Εργάτρια εκκοκκιστηρίου στη Λάρισα, ετών 25, εγκλωβίζεται σε μηχάνημα και σκοτώνεται επιτόπου, αφού σύμφωνα με τους συναδέλφους της η εγκατάσταση δεν πληροί τις προδιαγραφές ασφάλειας. Αλλος εργάτης, σε τυροκομείο στην Αχαΐα, πέφτει νεκρός, κεραυνοβολημένος από ηλεκτροφόρα καλώδια. Ντελιβεράς στην Αθήνα σκοτώνεται στη διανομή μετά από θανατηφόρα σύγκρουση με φορτηγό. Εργαζόμενος φύλακας σε εργοτάξιο πνίγεται στην πρόσφατη πλημμύρα στη Λεπενού, αφού ο χώρος δουλειάς του ήταν μέσα σε ρέμα.
Τέσσερις εργαζόμενοι μέσα σε τέσσερις μέρες δεν γύρισαν από το μεροκάματο, πληρώνοντας με την ίδια τους τη ζωή τις υποδομές - ρημαδιό, την εργοδοτική ασυδοσία και την επιλεκτική «ανικανότητα» του αστικού κράτους. Ενας ακήρυχτος πόλεμος στους χώρους δουλειάς, που αφήνει πίσω του τραγωδίες και σακατεμένους εργάτες, στην πιο ωμή έκφραση της άγριας εκμετάλλευσης.
Εντατικοποίηση, ωράρια - λάστιχο, ανύπαρκτα μέτρα γιατί «κοστίζουν», μηδαμινοί κρατικοί έλεγχοι, δουλειά ακόμα και μέχρι τα 67. Ολα αυτά είναι που στρώνουν το έδαφος για τα απανωτά εγκλήματα, την άλλη όψη των κερδών για τους ομίλους και της «δημοσιονομικής σταθερότητας» για το κράτος τους.
«Στις 3/5/2021 μια 22χρονη εκπαιδευόμενη εργάτρια σκοτώθηκε σε κλωστοϋφαντουργία της Ιταλίας. Ο θάνατός της ήταν "έγκλημα εκ προμελέτης": Η εργοδοσία είχε σκόπιμα αφαιρέσει από τη μηχανή ένα προστατευτικό έμβολο, για να δουλεύει πιο γρήγορα, αυξάνοντας την παραγωγή κατά 8%, σύμφωνα με το πόρισμα των πραγματογνωμόνων... Το πουκάμισο της νεαρής εργάτριας πιάστηκε σε μια ράβδο που προεξείχε, την έσυρε μέσα στη μηχανή και την συνέθλιψε. Από όταν άκουσαν τις κραυγές της μέχρι να πατήσει κάποιος το "stop" της μηχανής, πέρασαν επτά ολόκληρα δευτερόλεπτα.
Ακόμα και τώρα είναι δύσκολο να τα μετρήσει κανείς, κάνοντας εικόνα την νεαρή γυναίκα να πολτοποιείται στο θηριώδες μηχάνημα. Ενα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά... Μια αιωνιότητα. Ομως ήταν ήδη αργά. Η 22χρονη προσλήφθηκε ως μαθητευόμενη, γιατί αυτές οι συμβάσεις "κοστίζουν" λιγότερο στην εργοδοσία.
Προϋποθέτουν ωστόσο "τυπικά" την επίβλεψη από έναν πιο έμπειρο εκπαιδευτή. Ακόμα κι αυτό όμως η εργοδοσία το θεωρεί "σπατάλη" χρόνου και χρήματος. Γι' αυτό την ώρα του "ατυχήματος" ο εκπαιδευτής βρισκόταν σε άλλο πόστο, 30 μέτρα μακριά από την εργάτρια, που δούλευε μόνη, χωρίς καμία επίβλεψη. Στην έκθεση των πραγματογνωμόνων αναφέρεται ότι το προστατευτικό έμβολο είχε να χρησιμοποιηθεί πάρα πολύ καιρό, γι' αυτό ήταν γεμάτο με ιστούς αράχνης!
Πόσες ακόμα εργάτριες όλα αυτά τα χρόνια θα γλίτωσαν στο "παρά ένα" από τον θάνατο ή έναν σοβαρό ακρωτηριασμό; Η "πειραγμένη" μηχανή και η "φτηνότερη" χειρίστρια, που έπαιρνε μικρότερο μισθό και δεν ασφαλιζόταν, ήταν ο ιδανικός συνδυασμός για να αυξάνει τα κέρδη της η εργοδοσία».
Απόσπασμα από παλιότερο άρθρο του «Ριζοσπάστη».
Ελάχιστος φόρος τιμής στην 25χρονη εργάτρια που σκοτώθηκε στη Λάρισα...
Πηγή: rizospastis
Πηγή: rizospastis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου