Σήμερα, εντός της ΕΕ, ο λαός είναι «απομονωμένος» από το δικαίωμά του να ζήσει με αξιοπρεπές εισόδημα και μισθό, σταθερή δουλειά, να έχει σύγχρονα δικαιώματα στη μόρφωση, στην Υγεία, στον πολιτισμό, αλλά και να ζει ειρηνικά και με ασφάλεια στον τόπο του.
Εντός της ΕΕ οι λαοί έζησαν τον εφιάλτη της πανδημίας πιο «απομονωμένοι» από ποτέ, με τα κράτη - μέλη να κάνουν πλιάτσικο σε μάσκες και άλλα απαραίτητα υγειονομικά είδη στα αεροδρόμια, να «βουτάνε» εμβόλια, να γίνεται «ο κλέψας, του κλέψαντος» ανάμεσα στους «συμμάχους».
Εντός της ΕΕ και με βάση δεκάδες Οδηγίες και νομοθετήματά της, οι εργαζόμενοι παραμένουν «απομονωμένοι» από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, από τον σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο. Αναγκάζονται να ζουν με μισθούς πείνας, να περιπλανώνται ανάμεσα στην κακοπληρωμένη δουλειά και την ανεργία.
Οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι, εξαιτίας της ΚΑΠ που έχουν στηρίξει όλα τα κόμματα του ευρωενωσιακού τόξου και των δεσμεύσεων που απορρέουν, παραμένουν πιο «απομονωμένοι» από ποτέ, ακόμα και από τα ίδια τους τα προϊόντα, γίνεται ασύμφορη η καλλιέργεια και η πώλησή τους. Με βάση αυτές τις δεσμεύσεις το εισόδημά τους δέχθηκε σοβαρά πλήγματα, όπως μετά το εμπάργκο της Ρωσίας και τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Την ίδια απομόνωση εντός ΕΕ βιώνουν χιλιάδες κάτοικοι και εργαζόμενοι στις περιοχές που μαραζώνουν εξαιτίας της απολιγνιτοποίησης, στο όνομα των «πράσινων μπίζνες» που προωθεί η λυκοσυμμαχία, με τον λαό να βυθίζεται ταυτόχρονα στην ενεργειακή φτώχεια.
Εντός της ΕΕ, η νεολαία βιώνει τα αδιέξοδα που γιγαντώνονται από την εμπορευματοποίηση στη μόρφωση, την κατηγοριοποίηση των σχολείων, βιώνει τον αποκλεισμό από σύγχρονες δημόσιες και δωρεάν υποδομές για μαζική άθληση, για πρόσβαση στον πολιτισμό κ.ά.
Εντός της ΕΕ, τα νησιά της Ελλάδας βαφτίζονται ΝΑΤΟικό έδαφος και οι θάλασσες ΝΑΤΟικά ύδατα, με τους συμμάχους ΕΕ και ΝΑΤΟ να κάνουν πλάτες στην επιθετικότητα και τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας, την οποία η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα παρουσιάζουν ως ...απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα!
Εντός της ΕΕ, η Ελλάδα διαπραγματεύεται εφ' όλης της ύλης με την Τουρκία για επώδυνους συμβιβασμούς πάνω στα κυριαρχικά της δικαιώματα, που φτάνουν μέχρι τη συνδιαχείριση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου. Την ίδια ώρα, η Κύπρος παραμένει υπό κατοχή και μεθοδεύεται πλέον η οριστική διχοτόμηση του νησιού.
Εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ο λαός μας γίνεται θύτης άλλων λαών με την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ταυτόχρονα θύμα των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Κι όλα αυτά, με το άθλιο επιχείρημα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων ότι δεν μπορεί η χώρα να είναι ...απομονωμένη!
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η συμμετοχή στην ΕΕ δεν αποτελεί παράγοντα προστασίας της χώρας και του λαού. Αντίθετα, αποτελεί παράγοντα ενίσχυσης των αδιεξόδων και των λαϊκών προβλημάτων, τα κάνει όλο και χειρότερα. Γι' αυτό, άλλωστε, σύμφωνα με το εαρινό ευρωβαρόμετρο, μόλις το 39% στην Ελλάδα και το 47% (κατά μέσο όρο) στα κράτη - μέλη έχουν θετική εικόνα για την ΕΕ. Ενώ 1 στους 4 Ελληνες και σχεδόν το ίδιο μεσοσταθμικά στα άλλα κράτη (23%) θεωρεί ότι η χώρα τους δεν ωφελήθηκε από την ένταξη στην ΕΕ.
Ενα ακόμα πιο ενισχυμένο ΚΚΕ από τις κάλπες των ευρωεκλογών θα αποτελέσει εφόδιο στον αγώνα και τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων απέναντι στη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της. Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική εξουσία, μπορεί να μοιάζει δύσκολος και για άλλους πιο «μακρινός», αλλά είναι ο μόνος που εγγυάται πώς η χώρα και ο λαός θα αναπτύσσουν σχέσεις αμοιβαίας συνεργασίας, φιλίας και αλληλεγγύης με όλους τους λαούς και τις χώρες του κόσμου.
Αλλωστε και στην υπόλοιπη Ευρώπη, τα πράγματα δεν είναι ακούνητα! Αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι μεγάλοι αγώνες που ξέσπασαν τα προηγούμενα χρόνια, όπως οι πρωτόγνωρες απεργίες στη Γαλλία, στη Γερμανία κ.α. Αγώνες που μπλόκαραν τεράστιες παραγωγικές μονάδες, στρίμωξαν τις κυβερνήσεις και την ΕΕ και απέδειξαν περίτρανα ότι οι λαοί, μέσα από την πάλη τους, αποκτούν πραγματικούς συμμάχους και στηρίγματα. Και ότι μόνο «απομονωμένος» δεν είναι όποιος παλεύει με σημαία το δίκιο, ενάντια στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, που έχει για κανονικότητα τη φτώχεια, την εκμετάλλευση και τον πόλεμο.
Εντός της ΕΕ οι λαοί έζησαν τον εφιάλτη της πανδημίας πιο «απομονωμένοι» από ποτέ, με τα κράτη - μέλη να κάνουν πλιάτσικο σε μάσκες και άλλα απαραίτητα υγειονομικά είδη στα αεροδρόμια, να «βουτάνε» εμβόλια, να γίνεται «ο κλέψας, του κλέψαντος» ανάμεσα στους «συμμάχους».
Εντός της ΕΕ και με βάση δεκάδες Οδηγίες και νομοθετήματά της, οι εργαζόμενοι παραμένουν «απομονωμένοι» από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, από τον σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο. Αναγκάζονται να ζουν με μισθούς πείνας, να περιπλανώνται ανάμεσα στην κακοπληρωμένη δουλειά και την ανεργία.
Οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι, εξαιτίας της ΚΑΠ που έχουν στηρίξει όλα τα κόμματα του ευρωενωσιακού τόξου και των δεσμεύσεων που απορρέουν, παραμένουν πιο «απομονωμένοι» από ποτέ, ακόμα και από τα ίδια τους τα προϊόντα, γίνεται ασύμφορη η καλλιέργεια και η πώλησή τους. Με βάση αυτές τις δεσμεύσεις το εισόδημά τους δέχθηκε σοβαρά πλήγματα, όπως μετά το εμπάργκο της Ρωσίας και τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Την ίδια απομόνωση εντός ΕΕ βιώνουν χιλιάδες κάτοικοι και εργαζόμενοι στις περιοχές που μαραζώνουν εξαιτίας της απολιγνιτοποίησης, στο όνομα των «πράσινων μπίζνες» που προωθεί η λυκοσυμμαχία, με τον λαό να βυθίζεται ταυτόχρονα στην ενεργειακή φτώχεια.
Εντός της ΕΕ, η νεολαία βιώνει τα αδιέξοδα που γιγαντώνονται από την εμπορευματοποίηση στη μόρφωση, την κατηγοριοποίηση των σχολείων, βιώνει τον αποκλεισμό από σύγχρονες δημόσιες και δωρεάν υποδομές για μαζική άθληση, για πρόσβαση στον πολιτισμό κ.ά.
Εντός της ΕΕ, τα νησιά της Ελλάδας βαφτίζονται ΝΑΤΟικό έδαφος και οι θάλασσες ΝΑΤΟικά ύδατα, με τους συμμάχους ΕΕ και ΝΑΤΟ να κάνουν πλάτες στην επιθετικότητα και τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας, την οποία η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα παρουσιάζουν ως ...απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα!
Εντός της ΕΕ, η Ελλάδα διαπραγματεύεται εφ' όλης της ύλης με την Τουρκία για επώδυνους συμβιβασμούς πάνω στα κυριαρχικά της δικαιώματα, που φτάνουν μέχρι τη συνδιαχείριση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου. Την ίδια ώρα, η Κύπρος παραμένει υπό κατοχή και μεθοδεύεται πλέον η οριστική διχοτόμηση του νησιού.
Εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ο λαός μας γίνεται θύτης άλλων λαών με την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ταυτόχρονα θύμα των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Κι όλα αυτά, με το άθλιο επιχείρημα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων ότι δεν μπορεί η χώρα να είναι ...απομονωμένη!
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η συμμετοχή στην ΕΕ δεν αποτελεί παράγοντα προστασίας της χώρας και του λαού. Αντίθετα, αποτελεί παράγοντα ενίσχυσης των αδιεξόδων και των λαϊκών προβλημάτων, τα κάνει όλο και χειρότερα. Γι' αυτό, άλλωστε, σύμφωνα με το εαρινό ευρωβαρόμετρο, μόλις το 39% στην Ελλάδα και το 47% (κατά μέσο όρο) στα κράτη - μέλη έχουν θετική εικόνα για την ΕΕ. Ενώ 1 στους 4 Ελληνες και σχεδόν το ίδιο μεσοσταθμικά στα άλλα κράτη (23%) θεωρεί ότι η χώρα τους δεν ωφελήθηκε από την ένταξη στην ΕΕ.
Ενα ακόμα πιο ενισχυμένο ΚΚΕ από τις κάλπες των ευρωεκλογών θα αποτελέσει εφόδιο στον αγώνα και τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων απέναντι στη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της. Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική εξουσία, μπορεί να μοιάζει δύσκολος και για άλλους πιο «μακρινός», αλλά είναι ο μόνος που εγγυάται πώς η χώρα και ο λαός θα αναπτύσσουν σχέσεις αμοιβαίας συνεργασίας, φιλίας και αλληλεγγύης με όλους τους λαούς και τις χώρες του κόσμου.
Αλλωστε και στην υπόλοιπη Ευρώπη, τα πράγματα δεν είναι ακούνητα! Αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι μεγάλοι αγώνες που ξέσπασαν τα προηγούμενα χρόνια, όπως οι πρωτόγνωρες απεργίες στη Γαλλία, στη Γερμανία κ.α. Αγώνες που μπλόκαραν τεράστιες παραγωγικές μονάδες, στρίμωξαν τις κυβερνήσεις και την ΕΕ και απέδειξαν περίτρανα ότι οι λαοί, μέσα από την πάλη τους, αποκτούν πραγματικούς συμμάχους και στηρίγματα. Και ότι μόνο «απομονωμένος» δεν είναι όποιος παλεύει με σημαία το δίκιο, ενάντια στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, που έχει για κανονικότητα τη φτώχεια, την εκμετάλλευση και τον πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου