διεκδικήσεις” της… Ελλάδας (!) και καλούν τις δυο χώρες να λύσουν τις… “διαφορές” τους “συμμαχικά” και “αγαπημένα” – να αναφέρει τα ελληνικά νησιά σαν “νατοικά νησιά” (!) και να ψηφίζει στη Βουλή την συμφωνία με τους Αμερικάνους για την μετατροπή όλης της Ελλάδας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση και σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο (imerodromos.gr)
Ρωτάμε: Αυτά είναι κάτι σαν επανάληψη του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»; Ναι ή όχι;
Μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»: Η πολιτική του «ευχαριστούμε» αποτελεί την μόνιμη πυξίδα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι σε Μπους, Κλίντον, Ομπάμα, Τραμπ και Μπάιντεν, από εποχής… Τρούμαν. Αυτή είναι η αλήθεια, που φυσικά δεν βρίσκει θέση στους «πάγκους» των πατριδέμπορων της μαύρης επετείου.
Πρόκειται για μια πολιτική που κάθε άλλο παρά «κατευνάζει» την τουρκική συμπεριφορά, όπως απέδειξαν οι ευθέως επιθετικές κινήσεις της Αγκυρας με το τουρκολυβικό “μνημόνιο”, το “Ορουτς Ρεις”, την περίφημη “γαλάζια πατρίδα” και συνεπάγεται μια διαρκή απειλή για τον ελληνικό λαό.
Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τον τούρκικο λαό. Και ο ένας λαός και ο άλλος αποτελούν το άθυρμα σε παιχνίδια συμφερόντων των αστικών τάξεων των δυο χωρών που ανταγωνίζονται μεταξύ τους με τακτικές που είτε έχουν ως έμβλημα τον «τσαμπουκά» είτε το πόσο «ευχάριστες» θα είναι απέναντι σε «συμμάχους» και «εταίρους», εγκυμονούν το ίδιο επικίνδυνο αποτέλεσμα.
Είκοσι επτά χρόνια μετά από τα Ίμια που οι Αμερικάνοι διέταξαν την Ελλάδα να “κάτσει στα αυγά της” (μόνο όποιος δεν θέλει να το δει «δεν το βλέπει»), την ώρα που
- η πατρίδα προσφέρεται σε ρόλο «γεωστρατηγικού μεντεσέ» και οι ταγοί της δηλώνουν “προβλέψιμα” βαποράκια του ιμπεριαλισμού,
- με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις συμφωνίες των αμερικανικών βάσεων και των Πρεσπών και του φερεφώνου της μιας κλίκας των ληστών στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, λειτουργεί σαν τσολιαδάκι του ευρωατλαντισμού,
- οι πολυεθνικές του πετρελαίου και της ενέργειας στρώνουν τους νέους δρόμους του αίματος αλλά βαφτίζονται “οικονομικοί σύμμαχοι”,
- η Τουρκία απειλεί και προκαλεί,
οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σφυρίζουν αδιάφορα απέναντι στην Ελλάδα, στο Διεθνές Δίκαιο και στην ειρήνη, επικροτώντας και κατευθύνοντας “λύσεις” στο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών διχοτομήσεων και των πολυεθνικών “συνεκμεταλλεύσεων”.
Οι καλοί μας «σύμμαχοι» συμπεριφέρονται ωσάν να μην έχουν ακόμα… καταλήξει σε ποιόν ανήκουν τα Ίμια ή σαν η συνθήκη της Λωζάνης (που την έχουν κάνει κουρελόχαρτο στην περίπτωση της Συρίας και της Μέσης Ανατολής) να μην αποτελεί τμήμα του Διεθνούς Δικαίου. Όσο για τους καλούς μας «εταίρους», αυτοί αρνούνται να πάψουν να πουλούν όπλα στην Τουρκία, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία ή μας ανοίγουν τις αγκάλες τους αρκεί εμείς να φροντίσουμε να ταίσουμε, μαζί με τις αμερικανικές και τις δικές τους πολεμικές βιομηχανίες τους, όπως η Γαλλία, με τα Rafale και τις φρεγάτες της. Είναι αυτοί της ευρωοικογενείας στην οποία ανήκει η κατεχόμενη και βαλλόμενη πλέον και στην ΑΟΖ της Κύπρος, που παζαρεύουν από την ένταξη της Τουρκίας στις δομές της μέχρι το προσφυγικό. Είναι αυτοί που γελοιοποιούν ακόμα και την γελοιότητα: Αρκεί να θυμηθεί κανείς το πρόσφατο παραμύθι περί “κυρώσεων”…
Αυτοί είναι οι «σύμμαχοι» που εξυμνούνται. Αυτοί είναι οι «εταίροι» που επαινούνται. Που εισπράττουν «ευχαριστώ» – 27 χρόνια μετά τα Ιμια – από τους κύριους, τους εσωτερικούς υπεύθυνους: Τόσο από τους υποκριτές του ευρωατλαντισμού, όσο και από τους κάπηλους του δωσιλογισμού.
Ημεροδρόμος 31 Γενάρη 2022
Πηγή:imerodromos.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου