Η Ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια, τόσο σπουδαία που κάθε φορά που την παρατηρείς, βιώνεις ένα δέος για την ποικιλία των λέξεων και για το γεγονός πως υπάρχουν τόσες πολλές λέξεις που μπορούν να εκφράσουν ένα συναίσθημα ή μία κατάσταση.
Οι Άγγλοι θα πουν «make love» (κάνω έρωτα) και «I love you» (σε αγαπώ). Δηλαδή, θα χρησιμοποιήσουν το αγαπώ και για τις δύο περιπτώσεις. Ενώ στην Ελληνική γλώσσα θα χρησιμοποιήσεις τις λέξεις «έρωτας» και «αγάπη», θα κάνεις έναν σαφή διαχωρισμό ακόμα και εδώ.
Το θυμάμαι και το σκέφτομαι είναι δύο λέξεις οι οποίες συγχέονται και χρησιμοποιούνται διαρκώς, δίχως να έχει αποσαφηνιστεί καθαρά το νόημά τους.
Η αλήθεια είναι πως η Ελληνική γλώσσα θέλει μελέτη, ιδιαίτερη προσοχή και αποκωδικοποίηση των ιδιαίτερων στοιχείων της.
Πολλές λέξεις χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν κάτι παρόμοιο, όμως διαφοροποιούνται και αυτές σε ορισμένα σημεία.
Το θυμάμαι αναφέρεται ορθά στους ανθρώπους που έχουν αποβιώσει. Ή για μία κατάσταση της ζωής που γενικότερα έχει παρέλθει (για παράδειγμα, αναπολούμε τα παιδικά ή τα μαθητικά μας χρόνια).
Θυμόμαστε αυτό που δεν μπορούμε να επαναφέρουμε αυτούσιο στη ζωή μας, ένα πρόσωπο που δεν είναι εν ζωή, τα νεανικά μας χρόνια, μία κατάσταση ζωής που έχουμε περάσει και έχει παρέλθει (το σχολείο, το πανεπιστήμιο, ο στρατός).
Από την άλλη σκεφτόμαστε ένα πρόσωπο το οποίο είναι εν ζωή αλλά για οποιονδήποτε λόγο δε βιώνουμε μία στενή σχέση μαζί του. Σκεφτόμαστε αυτό που μπορούμε να δούμε, βιώσουμε ξανά επειδή υπάρχει, βρίσκεται στο παρόν.
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε και τις δύο λέξεις για να περιγράψουμε το ίδιο, αλλά υπάρχει μία λεπτή διαφορά που τις διαχωρίζει ως προς τον χειρισμό τους.
Ακόμα και εδώ, αντιλαμβανόμαστε αυτό το αξεπέραστο μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, όπου χωρίς ίχνος εθνικιστικής κορώνας, με κάνει να αισθάνομαι ευτυχής που τη μιλάω. Διότι είναι τόσο πλούσια που προσέχει τα πάντα, διαχωρίζει τα πάντα, τη διακατέχει μία ευαισθησία απέναντι σε κάθε βίωμα, κάθε στιγμή. Για αυτό και κρατά φυλαγμένη μία λέξη για κάθε της στιγμή..
Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου